wandeling - Federatie Historie Sittard-Geleen-Born

de neogotische westingang. De torenspits werd in 1875 toegevoegd. In de in 1957 en in 1985
gerestaureerde toren hangen zes luidklokken uit 1949 en een carillon uit 1988 van de firma Eijsbouts.
Op de latei boven de dubbele deur is de tekst “+ eCCLesIaM DeVs ConserVet” (= moge God deze kerk
bewaren) ingebeiteld waarvan de hoofdletters, gelezen als Romeinse cijfers (zie de tekst bij 7 en 11),
opgeteld in het jaartal “1861” resulteren, het jaar waarin de restauratie afgerond werd. Vóór de deur
Iigt een zeer versleten hardstenen plaat waaraan nog te zien is dat er een aantal wapenschildjes op
stonden. Dit is waarschijnlijk de dekplaat van het graf van Walram van Valkenburg, een van de
vroegere heren van Sittard die ergens (waar weet niemand) in de kerk moet hebben gelegen.
De deur onder de toren opent automatisch en geeft toegang tot het torenportaal waar zich het graf
bevindt van Deken Tijssen. De in Wessem geboren Louis Tijssen (1865 – 1929) was van 1919 tot zijn
overlijden pastoor-deken van Sittard. Nadat hij in een “geur van heiligheid” was gestorven, bleef zijn
nagedachtenis vooral onder de bevolking bestaan. Zijn graf op de algemene begraafplaats heeft
sindsdien voortdurend bezoekers getrokken maar werd steeds minder bezocht door individuele
vereerders. Louis Tijssen wordt als voorbeeld gesteld vanwege het intensieve gebedsleven dat hij
heeft geleid, zijn eenvoudige leefwijze en zijn opofferende naastenliefde. Omdat de gelovigen in de
kerk meer gelegenheid hebben om bij zijn graf te bidden dan het geval was op de begraafplaats, zijn
zijn resten in 2011 overgebracht in een kleine kist die nu samen met een borstbeeld van Tijssen en
een plaquette een nieuwe plek heeft gekregen onder de toren van de Grote Kerk. De herbegrafenis
maakt onderdeel uit van het proces om tot een zaligverklaring van deze priester te komen.
Aan de rechterzijde van de toren, op zo'n 8 meter hoogte, een zeer oud beeld van Sint Petrus,
patroon van de kerk. Het beeld is erg verweerd en heeft een vlakke onderkant; waarschijnlijk heeft
het ooit een andere functie gehad en is het pas later hier ingemetseld. Vlak boven het beeld het
bekende Petrussymbool, een haan. Er is nog een haan(tje) te zien op deze kant van de toren: een
stuk lager en veel meer naar rechts, boven een klein raampje en in gezelschap van een wat grotere
duif.
Onder het beeld van Sint Petrus twee stenen die herinneren aan verbouwingen van de toren, en wel
een uit 1851 (“RENOVATUM 1851”) en een chronogram (= tijdgeschrift) uit 1985. Deze laatste met de
tekst “TURRIS SANCTI PETRI RESTAURATIONE, PRIORE RECUPERATO SPLENDORE PAROECIAE
CIVITATIQUE REDDITA 1985” (= de toren van de Sint Petrus, teruggeven aan de parochie en de
stad, nadat hij door restauratie zijn vroegere pracht heeft teruggekregen). Ook hier resulteren de
hoofdletters, gelezen als Romeinse cijfers (zie de tekst bij 7 en 11), opgeteld in een jaartal, nu in
“1985”.
16. “Begijnen”
Het pand op de hoek van de Limbrichterstraat en de Begijnenhofstraat was vroeger het postkantoor
van Sittard. Het is gebouwd in zogenaamde neorenaissancestijl maar de rigoureus aangebrachte
luifel heeft het pand zwaar verminkt.
Tegen de blinde gevel bevindt zich een schildering in graffitivorm, gemaakt door Annemarie van
Rooijen, voorstellende een aantal begijnen omdat het Sittardse begijnenhof waarschijnlijk in de buurt
van deze plek heeft gelegen.
16