Belemmerende en bevorderende factoren bij proefimplementatie ...

3.3 Bruikbaarheid richtlijn UIO per care sector
De richtlijn ‘Urine-incontinentie bij kwetsbare ouderen’ bevat aanbevelingen op het gebied van 1.
diagnostiek/anamnese, 2. behandeling en 3. interventies gericht op de toiletgang. De betrokkenen bij
de proefimplementatie die de vragenlijst hebben ingevuld, hebben aangegeven hoe zij de
bruikbaarheid van de verschillende aanbevelingen beoordelen. Bruikbaarheid van een richtlijn is één
van de voorwaarden om implementatie ervan tot een succes te kunnen maken. Hieronder wordt per
care-sector aangegeven hoe de zorgverleners de bruikbaarheid van de richtlijn beoordeelden.
Voor alle aanbevelingen van de richtlijn geldt dat meer dan de helft van de betrokken zorgverleners
(n=19) in de verzorgingshuizen de bruikbaarheid als voldoende of goed beoordeelde. Alleen de
adviezen op het gebied van bekkenbodemspiertraining werden door het merendeel als slecht of matig
bruikbaar beoordeeld. Over blaastraining en medicatie was men gemiddeld ook wat minder positief.
Op de somatische verpleeghuisafdelingen waren de respondenten (n=8) uitgesproken positief over de
interventies gericht op de toiletgang. Over bekkenbodemspiertraining en blaastraining waren ze
uitgesproken negatief. Over het bijhouden van het mictiedagboek was men of negatief of men had er
waarschijnlijk nog geen ervaring mee. Het nagaan van de ernst en impact van urine-incontinentie en
het geven van leefstijladviezen werden positief beoordeeld. Op de psychogeriatrische afdelingen
werden maar drie vragenlijsten ingevuld, waarvan twee door de voortrekkers (verzorgenden IG) van
die afdelingen. Zij beoordeelden de adviezen gericht op diagnostiek/anamnese als voldoende en
goed. Ook de interventies gericht op de toiletgang beoordeelden ze over het algemeen positief. Over
de behandeladviezen was ook de psychogeriatrie wat minder positief dan over de andere adviezen.
Binnen de thuiszorg heeft alleen de voortrekker (incontinentieverpleegkundige) de vraag over
bruikbaarheid beantwoord. De kwaliteitsfunctionaris en teamleider hadden de richtlijn nog niet
doorgelezen. De incontinentieverpleegkundige beoordeelde de bruikbaarheid van alle adviezen als
voldoende, behalve de adviezen rondom het mictiedagboek. Die beoordeelde zij als matig.
Samengevat: de richtlijn UIO blijkt voldoende tot goed bruikbaar in de verschillende care-settings. Dit
geldt met name voor aanbevelingen over (1) diagnostiek/anamnese en (3) interventies gericht op de
toiletgang. (2) behandelinterventies (blaas- en bekkenbodemspiertraining) bleken minder goed
bruikbaar.
3.4 Haalbaarheid implementatie multidisciplinaire richtlijnen in de care
In de vragenlijst werd vervolgens aan de zorgverleners gevraagd om de haalbaarheid van
implementatie van de richtlijn ‘Urine-incontinentie bij kwetsbare ouderen’ in hun care-sector te
beoordelen, zie Tabel 4.
Slecht Matig Voldoende Goed
Verzorgingshuizen - 10 7 2
Verpleeghuizen
somatiek
- 1 2 3
Verpleeghuizen PG - - 1 1
Thuiszorg - 2 - 1
Tabel 4. Haalbaarheid implementatie richtlijn Urine-incontinentie in care-settings
In de verpleeghuizen (zowel somatiek als PG) was men het meest positief over de haalbaarheid om
de richtlijn te implementeren. De meesten vonden dat implementatie goed (n=4) of voldoende (n=3)
haalbaar is. In verzorgingshuizen en in de thuiszorg denkt men dat het iets minder goed haalbaar is.
In verzorgingshuizen schatte de helft (n=9) van de zorgverleners de implementatie in als voldoende of
goed en de andere helft (n=10) als matig haalbaar. In de thuiszorg vonden twee van de drie
zorgverleners dat implementatie van deze richtlijn matig haalbaar is. Uit de interviews kwam naar
voren dat dit vooral te maken heeft met de slechte samenwerking met andere disciplines. In de
verpleeghuizen is dit geen probleem, in de verzorgingshuizen en de thuiszorg wel.
Daarnaast werd aan de zorgverleners gevraagd om de haalbaarheid van implementatie van
multidisciplinaire richtlijnen in het algemeen in hun care-setting te beoordelen. Op de somatische
Belemmerende en bevorderende factoren bij proefimplementatie van een richtlijn in de care 17