wandeling - Federatie Historie Sittard-Geleen-Born

engelenfiguren met in hun handen wapenschilden waaronder het wapen van Sittard, dragen het
beeld dat op een hoge zuil is geplaatst.
14. “’t Sjterfhoes”
Dit café was vroeger de schenkerij van de brouwerij in de Begijnenhofstraat. Het dateert uiteraard uit
de periode nadat de immuniteit van het kapittelgebied was opgeheven en er rondom het Kerkplein
gebouwd mocht worden. De naam verwijst naar het feit dat de dragers van de lijkkist tijdens en de
rouwenden na de dienst hier een opkikkertje kwamen drinken.
Tegen de zijgevel van het café een gevelsteen met het zegel van Jutta van Ravensberg, vrouwe van
Montjoie (Monschau) en Sittard, weduwe van Walram de Goede, de schenker van de stedelijke
rechten aan Sittard in 1243. Zij was de enige Vrouwe van Sittard uit de geschiedenis. In 1276 stichtte
Jutta een begijnenhof in Sittard, waarschijnlijk op een plek tussen de Begijnenhofstraat en de
Begijnenhofwal tegenover de uitgang van dit “getske”.
In vroegere dagen werden er geen rouwbrieven verstuurd. De doodsklokken werden geluid en aan
de manier van luiden wist men of er een man, een vrouw of een kind gestorven was. In Sittard was
deze taak weggelegd voor de buren. Moest men wachten totdat men aan de beurt was om aan het
“klokkezeel” te mogen trekken, dan werd er zolang wat gedronken bij “’t Sjterfhoes”. Na afloop van
de mis ging men naar het café en werd er gedronken op de overledene: men ging “’t vel verzoepe”.
De gats (= steegje) ernaast heet tegenwoordig Koninginnegetske ter herinnering aan het bezoek van
koningin Beatrix op 29 april 1995. Het zegel van Jutta van Ravensberg tegen de zijgevel van het café
is in 1996 gemaakt door Anja Diepstraten. Jutta was sinds 1252 de vrouw van Walram de Goede die
in 1266 kinderloos stierf. Zij was de enige vrouw die ooit Sittard bestuurd heeft. Na de dood van haar
man bleef Jutta nog een tiental jaren Vrouwe van Sittard totdat Walram de Rosse haar plaats innam
en zij in het klooster trad.
15. Toren Grote Kerk
De toren is waarschijnlijk rond 1505 voltooid en maakt met z’n zware steunberen en z’n opvallende
speklagen (afwisselend donkere baksteen en lichte mergel) nog steeds een robuuste indruk. In de loop
van de tijd is het bovenstuk van de toren herhaalde malen door blikseminslag en brand vernield en
daarna aangepast aan de eisen en wensen van de betreffende tijd. De meest markante spits was de
barokke variant, bestaande uit een stapeling van uivormige elementen. Deze spits werd na de
stadsbrand van 1677 opgetrokken maar ging in 1857 door blikseminslag verloren. De huidige
bovenbouw en spits uit 1874 zijn van de hand van Pierre Cuypers die daarmee heeft bewerkstelligd
dat Sittard misschien niet de mooiste maar met 80 meter wel de hoogste toren van Zuid-Limburg
heeft!
De toren heeft vier geledingen, een omloop met hoekspitsen en een achtzijdige lantaarn met spits.
De in baksteen met mergelstenen banden (“speklagen”) opgetrokken toren zal kort na 1500 gereed
zijn gekomen. In 1687 werd de torenspits naar ontwerp van Adam Wynants vernieuwd. Er volgden
herstellingen in 1828, onder leiding van N. Dukers, en in 1834 (bovenste gedeelte). Nadat de
torenspits in 1857 door brand was verwoest, kreeg de toren bij de restauratie in 1861, onder leiding
van Pierre Cuypers, de neogotische achtzijdige klokkenverdieping met omgang en hoektorentjes en
15