Publicatie Voerstreek - Kasteel Altembrouck

deVoer
bron van het goede leven
einig gebieden in de Euregio hebben de laatste jaren zo’n grote verandering te zien gegeven als
de Voerstreek, het Vlaamse stukje Overmaas (ten oosten van de Maas) dat ligt ingeklemd tussen
het Land van Herve en het Zuid-Limburgse Heuvelland. Crisis in Voeren (Frans: Fourons) dat in
september 1963 was ‘overgeheveld’ van de Franse provincie Luik naar de Nederlandstalige provincie
Limburg, betekende crisis in Brussel. Voeren leek het Ulster van België te worden. En fruittelerszoon José
Happart misschien wel in de rol van de onverzettelijke Ian Paisley.
21

22
Geschiedenis in vogelvlucht
Bijna een halve eeuw later is de invloed van militante Walen uit
Luik teruggedrongen, heeft een fors aantal Nederlanders hier een
tweede huis betrokken, mogen ze meestemmen bij gemeenteraadsverkiezingen
en hebben veel toeristen ontdekt dat het uitstekend
toeven is in de zes dorpen die tezamen Voeren vormen. Nu
de taalstorm is gaan liggen, realiseren veel bewoners en bezoekers
van de Voerstreek zich maar al te goed hoe goed het hier toeven is:
in alle rust wordt hier nog veel waarde gehecht aan landschappelijk
schoon en authentieke regionale producten. Wat wil een mens
nog meer?
De streek van Voeren is al sinds mensenheugenis bewoond: de
oudste sporen van bewoning dateren uit 250.000 v.Chr. Bij ’s-Gravenvoeren
en Remersdaal ontstonden 3500 jaar geleden de eerste
nederzettingen. Op de grens van Eijsden en Moelingen is een
grafveldje uit de Romeinse tijd ontdekt, en in Voeren zijn twee Romeinse
villa’s gevonden. Net als Limburg werd Voeren een speelbal
in de geschiedenis van de grotere en ambitieuze buren, waarbij
het gebied dikwijls te lijden had van de strijd die om steden als
Luik en Maastricht werd gevoerd, en die tussen de Noordelijke en
Zuidelijke Nederlanden. Later raakte het gebied ongewild betrokken
bij belegeringen van Maastricht. In 1839 werd de vroegere departementsgrens
tussen Ourthe (later Luik) en Nedermaas (later
Limburg) getrokken, waardoor de Voerstreek administratief bij de
Franstalige provincie Luik kwam. In 1963 werden de zes Voerense
dorpen ondergebracht bij de provincie Limburg. In ruil daarvoor
werden onder andere de zes Limburgse Jekerdorpen Bitsingen,
Eben-Emael, Ternaaien, Rukkelingen, Glaaien en Wonk ‘overgeheveld’
naar de Franstalige provincie Luik. De overheveling van
Voeren viel natuurlijk niet goed bij de Franstaligen in Fourons, en
jarenlang werd er – soms op landwegen en in cafés – hevig gestreden
om het behoud van een ieders identiteit. Vooral na het vertrek
van José Happart uit Voeren, het sluiten van de Voerenakkoorden
en de overwinning van Voerbelangen bij de gemeenteraadsverkiezingen
van oktober 2000 – waarbij de Vlamingen, met steun van in
de Voerstreek wonende Nederlanders die mochten meestemmen,
een duidelijke meerderheid behaalden –, lijkt de rust te zijn neergedaald
over Voeren.
Voeren nu
Voeren lag in het hart van de dichtst beplante fruitstreek van Europa.
De vorige eeuw belandde de fruitteelt in een diepe crisis toen de Europese
Gemeenschap het kappen van (de veel te talrijke) boomgaarden
Wereldoorlog subsidieerde. De van hoogstamboomgaarden Nederland scheidde. De verdwenen bijna allemaal
N608, uit het die dorpsbeeld. als een gekromde Voeren, zoals ruggegraat de Voerstreek in sinds de gemeente-
het lijke landschap fusie in 1977 ligt, heet, volgt telt redelijk ruim 4300 nauwgezet inwoners en bestaat uit zes kerk-
de dorpen: grens Moelingen tussen Voeren (Mouland), en Herve. ’s-Gravenvoeren (Fouron-le-
Comte), Sint-Martens-Voeren (Fouron-Saint-Martin), Sint-Pieters-Voeren
(Fouron-Saint-Pierre), Teuven en Remersdaal. Daarnaast
zijn er nog kleinere gehuchten als De Planck, Ulvend, Nurop
en Veurs, dat uit slechts een paar huizen bestaat, die op schitterende
wijze in de oorspronkelijke vakwerkstijl zijn gerestaureerd.
Tussen de brede valleien van de Maas, Berwijn, Voer, Le Biek,
Noorbeek, Veurs en Gulp strekken zich eiken- en beukenbossen
uit. Wandelaars komen langs tal van spontaan opborrelende bronnen,
vlug stromende beekjes als gevolg van het grote verval, verdekt
gelegen kastelen en piepkleine wegkapelletjes.
23

24
Een cabaretier als
oorlogsverslaggever
Een steeds kleiner aantal Zuid-Limburgers herinnert zich
nog de verhalen die vroeger verteld werden over de Duitse
inval in augustus 1914. Hoe Zuid-Limburgers bij Vaals,
Slenaken, Mesch en de Sint-Pietersberg in die warme
zomermaand gingen kijken hoe de dikke Berhta’s door de
Voerstreek rolden op weg naar de forten van Luik. Hoe
Visé, Moelingen, Warsage, Berneau en nog een aantal
dorpen werden platgebrand, er tal van standrechtelijke
executies plaatsvonden, er delen van de bevolking werden
gedeporteerd en hoe er schrikdraad werd uitgerold
langs de grens om te voorkomen dat soldaten of burgers
vanuit het door de Grote Oorlog geteisterde België een
veilig heenkomen zochten in het neutrale Nederland.
Een van de mensen die verslag deden van deze gruwelijke
invasie, was Jean-Louis Pisuisse, de later vermoorde
cabaretier die toen oorlogscorrespondent van Het Vrije
Volk was en van zijn reportages een ‘actueel verhaal ’n
fantastisch borduursel op stramien-van-waarheid’ schreef
onder de titel De franc-tireur van Warsage. Uit den oorlog
van 1914. Amsterdam: Scheltens & Giltay, 1914. Hieruit
een fragment:
‘En zooals ’t hier was, in Warsage, zoo moest ’t ook zijn in
Mouland [Moelingen], in Berneau, in Fouron [sic! Voeren],
in Visé, in Argenteau, in ’t kort, waar Belze boeren
en burgers wonen, die strijden wilden voor hun land,
overal tusschen Luik, de Maas en de grenzen, daar was
’t àl eender: in ’n paar uur van dien vervloekten Woensdagmorgen
had ’t vreemde krijgsgeweld deze gansche
streek, waar ’t alles zomersche bloei en landelijke welvaart
was geweest tot-hieraan-toe, gemaakt tot een hel
van verschrikking, waaruit àl wat zich gelukkig rekenen
mocht, vluchtte met deze gedachte: wèg van hier...’
Op internet zijn diverse indrukwekkende verslagen van journalisten
te lezen die getuigen waren van de brute Duitse inval in augustus 1914:
www.wereldoorlog1418.nl.
Specialiteiten uit de Voerstreek
Appelwijn
Als geen ander zet Jean-Marie Ernon van
‘Kelders I Genne Pley’ uit ’s-Gravenvoeren
zich in om de appelwijn uit Voeren onder de
aandacht van liefhebbers van de gastronomie
en eerlijke ambachtelijke bereidingswijzen
te brengen. ‘Er wordt in Vlaanderen
en Nederland te veel geknoeid’, schreef
Ernon, wiens familie al sinds 1742 als fruittelers
gekend is in ’s-Gravenvoeren. ‘Menig
zelfvoldane wijnmaker bevoorraadt zich op
het einde van de oogst en neemt wat ie ofwel
gratis ofwel bijna gratis op de kop kan
tikken. Nadien pronkt ie met z’n “grand cru”
tot groot ongenoegen van zijn proevers, die
nooit meer appelwijn zullen drinken.’
Zo! Die zit. Jean-Marie is duidelijk uit ander
hout gesneden: hij koopt uiterst zorgvuldig
in (eind juni al), waarbij onder andere bodem,
types onderstam, bodemgesteldheid,
snoeitechnieken en bemesting zorgvuldig
worden bestudeerd. De fruittelers krijgen
vervolgens instructies waaraan zij zich dienen
te houden tot de pluk (zomersnoei enzovoort).
Bij de pluk moet het zetmeel in de
vrucht plaats hebben gemaakt voor suikers
en moeten de harde zuren zijn afgebroken.
Misvormde, gestoken (wespen), aangepikte
(vogels), bevuilde (te dicht bij de grond)
en gevallen (grasresten!) exemplaren maken
bij Jean-Marie geen kans.
De resultaten – 31 appelrassen werden al
tot appelwijn verwerkt – mogen er wezen.
Jean-Marie: “Neem de Nagafu/Delblush:
een zachte licht fruitige Nagafu in gezelschap
van de licht rinse aromatische Delblush.
Gerijpt op nieuw eikenvat (14 maanden),
‘le côté chic de nos recherches’! Proef
hem vooral bij wild of bij Waygu-rund.”
Een goede tweede: Wellant. “Een appel die
zijn bakermat heeft in Wageningen! Proef
zijn fruitigheid! Een gezellig terras op een
zoele zomeravond, met Wellant krijgt de
gastheer blijde gezichten!”
En de derde, Junami: “Neerlands toekomst
van de fruitteelt (80 procent van de nieuwe
appelpercelen). Een smakelijk eindproduct
veel typische aroma’s. Een aanwinst voor de
appelmakerij!”
Kortom: hier is geen doorsnee appelboer
of appelwijnboer aan het werk, maar een
waarachtig pomoenoloog (vruchtenkundige
die verstand van wijn heeft).
Kelders I Genne Pley Plein 220 ’s-Gravenvoeren
T: +32 (0)4 3810418
Forel
In de riviertjes en beken van de Voer kun
je uitstekend op forel vissen. De zoetwatervis
wordt in de tientallen restaurants in
de Voerstreek op voortreffelijke manier
bereid. In de ringvijvers van de voormalige
commanderie van de Duitse orde in Sint-
Pieters-Voeren worden jaarlijks tienduizenden
regenboog- en zalmforellen gekweekt.
RECEPT: Forel op Voerense wijze
Schik de schoongemaakte forellen in een
vuurvaste schotel en begiet ze met een
droge witte wijn (bij voorkeur appelwijn uit
de ‘Kelders I Genne Pley’ uit ’s-Gravenvoeren).
Strooi er wat gehakte sjalot, dragon
en citroenmelisse rond. Laat het gerecht
op een zacht vuurtje gaar stoven. Neem het
van het vuur en bind het vochtmengsel met
een hollandaisesaus.
Hoeve-ijs uit Ulvend
Het verrukkelijke, zelf bereide ijs van het
melkveebedrijf in Ulvend, is verkrijgbaar in
’t Bakhuis, Ulvend 2, Sint-Martens-Voeren.
Hier werd vroeger brood en vlaai gebakken
voor eigen gebruik. Ook werd in het
gebouwtje de melk afgeroomd en de boter
gekarnd. Na de verbouwing tot ijssalon is de
oven behouden gebleven en vormt nu een
belangrijk deel van de inrichting. De boterkarn
en de afromer zijn ook nog behouden,
evenals de transmissie waarop de verschillende
aandrijfriemen gespannen waren om
de apparaten te laten draaien.
Kaas
Naar het oosten toe gaat de Voerstreek
geleidelijk over in het eveneens prachtig
glooiende Land van Herve. Hier vind je
onder andere de typische, geurige kaasjes
die in Zuid-Limburg bekendstaat als rommedoe
(of minder flatterend: stinkkies).
De bereidingswijze van de rommedoe en
Herfse kaas is dezelfde: verse rauwe melk
wordt gestremd met een scheutje lebmaagsap
van een nuchter kalf. Als de stremming
uitgewerkt is, wordt de wei gescheiden
van de dikke massa, de wrongel. Nadat die
voldoende uitgelekt is, wordt hij lichtjes geperst
en in kubussen gesneden. Na een kort
drogingsproces worden de kaasjes gezouten
door onderdompeling in een pekelbad.
Dan worden de kaasjes gedurende acht tot
tien dagen dagelijks enkele malen gekeerd
en gewassen. Echt rijpen en sterk geuren
gaat de rommedoe pas als hij uit de frisse
kelder op kamertemperatuur wordt gebracht.
Kaasboerderij Kleijnen in Warsage,
zo’n 6 km. van ’s Gravenvoeren, maakt een
origineel stinkkaasje de ‘Trou-Renard’ als-
mede een zalig brie-achtig kaasje de ‘Petit
Bonnier’.
Hoeve Pinckers in Ulvend is een melkveebedrijf
met kaasmakerij, waar ongeveer
honderd koeien grazen. De hoeve verwerkt
de rauwe melk tot boter en harde kaas. Zij
verkregen het eerste certificaat in 2004 voor
hun boerenkaas (fromage Saint-Martin).
Voerense Platz (foto Platz bij bakkerij Lemlyn)
Deze traditionele ‘koningskoek’ is een
variant op de ‘broden’ die in de Middeleeuwen
in Wallonië onder de naam cougnoulx
of couglou bekend waren. De echte
platz wordt nog slechts op enkele plekken
gemaakt: in de Voerstreek zelf bij de bakkerij
van Frans en Philippe Lemlyn in ‘s-
Gravenvoeren, en daarbuiten bij boulanger
Fitschi in Hombourg en bij Ledent in Henri-
Chapelle.
Streekbier
Rick’s bier, een Voerens streekbier, is van
hoge gisting met nagisting op de fles. Rick’s
bier wordt op smaak gebracht met ambachtelijk
gestookte stroop. Door die bereidingswijze
heeft dit kwaliteitsbier van en voor
alle seizoenen een opmerkelijk karakter.
Geserveerd op de juiste temperatuur en in
het speciaal daarvoor ontworpen glas zie je
een dunne nevel die lijkt te willen zeggen:
‘Slechts op de tong geef ik iets van mijn Voerens
mysterie prijs.’ Daarnaast brouwt Rick
ook nog het aan faam winnende Abesse de
Mouland (letterlijk: de abdis van Moelingen).
Het is een kersenbier (kriekenbier)
gemaakt van de lokale kers die vernoemd is
naar de abdis van Moelingen.
Stroop
Op verscheidene plaatsen in Voeren, zoals
bij Eugène Wiertz achter de commanderie
van Sint-Pieters-Voeren, wordt nog echte
perenstroop gestookt op een ambachtelijke
wijze die al eeuwen dezelfde is. De bereiding
vindt plaats in grote koperen ketels,
boven een open houtvuur in de vloer van
de stokerij (eigenlijk een open schuur). Het
hoogstamfruit wordt in een verhouding van
70 procent peren en 30 procent appels gemengd.
Daarna ondergaat het een proces
van koken, persen en weer koken van ongeveer
22 uur. Na afloop hiervan kan de stroop
uitgeschept worden, waarbij ongeveer 100
kilo overblijft van 800 kilo fruit. Aan dit natuurproduct
wordt verder niets meer toegevoegd.
25

Een tocht door de Voerstreek
Moelingen
Het aan de Berwijn (Berwinne) gelegen Moelingen telt een kleine
900 inwoners. Op 5 augustus 1914 werd het dorpje platgebrand als
wraak voor schietpartijen van burgers (de zogenaamde ‘francstireurs’)
op de Duitse bezetter. De Onze-Lieve-Vrouwekerk en een
aantal boerderijen uit de 17de en 18de eeuw rondom de kerk ontsnapten
in 1914 aan het oorlogsgeweld. Moelingen is een kerkdrop.
Twee derde was vroeger weiland, maar nu rukt ook de fruitteelt er
op. Bloesemwandelingen in het voorjaar zijn dan ook een toeristische
attractie geworden. En dan na afloop even bijkomen in het gezellige
Rick’s café, voor een heerlijk biertje uit eigen brouwerij...
’s-Gravenvoeren
’s-Gravenvoeren was twee decennia geleden nog een slaperig lintdorp
langs de Voer, dat tijdens ‘de Troebelen’ klaar wakker werd
wanneer de Franstaligen in Café du Brasseur en de Nederlandstaligen
van Café-frituur Wijnants het weer eens met elkaar aan de stok
kregen. Maar dat is alweer lang geleden. ‘Voere’, zoals het plaatsje
in de volksmond heet, is de grootste deelgemeente, met 1440 inwoners.
De trots van het dorp is de ontdekking op een plek die nu als
Steenbos wordt aangeduid, van een Romeinse villa uit de 2de eeuw.
De Steenboskapel is gebouwd met resten van die villa. Verder zijn de
talrijke watermolens, maar liefst 56 eeuwenoude arduinen grafkruisen
en twaalf kapelletjes een bezoek waard. Op het Kerkplein van ’s-
Gravenvoeren bevindt zich het Bezoekerscentrum Voerstreek en de
infobalie van Toerisme Voerstreek.
Kasteel Altembrouck
De oudste delen van kasteel Altembrouck dateren uit 1314. Al in de
17de eeuw was het een bijzonder fraaie buitenplaats en lustoord,
waar de graven van Dalhem en Hoensbroek ’s zomers hun vertier
kwamen zoeken. Altembrouck heeft zich inmiddels ontwikkeld tot
een culinaire broedplaats, van waaruit in 1988 de beroemde Japanse
Wagyu runderen in Europa werden geïntroduceerd.
Sint-Martens-Voeren
Sint-Martens-Voeren wordt beheerst door het spoorviaduct van
gewapend beton van de lijn Aken-Tongeren-Antwerpen. Verder
staat er op een kunstmatige heuvel een kerk waarvan de Romaanse
toren oorspronkelijk 12de-eeuws is. Er is ook het graf van Hendrik
Veltmans, de geleerde filosoof en geestelijke die hier van 1928 tot
1948 pastoor was en die, aldus een oude brochure ‘bij zijn parochianen
het Vlaams-zijn aanmoedigde vooral om ze christelijk te
houden tegenover het onkerkelijke nabije Luik’. Naar de pastoor is
het Veltmanshuis genoemd, oorspronkelijk een kapittelhuis uit de
18de eeuw, dat nu dienst doet als Vlaams Cultureel Centrum.
Veurs
In het gehucht Veurs vind je een aantal prachtig gerestaureerd vakwerkboerderijen.
Ook zijn er nog delen van huizen te zien die helemaal
van silex (vuursteen) zijn opgetrokken. Hier vlakbij ligt het
Natuurgebied Veurs, dat zich kenmerkt door oude hoogstamboomgaarden,
bosranden, taluds en graften.
Sint-Pieters-Voeren
Sint-Pieters-Voeren is het kleinste dorp (280 inwoners) maar beschikt
over een prachtige commanderie uit de 17de eeuw die toebehoorde
aan de Duitse ridderorde en gebouwd is in Maaslandserenaissancestijl.
In het park is een grote forellenkwekerij. Het kerkje
is uit 1660. Op het kerkhof vind je een mooie verzameling arduinen
grafstenen. Achter in de tuin van de voormalige commanderie bevindt
zich de officiële bron van de Voer. En achter de commanderie
ligt een ambachtelijke stroopstokerij.
Teuven
Teuven, de geboorteplaats van architect Charles Vandenhove, wordt
gedomineerd door een neogotische kerk uit 1870. Daaromheen is
een aantal cafés gevestigd die ook bij Nederlanders erg populair zijn.
De Hof de Draeck (nu een hotel-restaurant) dateert uit de 16de eeuw
en de door augustinessen bestierde abdij heeft een Romaanse toren
uit de 13de eeuw. Vlak bij de kerk ligt hotel-restaurant ‘The Kings
Head Inn’, Beneden in het dal ligt het kasteel van Sinnich, vroeger
een abdij.
Remersdaal
In Remersdaal begint het landschap met zijn ver uit elkaar gelegen
hoeves al sterk op het Land van Herve te lijken. (In Moelingen en ’s-
Gravenvoeren liggen de boerderijen midden in het dorp.) Op de grens
met Sippenaken bevindt zich een gedenksteen ter nagedachtenis van
de slachtoffers van de elektrische draad die België tijdens de Eerste

Trip
Het woord ‘tripsop’ komt van ‘trip’ of ‘tripes’
(ingewanden of pens), in vocht of sop
gekookt. In een wedstrijd die de beroepsvereniging
van Limburgse slagers organiseerde,
won de Voerense beenhouwer
Meertens een gouden en een zilveren medaille
met zijn ‘trip’. Volgens Xavier Vliegen,
de huidige uitbater van Beenhouwerij
Meertens, heeft de winnaar het maken
van de trip geleerd van zijn vader, die het
op zijn beurt weer had geleerd van de paters
van Val-Dieu (bij Aubel). ‘Witte trip’ is
de Nederlandse benaming voor de boudin
blanc uit de provincie Luik. Bij de bereiding
begint met melk met rauw vlees, op smaak
gebracht met onder meer marjolein. Je kan
hem rauw eten, of gebakken op de gril.
De rode trip van Meertens dankt zijn kwaliteit
vooral aan de manier waarop hij het
vlees eerst een hele dag laat trekken met
allerhande groente. Daarna voegt hij er het
verse bloed aan toe. De klassieke manier
waarop de Voerenaren de rode trip eten,
is gebakken met appelschijfjes. Koningin
Beatrix van Nederland was in 1993 incognito
op bezoek in de Voerstreek – ze verbleef
naar verluidt op het kasteel van Ottegraven
– en ze vond de rode trip ‘een echte lekkernij’.
De rode en witte trip zijn uiteraard
ook voor niet-koninklijke gasten te koop bij
in zijn slagerij aan de Hoogstraat 240 in ’s-
Gravenvoeren.
Voerdrupke
Het ‘voerdrupke mit sjlieëkreke’ is een
lichte aperitiefjenever. Het drankje wordt
gestookt met het extract van sleedoornpruimpjes
die in Voeren werden geplukt.
De stekelige sleedoorn (Prunus spinosa)
vind je er aan bosranden, graften en wegbermen.
Hij bloeit zeer vroeg in het jaar. In
het najaar draagt de struik ronde, blauwe en
heel wrange (‘sleeuwe’) pruimpjes, de ‘sjlieëkreek’.
In het Voerens dialect kent men
ook de uitdrukking ‘sjlieë täng’: het gevoel
aan de tanden dat je krijgt na het eten van
een zure appel, rabarber of sleeuwe pruimpjes.
Wagyu-rund
Op de boerderijen van kasteel Altembrouck,
midden in de Voerstreek, werd in 1996 al
de eerste aanzet gegeven om te komen tot
een Europese kudde van Wagyu-runderen,
compleet met eigen stamboek. Altembrouck
maakt daarbij gebruik van het beste genetische
materiaal afkomstig uit een twintig
jaar geleden gestart fok- en veredelingsprogramma
voor de kritische Japanse markt. In
de zomer van 1999 werden de eerste kalfjes
geboren. Ondertussen is de kudde gegroeid
tot bijna tweehonderd stuks Wagyu.
Wagyu vlees kenmerkt zich door zijn prachtige
marmering waardoor het de smaakpapillen
verrast met een ongekende sappigheid.
Het vet in het vlees is enkelvoudig
onverzadigd en smelt bij kamertemperatuur.
De olieachtige laag die daardoor op
het vlees achterblijft, zorgt voor een ouderwetse
vleessmaak.
Wagyu vlees past in een cholesterolarm
dieet en helpt zelfs het cholesterolgehalte
omlaag te brengen.
Wijn
Net als aan het aangrenzende Nederlands
Limburg en in de Haspengouw neemt het
verbouwen van wijn in de Voerstreek een
steeds grotere vlucht. Oude namen als de
Wiegersberg en de Wiegershage verwijzen
naar wijnbouw in vroeger tijden in de Voerstreek.
De Pietershof in het gehucht Nurop,
vlak bij Teuven, heeft twee wijngaarden
onder beheer aan weerszijden van de oude
heerweg bij De Planck. De wijnen worden
in diverse restaurants in de Voerstreek en
daarbuiten geschonken.
Wijngaardslakken
Zelfs de slakken in de Voerstreek lijken geporteerd
voor het bourgondische levensgevoel.
De escargots de Bourgogne voelen
zich thuis in de beschutte wegbermen en in
de wijngaarden van de Voerstrek nabij De
Planck. Helaas voor de lekkerbek... ze zijn
beschermd. Wat u in de restaurants krijgt
voorgezet, zijn gekweekte exemplaren, zoals
die van slakkentraiteur Claudine, uit het
nabij gelegen Glons.
Restaurants
Wie al dit lekkers ter plekke wil proeven,
kan terecht in een of meer van de talloze
uitstekende restaurants en andere eetgelegenheden
in de Voerstreek. Een selectie:
The Kings Head Inn
Wie deze knusse Inn binnenstapt, maakt
vrijwel direct kennis met the Landlord
and the Landlady! Het landelijk Engels ingerichte
hotel-restaurant met tuinterras
sluit naadloos aan bij het landschap van de
Voerstreek. Op het menu staan uiteraard
streekgerechten als licht gerookte of gebakken
Voerense forel, Limburgs zuurvlees
en streekkazen. En uiteraard in het voorjaar
asperges en in het najaar wild.
The kings Head Inn
Dorpsstraat 4 3793 Teuven
T +32 (0)4 381 13 24
info@thekingsheadinn.com
www.thekingsheadinn.com
The Golden Horse
In The Golden Horse, een restaurant met
Belgisch-Franse keuken in ’s-Gravenvoeren,
staat Gabrielle Marchant aan het
fornuis, terwijl haar zoon Luc de gasten
ontvangt en adviseert. Daarnaast is hij de
dessertspecialist. Gabrielle Marchant begon
haar loopbaan als slagersvrouw en studeerde
daarna voor kokkin aan de ‘Ecole supérieure
des métiers de la viande’ te Parijs.
Ze werd traiteur en later restauranthoudster
in ‘The Golden Horse’, waar ze in 1997 tot
‘Lady Chef van het jaar’ gekroond werd. Als
absolute aanrader heeft zij een zalmgerecht
dat is bereid met verse streekproducten. En
bij die heerlijke gerechten adviseert zoon
Luc een voortreffelijke appelwijn van Kelders
I Genne Pley.
The Golden Horse Hoogstraat 242 3798 ’s-
Gravenvoeren T +32 (0)4 381 0229 www.
thegoldenhorse.be
De Cantarel
Hostellerie De Cantarel in Sint-Martens-
Voeren biedt rust, een terras, een speeltuin,
een zwembad, een paardenstalling,
geleide wandeltochten, georganiseerde
huifkar- en ATB-verkenningstochten, een
vijver en een wintertuin. En natuurlijk
voortreffelijke menu’s uit de goede burgerkeuken.
Bijvoorkeur te nuttigen tijdens
een gastro-weekend.
Hof de Draeck
In dit charmante hotel-restaurant in Teuven
serveert men creatieve gastronomische
streekgerechten met boeiende wijnen.
Een ideale plek voor een intiem dinertje,
een gastronomisch weekend of natuurvakantie.
Vanuit de serre en vanaf het terras
heeft u een schitterend uitzicht op de
omgeving. Waar kun je beter genieten van
een voortreffelijke keuken dan hier? Van
een lekkere Bresse-kip, bijvoorbeeld, of
van een carré van melkbiggetje, van zeeduivel
of van een filet van hoeve-eend.
Hoeve de Bies
Begin 1700 stond in Sint-Martens-Voeren
op de plek van de huidige hoeve een carréboerderij
die ‘de Bies’ heette, als aanduiding
dat de noordenwind er (nog steeds)
heel hard kan waaien. In de hoeve kunt u
genieten van streekgerechten als zalmforel,
konijn en uitgebreide salades. Of van
een Voerense barbecue op de binnenplaats
of een verwenbuffet bij een knapperend
haardvuur.
Gasterij De Commanderie
Gasterij ‘De Commanderie’ in Sint-Pieters-Voeren
is een knusse en gezellige gelegenheid,
geheel in lokale stijl gebouwd.
Hier, op 200 meter van de forellenkwekerij,
kunt u genieten van verschillende
streekgerechten en diverse Belgische en
Hollandse bieren.
De Kommel
In restaurant van De Kommel in ’s-Gravenvoeren
kunt u genieten van de Belgisch-
Franse keuken met een vleugje Méditerranée.
Ook dit restaurant biedt diverse mogelijkheden
voor gastronomische weekends
of midweek-arrangementen. En heel apart
voor hotelgasten: sinds 2007 kun je hier terecht
voor schouder-, nek- en rugmassage.
Café Modern
Het restaurant is ondergebracht in Lokaal
3 van het dorpsschooltje in Teuven waar
vroeger meester Kevers onverbiddelijk de
scepter zwaaide. Het heeft een flamboyante
retro-inrichting waar je met uitzicht
op het oude schoolbord kan genieten van
de verfijnde keuken. Streekproducten gecombineerd
met een wereldse ingrediënten
vormen de basis van de meeste gerechten.
Bij mooi weer kun je natuurlijk ook op het
grote speelplein, nu het terras, eten.
Moeder de Gans
Moeder de Gans is gevestigd in een karakteristieke
vakwerkboerderij uit de 18de eeuw
aan het dorpsplein van Teuven. De herberg
heeft een café met talloze soorten bier, een
restaurant voor streekgebonden specialiteiten,
een wintertuin, een beschutte binnenplaats
en een weideterras voor de zonliefhebbers.
Op de kaart prijken lekkernijen als
‘huisgemaakt gehakt volgens oud Teuvens
recept in een saus van witlof, bier, uien en
stroop’, ‘huisgedroogde (half jaar) Voerense
scheenk, dun gesneden, geserveerd
met honingmeloen’, en natuurlijk forel op
diverse manieren bereid.
Herberg De Swaen
Bij een oude waterpomp en een fraai gerestaureerde
kapel in ’s-Gravenvoeren ligt de
oudste herberg van de Voerstreek, Herberg
De Swaen, een oude postkoetshalte. De
herberg is sinds 1987 weer in zijn oude glorie
hersteld. Op het menu staan overheerlijke
streekmaaltijden als konijn op grootmoeders
wijze, Voerense trip, Herfse-kaasplank
en maar liefst dertien smakelijke Belgische
bieren van het vat.
Met dank aan Guido Sweron, aan wiens publicatie Voeren,
de legpuzzel van een rijk verleden (Voeren: Toerisme
Voerstreek vzw, 2007) ik veel gegevens heb ontleend.