Evaluatie Schiphol Twee jaar ervaring met het - Platform Vlieghinder ...

Bewonersvertegenwoordigers
Hun beider collega Van Ojik uit Zwanenburg is minder negatief. Over de
werkwijze zegt hij: ‘Nu het erop aankomt zie je dat het moeilijker wordt.
Maar als je verbeteringen kunt aanbrengen zonder dat in de capaciteit wordt
gesneden, dan kun je daarover in CROS-verband zeker praten. Voor verbetervoorstellen
per baan heb je geen consensus nodig. Daar is nog de nodige winst
te behalen.’
Bewonersvertegenwoordiger Wesseling uit Amsterdam ten slotte vat haar
ervaringen als volgt samen:
‘Het is heel hard werken in de CROS, maar de resultaten zijn niet navenant.
Het overleg laat te wensen over. We kunnen nog niet goed scoren. Het CROSbureau
moet nog verder worden geprofessionaliseerd en het doorhakken van
knopen is een moeizaam proces. Maar als de mensen binnen de luchtvaart
die de touwtjes in handen hebben met ons willen overleggen, dan heb ik wel
vertrouwen in de CROS.’
Legitimiteit
De bewonersvertegenwoordigers in de CROS zijn door de gemeentebesturen
aangezocht en benoemd. Sommigen hebben gereageerd op een advertentie,
anderen zijn vrijwel geruisloos van de voorganger van de CROS, de Commissie
Geluidshinder Schiphol, overgestapt naar het nieuwe orgaan. Dat betekent dat
ze wel formeel, maar niet feitelijk de bewoners vertegenwoordigen. Ze hebben
geen echte achterban. Er zijn geen regels of criteria die de representativiteit
waarborgen. Iedere gemeente regelt dat op haar eigen manier. Wat dat betreft
is de CROS geen democratische instelling. Bewonersvertegenwoordiger Van de
Velden is zelfs in de CROS gaan zitten om dit aan de kaak te stellen. Hij noemt
het een hindernis voor het goed functioneren van de CROS dat de sector niet
kan praten met een gelegitimeerde groepering.
Bewonersvertegenwoordiger Geudeke daarentegen vindt dat een democratische
manier van kiezen niet werkt voor een platform als de CROS, omdat de kwaliteit
voorop moet staan. Bij de bewonersvertegenwoordigers zijn verschillende specialisten:
de één weet alles van de gezondheidsaspecten, de ander heeft zich
verdiept in veiligheidsrisico’s en hijzelf is vertrouwd met logaritmes en statistiek
en kan uitleggen wat een Ke is en een Lden.
Hij wijst er ook op dat de bewonersvertegenwoordigers hun handen vrij hebben,
juist omdat ze zich niet druk hoeven te maken om hun herverkiezing.
Zijn collega Wesseling vindt het jammer dat de bewonersvertegenwoordiging
geen afspiegeling is van de maatschappij. ‘Het kost zoveel tijd dat het eigenlijk
alleen is weggelegd voor mensen die gepensioneerd zijn, waardoor ik, hoewel
van middelbare leeftijd, toch een van de jongste bewonersvertegenwoordigers
ben.’
Over de aanpak van het legitimiteitsvraagstuk zijn de meningen verdeeld.
De één vindt dat de gemeentebestuurders de bevolking al voldoende vertegenwoordigen
en ziet de bewonersvertegenwoordigers het liefst helemaal
verdwijnen. Een ander pleit voor professionalisering van de bewonersvertegenwoordigers;
de hobbyisten die er nu inzitten zouden moeten worden vervangen
door mensen die echt namens de bewoners kunnen onderhandelen. Die zouden
dan democratisch moeten worden gekozen, zoals ook bij de waterschappen
gebeurt.
4 Evaluatie Schipholbeleid Twee jaar ervaring met het Schipholbeleid