wandeling - Federatie Historie Sittard-Geleen-Born

arokstijl. Het koor was aanvankelijk van het schip gescheiden door een hekwerk en bevatte één
hoofd- en twee zijaltaren terwijl het koorgestoelte tegen de lambrisering was geplaatst. Voor de
Dominicanen (ook wel Predikheren genoemd) was de verkondiging van het woord belangrijk,
vandaar de prominente plaats van de preekstoel. Voor de Jezuïeten die medio 19 e eeuw kerk en
klooster betrokken, was de eucharistieviering van groot belang, reden waarom toen de scheiding
tussen koor en gelovigen verdween.
Blikvanger is het imposante hoofdaltaar met een barokke opstand zoals er in ons land uit die tijd
waarschijnlijk nauwelijks een tweede te vinden is. Vier composietzuilen dragen op een rondboog het
"centrum van de hemel". Onder een grote, door engeltjes gedragen kroon, troont de heilige Drieeenheid:
God de Vader als de wijze baardige koning die het al overziet, de Zoon als het Lam Gods dat
rust op het boek met de zeven zegels en de Geest als een duif tegen de onderkant van de kroon. De
altaaropstand is gemaakt van marmerstuc (“scagliola”) een techniek die in de barok vaak werd
toegepast om het geheel het aanzien van echt marmer te geven.
De preekstoel wordt gedragen door een zogenaamde “Fides”, een vrouwenfiguur met een kruis,
symbool van geloof. Op de kuip staan afbeeldingen van Christus en enkele kerkvaders. De koperen
luchter boven het middenpad draagt in het bovenste deel een klassiek motief, Jupiter met een
bliksemschicht, gezeten op een adelaar.
De kerk heeft langs beide zijwanden een lambrisering (“boiserie”), in renaissance- en barokstijl, rijk
versierd met Dominicaanse heiligen. Aan de rechterzijde, geornamenteerd met bloem- en
vruchtmotieven, bevinden zich afbeeldingen van mannelijke heiligen. Links zijn de vrouwelijke
heiligen afgebeeld, ook hier afwisselend met bloem- en vruchtmotieven. In de kroonlijst zijn aan
beide zijden een honderdtal planten afgebeeld. De planten zijn voornamelijk afkomstig uit Zuid-
Europa en Zuid-Amerika en hebben alle een symbolische betekenis. Vanaf de zevende travee gaat de
lambrisering van renaissance- over in barokstijl. De horizontale kroonlijst is niet meer zo nadrukkelijk
aanwezig en in plaats van heiligenbeelden hebben de panelen cartouches. Hier stond het
koorgestoelte van de Dominicanen voordat het (naar Engeland?) werd verkocht, van de rest van de
kerk afgescheiden door een koorhek, dat eveneens in de vorige eeuw is verdwenen.
De ramen stammen uit de jaren 1893 – 1894. Ze zijn uit het atelier van Nicolas uit Roermond en
geplaatst door de Duitse Jezuïeten. Met respect voor hun voorgangers, de Dominicanen, werden de
H. Rosa en de H. Dominicus en uiteraard ook de patroon van de kerk, de H. Michaël, afgebeeld. Op
de overige ramen staan Jezuïeten (Aloysius, Stanislaus Kostka, Joannis Berchmans, Ignatius en
Franciscus Xaverius).
29. Dominicanenklooster
De omgrachte versterking om de eerste nederzetting had een poort op de Oude Markt. Buiten deze
poort lag een Gasthuis waar bezoekers konden overnachten wanneer de stadspoort gesloten was
maar waar ook de mensen met besmettelijke ziektes moesten verblijven.
Omdat de Dominicanen een belangrijke rol speelden in de Contrareformatie na het Concilie van
Trente (1545 – 1563) werd hen gevraagd zich ook in Sittard te vestigen, aanvankelijk in het Gasthuis.
Tussen 1652 en 1670 bouwden ze een nieuw klooster met een kerk, de Michiels- of Paterskerk. Tot de
opheffing van hun klooster in de Franse Tijd bleven de Dominicanen zeer actief in Sittard, zowel op
26