De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

zuster White licht ontving over de gezondheidshervorming voerde ze deze
hervormingen ook door in haar gezin. Vooral het visioen van 6 juni 1863
bracht een enorme verandering teweeg. Het was naar aanleiding van dat
visioen dat Ellen White afzag van het gebruik van vleesvoeding, waarbij
ze ook persoonlijk niet zonder strijd deze hervorming in haar eigen leven
doorvoerde, zoals eerder is beschreven.
Hoewel het waar is dat zuster White op haar reizen, als zij op de gastvrijheid
van anderen was aangewezen, soms een weinig vlees heeft gebruikt
en hoewel het ook waar is dat zij, in latere tijden ter wille van sommige
leden van haar uitgebreide gezin, die beweerden dat vlees voor hen het
beste voedsel was, vlees op tafel heeft geplaatst, heeft zij zelf na 1863 in
haar eigen gezin geen vlees meer gebruikt.
En vanaf 1904 werd ook voor haar huisgenoten geen vlees meer geserveerd.
Een meer uitvoerige beschrijving van de persoonlijke ervaring van
E.G.White als gezondheidshervormster vindt men in het boek “COUN-
SELS ON DIETS AND FOODS” Appendix no. 1 blz. 481-494. (ADVIE-
ZEN OVER DIEET EN VOEDING, blz. 424-438).
In 1909 kon zuster White op ruim 81 jarige leeftijd het volgende schrijven:
“Mij is getoond, dat de beginselen die ons gegeven zijn in de eerste
dagen van de boodschap, heden van evenveel belang en van evenveel
gewicht zijn als toen. Er zijn sommigen die het licht gegeven aangaande
het dieet vraagstuk nooit hebben gevolgd. Het is nu de tijd het licht van
onder de korenmaat uit te nemen om het met klare, heldere stralen te laten
schijnen.”
De beginselen van een gezonde leefwijze houden voor ons persoonlijk en
als volk heel veel in. Toen de boodschap van de gezondheidshervorming
voor het eerst tot mij kwam, voelde ik mij ziek en zwak en had vaak last
van flauwtes. Ik smeekte God om hulp en Hij legde voor mij het grote
onderwerp van de gezondheidshervorming bloot. Hij onderrichtte mij dat
zij die Zijn geboden hielden, in een, geheiligde verhouding tot Hem gebracht
moesten worden en dat zij, door matigheid in eten en drinken, geest
- pag - 108