De Hessencombinatie - Uitgave 9 | December 2012 - Hc 03

Hans Aal vanuit Duitsland:
Mijn opleiding werd in Duitsland hoger gewaardeerd…
Hans Aal (63) uit Hoog-Keppel is getrouwd met Annelie Buijtenhuijs
(61). Zij hebben een zoon Jelle (32) en een dochter
Frouke (30). Hun huidige woonplaats is Bad Pyrmont, een
prachtig kuuroord in het Weserbergland (Niedersachsen).
Hans heeft een opleiding gevolgd als ‘etaleur, reclameschrijver
en creatief denker.’ Gepast werk vinden in Nederland was
erg moeilijk. Een eerste sollicitatie in Duitsland (Karstadt)
had direct succes. Zijn eerste standplaats werd Hamburg, hij
vertok op Koninginnedag 1971. Daarna volgden vestigingen
in Essen, Velbert en Bocholt. In 1978 kreeg hij de kans om in
Noord-Duitsland een vertegenwoordiging in etalagemateriaal
over te nemen. ‘We verhuisden naar Bodenwerder (de
Baron van Münchhausen-stad), waar we tot 2004 hebben
gewoond. Thans is onze woonplaats Bad Pyrmont (rond
1870 de woonplaats van de prinsessen van het huis Waldeck-
Pyrmont, onder wie Emma, onze latere koningin, red.) Ik ben
nu sinds anderhalf jaar gepensioneerd.’ Hans geeft aan dat
Duitsland inmiddels zijn tweede vaderland is geworden: ‘Het
bevalt mij zeer goed, waar anderen op vakantie gaan...’ Via o.a.
internet blijft hij uitgebreid op de hoogte van alles wat er in
ons land gebeurt. Hij heeft er ook een duidelijke mening over.
De gemeentelijke herindeling van Hummelo en Keppel vindt
hij ‘zeer bedenkelijk’. ‘Hoe is het mogelijk dat een zo hechte
kern van dorpen wordt overgeheveld naar Bronckhorst? Heeft
men toentertijd niet nagedacht over de consequenties voor
bijvoorbeeld de ouderen? Was Doesburg of Doetinchem
niet menselijker geweest?’ Je bespeurt zijn teleurstelling en
verbazing. Naar Nederland terugkeren is voor Hans Aal feitelijk
ondenkbaar. ‘Wij hebben hier onze vrienden, zijn langer in
Duitsland dan in Nederland en leven hier in een voor ons
bekend land.’ Een aantal jaren geleden kwam men regelmatig
even terug, maar dat is door afnemende mobiliteit minder
geworden. De groeten? ‘Ja, natuurlijk wil ik de groeten doen,
aan een iedereen die mij nog kent!’
Pater Toon te Dorsthorst vanuit Suriname:
Als priester single in de jungle…
Pater Toon te Dorsthorst (69)
werd tijdens de Tweede Wereldoorlog
in Eldrik geboren en
groeide op in een gezin met elf
kinderen. In 1968 vertrekt pater
Toon om als missionaris ontwikkelingswerk
te gaan doen in
Suriname. Met name in de boslanddorpen
van de inheemsen
en de Marrons. ‘Als boslandpater
ben ik verantwoordelijk voor
de opleiding van lokale pastorale
leiders en daarnaast zijn
een twintigtal dorpen met een
katholieke gemeenschap aan
mijn zorg toevertrouwd. Dit alles
Pater Toon te Dorsthorst in een gebied van ruwweg 300
bij 300 km.’
Zoals blijkt uit een verblijf van 45 jaar bevalt het pater Te
Dorsthorst bijzonder goed in Suriname. ‘Het is een boeiend
land, volop in opbouw. Het heeft een zeer diverse bevolking:
Creolen en Marrons, Hindoestanen, Javanen, Chinezen en
Annelies en Hans Aal
natuurlijk de oorspronkelijke inwoners de indianen.
Ik blijf vrij goed op de hoogte van het nieuws in Nederland
doordat een oud-pastoor in Nederland mijn abonnement
op weekblad Elzevier betaalt en we krijgen in Suriname elke
avond via twee tv-zenders het NOS-journaal voorgeschoteld.
Dat is alleen in Paramaribo en omstreken mogelijk. In het bosland,
waar ik de helft van de tijd ben, is geen tv te ontvangen,
noch de gewone radiozenders.’
Pater Toon komt de laatste jaren elk jaar naar Nederland om
zijn uitgebreide familie te bezoeken. De meeste tijd besteedt
hij tijdens zijn verlof aan fondsenwerving voor projecten in
de boslanddorpen. Als hij redelijk gezond blijft, hoopt hij in
Suriname oud te worden en te sterven. ‘Mocht ik gebrekkig
worden en hier anderen tot grote last, dan is het denk ik beter
om terug te keren naar Nederland, waar de voorzieningen
stukken beter zijn.’ Tot slot: ‘Graag wil ik de groeten doen aan
mijn tweelingbroer Jan, die nog thuis op de ouderlijke boerderij
in Eldrik woont en daar op bescheiden schaal verder boert.
Als ‘hobbyboer’, omschrijft hij het zelf. Verder alle buurtbewoners
van heel Eldrik, dat wondermooie plaatsje met een grote
sociale saamhorigheid.’
De Hessencombinatie | december 2012 75