De Hessencombinatie - Uitgave 9 | December 2012 - Hc 03

Ellen van Holland vanuit Sint Maarten:
Zon, wuivende palmbomen en een turquoise zee…
Ellen van Holland-Little (38) uit Voor-Drempt, is in 1996 vertrokken
naar Pelican Key op Sint Maarten. Ze woont daar nu
met haar Australische echtgenoot Derek (51) en hun 1-jarig
zoontje Luke. Het begon allemaal met een vakantie bij haar
ouders Betty en Guus. Haar vader was als architect twee jaar
op Sint Maarten en was betrokken bij de herbouw van scholen
als gevolg van de orkaan Luis in 1995. Door haar toerismeopleiding
had ze binnen een maand werk in een hotel/health
spa. Werken in de toeristensector is ze tot 2008 blijven doen.
Maar door de recessie in Amerika kwam er een terugloop in
die sector en besloot Ellen van baan te veranderen. Ze werkt
nu bij een internetprovider. Op de vraag hoe het bevalt: ‘Zon,
wuivende palmbomen en een turquoise zee. Uitzicht op Saba,
St. Eustatius en St. Kitts, zelfs als je gewoon naar je werk rijdt,
what is not to like… It’s Paradise!’ Het eiland is erg divers, met
een Nederlands en een Frans gedeelte. Er zijn meer dan 100
nationaliteiten. Het is een eiland, dus heeft het zijn beperkingen
en af en toe tropische depressies. Ellen blijft op de
hoogte via kranten en internet, Skype en Facebook. Natuurlijk
veel mailtjes: ‘bijna dagelijks met mama Betty, Maarten
en Marjon; met mijn vriendinnen uit Hummelo en Keppel
maandelijks.’ Meestal komt Ellen om het jaar naar Nederland.
Afgelopen september hebben Derek en Luke voor het eerst
de Dremptse kermis
meegemaakt. Terugkeer
naar Nederland? Ellen:
‘Derek heeft een bedrijf
met een Zuid-Afrikaanse
partner, dus voorlopig
blijven we hier. Heimwee
heb ik af en toe wel maar
dat is vooral naar familie
en vrienden. Australië,
het geboorteland van
Derek is ook super, maar
echt de andere kant van
de wereld, te ver van mijn
Derek en Ellen met Luke, de enige Sint Maartener
familie. Ook qua tijdzone.
Wat de toekomst je brengt weten we natuurlijk niet. Voor nu
hebben we het heerlijk op St. Maarten. Maar ik ben heel trots
op mijn Achterhoekse roots!’ Zijn er nog inwoners die je de
groeten wilt doen, en zo ja wie? ‘Mijn vrienden en vriendinnen
uit Hummelo en Keppel, ook al zien we elkaar een paar
jaar niet, ik word elke keer weer met open armen ontvangen,
gepaard met een hoop gezelligheid. Zeer speciaal!’
André Til vanuit Duitsland:
Aan de Waddenzee tussen de windmolens…
André Til (45)
werd in Achter-
Drempt geboren, is
getrouwd met Ria
Rossel uit Vierakker.
Samen hebben zij
drie zonen: Remko
(15), Frank (12) en
Jasper (8).
In 1996 is men vertokken
naar Duitsland
omdat bleek
dat overname
van het ouderlijk
Het gezin Til-Rossel
bedrijf in Steenderen
niet mogelijk was. Zo kwam het jonge stel terecht in
Westerholt In Noord-Duitsland. Hier heeft men in het prachtige
Oost-Friese landschap een melkveebedrijf (180 koeien)
tussen de windmolens aan de Waddenzee. Het gezin Til heeft
al jaren het gevoel ‘thuis’ te zijn. Ze zijn volledig geïntegreerd
en vooral geaccepteerd. Alles was nieuw: buurt, vrienden en
kennissen. Ook door de geboorte van hun drie jongens werd
de integratie gemakkelijk. Men is zeer actief binnen de sportvereniging
Tus Holtriem. De jongens zijn in het voetspoor van
vader getreden en spelen allen in de selectieteams van deze
voetbalclub. Twee zonen zijn enthousiast Schalke 04-fan met
natuurlijk Klaas-Jan Huntelaar. In 2009 heeft André nog een
wedstrijd georganiseerd tussen zijn ‘Altherren-mannschaft’
van Tus Holtriem en zijn oud-teamgenoten van vroeger bij
Drempt Vooruit. ‘De eerste en tweede helft werd gewonnen
door Drempt Vooruit maar de derde helft was duidelijk voor
Tus Holtriem…’ Via de televisie (een speciale Nederlandse
receiver) blijft men goed op de hoogte. Zelfs van ‘Boer zoekt
vrouw. On-line lezen we altijd het Contact en we hebben o.a.
abonnementen op Veehouderij Techniek en Naobers. Onze
paspoorten zijn en blijven Nederlands. Boodschappen doen
we af en toe net over de grens bij Winschoten. Speciaal voor
producten als rookworst, hagelslag, pindakaas, koffie, speculaas
en pepernoten, vla en yoghurt, kroketten en frikadellen.’
‘Onze jongens beheersen naast het Duits ook de Nederlandse
taal. De een wat beter dan de ander. Daarbij dan nog ons
Achterhoeks en het Ost-friesisch plat; de ‘proemenpot’ is
compleet.’ Het bezoek aan Nederland wordt steeds minder.
‘We hebben een vol en druk programma: school, voetbal, het
bedrijf. Elke keer is er wel wat waardoor we niet weg kunnen.
Twee sociale levens onderhouden, van vroeger in Nederland
en van nu hier in Duitsland, is bijna niet mogelijk. Omgekeerd
wordt helaas het bezoek uit Nederland ook steeds minder. Het
ligt daarom ook niet in de bedoeling om terug te keren naar
Nederland. Iedereen verandert, wij ook. We voelen ons Nederlanders,
maar niet meer echt thuis in Nederland.’
‘Tot slot willen we nog graag de groeten doen aan alle oudmedespelers
van Drempt Vooruit en SV Steenderen, Jantje
Remmelink, Tonie Rossel en iedereen die ons nog kent.’
De Hessencombinatie | december 2012 81