De Hessencombinatie - Uitgave 9 | December 2012 - Hc 03

46
Tekst: Rinus G.M. Rabeling
Foto’s: Collectie Rinus G.M. Rabeling, Gerrie Uenk,
Familie Bosveld en Wim van Hof
De tapijten van
Gunhild Kristensen
en vele, vele anderen
Een deel van de knoopsters voor de tapijten de korenaren en de wijnstok. Van links naar rechts: Marian van Zadelhoff , nn, mevr. Bosveld-Halfman, mevr. Jo
Vels-Hendriksen, mevr. Greet van Zadelhoff -Kets, mevr. Van der Heijden, mevr. Gees Bosveld-Luimes met dochter Rietje, nn, nn, mevr. Hentje Kormelink,
ontwerpster Gunhild Kristensen, mevr. Smit-Goossens, mevr. Mientje Kets, mevr. Lebbink, mevr. Mina Bretveld en de heer en mevr. Sportel.
Al bijna 50 jaar geen nagalm meer in
Voor-Drempt…
In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werden in Nederland diverse kerkgebouwen gerestaureerd.
Deels vanwege achterstallig groot onderhoud, vaak ook na schade uit de Tweede
Wereldoorlog. Ook de kerk van Voor-Drempt was hard toe aan een grondige restauratie. En
zoals vaker sloeg ook hier het nagalm-spook toe. Voor de reformatie was de spraakverstaanbaarheid
in een kerk geen punt. Het ging erom dat je aanwezig was en deel uitmaakte van het
geheel. Dat Latijn verstond toch niemand en als er nagalm was dan zongen de engeltjes in de
hemel mee…
De historie van de eertijds aan Sint Joris gewijde kerk van
Voor-Drempt omvat meer dan 1000 jaren. Tenminste, als alle
bronnen en overleveringen betrouwbaar zijn.
Vast staat dat voor de Tweede Wereldoorlog bij opgravingen
resten zijn gevonden uit de Frankische tijd, de tijd van Karel de
Grote (8e/9e eeuw). Het is deze keizer wiens naam verbonden
is aan de legende rond de twee beeldjes in de torenmuur.
Ook vermeldingen in het archief van de abdij van Echternach
uit 1069 hebben vrijwel zeker met Tremethe, ons Drempt, te
maken.
Het huidige kerkgebouw is in verschillende perioden ontstaan.
De vroegste vorm zal ongetwijfeld een houten kerkje
met rieten dak en zonder toren zijn geweest. Rondtrekkende
zendelingen, zoals o.a. Ludger, hebben de aanzet gegeven tot
bekering van deze streken en de stichting van de kerkjes.
De uit tufsteen opgebouwde toren is van rond 1100, het schip
van begin 1400 en het koor dateert van ongeveer een eeuw
later. Uiteraard werd er in elke periode wel ‘getimmerd’ aan de
kerk. Het meest ingrijpend was natuurlijk de restauratie en de
lelijke neo-gotische uitbreiding in 1868. Er werd een stucplafond
aangebracht en houten vloeren verborgen de ongerechtigheden
daaronder.
Een nagalm van aaaaaaaacht seconden
Voor de oorlog (1937-1939) was de toren reeds grondig
onderhanden genomen. Vanaf 1947 werd begonnen met de
restauratie van de kerk. De aanbouw werd weer verwijderd
en de vroeg-gotische bouwstijl werd weer zichtbaar. Ook het
koor ging weer deel uitmaken van de kerk en werd gerestaureerd.
Het stucplafond en de houten vloer werden verwijderd
en vervangen door fraai gestukadoorde wanden en gewelven
en door grote hardstenen plavuizen op de vloer.
Daarmee ontstond ook ‘het probleem van Drempt’. Bij meting
bleek namelijk de nagalm in de schitterend gerestaureerde
kerk maar liefst acht seconden te bedragen. De predikant was
vanaf de preekstoel vrijwel onverstaanbaar. De kerk was één