Evaluatie Schiphol Twee jaar ervaring met het - Platform Vlieghinder ...

onder het deel van de bevolking dat traditioneel altijd Schipholminded was. Ik
zie als belangrijkste oorzaak het overheersende gevoel niet serieus te worden
genomen. Het vertrouwen is weg. We horen al weer een tijd niets meer over
de zesde baan, maar niemand gelooft dat dit onderwerp exit is. En als straks
de zesde baan weer in de discussie opduikt met als argument dat daarmee de
geluidshinder kan worden beperkt, dan denkt iedereen: “Bedrog, die komt er
alleen maar omdat er nóg meer moet worden gevlogen”. Gebrek aan openheid
en aan betrouwbare informatie voedt dit proces.’
Ook wethouder Wijnen roept de regering op open voor haar plannen uit te
komen. ‘Een minister die in Rijsenhout roept: “Maakt u zich geen zorgen”,
terwijl er plannen voor een parallelle Kaagbaan zijn en er in het streekplan
een reservering is opgenomen waarvan de regering voorstelt om die op te
rekken…dan vraag ik me af hoe het zit met die betrouwbare overheid. Ik heb
dit overigens uit stukken van Gedeputeerde Staten moeten lezen.’ Hij vindt
Schiphol een onderwerp voor een spotje van Postbus 51. ‘Met televisie bereik je
immers veel mensen. Communiceer beter, maak gebruik van een regionale
tv-zender. Kweek goodwill.’
Duidelijkheid
Wethouder Eilert is niet tevreden over het niveau waarop over Schiphol wordt
gecommuniceerd. ‘Rijk en provincies slagen er niet in om uit te leggen hoe de
luchtvaartwet werkt. Ik weet wel dat we niet om die ingewikkelde onderdelen
van de Schipholmaterie heen kunnen, maar als er moet worden gecommuniceerd,
zullen we dat op een andere manier moeten doen. Dan moeten we op
de eerste plaats informatie geven waaraan de mensen wat hebben. Toen ik
wethouder werd, heb ik als een van de eerste activiteiten – en met medewerking
van de sector en de CROS – een bewonersavond georganiseerd voor de mensen
in Uitgeest. En op vragen van bewoners heb ik geantwoord: “Luister mensen,
het wordt alleen maar erger.” Zo duidelijk moet je als overheid zijn. Dan geef je
de burger een reële kans om zijn eigen afwegingen te maken.’
Wethouder Linnekamp van Zaanstad noemt de communicatie niet consistent.
‘In de periode-Netelenbos is het beeld neergezet van Schiphol als een gewoon
bedrijf dat moet opereren binnen milieugrenzen. Maar daarnaast bestaat het
beeld van Schiphol als motor van de economie, die zich – omdat het belang van
de Nederlandse economie voorop staat – aan beperkingen kan onttrekken.’
Eenzijdig
Dosker van Schiphol is verbaasd dat de overheid de hele communicatie heeft
ingericht op de milieukant van de dubbeldoelstelling. ‘Het feit dat de politiek
óók doelbewust heeft gekozen voor groei wordt niet in stelling gebracht.’ Hij
vindt het de verantwoordelijkheid van de overheid om beide kanten van het
beleid uit te dragen. ‘Het zal wel de dynamiek van het politieke proces zijn dat er
nauwelijks over de mainportdoelstelling wordt gerept.’ Dosker vermoedt dat dit
komt doordat Verkeer en Waterstaat de regie voert over zowel de mainportkant
als de milieukant van het dossier, waarbij de focus in de praktijk meestal op het
laatste is gericht. ‘Eigenlijk zou Economische Zaken zich meer en nadrukkelijker
moeten bemoeien met de betekenis van de luchthaven voor Nederland en
VROM zou zich bezig moeten houden met de gevolgen voor het milieu. In die
rolverdeling kan Verkeer en Waterstaat het integrale mainportbeleid uitdragen
waarin de input van beide andere ministeries is verwerkt.’
Als de overheid echt wil dat Nederland economisch gezien mee kan komen,
moet ze volgens Dosker meer doen dan alleen maar blijven volgen wat er
49 Evaluatie Schipholbeleid Twee jaar ervaring met het Schipholbeleid