De Hessencombinatie - Uitgave 9 | December 2012 - Hc 03

Van de
redactie
Ik vertrek is de titel van het populaire emigratieprogramma op tv dat
wekelijks een miljoen kijkers trekt. Veel Nederlanders worden geboeid
door de belevenissen van moedige, avontuurlijke emigranten die hun
geluk elders gaan zoeken. Het afscheid van de familie en vrienden die
men hier achterlaat valt de emigranten vaak zwaar, maar gelukkig blijft
men ook in het buitenland goed op de hoogte van het wel en wee in het
geboorteland.
Voor de komst van de computer en het internet lag dat heel anders. Hoe
hielden emigranten toen contact met hun thuisfront? Al jaren zoeken
veel Nederlanders hun geluk in het buitenland en besluiten te emigreren.
In de jaren vijftig lag ons land door de oorlog in puin en was er veel
armoede en werkloosheid terwijl de bevolking juist groeide door de
naoorlogse geboortegolf. Er werd serieus gevreesd voor overbevolking,
waarop de Nederlandse regering besloot emigratie te promoten. En
dat gebeurde ook. Massaal vertrokken velen naar landen als Canada,
Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Eenmaal daar aangekomen
was het alleen mogelijk om via post, telefoon of een telegram contact
te hebben met het thuisfront. Maar de telefoon was destijds een duur
communicatiemiddel en zal zeker niet met regelmaat zijn gebruikt om
te horen hoe het de familie in de geboortestreek verging. En de post,
ja dat heeft nu wel iets nostalgisch. Je schrijft een brief over alles wat je
bezig houdt in je nieuwe leven in dat nieuwe land, plakt er zorgvuldig een
postzegel op met het portret van de koning, koningin of het staatshoofd,
doet hem op de brievenbus en dagen, zo niet weken later, komt deze
aan bij de geadresseerde in Nederland. Wat werd er hier in Holland naar
uitgekeken en wat was het destijds bijzonder om post te ontvangen uit
het buitenland. Het nieuws ging de hele straat rond. En ook al was het
nieuws dat je las alweer oud, je had een bericht ontvangen.
Hoe anders is dat nu, waarbij we heel simpel via Skype een live-verbinding
in beeld en geluid kunnen maken met wie we maar willen, waar dan ook
ter wereld. Hoewel de afstand tot de geboortestreek soms duizenden
kilometers is, communicatiemiddelen als Skype, Twitter en Facebook
maken het mogelijk om het verre dichtbij te halen. Misschien wat minder
nostalgisch, maar wel heel jn om je familie of vrienden te kunnen zien en
te spreken via internet.
En dat dit als prettig wordt ervaren, lezen we ook terug in de verhalen
van onze ‘eigen’ emigranten. De redactie heeft voor dit kerstnummer zo’n
dertig oud-inwoners benaderd die in de afgelopen jaren zijn geëmigreerd,
en hen gevraagd naar hun leven nu. Het leverde heel veel leuke reacties
op vanuit alle hoeken van de wereld. Misschien kent u wel enkelen van
hen en leest u nu, gewoon op papier, net als vroeger, hoe het hen vergaat.
Toch een klein beetje nostalgie.
Veel leesplezier, jne feestdagen en een goed en gezond nieuwjaar!
Foto: Wim van Hof
Inhoud
05
07
Colofon
Column Jeroen Huis in ‘t Veld
08 Dorpsraden moeten aan de bak
15 Jongeren en hun bijbaantjes
19 Column notaris Jeroen te Lindert
20 Deze auto is mijn trots
24 Ben Minkhorst, gespecialiseerd
akkerbouwer
28 Interview met HC’03-voorzitter
Jeroen Huis in ‘t Veld
36 Het dorpshuis in Hummelo
39 Groeten uit ...
De watermolen in Laag-Keppel
46 De tapijten van Gunhild Kristensen
en vele anderen
52 De dweilmachine van Laag-Keppel
54 Damesvoetbal populairder dan ooit
58 Eetcultuur bij de familie Garretsen
61 Varia
67 Column Gijs Jolink
68 Oud-dorpsgenoten in den vreemde
83 Activiteitenkalender
De Hessencombinatie | december 2012 3