Vliegende Hollander - Flying Dutchman

Zalingen: 0,40 -0,45 cm lag
stagen ca 10 cm uitlijn duwend
85 - 90 cm afstand tussen de uiteinden
Bevestiging op mast ca. halverwege dek en aangrijpingspunt mast.
Verfijnde afstelling afhankelijk van type mast, zeil en gewicht van
bemanning.
VH 98
1. Stagen
De stagen regelen, samen met de genuaval de ‘rake’. De stagen moeten over 20 cm kunnen worden
versteld. Controleer of beide stagen synchroon worden versteld, zodat de spanning in beide stagen
gelijk is. Een vertraging van 1:24 is voldoende. Meest gebruikt is een drieschijfsblok aan de
staguiteinde en een twee-schijfs aan de boot. Naast de zwaardkast een tweeschijfs met ‘becket’,
verstelbaar aan beide kanten.
Met weinig wind wordt de mast licht voorover hellend gevaren tot aan maximale rake bij veel wind. De
masttop beweegt hierbij zo’n 1.5 m naar achteren. Met weinig wind vaar je de zijstag los en je gaat
steeds meer spanning trekken naarmate er meer wind komt.
2. Onderwanten
Onmisbare trimmogelijkheid voor de mast en om de druk te regelen. Een vertraging van 1:12 is
voldoende. De onderwanten bepalen de bolling in het grootzeil en de spleet tussen grootzeil en
Genua. Met weinig wind los varen, steeds zoveel spanning trekken dat de mast recht blijft bij rake
totdat de druk te groot wordt (dan mag met meer buiging worden gevaren). Check altijd de
mastbuiging voor de start.
3. Genuaval
Direct gerelateerd aan stagspanning. Een vertraging van 1:18 is voldoende. Zorg voor voldoende
lengte. Met weinig wind moet de mast rechtop gezet kunnen worden en met veel wind moet met
voldoende rake gevaren kunnen worden. Regel de spanning zo dat met weinig wind het voorlijk iets
doorhangt en met veel wind er zoveel spanning op staat dat hoog aan de wind gevaren kan worden.
Met heel veel wind kan de val iets losser worden gevaren op overtollige druk kwijt te raken. .
4. Lijogen
Na een periode met gefixeerde lijogen worden verstelbare nu het meest gebruikt. Maximale verstelling
mag zijn: 6cm boven en onder het dek, gemeten vanaf de top van het dek tot de hartlijn van het blok.
De achterste positie is gelimiteerd door een zwarte band op het dek.. Met weinig wind staan de lijogen
los (dus boven het dek) en worden bij meer en meer wind steeds verder omlaag getrokken.
Let op de spleet tussen grootzeil en Genua. Een goed referentiepunt is de afstand tussen het
zalinguiteinde en de genua. Met weinig wind moet deze zo’n 30 cm zijn, bij meer wind 10 cm en
wanneer de druk veel te groot wordt kan deze wel 50 cm zijn. Verstelling (in/uit naar boven/beneden)
moet synchroon zijn over beide kanten.
5. Neerhouder
Een vertraging van 1: 12 is afdoende. Zorg dat er niet met teveel spanning wordt gevaren, zeker niet
met weinig wind. Belangrijk voor de controle achterlijk grootzeil. Zorg er voor dat bij veel wind in de
ruime rakken de neerhouder flink losser staat, hierdoor is een stuk betere controle mogelijk in deze
scheurrakken. De overtollige druk wordt dan makkelijker uit het grootzeil geloosd en de giek zal niet zo
snel door het water sleuren (= einde oefening).
6. Overloop.
Zeer fancy en zeer duur is de Harken windward sheet traveller. Gemakkelijk naar loef te trekken
zonder dat de klem aan de lij zijde los hoeft worden gemaakt. De overloop heeft de voorkeur boven
andere systemen; in de praktijk blijkt dat er een betere grootzeil controle is. Ook bij meer wind wordt
de overloop enigszins naar loef gevaren om een goede twist in het grootzeil te verkrijgen.
7. Cunninghamhole.
Gangbaar is bediening over beide kanten. Het verleent goede controle over de bolling van het
grootzeil. Bij licht weer cunningham iets aan, de bolling verschuift dan iets naar achteren. Bij midden
weer redelijk los varen, druk op bouwen. En bij veel wind goed aan om druk te kunnen lozen.
8. Onderlijk gootzeil.
Een vertraging van 1:4 in de giek en een klemmetje aan de mast kant van de giek voldoet prima.
Vliegende Hollander VH98 2004
17