Mr Eva M. van der Dussen over fondsen Kunst verzamelen: het ...

More documents

Recommendations

Info

opbouwt, maakt hij het via de Vereniging Rembrandt mogelijk de glascollectie van het Haags Gemeentemuseum en mogelijk ook andere openbare glascollecties te versterken. ‘Bij een Fonds op Naam gaat het doorgaans om de grotere bedragen’, verduidelijkt Van der Dussen, ‘wij zijn op zoek naar verzamelaars, enthousiaste particulieren en bedrijven die zich met onze maatschappij verbonden voelen en het Nederlands openbaar kunstbezit daarbij niet vergeten. Voor de themafondsen zijn natuurlijk alle bedragen welkom.’ Wie participeert in een fonds krijgt daarvoor wel het nodige terug: ‘Het ligt in de bedoeling om met de musea bijeenkomsten te organiseren die gericht zijn op de voorkeuren van de leden. Om een voorbeeld te geven: stel de Vereniging Rembrandt krijgt een aanvraag van een museum voor een bijzonder glazen voorwerp – om maar bij ‘glas’ te blijven. De aanvraag wordt gehonoreerd en het themafonds glas of kunstnijverheid wordt aangesproken om het te financieren. Vervolgens maakt het museum een presentatie rond de nieuwe aanwinst en kunnen wij voor de leden die specifiek in glas zijn geïnteresseerd een bijeenkomst organiseren waarbij experts van het desbetreffende museum zijn betrokken. Zo zie je direct wat er met je geld gebeurt en worden de leden actiever betrokken bij wat de Vereniging Rembrandt doet.’ Een themafonds kan op verschillende manieren worden ingezet: ‘We moeten bekijken op welke manier we het kapitaal voor de themafondsen het beste kunnen gebruiken. Je kunt bijvoorbeeld zowel de vaste gelden van een themafonds aanspreken, als de opbrengsten van de kapitaalrekening. In beide gevallen moet een aanzienlijk bedrag voor het themafonds beschikbaar zijn. De voorlichtingsbrochure zal te zijner tijd verkrijgbaar zijn bij banken en notariskantoren, maar kan ook bij het bureau van de Vereniging worden aangevraagd. Er zijn allerlei fiscale voordelen 6 VERENIGING REMBRANDT NAJAAR 2001 ‘Met meer geld en fondsen kunnen meer aanvragen worden gehonoreerd’ verbonden aan schenkingen en erfstellingen die ten gunste komen van ons openbaar kunstbezit. Particulieren en bedrijven kunnen onder tal van positieve voorwaarden in kunst investeren. Er moet een vertrouwensrelatie ontstaan. Een notaris of een jurist wordt erbij betrokken en er is altijd sprake van uiterste discretie: ik omschrijf mijn taak wel eens als het stimuleren van “de kunst van het geven”.’ De Vereniging Rembrandt oordeelt bij aanvragen voor museale aankopen in de eerste plaats op de kwaliteit en het belang van een object voor de betreffende collectie. Het bestuur en de raad van toezicht bestaan uit museummensen, kunsthistorici en liefhebbers met kennis van zaken op velerlei gebied, die garant staan voor een weloverwogen beslissing zowel over kwaliteit en belang als over prijzen. Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen grote en kleine musea. Rembrandt draagt voor een museale aankoop maximaal de helft van het gevraagde bedrag bij. Een positieve beoordeling geldt als een keurmerk en stelt een museum in staat meer gelden voor een aanvraag te genereren. ‘In het verleden bestond de indruk dat alleen grote musea in de randstad profiteerden’, meent Van der Dussen, ‘maar een blik in de Bulletins van de laatste jaren weerspreekt dit vooroordeel duidelijk. Jaarlijks worden met ruim twee miljoen gulden zo’n 14 tot 16 aanvragen ondersteund. Dit betreft altijd voor de musea uiterst belangrijke objecten. Met meer geld en fondsen kunnen meer aanvragen worden gehonoreerd. Er gaat wel eens een aanvraag die in principe is goedgekeurd niet door, omdat een museum de andere helft van het aankoopbedrag niet bij elkaar kan krijgen. Als het om een veiling gaat, kan een garantstel- ling boven een toegezegde steun net de doorslag geven die de aankoop laat slagen.’ De nieuwe medewerker is vol energie en enthousiasme. Samen met het bureau en gesteund door individuele bestuursleden, is ze druk aan de slag. ‘Het opzetten van deze activiteiten’ zegt Van der Dussen, ‘brengt een berg papierwerk met zich mee: we moeten alle financiële en juridische aspecten tot in de finesses uitwerken, een database opzetten en altijd klaar staan om geïnteresseerden persoonlijk te woord te staan.’ Misschien is wel de belangrijkste ontwikkeling, dat de onderlinge betrokkenheid tussen de (aspirant-)leden en het uiteindelijke doel van de Vereniging Rembrandt – het behouden en verrijken van het openbaar kunstbezit in Nederland – nog nauwkeuriger op elkaar worden afgestemd ◆ Foto’s: Roel Rozenburg Boyo Zaïre, eerste kwart 20ste eeuw, H. 47 cm
KUNST VERZAMELEN Het echtpaar Sanders ‘Verzamelen is iets wat wij altijd samen doen’ TEIO MEEDENDORP Prof. mr Piet Sanders (1912) en zijn vrouw Ida (1915) verzamelen al bijna een halve eeuw kunst. Voor de oorlog vestigde de heer Sanders zich als advocaat aanvankelijk in Amsterdam – waar hij in 1937 trouwde met Ida Sanders (die toevallig dezelfde achternaam heeft) – en vervolgens in Rotterdam. Aldaar werd hij in 1959 hoogleraar privaatrecht aan de Erasmus Universiteit en was hij voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor het opzetten van de Faculteit Rechtsgeleerdheid. In 1983 ging hij met emeritaat. Prof. Sanders is een autoriteit op het gebied van het (Europese) vennootschaps- en ondernemingsrecht en het (internationale) arbitragerecht, waarover hij tot op de dag van vandaag regelmatig publiceert. 7 VERENIGING REMBRANDT NAJAAR 2001 Alle kamers in hun fraaie woning in de buurt van Rotterdam getuigen van de bijzondere toewijding die het echtpaar Sanders bij het verzamelen van kunstvoorwerpen aan de dag heeft gelegd en nog steeds legt. De nadruk ligt op nationale en internationale moderne beeldhouwkunst en oude Afrikaanse sculpturen. Maar hun verzameling telt ook vele schilderijen, tekeningen en grafische werken van tal van moderne kunstenaars, met wie zij bijna allemaal een persoonlijk contact hebben of hadden. Opmerkelijk is dat het echtpaar een omvangrijk deel van hun verzameling over een periode van 40 jaar geschonken heeft aan diverse Nederlandse musea. Interieur opname. ‘Het verzamelen is iets wat wij altijd samen doen’, aldus de heer Sanders. ‘Mijn vrouw en ik hebben wat dat betreft een opvallend gelijke smaak.’ Mevrouw Sanders: ‘de kleinkinderen hebben ons een keer op de proef gesteld tijdens de Mondriaantentoonstelling in Den Haag. In een bepaalde zaal vroegen ze eerst aan mijn man “wat vind jij nou de mooiste Mondriaan”; later vroegen ze dat aan mij en wij bleken voor hetzelfde schilderij te kiezen.’ Beiden zijn van kindsbeen af met kunst geconfronteerd. Ten huize van mevrouw Sanders hingen twee Mondriaans uit het begin van de jaren 20. ‘Ze hingen elk aan een kant van de schuifdeuren in de eetkamer’, herinnert mevrouw Sanders zich, ‘als kind was ik niet zo snel met eten en dan had ik er een langdurig prettig uitzicht op. Het kwam nog al eens voor dat bezoek de schilderijen bekeek en dan aan
Page 1 and 2: BULLETIN VAN DE VERENIGING REMBRAND
Page 3 and 4: De Vereniging Rembrandt is een part
Page 5: De Vereniging Rembrandt en de fonds
Page 9 and 10: hoe een kleine bronzen sculptuur me
Page 11 and 12: Nationaal Beiaardmuseum Asten Het N
Page 13 and 14: 13 VERENIGING REMBRANDT NAJAAR 2001
Page 15 and 16: ooms-katholieke eredienst in kerken
Page 19 and 20: Noordbrabants Museum ’s-Hertogenb
Page 21 and 22: Reconstructie van het interieur van
Page 23 and 24: Rijksmuseum Amsterdam Bij de rijkdo
Page 25 and 26: Allegorische voorstelling van de Am
Page 27 and 28: Paleis Het Loo Apeldoorn Verguld zi
Page 29 and 30: Toiletspiegel (vervaardigd voor Pri
Page 33 and 34: 2000 j a a r v e r s l a g 33 Veren
Page 35 and 36: 2000 werk en over het bevorderen va
Page 37 and 38: In 2000 met steun van de Vereniging
Page 39 and 40: De leden van de Vereniging Rembrand

Mr Eva M. van der Dussen over fondsen Kunst verzamelen: het ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?