Vliegende Hollander - Flying Dutchman

Desondanks houden de gedraaide trapeze en
de stag en de zaling het nog even uit, en in het
volgende voordewindse rak kan de foutieve
montage verholpen worden. In één moeite
door gaan we dan maar even naar het tweede
oog. Deze taktische move pakt voor de
verandering eens een keer goed uit: in het
derde kruisrak gaat NED-312 als een raket. De
zeewind trekt langzaam aan. Vervolgens het
halvewindse kruisrak in. Na de gijpboei wordt
het een zeer krap rak, maar met onze 2 jaar
oude spi en nieuwe spi-techniek gaan we wel
hard. We letten tegenwoordig scherp op dat de
spiboom niet tegen de voorstag aanstaat cq
eromheen buigt. Het was ons namelijk
opgevallen dat lichtere teams ondanks harde
wind hoger aan de wind konden onder spi, en
dat kunnen wij ons als gewichtig team
natuurlijk niet over onze lant laten gaan.
Het laatste kruisrak gaan we wat minder hard,
maar wel hoog. Een stel Aussies gaat lager
maar ook harder, en dat blijkt op de finish een
goede keuze geweest te zijn. Op de finishlijn
schelden ze op z’n Ozzies nog even een NZrivaal
uit tegen wie ze een protest hebben
staan.
’s Avonds wederom barbie op de klup en de
prijsuiteiking van de Open Australische.
Zaterdag 03-01-04:
Wedstrijd om 14.30 uur.
Eerst nog wat geklooid aan de trapeze; nieuwe
driehoeken en reservelijntjes aan beide
kanten.
De ”seabreeze” staat vandaag vanaf het begin
goed door. Ned-312 start op het derde oog.
Pas bij de derde startpoging met bloedvlag is
er een geldige start, en dat is maar goed ook,
want bij de 2 e start bleef de genuaroller van de
NED-312 hangen.
Maar bij de derde start zitten we er goed bij.
Samen met een stuk of wat boten blijven we
eerst een poosje over bakboord varen. Dat lijkt
aanvankelijk goed, maar schijn bedriegt: na de
eerste klap blijkt de rechterkant van het
kruisrak toch weer stukken beter geweest te
zijn. We komen ± als 30 e rond de bovenboei.
Niet best dus na die goede start. Het halve
windse rak gaat wel lekker.
Aan de wind hebben we over stuurboord een
slechte bootsnelheid: over deze boeg komen
de golven meer van opzij. Dat heeft
consequenties voor het hangen. Als de boot
door een golfdal gaat, heeft de bemanning die
ver buiten hangt juist met een golftop te
maken. Dan zijn er voor de bemanning 2
mogelijkheden:
hoger hangen, waardoor je boven de
golftoppen blijft, maar met als nadeel dat de
boot minder rechtop gevaren wordt.
VH 98
laag blijven hangen, en op de koop toe nemen
om af en toe met lichaam en al door de golf
heen te gaan. Dat laatste levert wat nattigheid
op, maar veel belangrijker nog: het remt.
Uiteraard hangt e.e.a. ook weer samen met de
zeiltrim en de grootschootvoering. In ieder
geval hadden we de ideale combinatie voor
deze omstandigheden nog niet gevonden.
Vandaag is een pechdag voor een aantal
Nederlanders:
Bij de NED-327 breekt een pen van het
hoofdwant. Ze kunnen de race echter wel
voortzetten.
NED-12 breekt de genuaval en moet opgeven;
NED-348 loopt een scheur in de genua op in
een positie bij de eerste 10.
Aan Duitse zijde gaat het beter: “team von
Koppen” vaart een tweede plek voor de
concurrent de Hunnen.
’s Avonds op aanraden van Theo en diverse
anderen naar een “BYO”-visrestaurant: drank
kun je voor redelijke winkelprijzen kopen bij de
naastgelegen slijter, die horeca-openingstijden
hanteert. Een systeem dat de Hollanders zeer
kunnen waarderen.
De vis is goed, maar wel scherp: de kruiden
branden op de toch al verbrande lippen.
Aan tafel evalueert NED-312 de wedstrijd nog
eens even. Er wordt nog wat nagefilosofeerd
over de bootsnelheid, waar we niet geheel
uitkomen. Het gebrek aan snelheid aan de
wind blijft een mysterie. Misschien moeten we
het zwaard nog wat verder ophalen en wat
minder hoog varen.
Zondag 04-01-04:
Start wordt uitgesteld wegens een depressie
met windvlagen tot 40 knopen, met veel regen.
Veel emailen en lezen enzo. Vervolgens om
15.30 uur het water op. Iedereen doet warme
kleding aan. Veel golven maar weinig wind. De
NED-312 heeft een goede start en kiest er
voor daarna meteen rechts te gaan. Dit keer
was dat echter geen goede keus: deze keer
extreem ongunstig.
Het halve-windse rak ligt nogal moeilijk met
veel duiken in golfdalen. Bij Theo en Thijs blijft
de spischoot achter de giek haken, hetgeen
resulteert in een partijtje sharken.
Tanja en Nettie gaan ”op hun bek” en
vervolgens scheurt in het kruisrak het zakje
van de topzeillat uit.
Clovis en Marleen hebben een probleem met
de de genuaval en vallen uit.
Langzaamaan pakt de NED-312 wat boten
terug, vooral in het laatste kruisrak. Toch nog
enigszins teleurstellend als 27 e geëindigd.
Vliegende Hollander VH98 2004
11
.