De boodschapster des Heeren - Bazuin te Sion

De sabbat en het huiselijk leven.
De Sabbat was een volledig bezette dag in het huis van de White’s. Natuurlijk
werd de dienst in de gemeente bezocht. s’Middags las zuster
White vaak voor aan de kinderen. Bijbelse verhalen of de geschiedenis
van de gemeente werden het meest gelezen. Liet het weer het toe dan ging
ze met de kinderen wandelen door het bos of langs het water en dan genoten
ze allen van de heerlijke natuur. Ook werden vaak zieken, ouderen of
alleenstaanden bezocht. Ze sprak uit eigen ervaring toen ze in latere jaren
schreef: “De Sabbatschool en de dienst daarna maken slechts een deel van
de Sabbat uit. Wat voor het gezin overblijft kan tot de meest geheiligde
en kostelijkste ogenblikken van al de Sabbaturen gemaakt worden. Veel
van deze tijd moeten de ouders doorbrengen met hun kinderen.” (Schatk.
deel 3 blz. 21)
Avond- en morgenwijdingen werden zoveel mogelijk door Ellen en James
zelf geleid en zij legden het er op toe de jongens zoveel mogelijk
daarin deel te laten nemen door het zingen van liederen, het voorlezen
van teksten en dergelijke dingen. Natuurlijk waren er vaak bezoekers en
menigmaal bleven de gasten zelfs enkele dagen logeren. Dit alles bracht
extra lasten met zich mee en koste tijd en aandacht. Het gezin kreeg soms
de indruk dat hun huis een gratis hotel was.
Tijdens een conferentie in 1859 waren er 35 mensen aan de maaltijd. Is
het begrijpelijk dat zuster White de volgende dag in haar dagboek schreef:
“We waren allen zeer afgemat”. In een brief aan één van de werkers in
het jaar 1873 openbaart Ellen White wat dit alles voor haar betekende:
“Ik ben opgestaan om half zes in de morgen, hielp Lucinda met afwassen,
heb geschreven tot donker, daarna noodzakelijk naaiwerk gedaan, bezig
tot bijna middernacht; ook heb ik nog gewassen voor het gezin nadat
mijn schrijven was geëindigd. Dikwijls voelde ik mij zo moe dat ik heen
en weer waggelde als een dronken persoon, maar prijs de Heere, ik ben
staande gehouden”.
- pag - 106