Arbocatalogus Kunsteducatie Werkdruk ... - FNV Kiem

Bijlage IX, Model voor intervisie
Om effectief te zijn als intervisiegroep is het belangrijk om gebruik te maken van een structuur die de
aanwezigen aanknopingspunten biedt dit te kunnen doen. Het feit dat een groep in gezamenlijkheid
voor een structuur kiest is een eerste stap in het leren met behulp van intervisie. Hieronder staat een
model beschreven om structuur te geven aan de bijeenkomsten. Naast dit model bestaan nog vele
andere modellen om intervisie vorm te geven.
1 Fase van de probleeminventarisatie
De bijeenkomst wordt gestart met een inventarisatie van ieders situatie. Onderwerpen die daarbij aan
de orde kunnen komen zijn:
hoe het met iedereen gaat op dit moment
wat er sinds de vorige bijeenkomst is gebeurd
wat de probleeminbrenger met de vorige keer opgedane inzichten heeft gedaan.
De leden van de intervisiegroep brengen hun casus/ werkprobleem naar voren. Liefst kort en helder
geformuleerd in enkele zinnen. De groep maakt dan een keuze voor de te behandelen onderwerpen.
Het kan tijdbesparend werken als de leden van de intervisiegroep hun inbreng van tevoren
formuleren. Ook is het mogelijk op schrift gestelde casussen van tevoren aan elkaar te sturen.
2 Analysefase
In deze fase stelt de groep alleen informatieve vragen. Dat zijn vragen die de casus of probleem
verder verhelderen. Stel geen suggestieve vragen; vragen waarin je op een bepaald antwoord
aanstuurt. Dat helpt de inbrenger niet bij het verkrijgen van een duidelijk beeld van zijn probleem.
3 Bewustwordingsfase
De grondige analyse brengt de inbrenger vaak tot een herformulering van de kern van het probleem.
Het komt vaak voor dat men uiteindelijk een dieper liggend probleem heeft ontdekt en dat formuleert
(‘dat ik steeds woorden heb met die afdelingschef komt eigenlijk doordat we verschillende doelen
hebben). Begin een herformulering altijd met ‘Ik …… ‘.
4 Adviesfase
In deze fase geven de groepsleden pas een advies ten aanzien van het op te lossen probleem. Het is
aan de probleeminbrenger zelf om te kiezen welke oplossing het meest passend voor hem/ haar is. Uit
de adviezen kan ook een nieuw eigen perspectief groeien. De adviezen hoeven niet altijd tot een
directe oplossing te leiden, maar kunnen ook stof geven om te reflecteren over de achterliggende
oorzaken. Sluit deze fase af met een actieplan.
5 Bespreken van het groepsthema
Vaak blijkt dat het besproken probleem raakt aan vragen en problemen waar de anderen ook mee
worstelen of geworsteld hebben. De meeste mensen hebben wel ervaring op het punt van het
probleem (b.v. een chef) en heeft dat in de vorm van een advies hier tot uiting gebracht. De groep kan
nu de gezamenlijke ervaringen en eerder beproefde oplossingen bespreken, waardoor de
betrokkenheid van eenieder bij dit onderwerp vergroot wordt.
6 Evaluatie
De intervisiegroep evalueert de werkwijze, het resultaat, en maakt afspraken voor de volgende
bijeenkomst. Het is aan te bevelen de volgende keer nog even terug te komen op het eerder
ingebrachte werkprobleem en te kijken in hoeverre de probleeminbrenger er iets aan heeft gehad.
Arbocatalogus Kunsteducatie, versie februari 2011 blz. 74