Mini's, seizoen 2008-2009 - Koninklijke HFC

Zondag 14 september 2008: HFC - Roda ‘46 3-1
Weer de tweede helft
In de stralende zon op een van de laatste dagen van de verder teleurstellende zomer van 2008 was het voor spelers en toeschouwers
goed toeven op de velden. Het Tweede trad aan tegen de reserves van EDO, maar dat werd in een veel te harde
wedstrijd een bloedeloze 0-0. In de eerste helft was er niets aan de hand, maar in de tweede helft moest scheidsrechter Van
der Winden vijf maal naar het geel en twee maal naar het rood grijpen. Gelukkig waren de meeste kaarten voor de roodzwarten,
maar waar de routiniers in het team wel wat gewend zijn, laten de jonge honden zich te makkelijk provoceren. Dat
zal dit seizoen een leerproces worden.
De wedstrijd van het vlaggenschip had evenals vorige week twee gezichten. Het Eerste voor de pauze en het Eerste na de
pauze zijn twee verschillende teams. Aan de trainingsarbeid kan het niet liggen want had trainer René Anneese voor aanvang
in de kleedkamer gezegd: “Ik heb van jullie genoten tijdens de training afgelopen donderdag. Er is door jullie zeer
hard gewerkt, maar verwacht in de wedstrijd niet te veel van elkaar. Leg de lat niet te hoog. Niet voor jezelf en ook niet
voor je teamgenoten. Wees niet te kritisch. Het collectief moet groeien en in deze klasse hebben we daar wat meer tijd voor
nodig. Maar hou vooral plezier in het voetballen.”
In de eerste helft was daarvan weinig te merken, behalve dan van het collectief, want het team blonk uit in collectief achter
de tegenstander aanlopen. HFC trad aan zonder de geblesseerde Elzo Noija en de geschorste Gerard van Rossum. Daardoor
verhuisde Roy Verkaik naar de rechtsbackpositie en nam Tim Wiering plaats onder de lat. Roda startte, net als DCG een
week geleden, voortvarend en agressief en onze verdediging wankelde. Doelman Wiering hield ons nog even overeind met
een knappe redding, maar na 20 minuten kwamen we volkomen terecht op een 1-0 achterstand toen een vrije trap tegen de
paal belandde en Roda van dichtbij uit de rebound kon scoren. Daarna moest tot twee maal toe de bal van de doellijn gehaald
worden om niet verder achterop te raken. De eerste echte aanval van HFC viel pas te noteren toen de wedstrijd al een
half uur oud was. Alleen Bart Nelis slaagde erin af en toe een fatsoenlijke pass te verzenden. Tot grote opluchting van het
thuispubliek bleef verdere schade echter tot de rust uit.
In de kleedkamer moest trainer Anneese al zijn psychologische talenten aanspreken om de motor op gang te krijgen. Tegen
de bal trappen hoef je de spelers niet meer te leren, maar wel om de leerstof om te zetten in daden. Verder miste hij de door
hem gepropageerde spelvreugde. Hij had daarop vooraf nog zo gewezen: “Accepteer de fouten van een ander en stimuleer
elkaar”. De woorden van Anneese misten hun uitwerking kennelijk nu niet, want na de hervatting was het hoofdzakelijk
HFC dat de toon zette. Roda werd teruggedrongen en de eerste serieuze dreiging kwam van Pascal Averdijk die met een
kopbal de lat raakte.
Na een kwartier volgde eindelijk een goedlopende aanval, door Hernan Noorman opgezet en via Joost Cornelissen, Pascal
Averdijk en Wesley Kamerbeek door hemzelf afgerond. Daarna was de beer los. Met name Wesley Kamerbeek blonk uit
op de flanken, switchend met Joost Cornelissen die nu ook zijn rendement ging zoeken in snelheid en handigheid. Ook de
verdediging oogde veel solider dan in het begin van de wedstrijd en goalie Tim Wiering maakte zijn aanvankelijk nerveuze
optreden goed met resolute ingrepen.
In de 25e minuut nam Michiel Lindenhovius de plaats in van het moegestreden werkpaard Hans van Laar. Kort daarop
goochelde Wesley Kamerbeek zich langs een aantal verdedigers, maar werd bij zijn derde pirouette in het strafschopgebied
gevloerd. De uitstekend leidende scheidsrechter Peter Oskam wees prompt naar de stip. Kamerbeek mocht zelf de trekker
overhalen en deed dat onberispelijk. En het was wederom Kamerbeek die aan de basis stond van het derde doelpunt.
Uit diens tikje opzij kon Joost Cornelissen met een heerlijke omhaal de 3-1 aantekenen. Vijf minuten voor tijd werd Pascal
Averdijk gewisseld voor een ander werkpaard: Maarten Wolff.
Al met al een overwinning die zelfvertrouwen geeft. Kritische noot mijnerzijds: ik vind dat we bij de opbouw veel te veel
ballen inleveren bij de tegenstander als gevolg van slordige passing. Dat bleef ook de hele tweede helft zo. Gelukkig kan de
ploeg dat meestal opvangen dankzij een uitstekende conditie, maar het herstellen van onnodige fouten is zonde van de energie.
Dat het met de conditie van de spelers wel goed zit bleek ook vandaag weer uit de vloed van aanvallen die in de tweede
helft op de tegenstander afkwam. Verder had er een hogere score ingezeten als de kansen wat simpeler aangepakt waren.
Maar er wacht ons nog een heel seizoen waarin we kunnen slijpen aan de tekortkomingen. Er komen weliswaar alleen nog
maar moeilijke wedstrijden, want makkies zullen er niet bij zitten, maar we hoeven voor niemand bang te zijn zolang we
maar elke wedstrijd twee tweede helften spelen…
Bert Vermeer
Opstelling: Tim Wiering, Roy Verkaik, Hernan Noorman, Geert Luijten, Frank Gaarthuis, Hans van Laar (70’ Michiel
Lindenhovius), Jochem Lindenhovius, Bart Nelis, Wesley Kamerbeek, Pascal Averdijk (85’ Maarten Wolff), Joost Cornelissen.