Evaluatie Schiphol Twee jaar ervaring met het - Platform Vlieghinder ...

9 Communicatie
Communicatie door
de sector
Onder de ervaringen waarover de geïnterviewde personen vertellen, neemt
het onderwerp communicatie een prominente plaats in. Soms zo prominent,
dat de indruk zou kunnen ontstaan dat met een goede communicatie het
Schipholprobleem al grotendeels zou zijn opgelost. Communicatie is een
containerbegrip dat toelichting behoeft om greep te krijgen op wat mensen er
precies mee bedoelen. In de sfeer van de ervaringen met het Schipholbeleid
komt het neer op: geïnformeerd worden, serieus genomen worden, betrokken
zijn bij, gehoord worden, aandacht krijgen, toegang kunnen hebben tot informatie,
ingewikkelde zaken eenvoudig maken.
De twee belangrijkste actoren die het in de ogen van de meeste gesprekspartners
niet goed doen, zijn de rijksoverheid en Schiphol. Schiphol wordt
verweten voornamelijk p.r-praatjes te verkopen en blufpoker te spelen, maar
opmerkelijk genoeg heeft men daar ook wel weer begrip voor, want ‘het is
nu eenmaal een onderneming die het recht heeft om voor haar belangen op
te komen’. De overheid wordt vooral gebrek aan communicatie verweten: te
onzichtbaar op de achtergrond, niet toegankelijk, onduidelijk qua positionering
en (in de ogen van de sector) eenzijdig gericht op de milieukant van de
dubbeldoelstelling. Van een andere orde is het gevoel dat de overheidscommunicatie
‘inhoud’ mist, anders gezegd: wel een gestroomlijnd verhaal biedt,
maar zonder er als afzender zelf het volle gewicht van een visie of keuze in
te leggen. Anders dan jegens de sector gaat de kritiek op de overheidscommunicatie
niet gepaard met enig begrip. Wél blijkt het rijk verrassend snel te
kunnen scoren door fysiek belangstelling te tonen. Zo zijn CROS-deelnemers
unaniem zeer te spreken over het bijwonen van CROS-vergaderingen door
hoge ambtelijke vertegenwoordigers uit Den Haag. Datzelfde geldt voor
bijeenkomsten met lokale bewonersgroepen.
Knollen voor citroenen
De magie van de luchtvaart is grotendeels verdwenen, nu vliegen niet langer
iets is voor de happy few. Schiphol is een ‘normaal’ bedrijf geworden, dat
zich net als elk ander bedrijf moet verantwoorden over zaken die de leefomgeving
beïnvloeden. Het lijkt erop dat op dat vlak nog veel valt te verbeteren.
Veel geïnterviewden noemen de communicatie over Schiphol ronduit slecht.
Mensen weten niet waar ze aan toe zijn. Schiphol laat weinig tot niets los over
plannen en visies, niet over kortetermijnmaatregelen en helemaal niet over
zaken die mislopen. De bewoners en de bestuurders in de omgeving ervaren
dat permanent als bewijs dat ze niet serieus worden genomen. Het draagvlak
voor uitbreiding van Schiphol zou veel groter zijn als de omgeving vroegtijdig
over de ideeën en plannen zouden worden geïnformeerd. Wat is bijvoorbeeld
het einddoel? Wat zijn de grenzen? Ook over de uitleg van het begrip mainport
bestaat onduidelijkheid. Wat houdt mainport zijn in voor de overlast?
Gedeputeerde Moens waarschuwt de sector en de rijksoverheid om op te
houden met knollen voor citroenen te verkopen. Hij vindt dat open en eerlijk
moet worden verteld dat Schiphol buiten de normen groeit en dat dit probleem
moet worden opgelost. ‘Zoek de confrontatie, toon je kwetsbaarheid, maar zeg
niet dat het wel meevalt.’
46 Evaluatie Schipholbeleid Twee jaar ervaring met het Schipholbeleid