Evaluatie Schiphol Twee jaar ervaring met het - Platform Vlieghinder ...

8 De CROS
Nadat de Schipholwet en de twee Luchthavenbesluiten in februari 003 van
kracht werden, deed de centrale overheid als sturende partij een stap terug. De
luchthaven zou binnen de gegeven grenzen en voorwaarden aan zijn verdere
ontwikkeling kunnen werken. Allerlei problemen en kwesties die per definitie
voortkomen uit het permanente belangenconflict rond de luchthaven en waarin
de wet niet voorziet, zou de luchtvaartsector rechtstreeks met de betrokkenen
moeten bespreken. Daartoe riep de overheid een platform in het leven:
de Commissie Regionaal Overleg Schiphol (CROS). Tegelijkertijd werd de
(advies)Commissie Geluidshinder Schiphol opgeheven. Meerdere leden van die
adviescommissie stapten over naar de CROS.
In de CROS zijn vertegenwoordigd: de gemeenten uit de omgeving van
Schiphol (zowel bestuurlijk als via door de gemeenten benoemde bewonersvertegenwoordigers),
de provincies Noord- en Zuid-Holland en Utrecht,
de Luchtverkeersleiding (een Zelfstandig Bestuurs Orgaan), de Luchthaven
Schiphol en de KLM-groep.
De centrale taakstelling van de CROS is na te gaan welke maatregelen
mogelijk zijn om de hinder van Schiphol te verminderen. Veel bewonersvertegenwoordigers
en lokale bestuurders in de CROS verwachten weinig tot
geen resultaat van hun deelname, terwijl ze toch maar blijven meedoen omdat
weglopen met zekerheid niets oplevert.
Moeizame start De CROS heeft een moeizame start gemaakt. Daarover is iedereen het eens.
De tijd en de energie zijn aanvankelijk vooral besteed aan ‘gesteggel’ over de
interne organisatie en aan procedurekwesties. Inmiddels is gekozen voor een
professionelere aanpak, maar door het ontbreken van duidelijke bevoegdheden
en een duidelijke status wordt de CROS toch vaak als een praatclub zonder
slagvaardigheid ervaren. De samenstelling van de CROS met de vele partijen en
hun belangentegenstellingen maakt het moeilijk snel en doeltreffend tot zaken
te komen. En er zijn twijfels aan de legitimiteit van de bewonersvertegenwoordigers.
Veel CROS-deelnemers missen bovendien een werkplan voor de langere
termijn, een meerjarenprogramma van de belangrijke issues.
Mevrouw Van Hoogdalem, burgemeester van Haarlemmerliede en
Spaarnwoude, ziet de aanloopproblemen als een hinderlijke fase waar iedere
organisatie doorheen moet. ‘De grote testcase wordt wat er gaat gebeuren
met de verbetervoorstellen in de evaluatie die we in CROS-verband indienen.
Worden die serieus genomen, dan zie ik een toekomst. Leggen de belangrijkste
partijen de voorstellen naast zich neer, dan is dat voor mij een breekpunt. Dan
hoeft het allemaal niet meer.’
Polderconstructie Wethouder Bezuijen van Haarlemmermeer noemt de CROS een typische
polderconstructie waarvan het nut nog moet blijken. Zowel bestuurders als
bewonersvertegenwoordigers moeten erop bedacht zijn hun hinderproblemen
niet af te wentelen op collega’s uit een plaats verderop. Het resultaat is volgens
hem dat uit de CROS altijd ‘polderoplossingen’ zullen komen en nooit optimale
voorstellen. Bezuijen heeft overigens nog geen voorbeelden gezien van het
handig uitspelen van de een tegen de ander.
Zijn collega Eilert van Uitgeest is niet ontevreden over de wijze waarop in de
CROS is gereageerd op een voorstel dat hij heeft ingebracht. ‘We hebben
38 Evaluatie Schipholbeleid Twee jaar ervaring met het Schipholbeleid