De Hessencombinatie - Uitgave 9 | December 2012 - Hc 03

Foto: Wim van Hof
Over een
roerige week
met een
geboorte en
een sterfgeval
Column Jeroen Huis in ‘t Veld
Voorzitter HC‘03
Leven en dood
Op de tafel voor me ligt aan de linkerkant een stapel geboortekaartjes. En rechts één
rouwkaart. Een schril contrast. Ze zeggen wel eens dat een geboorte en een overlijden
tegelijk komen. Dat gaat voor mij nu zeker op.
Begin deze week werd ik opgeschrikt door het overlijden van Evert Jan Schreurs. Slechts
45 jaar. Hij was speler van ons zesde elftal en kreeg tijdens het etsen een hartstilstand en
overleed. Wat een triest bericht en wat blijft het toch onwerkelijk als mensen op deze jonge
leeftijd sterven. Het gebeurde een week nadat ik vader was geworden van dochter Tatum,
ons tweede kindje. Een vreemde gewaarwording om dit in één week mee te maken.
Toen ik twee weken eerder op zondagochtend afreisde naar Baakse Boys, om met mijn team
een wedstrijdje te voetballen, kon ik nog niet vermoeden dat ik amper vier uur later een
gezonde dochter in mijn armen zou houden. Mijn vrouw had ‘s ochtends al wel te kennen
gegeven dat het een beetje ‘rommelde’ maar ervoor thuisblijven was niet nodig. Toch voor
de zekerheid maar even het telefoonnummer van de leider van het team doorgegeven. Toen
ik na een half uur spelen geroepen werd om te wisselen was mijn eerste gedachte: speel ik
zo slecht? Even daarna werd me duidelijk dat mijn vrouw een sms’je had gestuurd dat de
weeën in alle hevigheid waren losgebarsten. Snel douchen, aankleden en rap naar huis. Daar
aangekomen stond mijn vrouw reeds kreunend aan het voeteneinde van het bed. Het was
me nu wel duidelijk dat dit niet lang meer zou duren.
Uit respect voor mijn vrouw, maar ook omdat ik anders thuis een probleem krijg, zal ik
de details die zich hebben voorgedaan tussen bovenstaand moment en het moment
dat Tatum in mijn armen lag, niet beschrijven. Wat ik wel kan zeggen is dat ik het een
indrukwekkend gebeuren vind. En ja dames: ik vind het ook knap hoe vrouwen zich door dit
natuurfenomeen heen slaan. Respect!
En ook de dood kwam dus dichtbij. Hoewel ik zelf Evert Jan niet heel erg goed kende, komt
zo’n sterfgeval binnen een hechte vereniging hard aan. Er hangt dan een aparte sfeer binnen
de club. Het is veel stiller dan normaal. In mijn periode als voorzitter heb ik nu een aantal
sterfgevallen meegemaakt binnen de vereniging en iedere keer weer merk ik dat er dan iets
gebeurt met ons als leden. Vooral als diegene die je moet missen nog midden in het leven
stond.
Al met al waren het twee bewogen weken. Ik was vrij van mijn werk, dus dat gaf me de
gelegenheid om tussendoor ook nog wat voor de voetbalclub te doen. We zijn druk met
de voorbereidingen van de bouw van het nieuwe clubhuis die in februari van start moet
gaan, maar ook druk met het opzetten van de grote loterij, waarmee we nog een smak geld
willen inzamelen om de begroting sluitend te krijgen. In eerdere columns heb ik al eens
opgeroepen dat als er mensen met teveel geld in deze gemeenschap zijn, zij zich bij mij
kunnen melden. Het is echter tamelijk stil gebleven de afgelopen tijd. Wat ik hier zeker wel
wil noemen, is de gift die de Stichting Kruiswerk Hummelo en Keppel heeft gedaan voor
het nieuwe gebouw. Zij draagt maar liefst vijf duizend euro bij. Daar zijn we als vereniging
superblij mee. Het bovenstaande verzoek geldt overigens nog steeds!
U als lezer wil ik vooral dringend vragen een of meerdere loten van de grote loterij te kopen.
Naast de kans op het winnen van geweldige prijzen steunt u daarmee een geweldig initiatief
en komt er een prachtig gebouw te staan waar we nog jaren mee vooruit kunnen. Ik hoop
op uw steun!
Zoals ook u zult merken, gaat het leven door ondanks ingrijpende gebeurtenissen als die
van een geboorte en een overlijden. Ik ga volop aan de slag om ook het komend jaar onze
club weer een stukje te verbeteren. En dat betekent in ieder geval de bouw van een nieuw
clubgebouw!
Langs deze weg wens ik iedereen jne feestdagen en een heel gezond 2013!
De Hessencombinatie | december 2012 7