Jezus de Vriend - Bazuin te Sion

TNT Post
Jezus
Port betaald
TNT POST
Port betaald
PAYS-BAS
de Vriend van Jong en Oud
* Thema nummer *
- Ik, de Here uw God
- Niemand komt tot de Vader
dan door Mij
- De Oecumene
ADRES
ONTVANGER
22

Jezus de Vriend van Jong en Oud
Deze keer zijn we van onze
normale formule voor Jezus
de Vriend van Jong en oud
afgeweken. We hebben een
thema nummer samengesteld
over de oecumene. In de oecumene
worden de grenzen
van het geloof verdoezeld.
Er is in Frankrijk een toren waar
veel Hugenoten gevangen zaten. De “Tour de Constance”, dat
betekent de “Toren van standvastigheid”. In deze toren zat een
vrouw gevangen om haar geloof. Marie Sevre-Durand. Zij zat
38 jaar lang gevangen in deze toren. Toen zij vrijgelaten werd
was zij 67 jaar oud. Met de nagels van haar vingers kraste zij
in de muur “Weerstaan”. Toen zij 25 jaar gevangen zat schreef
zij in een brief aan een nichtje: “Men moet zich onderwerpen
aan de wil des Heren en de roede kussen.”
Dit kind van God had twee eigenschappen die voor elke christen
belangrijk zijn: Nederigheid en onverzettelijkheid. Dat wensen
wij elke lezer van dit blad toe:
Nederigheid en onverzettelijkheid.
Inhoudsopgaven
Marian Pel en Wim Wiggers.
► IK, DE HERE UW GOD, BEN EEN
NAIJVERIGE GOD 3
► NIEMAND KOMT TOT DE VADER
DAN DOOR MIJ 7
► HET WOORD VAN GOD 10
► DE CHARTA OECUMENICA 13
► DE TEMPEL WORDT SCHOON-
GEVEEGD 18
Jezus de Vriend van Jong en Oud 2
Van de Redaktie
Voor u ligt een tijdschrift, dat
wordt uitgegeven door leken
binnen de zevendedagsadventistengemeenschap,
die zending bedrijven, boeken
drukken en uitgeven.
Dit tijdschrift komt vier keer
per jaar uit. Elk nummer
heeft een aantal rubrieken:
* Het verlossingsplan
* Leerstellingen
* Profetie
* Gezondheid (dit kan in een
medische of een sociale
context zijn)
* Bijbel en Wetenschap
* Kerkgeschiedenis
* Het kinderhoekje
Het doel is dat wij ons voorbereiden
op de wederkomst
van de Heer.
redaktie: Marian Pel
Wim Wiggers
Mocht deze uitgave u aanstaan,
dan is het mogelijk
een bijdrage te leveren door
een bedrag te storten op:
Giro 13 82 569
t.n.v. De Ellen G.White
Stichting
zodat er uitbreiding van dit
blad mogelijk is.
---
De Ellen G.White stichting.
postbus 87
4630 AB Hoogerheide
Tel. 0164-616564
Namens de redaktie

In het Oude Testament
komen wij in allerlei
toonaarden tegen dat
onze God, een naijverig
God is. Niet in de
zin van een soort zondige
jaloersheid maar
in de zin van
“buiten Mij is er geen
God, Ik ken er geen”.
“Zo zegt de Here, de Koning van
Israël, en zijn Verlosser de Here der
heerscharen: Ik ben de eerste en Ik
ben de laatste, en behalve Mij is
er geen God. En wie zal, zoals Ik,
roepen en het verkondigen, en het
ordelijk voor Mij stellen, sedert Ik
een eeuwig volk gesteld heb? En
laat ze de toekomende dingen, en
die komen zullen, hun verkondigen.
Verschrikt niet, en vreest niet; heb
Ik het u van toen af niet doen horen
en verkondigd? Want gij zijt Mijn
getuigen, is er ook een God behalve
Mij? Immers er is geen andere rotssteen:
Ik ken er geen.”
Jesaja 44:6-8 (sv).
God, de unieke God, de God Die
alleen God is, zegt hier een aantal
dingen over Zichzelf.
* Hij is de eerste en de laatste. Wie
is er dan vóór de eerste en na de
laatste? God antwoordt: “behalve
Mij is er geen God”.
* Door roeping en verkondiging
heeft Hij zich een eeuwig volk besteld.
Zo riep Hij Adam en Eva en
zei: “Adam waar zijt gij?” Zo riep
Hij Noach tot de bouw van de ark.
Hij riep Abraham uit Ur der Chaldeeën.
Hij riep Israël uit Egypte.
Degenen Die beantwoordden aan
IK, DE HERE UW GOD,
BEN EEN NAIJVERIG GOD
zijn roep, die stelde Hij tot een volk
“een eeuwig volk”. Dus de Ene
unieke God schiep door roeping
en verkondiging één uniek volk,
en dit volk was afgezonderd door
roeping en verkondiging van alle
andere volken op deze wereld.
* God zegt hier dat Hij de Verlosser
is. Hij Die de Eerste en de Laatste
is. Hij is ook de Verlosser van Zijn
volk.
* “Hetgeen in de toekomst gebeuren
zal mogen zij verkondigen,”
zegt de NBG. De Staten Vertaling
zegt van het eeuwige volk: “Laat ze
de toekomstige dingen en die komen
zullen, hun verkondigen.”
* Gods volk, dat door roeping en
verkondiging Zijn volk is, is Zijn
getuige. “Gij zult Mijn getuige
zijn.” De enige, ware God heeft
één enig en uniek volk. En dat volk
heeft een unieke boodschap over
de dingen die gaan gebeuren. Hij
liet door Henoch Zijn toekomstige
gericht verkondigen. Hij liet Noach
de komst van de zondvloed verkondigen.
Abraham, de uittocht uit
Egypte. Mozes liet Hij een heiligdom
bouwen om het verlossingsplan
vooraf te schaduwen. Samuël
een kleine jongen van 8 jaar werd
profeet “en God liet niet één van
zijn woorden ter aarde vallen.”
Jezus de Vriend van Jong en Oud 3
Ook op andere plaatsen wordt de
Enige God beschreven:
“Ik ben de Here en er is geen ander;
buiten Mij is er geen God. Ik gordde
u, hoewel gij Mij niet kendet,
opdat men het wete, daar waar de
zon opgaat en waar zij ondergaat,
dat er buiten Mij niemand is; Ik ben
de Here, en er is geen ander.”
Jesaja 45: 5, 6.
“Ik ben de Here, en er is geen ander.”
Jesaja 45:18.
Maar dat heeft consequenties. De
uniekheid van God is overdraagbaar,
van God uit, op Zijn volk.
“Zo zegt de Here: het vermogen
van Egypte en de koopwaar van
Ethiopië de Sabeeërs, die mannen
van statige gestalte, zullen tot
u overkomen, en u toebehoren, en
zich voor u nederwerpen; zij zullen
u smeken: alleen bij u is God, en er
is geen ander, generlei God.” Jesaja
45:14.
En tot dit volk zegt God: “Verkondigt
en treedt hiertoe, ja, beraadslaagt
samen: wie heeft dat laten
horen van oudsher? Wie heeft dat
van toen af verkondigd? Ben Ik het
niet, de Here? En er is geen God
meer behalve Mij, een rechtvaardig
God, en een Heiland, niemand is

er dan Ik. Wendt u naar Mij toe,
wordt behouden, al gij einden
der aarde! Want Ik ben God, en
niemand meer.” Jesaja 45:21-22
(sv). “Gedenkt de vorige dingen
van oude tijden af, dat Ik God
ben, en er is geen God meer, en
er is niet gelijk Ik.”
Jesaja 46:9 (sv).
DE NAIJVER VAN GOD,
DIE BIJ ZIJN VOLK
WOONT
Toen in de dagen van Noach er
een grote oecumenische beweging
opkwam, waarin de uniekheid
van God opgegeven werd,
en de zonen van God (de ware
kerk) zich vermengden met de
dochters der mensen (de afval)
toen maakte God daar een abrupt
einde aan.
WAT WAS ER PRECIES
GEBEURD?
God roept ons op om vanuit de
geschiedenis een onderzoek in te
stellen naar de uniekheid van God:
“Denkt aan hetgeen vroeger, vanouds,
gebeurde; Ik immers ben
God, en er is geen ander, God, en
niemand is Mij gelijk.” Jesaja 46:9.
De Staten Vertaling zegt hier: “Gedenkt
de vorige dingen van oude
tijden af.”
Nadat Kaïn en Abel opgegroeid
waren en dus zelfstandig God zochten
kwam er een duidelijk onderscheid
aan het licht. Beiden brachten
een offer. De één deed dat op de
manier die God aangewezen had en
de ander op zijn eigen manier.
Abel werd schaapherder lezen wij
(Gen. 4:2). U moet zich even voorstellen
wat dat betekende.
1. Het klimaat was zodanig dat kleding
niet nodig was om te beschermen
tegen de kou.
2. Het vlees was niet nodig want
zowel Kaïn als Abel waren vegetariërs
en wel van huis uit
(Gen. 1:26-29).
3. Er was dus ook geen handel in al
deze producten.
Waarom was Abel dan schaapherder?
Dat was hij omdat de schapen,
die hij weidde bedoeld waren als
offerdieren. Abels leven was totaal
gericht op zijn dienen aan God.
Toen Kaïn dus zag dat Abels offer
aangenomen was en het zijne niet,
werd hij boos op die vrome broer
van hem.
Hoe kon Kaïn nu zien dat het offer
van Abel aangenomen werd? Dat
offer werd door God zelf ontstoken
met het heilige vuur van de hemel.
(Zie Leviticus 9:24 en 10:1,2;
2 Kronieken 7:1-3;
1 Koningen 18:36-39;
Richteren 6:17-21 en 13:15-23)
Het was, zo zou je kunnen zeggen,
het eerste Karmel van de geschiedenis.
De God, die antwoordt met
vuur, is de ware God. Alle offers
in het Oude Testament werden verbrand
met heilig vuur. De tabernakeldiensten
begonnen met heilig
vuur. Net zoals de tempeldiensten
en het offer van Simsons ouders en
Jezus de Vriend van Jong en Oud 4
zoveel meer. Op deze manier werd
dus de ware kerk aangewezen. Let
wel, die Ene God die zegt dat er
buiten Hem geen God is, wees zelf
aan wie de ware kerk was, namelijk
wie tot God behoorde.
Maar zie eens wat er gebeurt. Abel
werd gedood, maar de kerk werd
niet ten grave gedragen, want die
Ware God zei een poos later: “De
poorten van het graf (de hel) zullen
de kerk niet overwinnen.”
Er wordt Adam en Eva een nieuwe
zoon geboren, Set. En deze Set was
een man in de traditie van Abel.
Set wordt ook een zoon geboren
en dan lezen wij: “Toen begon men
de naam des Heren aan te roepen.”
Genesis 4:26. Wat dat verder ook
mag betekenen, het toont in elk geval
aan waar de ware kerk naar toe
ging en waar zij was. Zij was in de
lijn van Set.
In Genesis 5 lezen wij dan over de
patriarchen tot Noach. In de dagen
van Noach komt dan de grote oecumene.
“De zonen Gods zagen dat de
dochters der mensen schoon waren
en zij namen zich daaruit vrouwen.”
Genesis 6:2. De ware kerk begint
haar geheim te verdoezelen, zij laat

het kostbaar pand los en reikt die
sympathieke mensen van die andere
godsdienst de hand. Maar Diegene
Die door Jesaja sprak “Mijn eer
geef Ik aan geen ander”, maakte er
een radicaal einde aan. Een wereld
van tussen de 5 tot 7 miljard mensen
kwam om. “Ik de Here ben een
naijverig God,” lezen wij in de
tien geboden. Let goed op. Niet
de hele kerk ging mee in de oecumene.
Er was een heel klein deel,
één gezin, een vader, een moeder,
drie zonen en drie schoondochters
die ontkwamen.
Dat was het tweede Karmel uit
de wereldgeschiedenis. De God
Die met water antwoordde was
de ware God en degenen die ontkwamen
vormden de ware kerk.
Wat had de Here ook weer gezegd
tegen Jesaja over de ware
kerk? “Hetgeen er in de toekomst
gebeuren zal, mogen zij verkondigen”
Jesaja 44:7. Dat was wat
Noach deed, en dat was zijn redding.
Van Noach gaan wij naar een andere
schaapherder, Abraham,
die in zijn rondtrekken door het
land overal een altaar achterliet als
getuige van zijn dienst aan de ware
God. Ook met Abraham had God
een bijzondere band. De Ene God
koos zich een man om het voorgeslacht
te worden van één uniek
volk. Om de toekomst zeker te
stellen en de kerk een meer permanente
vorm te geven legde God een
fundament waar Hij meer dan 400
jaar aan bouwde. Hij riep Abraham,
gaf hem een zoon en heel langzaam
groeide een familie.
Jakob ging met 70 zielen naar
Egypte. Eenmaal in Egypte onderging
deze familie een ware bevolkingsexplosie.
Dat ging zo snel dat
de Egyptenaren uit de berichten die
zij kregen, vanuit het “Centraal Bureau
voor de Statistiek”, opmaakten
dat er nieuwe beleidslijnen uitge-
zet moesten worden. De jongetjes
moesten worden gedood. Maar de
Here had andere plannen. Hij wilde
een volk. Een volk voor Hem alleen.
Dan wordt Mozes geboren en hij
komt aan het hof. Daar moet Mo-
zes dag op dag ondervinden wat het
betekent een kind van God in deze
wereld te zijn, namelijk voortdurend
geconfronteerd worden met het dienen
van een andere God. Maar bij
Mozes verdoezelen de grenzen niet.
Zijn moeder voedt hem zo op, dat
hij nooit vergeet, dat de Ene ware
God, zijn volk uitgekozen heeft als
het ene ware volk van God. Als Mozes
dan 80 jaar is, volgt nog eens
wat hij eerst in zijn eigen hart heeft
beleefd: de confrontatie van de God
van Israël met de goden van Egypte.
“De Here toch had aan hun goden
(van Egypte) strafgerichten geoefend.”
Numeri 33:4. En het was
niet mals wat er gebeurde. Maar
God spaarde het gebied waar Israël
woonde, “zodat er geen stuk van
het vee dat de Israëlieten bezitten,
zal sterven.” Exodus 9:4 “Alleen in
Jezus de Vriend van Jong en Oud 5
het land Gosen, waar de Israëlieten
woonden, hagelde het niet”.
Exodus 9:26.
Wij kunnen ons afvragen waarom
al die plagen? Wat is het nut en het
doel ervan? De Heere gaf het duidelijk
aan:
1. “Opdat gij weet, dat er niemand
is op de gehele aarde, zoals
Ik.” Exodus 9:14.
2. Om aan te wijzen wie zijn volk
was: “Nog steeds verzet gij u tegen
mijn volk, zodat gij het niet
laat gaan.” Exodus 9:17.
Met andere woorden het wezen van
de afgoderij is opstand, rebellie tegen
God. Het verdoezelen van de
Ene God, Die hier op aarde dat Ene
volk heeft, is opstand tegen God en
rebellie. Daarom deed God wat Hij
deed. Hij stuurde een kleine jongen
van 12 jaar naar het hart van
de Egyptische afgodendienst. En
in zijn eigen hart werd deze oorlog
eerst gevoerd. De oorlog tussen de
Ene ware God en de afgoden van
Egypte en toen die oorlog gewonnen
was, was de eerste stap gezet

om dit nog eens te herhalen op de
vergrote schaal van een heel volk.
Mozes werd de leider. Wie anders
dan Mozes zou dat moeten doen?
Aäron kon dat niet, dat bleek aan de
voet van de Sinaï, toen het gouden
kalf werd gemaakt. En deze Mozes
werd de grote figuur, de wetgever
van de Oudtestamentische kerk.
Het ene ware volk onder de Ene
Ware God.
Dan komt dat volk in de woestijn en
na 38 jaar omzwerving volgt dan de
oecumene tussen Israël en Midian.
Baäl-Peor. Op aanraden van Bileam
werd er een groot oecumenisch fes-
( 3 engelen boodschap
van Openbaring 14 )
tijn gehouden. Israël wordt uitgenodigd
om deel te nemen aan een
feest ter ere van heidense goden. Zij
nemen het massaal aan. Zij komen
in aanraking met de Moabieten.
En daar worden de laatste rebellen
gedood van diegene die 20 jaar
en ouder waren, waarvan God gezegd
had dat zij het land niet binnen
mochten.
Oecumene heeft in het Oude Testament
een slechte klank. In de tijd
van de Richteren wordt dat heel erg
zichtbaar. De Ene Ware God, die
zijn eer niet wil delen met een ander,
omdat die er niet is, wordt door
- Verkondigt de spoedige wederkomst van Jezus Christus
- 24 uur per dag
- Over de hele wereld
- Het enige TV station dat het goede nieuws van het koninkrijk van
Jezus verkondigt en de strijd tussen Christus en Satan duidelijk maakt.
- Naast de bijbelstudies zijn er ook programma’s voor de kinderen,
programma’s op gezondheidsgebied, vegetarisch kookcursussen en
programma’s op medisch en sociaal vlak.
Jezus de Vriend van Jong en Oud 6
het volk maar al te gedachteloos
opgegeven.
Wij moeten ons echter de vraag
stellen of niet in onze tijd dezelfde
krachten in het spel zijn. Gaat het
in het leven van Gods volk nu niet
evenzo om de Ene Ware God en de
goden, die geen goden zijn?
De Ene ware God heeft één waarachtig
volk. Wij staan nu voor het
laatste Karmel. Indien de Here God
is, dient Hem, indien Baäl God is,
dient hem “maar ik en mijn huis wij
zullen de Here dienen.”
Wanneer we naar andere TV stations kijken zullen we het er allemaal mee eens zijn dat we hier voornamelijk
het werk van Satan zien en dat dit geen positieve invloed op ons heeft.
De Bijbel geeft ons niet voor niets de raad om geen schandelijke dingen voor ogen te stellen (Psalm 101:3),
want door aanschouwen worden we veranderd. Bij de jeugd kan men die invloed duidelijk merken in hun gedrag.
Men neemt sneller het kwade over dan het goede. Daarom moeten we op Jezus zien en niet op onze eigen
volmaaktheid. Hij zal ons helpen als we Hem als vriend hebben aangenomen en ons geschikt maken voor het
koninkrijk van liefde.
...Zie voor meer informatie over dit artikel op pagina ..9

Mocht iemand denken
dat in het Nieuwe Testament
de deuren verder
open zijn gegaan, dan
vergist hij zich. In het
Oude Testament lezen
wij dat God zijn volk
leidde “zo leidde hem
de Here alleen, en er
was géén vreemd God
met hem.” Deuteronomium
32:12 (sv).
Vreemde goden betekende: “Zij
hebben aan de duivelen geofferd
niet aan God, aan de goden die zij
niet kenden: nieuwe, die van nabij
gekomen waren, voor wie uw vaders
niet geschrokken zijn.” Deuteronomium
32:17 (sv). Het hele
Nieuwe Testament is doortrokken
van de uniekheid van Christus.
Allereerst is Hij de unieke Zoon
van God. Op die plaatsen waar wij
in het Nieuwe Testament lezen over
de Eniggeboren Zoon van God staat
in het Grieks eigenlijk de “unieke”
Zoon van God of de “Enige”. Het
Griekse woord wordt negen keer
gebruikt in het Nieuwe Testament
en wordt drie keer gebruikt voor
“enige” (zoon) Lukas 7:12 (dochter)
Lukas 8:42 (kind) Lukas 9:38.
Jezus is dus de unieke, enige Zoon
van God en als zodanig de Enige,
die God aan de mensen openbaren
kan. Maar de God, die Hij vertegenwoordigde
als de Gezondene (de
Vader heeft Mij gezonden), moest
dat ook duidelijk maken. En dat
deed Hij. Nicodemus zegt: Rabbi
wij weten dat Gij zijt een leraar van
God gekomen; want niemand kan
deze tekenen doen, die Gij doet zo
God niet met hem is.”
Johannes 3:2.
Het was duidelijk, de enige, ware
NIEMAND KOMT TOT
DE VADER DAN DOOR
MIJ
God bekende zich tot zijn Gezondene.
Dat was ook niet nieuw, want
dat was zo vanaf de schepping van
de wereld.
Ook Jezus en zijn volgelingen lieten
er geen twijfel over bestaan dat
deze Jezus de Gezondene was en
dat er buiten Hem niemand was om
de hoop op te vestigen. Het was dit
punt, dit punt alleen dat steeds opnieuw
aangevochten werd. Als Petrus
zich verantwoorden moet voor
de hoge raad gaat hij recht op zijn
doel af: “Zo zij u allen bekend, en
het ganse volk Israëls, dat door de
naam van Jezus Christus, de Nazarener,
die gij gekruisigd hebt, die
God van de doden heeft opgewekt,
door Hem, zeg ik, staat deze hier
voor u gezond. Deze is de Steen,
die door u, de bouwlieden, veracht
is, welke tot een hoofd des hoeks
geworden is. En de zaligheid is in
geen ander, want er is ook onder de
hemel geen andere naam, die onder
de mensen gegeven is, door welke
wij moeten zalig worden.” Handelingen
4: 10-12 (sv).
Voor de apostelen was het duidelijk
dat de uniekheid van de gemeente
lag in de uniekheid van Christus.
Ook Jezus zelf heeft steeds met vol-
Jezus de Vriend van Jong en Oud 7
le kracht en op een wel haast uitbundige
wijze zijn eigen plaats aangewezen
en verdedigd. Johannes
tekent het volgende op uit de mond
van Johannes de doper: “Die in de
Zoon gelooft, die heeft het eeuwige
leven; maar die de Zoon ongehoorzaam
is, die zal het leven niet zien,
maar de toorn Gods blijft op hem.”
Johannes 3:36. Exclusiever is niet
mogelijk.
Jezus is niet minder duidelijk: “Want
alzo lief heeft God de wereld gehad,
dat Hij Zijn eniggeboren Zoon
gegeven heeft, opdat een ieder die
in Hem gelooft, niet verderve, maar
het eeuwig leven hebbe” Johannes
3:16 “De Vader heeft de Zoon lief,
en heeft alle dingen in Zijn hand gegeven.”
Johannes 3:35.
Deze exclusiviteit was het grote
punt van ergernis. “Daarom zochten
dan de Joden te meer Hem te
doden, omdat Hij niet alleen de sabbat
brak, maar ook zeide, dat God
Zijn eigen Vader was, Zichzelf aan
God gelijk makende” Johannes 5:18
(sv). Maar Jezus neemt niets van
die exclusiviteit terug, Hij doet er
eerder een schepje bovenop. “Jezus
dan antwoordde en zeide tot hen:
voorwaar, voorwaar Ik zeg u, De
Zoon kan niets van zichzelf doen,
tenzij Hij de Vader dat ziet doen,

want zo wat Die doet, dat doet ook
de Zoon desgelijks.” Vers 19. Het
oordeel, de opstanding uit de doden
en alle werken van God. Jezus wijst
op zichzelf als Degene die dat alles
doet. Vers 20-28.
In het achtste hoofdstuk van Johannes
zien wij drie keer dat Jezus de
naam Jehova voor zichzelf opeist.
Hij noemt Zichzelf de grote “IK
BEN”...
* “Ik heb u dan gezegd, dat gij in uw
zonden zult sterven; want indien gij
niet gelooft, dat IK BEN, zult gij in
uw zonden sterven” vers 24.
* “Jezus dan zeide tot hen; wanneer
gij de Zoon des mensen zult
verhoogd hebben, dan zult gij verstaan,
dat IK BEN, en dat Ik van
Mijzelf niets doe, maar deze dingen
spreek Ik, gelijk mijn Vader Mij geleerd
heeft.” Vers 28.
* “Jezus zeide tot hen: voorwaar,
voorwaar Ik zeg u; eer Abraham
was IK BEN.” Vers 58
De schrijfster Ellen White geeft op
de laatste tekst het volgende commentaar.
“Met plechtige waardigheid
antwoordde Jezus: voorwaar,
voorwaar Ik zeg u: eer Abraham
was IK BEN. Stilte viel over de
grote schare. De naam van God, die
aan Mozes gegeven werd om de gedachte
van eeuwige tegenwoordigheid
tot uitdrukking te brengen was
door deze Rabbi uit Galilea opgeeist
voor Zichzelf. Hij had Zichzelf
aangekondigd als de in Zichzelf Bestaande,
die beloofd was aan Israël
”Wiens oorsprong is van ouds, van
de dagen der eeuwigheid” De Wens
der eeuwen, blz. 409.
Als Johannes de evangelist Jezus
ontmoet op het eiland Patmos, kondigt
de Heiland zich als volgt aan:
“En zie, Ik kom haastig; en Mijn
loon is met Mij, om een ieder te
vergelden, gelijk zijn werk zal zijn.
Ik ben de Alfa en de Omega, het
Begin en het Einde; de Eerste en
de Laatste.” Openbaring 22:12-13.
Wie was er dan vóór de Eerste en
wie is er dan ná de Laatste? Deze
woorden van Jezus werpen een
enorm licht op Johannes 1:1-3. “In
den beginne was het Woord en het
Woord was bij God en het Woord
was God. Dit was in den beginne
bij God. Alle dingen zijn door het
woord geworden en zonder dit is
geen ding geworden, dat geworden
is.” Johannes 1:1-3.
Dikwijls wordt aangenomen dat
het woord “beginne” of “begin” in
Genesis 1:1 hetzelfde betekent als
in Johannes 1:1-3. Maar dat is niet
waar. Het woord “in den beginne”
in Genesis 1:1 betekent: “het begin
van de eerste week.” Dat komt duidelijk
uit in het motief voor de sabbatdag.
“Want in zes dagen heeft
de Heere de hemel en de aarde gemaakt,
de zee en al wat daarin is.”
Exodus 20:11.
Het woord ‘begin’ of ‘beginne’ in
Johannes 1:3, waar het twee keer
gebruikt wordt, is het begin, waar
dat ook geplaatst wordt. Het is hetzelfde
woord waar Jezus zegt “Ik
ben het begin.” Dat wil zeggen: Ik
heb geen begin, Ik ben het begin.”
Met andere woorden “In den beginne
was het woord,” en niet “In
den beginne werd het Woord.” Het
Woord heeft geen begin, Hij is het
begin. Dat zijn de titels die de Godheid
zich geeft in het Oude Testament.
”IK BEN DIE IK BEN.”
(Exodus 3:14 NBG). Of de Statenvertaling
“IK ZAL ZIJN DIE IK
ZIJN ZAL.”
Wij hebben reeds opgemerkt dat
de uitdrukking “Eniggeboren”
Zoon van God niet in het Nieuwe
Testament, in het Grieks gevonden
wordt. Jezus is de Enige Zoon, niet
de Eniggeboren Zoon van God. Volgens
het Oude Testament is “Zoon”
voor Jezus een titel, die Hem gegeven
is in een raadsbesluit, “Ik wil
Jezus de Vriend van Jong en Oud 8
gewagen van het besluit des Heren:
Hij sprak tot Mij: Mijn Zoon zijt
Gij. Ik heb u heden verwekt”
Psalm 2:7.
Volgens de apostelen is dat gerealiseerd
in de opstanding van Christus
(Handelingen 13: 30-33). In
Psalm 89:28 wordt dat nog eens
benadrukt: “Ja Ik zal Hem tot een
eerstgeborene stellen, tot de hoogste
onder de koningen der aarde.”
In Spreuken 8 wordt dat nog eens
benadrukt. Volgens de Hebreeuwse
tekst wordt het volgende gezegd:
“De Heere bezat Mij in het begin
van Zijn weg.” Vers 22.
De Here kreeg Hem niet in den beginne.
Hij bezat Hem in den beginne.
En dit “Begin” werd Hij gezalfd
tot Middelaar van het verbond, en
dat was de manier waarop Hij Zoon
werd. Het Lam werd geslacht van
de grondlegging der wereld (Openbaring
13:8; 18:8). In Zijn Zoonschap
ligt ons kindschap.
Jezus is uniek op twee manieren:
1. Hij is de in Zichzelf bestaande
2. Die Zoon werd opdat wij kind
kunnen worden.
Dat is de exclusieve positie van de
Verlosser en de exclusieve positie
van Zijn volgelingen. Aan dit geloof
hangt het hele evangelie. Dat is
de kerk. De kerk van Christus is een
exclusieve kerk en laat op dit punt
geen enkele pluriformiteit toe.
DE ENE WEG
“Uw hart worde niet ontroerd, gij
gelooft in God, gelooft ook in Mij.
In het huis mijns Vaders zijn vele
woningen, anderszins zou Ik het u
gezegd hebben; Ik ga heen om u
plaats te bereiden. En zo wanneer
Ik heen zal gegaan zijn, en u plaats
zal bereid hebben, zo kom Ik weer
en zal u tot Mij nemen, opdat ook
gij zijn moogt, waar Ik ben. En
waar Ik heenga weet gij, en de weg
weet gij. Thomas zeide tot Hem:

Here wij weten niet waar Gij heengaat,
en hoe kunnen wij de weg weten?
Jezus zeide tot hem: ”Ik ben de
Weg en de Waarheid en het leven.
Niemand komt tot de Vader dan
door Mij.” Johannes 14:1-6.
Dit exclusiviteitsbeginsel dat hier
zo duidelijk geformuleerd wordt,
wordt door Paulus nog eens bena-
drukt: “Doch al ware het ook, dat
wij, of een engel uit de hemel u
een evangelie verkondigde, buiten
hetgeen wij u verkondigd hebben,
die zij vervloekt. Gelijk wij tevoren
gezegd hebben, zo zeg ik ook nu
weer: indien u iemand een Evangelie
verkondigt, buiten hetgeen gij
ontvangen hebt, die zij vervloekt.”
Ook in Nederland te ontvangen via
internet - WWW.3ABN.org
of satelliet Hot Bird 5 (3ABN)
THREE ANGELS BROADCASTING
N E T W O R K
Jezus de Vriend van Jong en Oud 9
Galaten 1:8-9.
De exclusiviteit van Christus en zijn
gemeente wordt ook nergens verdoezeld.
God wil dat “alle mensen
behouden worden en tot erkentenis
der waarheid komen. Want er is één
Middelaar tussen God en mensen,
de mens Christus Jezus, die Zichzelf
gegeven heeft tot een losprijs voor
allen; en daarvan wordt getuigd te
juister tijd. En ik ben daartoe als
een verkondiger en een apostel gesteld
– ik spreek waarheid en geen
leugen – als een leermeester der
heidenen in geloof en waarheid.” 1
Timoteüs 2:4-7.
De apostel trad niet naar buiten met
een boodschap die zei: bij ons is
wat en bij jullie is wat en nu gaan
wij dialogen. Neen, de apostel zei:
Er is maar één weg en die verkondig
ik jullie! Zo min als het Oude
Testament pluriform is, zo min is
dat het Nieuwe Testament. Dezelfde
exclusiviteit is op elke bladzijde
van het boek

Niet alleen is God
uniek en heeft Hij een
volk in deze wereld.
Ook het boek van God
is uniek. Een boek
waar 1500 jaar lang
aan gewerkt is, door
meer dan 40 schrijvers.
Het geeft ons een authentiek verslag
van de schepping, van de zondeval,
van de weg terug en van de verlossing.
Het geeft ons een nauwkeurig
verslag van de zondvloed, van
de spraakverwarring, van de oorsprong
van het Joodse volk, van de
komst van Christus in het vlees, en
van de heerlijke toekomst die ons
wacht bij de tweede komst. Alle
godsdiensten hebben hun heilige
boeken, maar geen enkele van bovengenoemde
eigenschappen van
de Bijbel zijn op deze boeken van
toepassing. Deze uniekheid van de
Bijbel is de schat van Gods volk.
Het is hun enige onderscheiding
van de rest van de mensheid. In
de laatste rede die Jezus gehouden
heeft voor zijn dood op Golgotha,
heeft Hij alles nog eens op een rijtje
gezet. Hij zegt van de gemeente:
* Ik heb hun Uw woord gegeven.
Johannes 17:14
* De woorden die Gij Mij gegeven
hebt heb Ik hun gegeven.
Johannes 17:8
* Ik bid U niet alleen voor dezen,
maar ook voor hen die door hun
woord in Mij geloven opdat zij allen
één zijn, gelijk Gij, Vader, in
Mij en Ik in U dat ook zij in Ons
zijn; opdat de wereld gelove, dat
Gij Mij gezonden hebt.
Johannes 17:20,21
HET WOORD VAN GOD
Hier hebben wij de kern van de eenheid
die Christus wil. Een eenheid
op grond van het woord. Dat woord
dat komt van God. “Ik heb hun Uw
woord gegeven.”
* Dat woord dat komt uit Gods mond
(Matteüs 4:4 en Jesaja 55:11).
* Dat woord is God geademd
(2 Timoteüs 3:16 - Grieks)
* Dat woord komt tot ons door de
Heilige Geest bij monde van David
(Handelingen 4:25), of Paulus,
of Jesaja, of wie dan ook. En het is
door de apostelen verder gegeven
aan hen “Die door hun woord in Mij
geloven”. Dat is het fundament van
de eenheid van de gemeente. Gods
woord was oorzaak van de vervolging
van Johannes en de gemeente
(Openbaring 1:9; 6:9).
Het gepredikte woord is het enige
kenmerk van de ware gemeente. De
schapen luisteren naar de stem van
de herder “Nog andere schapen heb
Ik die niet van deze stal zijn; ook
die moet ik leiden en zij zullen naar
mijn stem horen en het zal worden
Jezus de Vriend van Jong en Oud 10
één kudde en één herder”
(Johannes 10: 16).
Door het prediken van het woord
van God wordt de gemeente een
stad die op de berg gebouwd is
(Matteüs 5:14).
Maar het is overduidelijk dat de
moderne oecumene de stem van
de herder niet kent. Meer nog, om
met de oecumene mee te doen moet
eerst Gods woord opgegeven worden.
DE UNIEKHEID VAN HET
BOEK VAN GOD EN DE
GEMEENTE
Als Christus zich voorstelt in het
boek Openbaring dan doet Hij dat
op een bijzondere manier: “Ik ben
de alfa en de omega, zegt de Here
God, die is en die was en die komt,
de Almachtige” (Openbaring 1:8).
“Ik ben de eerste en de laatste, en de
levende, en Ik ben dood geweest, en
zie Ik ben levend tot in alle eeuwigheden,
en Ik heb de sleutels van de
dood en het dodenrijk. Schrijf dan
hetgeen gij gezien hebt en hetgeen
is, en hetgeen na dezen geschie-

den zal” (Openbaring 1:17-19).
“Dit zegt de eerste en de laatste,
die dood geweest is en levend geworden”
(Openbaring 2:8). “Ik ben
de alfa en de omega, de eerste en
de laatste, het begin en het einde”
(Openbaring 22:13). Als Heer van
de geschiedenis openbaart Hij, het
Eerste en het Laatste, het Begin en
het Einde, de Alfa en de Omega,
van de geschiedenis. Hij laat het
optekenen in een boek. “Schrijf dan
hetgeen gij gezien hebt, en hetgeen
is en hetgeen na deze geschieden
zal” (Openbaring 1:19). “Zalig hij
die voorleest, en zij die horen de
woorden der profetie, en bewaren
hetgeen daarin geschreven staat,
want de tijd is nabij”
(Openbaring 1:3).
God heeft zich geopenbaard en Hij
laat zien hoe de strijd steeds nieuwe
vormen aanneemt. De strijd tussen
de ware God en de goden die geen
goden zijn. Door het hele boek zien
wij deze strijd.
Ook al weet je niet wat bovenstaande
woorden betekenen en hoe zich
Strijd tussen de ware en valse aanbidding in Openbaring
Jezus de Vriend van Jong en Oud 11
dat historisch vervuld heeft, toch is
één ding duidelijk. De hele kerkgeschiedenis
door is er een botsing
geweest tussen de dienaren van de
ware God en de aanbidders van
goden die geen goden zijn. God
waarschuwt voortdurend tegen de
verdoezeling van de grenzen. Hij
wil niet dat de grenzen verdoezeld
worden. Diegenen die haten wat
God haat worden daarom geprezen.
Dit is beschreven in de boodschappen
aan de zeven gemeenten in de
Openbaring (hoofdstukken 2 en 3).
• Dat gij de werken der Nikolaïeten haat welke ook Ik haat. 2:6
• De laster van hen die zeggen dat zij Joden zijn, doch het niet zijn, maar een synagoge des Satans. 2:9
• Ik weet waar gij woont, daat waar de troon des Satans is. 2:13
• Die vasthouden aan de leer van Bileam die Balak leerde de kinderen Israëls een strik te spannen, dat
zij afgodenoffers zouden eten en hoereren. 2:14
• Maar Ik heb tegen u, dat gij de vrouw Izebel laat begaan, die zegt dat zij een profetes is, en zij leert
en verleidt mijn knechten om te hoereren en afgodenoffers te eten. 2:20
• En die niet gelijk zij zeggen, de diepten des Satans hebt leren kennen. 2:24
• Zie, Ik geef sommigen uit de synagoge van Satan, van hen die zeggen dat zij Joden zijn en het niet zijn,
maar liegen. 3:9
• Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij. 3:20
• Die zeggen dat zij apostelen zijn, maar het niet zijn. 2:2
Bij de zegels is het niet anders.
(Hoofdstukken 5 en 6) Ook daar
gaat het om de zegetocht van de
ware God tegen de afgoden. Er is
voortdurend oorlog tussen Gods
volk en een afgodisch volk. Niet
een oorlog met wapens, maar met
het woord van God in de pijlkoker.
“En toen Hij het vijfde zegel opende,
zag ik onder het altaar de zielen
van hen, die geslacht waren om het
woord van God en het getuigenis
dat zij hadden.” (Openbaring 6:9).
Oorlog!! Er wordt niets verdoezeld.
Het woord van God stond op hun
banier dat kostte hun het leven, en
dat was hun wapen.
Bij de bazuinen was het niet anders.
(Hoofdstuk 8 en 9). Dat waren strafgerichten
over de afgoden dienst.
“En wie van de mensen overgebleven
waren, die niet gedood waren
door deze plagen, bekeerden zich
toch niet van de werken hunner
handen, om de geesten niet meer te
aanbidden, en de gouden, zilveren,
koperen, stenen en houten afgoden,
die niet kunnen zien, noch horen of
gaan, en zij bekeerden zich niet van
hun moorden, noch van hun toverijen,
noch van hun hoererijen, noch
van hun dieverijen.” (Openbaring
9:20,21).
Het is absoluut niet nodig om te weten
wat de bazuinen betekenen om
te weten waarom zij er waren: het
waren strafgerichten tegen de afgodendienst.
Strafgerichten tegen hen
die de uniekheid van de ware God
loochenden en bezig waren om de
grenzen te verdoezelen.
DE GRENZEN TUSSEN GODS
WARE VOLK EN DE
AFGODEN
Bij de dieren is het niet anders.
(Hoofdstuk 12, 13, 17) Niemand
hoeft precies te weten wat elk woord
in de samenhang betekent om toch
te weten dat er oorlog is tussen de
ware kinderen van God en de aanbidders
van goden die geen goden
zijn. Hij de Eerste en de Laatste, het
Begin en het Einde, de Alfa en de
Omega wil dat er scherpe grenzen
liggen. Hij maakt dat nog eens duidelijk
in een heel aantal beelden.
Het is absoluut onmogelijk om het
boek mis te verstaan. Zelfs al kan
men de beelden niet uitleggen toch
is duidelijk uit elk hoofdstuk dat
het eigenlijke onderwerp de oorlog
is tussen ware en valse aanbidding,
tussen het ware volk van God en de

afgodendienaren, die de grenzen de Omega - zo is ook zijn volk een • dat Zijn woord bewaart
verdoezelden. En zoals Christus de heilig volk!
• dat zijn geboden houdt
Enige is en buiten Hem er niemand
• dat het getuigenis van
is - Hij is de Eerste en de Laatste, Eén heilig God...
Jezus heeft
het Begin en het Einde, de Alfa en Eén heilig volk...
• dat het geloof in Jezus heeft
De oorlog is tussen de ware kinderen van God en de aanbidders van afgoden
• Zij aanbaden de draak. 13:14
• Michaël en zijn englen voerden oorlog tegen de draak en zijn engelen. 12:7
• Die genaamd wordt duivel en de satan, die de gehele wereld verleidt. 12:9
• Wee de aarde en de zee, want de duivel is tot u nedergedaald, in grote grimmigheid wetende dat hij
weinig tijd heeft. 12: 12
• De draak werd toornig op de vrouw en ging heen om oorlog te voeren tegen de overigen van haar
nageslacht die de geboden van God bewaren en het getuigenis van Jezus hebben. 12:17
• Zij aanbaden het beest. 13:4
• Hem werd gegeven tegen de heiligen oorlog te voeren. 13:7
• Allen die op de aarde wonen zullen het beest aanbidden, ieder wiens naam niet geschreven is in het
boek des levens van het Lam. 13:8
• Dat zij het eerste beest zullen aanbidden. 13:12
• En het verleidt hen die op de aarde wonen wegens de tekenen. 13:14
• Die het beeld van het beest aanbaden. 13:15
• Dezen zijn het die het Lam volgen waar het ook heengaat. 14:4
• Aanbidt Hem die de hemel, de aarde en de zee en de waterbronnen gemaakt heeft. 14:7
• Gevallen, gevallen is het grote Babylon. 14:8
• Indien iemand het beest en zijn beeld aanbidt. 14:9
• Hier blijkt de volharding der heiligen die de geboden Gods en het geloof in Jezus bewaren. 14:12
• Een andere engel riep… de oogst der aarde is geheel rijp geworden… en een andere engel riep… oogst
de trossen van de wijngaard der aarde. 14:14-20
• En de overwinnaars van het beest en zijn beeld. 15:2
• En zij bekeerden zich niet om Hem de eer te geven. 16:9
• Om hen te verzamelen tot de oorlog op de grote dag van de Almachtige God. 16:14
• En de vrouw was dronken van het bloed der heiligen en van het bloed van de getuigen van Jezus. 17:6
• Dezen zullen oorlog voeren tegen het Lam. 17:14
• Gevallen, gevallen is de grote stad Babylon. 18:2
• In haar werd gevonden het bloed van heiligen en profeten. 18:24
• En de 24 oudsten aanbaden God. 19:4
• En ik wierp mij neder voor zijn voeten om hem te aanbidden, maar hij zeide tot mij: doe dit niet!
Ik ben een dienstknecht van u en uw broederen, die het getuigenis van Jezus hebben; aanbid God!
Want het getuigenis van Jezus is de Geest der profetie. 19:10
• Die zijn beeld aanbaden, levend werden zij geworpen in de poel des vuurs, die van zwavel
brandt. 19:20
• De zielen van hen die gedood waren om het getuigenis van Jezus en het woord van God. 20:4
• Zij zullen priesters van God en Christus zijn. 20:6
• En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen
in de poel des vuurs. 20:15
• Maar de lafhartigen, de ongelovigen, de verfoeilijken, de moordenaars, de hoereerders, de tovenaars,
de afgodendienaars en alle leugenaars – hun deel is in de poel die brandt van vuur en zwavel:
dit is de tweede dood. 21:8
• In haar zal niets onreins binnenkomen, en niemand die de gruwel en de leugen doet, maar alleen zij,
die geschreven zijn in het boek des levens van het Lam. 21:27
• Buiten zijn de honden en de tovenaars en de hoereerders, de moordenaars, de afgodendienaars en
ieder die de leugen liefheeft en doet. 22:15
Jezus de Vriend van Jong en Oud 12

DE
CHARTA
OECUMENICA
De Charta Oecumenica vanuit
historisch perspectief
In allerlei talen zijn er gevleugelde
woorden die het belang van het historisch
perspectief weergeven.
De Duitser zegt: “Het verleden is
niet dood, het is zelfs niet voorbij.”
De Engelsman zegt: “Het verleden
is altijd tegenwoordig.”
De Nederlander zegt: “In het heden
ligt het verleden, in het nu wat komen
zal.”
De Rus zegt: “Hou je alleen bezig
met het verleden en je verliest één
oog, vergeet het verleden en je verliest
beide ogen.”
Een Russisch gezegde zegt bovendien:
“Het verborgen houden van
de historische waarheid is een misdaad
jegens het volk.”
Het grote belang van de geschiedenis
voor het behoud van de kerk
wordt door Neander de kerkgeschiedschrijver
als volgt onder
woorden gebracht: “Voor de staten
dezer wereld geldt wat ook voor het
rijk Gods geldt; zij kunnen alleen
onderhouden worden door die middelen
waardoor ze vanaf het begin
gegrondvest zijn.”
Voor het behoud van alle kerken is
het van belang dat wij ons afvragen
wat leert de geschiedenis?
Dat God zelf er zo over denkt blijkt
uit Ezechiël 20. In dit hoofdstuk
zegt God tegen een aantal mensen
die God bevragen willen: Ik heb
geen boodschap aan jullie zolang
jullie weigeren mijn boodschap in
het levensverhaal (de geschiedenis
van het volk) te leren,
d.w.z. hij die niets van de
geschiedenis wil leren,
kan niets van God leren.
Wat staat er in de
Charta Oecumenica?
De charta is een `handvest’
een `oorkonde’, waarin regels
en beginselen vastgelegd zijn. Wij
kennen het handvest van de Verenigde
Naties, dat een bindend karakter
heeft. Om lid te worden moet
het ondertekend worden. Het werkt
tenslotte in een plenaire vergadering
aan de hand van resoluties. Deze
resoluties hebben een bindend karakter,
maar bij de Verenigde Naties
worden deze vaak met voeten getreden.
Het is dus geen vrijblijvende
ondertekening. In de Charta Oecumenica
gaat men de verplichting
aan tot dialoog en samenwerking
en de charta is “de bindende norm”.
Dat laatste volgens de charta is een
“verplichting die de kerken zichzelf
opleggen.”
Drie hoofdstukken in de charta:
1) Wij geloven in de ene, heilige,
katholieke en apostolische kerk.
2) Op weg naar een zichtbare eenheid
van de kerken in Europa
3) Onze gezamenlijke verantwoordelijkheid
in Europa
Kardinaal Simonis heeft een lezing
gehouden over de charta. En wij
zullen de charta volgen zoals de
kardinaal die uitlegt.
Jezus de Vriend van Jong en Oud 13
“De ene, heilige katholieke en
apostolische kerk”
Er moet een zichtbare eenheid nagestreefd
worden, maar de zichtbare
eenheid wordt volgens de kardinaal
verhinderd door opvattingen
over de kerk en haar eenheid, de
sacramenten en de ambten.
Wat is volgens de roomskatholieken
“de kerk”?
Het doet een beetje vreemd aan: wij
willen eenheid, maar wij hebben
verschil van mening over die eenheid.
Is er misschien een historische
reden voor? Is er in de loop van de
geschiedenis een idee over eenheid
gegroeid, en zijn kerken daarom uit
elkaar gegaan?
De idee van de kerkelijke eenheid
is al heel vroeg in de kerk op een
dwaalspoor geraakt. Toen de apostelen
gestorven waren kwamen er
allerlei dwalingen op in de kerk.
De Heiland had dat ook voorzegd.
Er zouden valse profeten en valse
christenen opstaan. En om de kerk
daar tegen te wapenen kwam Ignatius
met de volgende oplossing:

Ignatius
“Alleen dáár waar de bisschop is,
alleen dáár is Christus. Daarom:
alleen dáár waar de bisschop is,
alleen dáár is de christenheid, en
alleen dáár is de handeling van de
christenheid geldig. Alleen dáár is
het een Godwelgevallige handeling.
Waar de bisschop niet is, daar
is ook Christus niet in het midden
van de vergadering (veeleer Satan).
Daarom is een vergadering zonder
bisschop geen vergadering van de
algemene (katholieke) christenheid.”
Rudolph Sohm, Kirchenrecht,
deel I p. 198
Dat gebeurde in de tweede eeuw.
De apostelen waren nog maar net
gestorven en als tegenwicht tegen
dwaling werd de bisschop van de
gemeente de plaatsvervanger in
plaats van de afgezant van Christus.
En zo werd elke bisschop de
plaatsvervanger van Christus. Het
heeft ongeveer 100 jaar geduurd
om deze gedachte diep wortel te laten
schieten in de christelijke kerk.
“Het heeft de hele tweede eeuw
nodig gehad om deze nieuwe gedachte
van de zichtbare kerk, volgens
het recht (bisschoppelijk) samengestelde
kerk overal in de hele
christenheid ingang te doen vinden
en de overwinning te schenken. De
ontwikkeling wordt afgesloten aan
het einde van de tweede eeuw. Haar
kenmerk is dat er tegenbisschoppen
opstaan die aan het hoofd van de
afgescheiden (ketterse) gemeente
staan. Ook de schisma- (afgescheiden)
gemeenten hebben de katholieke
gedachte aangenomen, dat zij
hun bisschop moeten hebben, om
de kerk van Christus gestalte te geven.”
idem p.201
“Het nieuwe geloof stond in scherpe
tegenstelling tot de woorden
van Christus “waar twee of drie
in mijn naam vergaderd zijn, daar
zal Ik in hun midden zijn”; niet
meer waar twee of drie in mijn
naam vergaderd zijn, maar alleen
dáár waar de bisschop is, daar zal
Ik in hun midden zijn. Alleen daar
is Christus.” idem p. 198
De gedachte heeft zich verder ontwikkeld
in die zin dat de kerken
steeds meer één werden. De sleutelpositie
van de bisschoppen ging
naar de aartsbisschoppen en steeds
verder tot in het jaar 508 na Christus
de bisschop van Rome een zodanige
sleutelpositie (stedehouder Gods)
kreeg dat alleen in díe kerken, die
met hem verbonden waren... was
Christus. Dat werd in 533 nog eens
bevestigd door de keizer in zijn
beroemde eenheidsbrief waarin de
paus door de keizer bevestigd krijgt
dat alle priesters hem onderworpen
zijn en hij het hoofd van alle
bisschoppen is: “Justinianus... aan
Johannes, patriarch en zeer heilige
Aartsbisschop van de stad Rome...
daar wij altijd getracht hebben
de eenheid van uwe apostolische
stoel te bewaren en de heilige kerken
Gods in de toestand te houden
waarin zij nu zijn... hebben wij alle
priesters vermaand om zich te verenigen
en zich te onderwerpen aan
uwe heiligheid... die het hoofd is der
kerk...” Codex, boek 1, hfst 1, par.8,
Cod. Justin, lib, 1 Baroni Annalles
Jezus de Vriend van Jong en Oud 14
Eccl, t, VII, an, 533, sec, 12; Daniel
& Openbaring, De Ligne p. 102).
En daarmee was de bisschop van
Rome het zichtbare hoofd van de
kerk en daarmee ook van de eenheid.
Wij moeten ons natuurlijk
afvragen of wij dit soort eenheid
willen? Want laten wij wel wezen,
het onderscheid tussen de verschillende
ondertekenaars van de Charta
Oecumanica bestaat in hun idee van
de kerk. Wat is de kerk... daar gaat
het om, dat is wat de kardinaal zegt
en dat is wat de charta zegt. Kardinaal
Simonis zegt in de oecumenelezing:
“Genoemd worden de verschillen
in opvatting over de kerk
en haar eenheid, de sacramenten en
de ambten.” punt 2 §3
Het heeft niet ontbroken aan vruchten
van dit soort eenheid. “De codex
van Justinianus stond erop
dat godsdienstige eenheid behouden
moest blijven tegen elke prijs
- het beginsel dat zo’n onnoemlijk
lijden veroorzaakt heeft in Europa
in de navolgende eeuwen.”
Roman Law in the Modern World,
CP Sherman (Yale), deel 1, 1922,
p.127
“De enig zaligmakende kerk, is
alleen dáár waar de bisschop is”
... heden veranderd?

“De bisschop is, met de volheid
van het gewijde sacrament, geworden
tot “de bedeler van de genade
van het hoogste priesterschap”, met
name in de eucharistie, die hij zelf
brengt of laat brengen en waaruit
de kerk continu leeft en groeit...
zonder welke geen heil/verlossing
bestaat.” Kleines Konzilskompendium”,
S. 154-155, 1966; Zweites
Vatikanum, Kirche 26
Heeft het tweede Vaticaanse concilie
zaken vernieuwd? Helaas niet...
“...zodat daardoor de hindernissen,
die de volledig kerkelijke gemeenschap
tegenstaat, overwonnen
worden en dat alle christenen tot
dezelfde eucharistie, tot de éne en
énige kerk samengevoegd worden,
die Christus zijn kerk van het begin
aan geschonken heeft, een eenheid,
die naar wij geloven, onomstotelijk
in de katholieke kerk is, en die, naar
wij hopen, steeds zal blijven groeien
tot aan de voleinding der tijden.”
Kleines Kon- ziels-kompendium,
S. 234, 1966, Zweites Vatikanum,
Ökumenismus 4;
“Er is alleen één algemene Kerk
der gelovigen. Buiten haar wordt
niemand zalig...” Der Glaube der
Kirche, S. 253, art. 375, 1971
Kardinaal Simonis zegt dan ook in
een interview met het Reformatorisch
Dagblad, gepubliceerd op 21
januari 2002, dat er géén oecumene
is tenzij toetreding tot de roomskatholieke
kerk!
Wat is volgens de
protestanten “de kerk”?
Toen in de Middeleeuwen de kerkhervorming
plaatsvond, moesten de
hervormers hun idee van de kerk
onder woorden brengen. Zoals wij
gezien hebben is de katholieke idee
dat de kerk zichtbaar is. Je vraagt
je af waar is de kerk en de katholiek
zegt: ‘de kerk is daar waar de
bisschop is’. Kerkhistorisch heeft
zich dat ontwikkeld van de vele bis-
schoppen tot
één roomse
bisschop. Johannes
zegt
dat het van
vele plaatsvervangers
van
Christus naar
één plaatsvervanger
van
Christus gaat:
“Kinderkens,
het is de laatste
ure, en gelijk
gij gehoord
hebt, dat de antichrist
komt, zo zijn ook nu vele
antichristen geworden, waaruit wij
erkennen dat het de laatste ure is.” 1
Johannes 2:18. Antichrist betekent
“plaatsbekleder” of “plaatsvervanger”
van Christus. Zo is het exact
gegaan. Van vele naar één, de antichrist.
Dat heeft 400 jaar geduurd
maar toen was er maar één over, de
antichrist. De protestantse idee van
de kerk is dat de kerk het lichaam
van Christus is. Door het geloof is
men met Christus verbonden. Maar
het geloof kun je niet zien en dat
is de oorzaak dat de kerk onzichtbaar
is. Zij is een stad op de berg
gebouwd zoals Jezus zegt, maar het
wezen van de kerk, het geloof, en
de inwoning van de Heilige Geest
is niet waarneembaar. Geloven is
meer dan slechts iets voor waar
aannemen. Toen in 1994 in Amerika
de katholieken en evangelischen
een gezamenlijk document uitgaven
voor samenwerking, werden
de overeenkomsten en de punten
waar geen overeenstemming was,
genoemd. Hieronder volgen twee
belangrijke verschillen van de tien:
1) Is de kerk zichtbaar of onzichtbaar?
2) Is de kerk een integraal deel van
het evangelie of is de kerk een gemeenschap
die de vrucht van het
evangelie is?(Evangelicals and Cathlics
together, p.5)
Jezus de Vriend van Jong en Oud 15
1)Is de kerk zichtbaar of
onzichtbaar?
Luther:
“De kerk van Christus is onzichtbaar.
In deze ene zin hebben wij
het specifieke Lutherse begrip van
de kerk, en tegelijkertijd de bron
van de Lutherse kerkrechtelijke
ontwikkeling. De kerk in godsdienstige
zin, de kerk als het volk van
God op aarde is een voorwerp van
het geloof, en wat men gelooft `dat
ziet men niet’, dat kan ook met de
ogen van een natuurlijk mens niet
gezien worden. De tegenwoordigheid
van het volk van God wil zeggen:
de tegenwoordigheid van een
nieuw leven. Een bovennatuurlijk
leven midden in de wereld, een leven
door Christus in en met God.
Dat zo’n leven bestaat, kan met het
verstand niet begrepen worden.
Daarom bestaat voor de ongelovigen
de kerk van Christus niet. Zij is
er alleen voor hen die aan dit leven
deel hebben. De kerk van Christus
is zichtbaar voor de gelovige.
Hij ziet het aan de levenstekenen,
vooral aan de verkondiging van het
goddelijk woord, tot de vormen van
dat woord hoort ook het sacrament
(doop en avondmaal). De gelovige
ziet, begrijpt de gemeenschap der
gelovigen, die haar draagt en voedt.
Hij aanvaardt de macht welke uit
het leven van het volk Gods, uit het

levende woord, in zijn ziel stroomt.
Op deze manier is zulk een woord,
het tot hem gerichte woord Gods.
De levenstekenen van de kerk van
Christus worden openbaar in de uiterlijke
christenheid - de kerk van
Christus is een stad gebouwd op een
berg. Maar deze levenstekenen ontspringen
niet aan en horen ook niet
tot de uiterlijke, zichtbare kerk. De
onzichtbare kerk is een gemeenschap
van ook uiterlijk zichtbare
dingen, zoals de rechte verkondiging
van het woord en de toepassing
van de sacramenten. De
vruchten daarvan zijn vrede, blijdschap,
gerechtigheid en werken van
christelijke liefde... De ontdekking
van Luther echter, dat de kerk
onzichtbaar is, sloot in zich de
opheffing van het katholicisme...
De uiterlijke zichtbare gemeenschap
waar goeden en bozen tezamen
zijn is geen kerk, maar is
de wereld.
(zie Matteüs 13:24-30, 36-43).”
Sohm, Kirchenrecht, Deel 2, p.
130-137
Wylie:
“De kerk is geen werk van mensen,
maar een bijzonder maaksel van
God. Van geheel bovennatuurlijke
oorsprong zijnde, kunnen wij alleen
door de Bijbel over haar aard, samenstelling
en einddoel onderricht
worden. Het Nieuwe Testament
verklaart de kerk voor een geestelijke
gemeenschap, bestaande uit
geestelijke, d.i. wedergeboren mensen,
die onder een geestelijk hoofd,
de Here Jezus Christus, verenigd,
onderling door geestelijke banden,
namelijk geloof en liefde, zijn verbonden,
en door geestelijke wetten,
in de Bijbel vervat, bestuurd,
geestelijke vrijheden en voorrechten
genieten en met geestelijk hoop
vervuld zijn. Dit is de onzichtbare
kerk, aldus genaamd, omdat haar leden
als zodanig door de wereld niet
kunnen worden gekend. In die zin
kan de kerk door geen geografische
grenzen, noch kennelijke bijzonderheden
of onderscheidingen beperkt
zijn. Zij is over de aarde verspreid
en omvat aan alle plaatsen en onder
alle benamingen allen, die aan
de Here Jezus geloven, en met Hem
als hun hoofd, en met elkaar als leden
van één lichaam, door de band
van de Geest en het geloof verbonden
zijn. “Want ook wij allen zijn
door een Geest tot één lichaam gedoopt,
hetzij joden, hetzij Grieken,
hetzij dienstknechten, hetzij vrijen;
en wij zijn allen met één Geest
gedrenkt.” 1 Cor. 12:13. De protestanten
stemmen de roomse kerk
volgaarne toe, hetgeen deze kerk,
zoals wij hierna nader zullen aantonen,
hun niet wederkerig toegeeft,
dat er binnen haar grenzen leden
van Christus’ ware kerk en erfgenamen
van het heil aanwezig zijn.
Maar de kerk kan ook beschouwd
worden als een uitwendige, d.i. als
een zichtbare kerk, bestaande uit
diegenen, die met hun kinderen over
de gehele aarde de ware godsdienst
belijden. Evenwel zijn er geen twee
kerken, maar het is één en dezelfde
kerk, van twee verschillende zijden
bezien. Beiden bestaan grotendeels
uit dezelfde individuen. De zichtbare
kerk sluit alle leden van de
onzichtbare kerk in zich, maar niet
omgekeerd; want de zichtbare kerk
bevat, behalve degenen die in daad
en waarheid christenen zijn, ook nog
vele naamchristenen. Haar grenzen
zijn dus uitgestrekter dan die van
de onzichtbare kerk. Dit zijn in het
algemeen de ideeën van de protestanten
over de kerk. Hiermee echter
verschillen de pauselijke leerbegrippen
aangaande dit belangrijke
punt aanmerkelijk. De pausgezinden
beweren, dat de roomse kerk de
kerk in de eigenlijke zin, namelijk
de kerk is, met uitsluiting van alle
andere godsdienstgenootschappen
of kerken, die de naam van christelijk
dragen. Zij beweren verder, dat
Jezus de Vriend van Jong en Oud 16
deze kerk één is, dat zij katholiek
of algemeen, dat zij onfeilbaar, dat
de roomse hogepriester als opvolger
van Petrus en stedehouder van
Christus haar zichtbaar hoofd, en er
buiten haar geen zaligheid te vinden
is.” J.A. Wylie, Het pausdom,
p. 167-168
Volgens de belijdenisgeschriften
van de lutherse kerk is de kerk, het
lichaam van Christus, verborgen.
Verborgen onder het kruis en onder
een menigte van goddelozen.
De zichtbare kerk wordt volgens de
lutheranen niet een kerk genoemd,
maar wereld. (zie Bekenntnis-
schriften 1991, p. 250)
2) Is de kerk een integraal deel
van het evangelie?
Dit laatste hangt samen met het
tweede punt van verschil tussen
Rome en de evangelische kerken
“Is de kerk een integraal deel van
het evangelie of is de kerk een gemeenschap
die de vrucht van het
evangelie is.” Is het lidmaatschap
van de kerk, de doop, het avondmaal,
onderdeel van het behoud en
de verlossing, of wordt een mens
door zijn band met Christus, het geloof,
zalig. Het geloof is hier niet
het voor waar aannemen, maar `een
geloof in protestantse betekenis; als
wereld en dood overwinnend vertrouwen.
(Sohm, deel II, p. 139).
Moet men om zalig te worden lid
zijn van de roomskatholieke kerk
of wordt men lid van de kerk nadat
men de verlossing in Christus
voor zichzelf persoonlijk aanvaard
heeft?
De kenmerken van de ware kerk
In het Nieuwe Testament vinden
wij een duidelijke weergave van
het voornaamste kenteken van “de
kerk”. Het is de stem van de Herder.
(Johannes 10). Mijn schapen horen
naar mijn stem en naar de stem van
de vreemde wordt niet geluisterd.

Het gaat dus in de kerk niet om de
aanwezigheid van de Bijbel, ook
niet om de aanwezigheid van de
ware leer. Het gaat om...
A) de prediking van het woord
B) de prediking van de ware leer.
Niet waar de Bijbel aanwezig is, is
de kerk, maar dáár waar het woord
gepredikt wordt, dáár is de kerk.
Calvijn (zie Sohm, deel 2, 132-137)
“...moeten wij ons geenszins ertoe
laten bewegen, dat wij zouden aannemen,
dat het een kerk is, waar
Gods woord niet aanwezig is. Want
dit is het voortdurend kenmerk,
waarmee onze Here de zijnen getekend
heeft “wie uit de waarheid
is, hoort mijn stem”, zo zegt Hij in
Johannes 18:37)... een vergadering,
die buiten het woord van de Here
geschiedt, is een vergadering van
goddelozen, en niet een eensgezinde
gemeenschap van gelovigen.”
Institutie, boek 4, hoofdstuk 2; 4,5
Als degenen die de Charta Oecumenica
ondertekenden in een historisch
perspectief worden geplaatst, komen
zij in een onmogelijke situatie.
Dan moeten zij óf roomskatholiek
worden of protestant blijven. Kardinaal
Simonis heeft gelijk als hij
beweert dat het grote struikelblok is
en blijft de vraag wat de kerk is en
waar zij is. De roomskatholiek zegt:
De kerk is dáár waar de bisschop
van Rome is. De protestant zegt:
Allereerst is de kerk niet zichtbaar.
De kinderen van God worden openbaar
gemaakt, zij zijn niet openbaar
(Rom. 8:19; 2 Kor. 5:10; Mal. 3:18;
1 Kon. 19:9-18). Toch weten deze
kinderen van God, die openbaar gemaakt
moeten worden, voor zichzelf
dat zij Gods kinderen zijn: “De
Geest getuigt met onze geest dat
wij kinderen Gods zijn.” Romeinen
8:16
De kerk, de ware kerk wordt alleen
gezien door de gelovigen. Elia zei:
“Ik alleen ben overgebleven.” “En
toch staat ongeschokt het hechte
fundament Gods met dit merk “de
Here kent de zijnen” en “een ieder
die de naam des Heren noemt,
breke met de ongerechtigheid.” 2
Timoteüs 2:19. En de Here Die de
zijnen kent zei tegen Elia “Ik heb er
nog zevenduizend.”
Het enige ware kenmerk van de
kerk is gezien vanuit het historisch
gegroeide perspectief de prediking
van het woord. Dat omsloot twee
dingen:
A. De prediking van Christus
B. De prediking van de
antichrist
Toen Paulus drie weken in Thessalonica
was had hij over deze twee
onderwerpen gesproken (Handelingen
17:1-4; 2 Thessalonicensen 2:5-
10). Ook Jezus predikte over beide
onderwerpen (zie Matteüs 24:15-
28). Jezus
heeft voortdurendgewaarschuwd
dat vele van
diegenen die
Hem volgden
teleurgesteld
zouden worden
bij zijn
komst (Matteüs
7:13-27).
Meer nog,
God heeft ons
als kerk in dit
einde der tijden geplaatst. Hij gaf
ons een boodschap. Die boodschap
heeft twee polen. Eerst de prediking
van Christus als Schepper en
dan als Verlosser.
“Vreest God en geeft Hem eer,
want het uur van Zijn oordeel is
gekomen”
“Indien iemand het beest en zijn
beeld aanbidt en het merkteken
op zijn voorhoofd of op zijn hand
ontvangt, die zal ook drinken van
de wijn van Gods gramschap, die
ongemengd is”
1) Christus staat naast ons in het
oordeel! (prediking van Christus)
Het is het eeuwig evangelie, dat wij
niet alleen staan in het oordeel voor
die grote witte troon, maar dat Jezus
naast ons staat.
2) Goddelijke oproep om te waarschuwen!
(prediking van de antichrist)
Er wordt ons opgedragen om te
waarschuwen tegen de antichrist,
tegen het beest, tegen zijn beeld en
tegen zijn merkteken.
Let wel, de kerk is niet dáár waar de
ware boodschap is, de kerk is dáár
waar de ware boodschap verkondigd
wordt! (Openbaring 14:6-12).
Laten wij onszelf niet bedriegen. Er
bestaat geen mogelijkheid om de
historisch gegroeide kerkbegrippen
te laten samengaan. Er is maar één
mogelijkheid en die is: de katholieke
kerkleer opgeven en gewoon
protestant blijven! Hoe zeiden de
Russen dat ook weer?
“Hou je alleen bezig met het verleden,
en je verliest één oog, vergeet
het verleden, en je verliest
beide ogen.”
Jezus de Vriend van Jong en Oud 17

KINDERVERHAAL...
DE TEMPEL WORDT
SCHOONGEVEEGD
Meteen na de bruiloft in Kana, ging
Jezus met “zijn moeder en Zijn
broeders en Zijn discipelen” naar
Kapernaüm. Waarom Hij daarheen
ging weten we niet. Het was een
reis van ongeveer zevenentwintig
kilometer het steile bergpad af dat
naar het meer ging.
Maar Jezus bleef daar niet lang. Na
een paar dagen ging Hij op weg
naar Jeruzalem.
Het was weer de tijd van het paasfeest
– het eerste sinds Zijn Vader
openlijk had gezegd, dat Hij de
Zoon van God was – en Jezus vond,
dat Hij de paasdagen in de Heilige
Stad moest doorbrengen. Dit jaar
kwam het erop aan. Nu moest Hij
al die mensen vertellen, dat de Messias
eindelijk gekomen was.
Hoeveel discipelen er met Hem
meegingen naar Jeruzalem, weten
we niet. Er gingen in ieder geval
wel een paar mee en ze hadden er
geen moment spijt van, dat ze met
hun meester waren meegegaan.
Onderweg heeft Hij hun misschien
wel uitgelegd, wat het paasfeest nu
eigenlijk betekende, en waarom er
zo heel lang geleden in die nacht in
Egypte, voordat de Israëlieten op
weg konden gaan naar het beloofde
land, zoveel lammetjes geslacht
moesten worden. En dan heeft Hij
ook wel verteld, dat eens op een dag
het Lam van God geslacht zou worden,
zodat Israël bevrijd kon worden
van de zonde. Dan zouden alle
mensen die het bloed van het Lam
van God op de deurposten van hun
hart zouden smeren, gered worden
en in Zijn koninkrijk komen.
Op die lange tocht naar Jeruzalem
zagen ze honderden andere pelgrims
die allemaal dezelfde kant
opgingen. De meesten waren moe
en uitgeput, maar op de een of andere
manier voelden ze zich toch
Jezus de Vriend van Jong en Oud 18
DE TEMPEL WORDT
SCHOONGEVEEGD
allemaal wat beter wanneer ze Jezus
hadden gezien. Het leek wel of
Hij altijd precies wist wat Hij moest
zeggen om de mensen wat op te
vrolijken.
Het nieuws van het wonder in
Kana in Galilea was al als een lopend
vuurtje rondgegaan en af en
toe wees er iemand naar Jezus en
zei hij, dat dat de man was, die het
water in wijn had veranderd. Maar
al gauw hadden de mensen het ook
over andere wonderen die Hij gedaan
had, want alle zieken die Hij
aanraakte werden weer beter.
Tegen de tijd dat Jezus met zijn discipelen
in Jeruzalem was aangekomen,
waren steeds meer mensen van
Hem gaan houden om Zijn vriendelijke
woorden en daden. De Bijbel
zegt: “En terwijl Hij te Jeruzalem
was op het paasfeest, geloofden velen
in Zijn naam, doordat zij Zijn
tekenen zagen, die Hij deed.” De
hele tijd dat Jezus met de mensen
gepraat had, was Zijn gezicht vriendelijk
geweest, maar hoe dichter Hij
bij de tempel kwam, hoe donkerder
het werd. Met Zijn scherpe oren
hoorde Hij al vanuit de verte het
lawaai van de markt op het tempelplein.
Duidelijk kon Hij het geloei
en het geblaat van het vee horen
en daar bovenuit het opgewonden
geschreeuw van de kooplui en van
de geldwisselaars bij de geldtafels.
Het was een heksenketel!
Als jongen van twaalf jaar had Jezus
ditzelfde geluid al gehoord en
toen had Hij gewild, dat Hij er iets

aan had kunnen doen. Toen was het
nog te vroeg geweest, maar nu was
het zover dat Hij hun de heiligheid
van God kon laten zien. Daarvoor
was Hij toch naar de aarde gekomen?
En waar kon Hij nu beter beginnen
dan juist hier?
Jezus raapte hier en daar een paar
stukje touw op en maakte er een
soort zweep van. Terwijl Hij daarmee
zwaaide boven Zijn hoofd,
ging Hij in de kracht van de Geest
op de kooplui en geldwisselaars af.
“Neemt dit alles hier vandaan,” riep
Hij. “Maakt het huis mijns Vaders
niet tot een verkoophuis.”
Eerst letten zij helemaal niet op
Hem. Er was ook zoveel geschreeuw
en rumoer.
Daarom liep Jezus naar één van de
geldwisselaars toe en keerde zijn
tafel om, zodat al het geld over de
grond rolde.
De man sprong woedend overeind,
klaar om de man, die dat gewaagd
had, eens een lesje te leren. Maar
toen hij naar Jezus keek en de heerlijkheid
van God op Zijn gezicht
zag, liep hij verschrikt heel hard
weg.
Er werd nog een tafel omgegooid,
en nog één en nog één. Zonder een
spoortje van angst dreef Jezus iedereen
voor Zich uit. Het vee raakte
hierdoor helemaal in de war en ging
er ook vandoor.
“Eruit, eruit!” riep Hij. “En neem
jullie rommel mee! God heeft gezegd:
Mijn huis zal een bedehuis
zijn, maar gij hebt het tot een rovershol
gemaakt.”
Wat een gezicht was dat! Niet één
van die ruwe kooplui durfde zich te
verzetten. Met hun schapen en ossen
zetten ze het op een lopen naar
de poorten van de tempel om zo
snel mogelijk uit de buurt te komen
van deze man met Zijn bliksemende
ogen.
Tenslotte was iedereen weg en bleven
Jezus en Zijn discipelen alleen
achter. Het hele tempelplein lag
bezaaid met geldstukken en er was
niemand die ze opraapte.
Het was een vreemd begin van Jezus’
werk in de hoofdstad van Israel,
maar Hij had geen betere manier
kunnen uitkiezen om het hele land
te laten weten, dat de Messias was
gekomen.
Een paar minuten nadat de laatste
tafel omver was gegooid en het
Jezus de Vriend van Jong en Oud 19
laatste geldstuk over de stenen rolde,
praatte heel Jeruzalem over wat
er in de tempel gebeurd was. De
mensen vonden het geweldig! Hun
hele leven hadden ze al gehoopt,
dat er nog eens iemand zou komen,
die dit durfde te doen! En nu was er
Iemand die het gedurfd had, en die
gemene kooplui en geldwisselaars
waren hard voor Hem weggelopen.
Het leek te mooi om waar te zijn!
Natuurlijk begon iedereen zich nu
af te vragen, wie de man was, die zo
dapper geweest was om dat stelletje
de tempel uit te jagen.
Sommigen zeiden dat Hij uit Galilea
kwam en timmerman was in Nazareth;
anderen zeiden, dat het de man
was die in Kana water in wijn had
veranderd; en weer anderen zeiden
, dat het de man was, over wie Johannes
de Doper gezegd had, dat
Hij “Het Lam Gods” was, “dat de
zonde der wereld wegneemt.”
Toen kregen een heleboel mensen
weer een klein sprankje hoop en
ze vroegen aan elkaar: “Zou dit de
Messias kunnen zijn, de Redder van
Israël?”

Boeken van de Ellen G.White Stichting
Patriarchen en Profeten, leergebonden € 14,75
Profeten en Koningen, leergebonden € 14,75
De Wens der Eeuwen, leergebonden € 14,75
De Wens der Eeuwen, pocket € 4,00
Van Jeruzalem tot Rome, leergebonden € 14,75
De Grote Strijd, leergebonden € 14,75
De Grote Strijd ( Het Grote Conflict), pocket € 1,35
Lessen uit het leven van alledag € 7,95
De Nieuwe Wereldorde..?(10 of meer, €0,35 p/st) € 0,45
De Weg tot Gezondheid (pocket) € 5,65
De Weg tot Gezondheid (leergebonden) € 7,95
Schreden naar Christus- pocket- nieuw € 0,70
Schreden naar Christus- harde kaft- nieuw € 1,90
Het lijden van Christus (10 of meer, €0,35 p/st) € 0,45
Brieven aan jonge mensen € 4,80
Boodschappen voor jongen mensen € 5,00
Boeken van de Stichting de Bazuin te Sion
De Zondagswet, J.Marcussen € 0,45
De zondag komt, G. Edward Reid € 6,60
De geschiedenis van de sabbat, J.N.Andrews € 7,95
Daniël en de Openbaring, A.de Ligne € 9,10
De twee Babylons, A.Hislop € 7,95
Het pad naar de troon van God, S.Peck € 6,25
Christus onze Hogepriester, A.T.Jones € 3,40
Christus en de Wet, E.J.Waggoner € 3,40
Christus en Zijn Gerechtigheid, E.J.Waggoner € 2,25
Ongelooflijke antwoorden op gebed, R.J.Morneau € 3,25
Een reis in het bovennatuurlijke, R.J.Morneau € 3,20
De man die niet gedood kon worden, S.Maxwell € 5,50
Een nieuwe start, V.W.Foster € 5,90
Een sabbatreis van genesis / openbaring, Wijngaarde € 3,00
Trouwen of samenwonen € 2,50
De strijd achter de schermen € 0,15
Het laatste geschenk van een moeder € 3,00
Het kleine mysterie en de schepping, Dennis Crews € 4,50
Van Rock en Roll tot Rots der eeuwen, Brian S.Neuman € 3,00
Jezus Christus binnen de Godheid € 2,50
Dood en opstanding, hemel en hel, Martino Tomasi € 3,00
De Ellen G.White
Stichting.
Postbus 30
2957 ZG
Nieuw - Lekkerland
tel: 0184 - 681616
Giro 1022 566
ABN 53 34 16 000
Enschede
E-mail
e.g.white.stichting@planet.nl
Stichting
De Bazuin te Sion
Postbus 30
2957 ZG Nieuw-Lekkerland
Tel. 0184-681616
Giro 140 62 00
ABN/AMRO 59.18.60.724
E-mail
wwiggers@xs4all.nl
AFZENDER
F. VAN HERREVELD
MEEKRAP 18
4413 GS
KRABBENDIJKE.
Zodra uw betaling bij de stichting binnen is, wordt het bestelde u toegezonden.
Bovenstaande prijzen zijn exclusief eventueel bijkomende portokosten.
Jezus de Vriend van Jong en Oud 20