RIJWIELBANDEN VOOR COURANTENBEZORGERS

"\X7"ederom kon een belangrijke
stap worden gezet bij den opbouw
der Kultuurkamer. Met ingang
van 1 Aug. 1944 zal namelijk
aan deze instelling een advocaat
zijn verbonden, als gevolg waarvan
aan de leden goeddeels kostelooze
rechtsbijstand zal kunnen
worden verleend. Deze rechtsbijstand
beperkt zidh uiteraard tot
de burgerrechtelijke geschillen,
welke verband houden met de
werkzaamheden, waarop de verplichting
tot lidmaatschap is
gegrond,
De advocaat der Kultuurkamer
zal zitting houden te 's-Gravenhage
en te Arnhem, zoodat aan
de reisbezwaren der leden zooveel
mogelijk is tegemoet gekomen.
Elk lid, dat rechtskundige hulp
behoeft, wendt zich in eerste instantie
tot zijn Vakgroep of Gilde,
en derhalve nimmer rechtstreeks
tot den advocaat. Indien de Vakgroep
of het Gilde van meening
is, dat het lid voor rechtsbijstand
VRAGEN EN ANTWOORDEN BETREFFENDE ADVERTENTIES
Alvorens tot het afdrukken van
de derde vragen- en antwoordenlijst
over te gaan, willen wij even
ingaan op de door den schrijver
van het artikel „De man die de
klappen krijgt" in het ^vorige
nummer van „De Pers" geslaakte
verzuchting: „Heusch mijnheer,
wij willen werkelijk wel goed,
maar de moeilijkheden zijn zoo
legio". Wij zijn het hier ten volle
mee eens, want ook onzerzijds is
er tijdens de in liet begin van dit
jaar in verschillende plaatsen des
lands gehouden besprekingen telkenmale
op gewezen, dat het
ambt van advertentie-chef —
tegenwoordig meer nog dan voorheen
— geenszins als een sinecure
is te beschouwen.
Moeilijkheden zijn er echter om
overwonnen te worden, en het
lectoraat van het Persgilde is er
op zijn beurt niet om als boeman
te spelen en op elk slakje zout te
leggen, zooals enkelen geheel ten
onrechte meenen, doch om hen,
die met moeilijkheden te kampen
hebben, zooveel als in zijn vermogen
ligt, behulpzaam te zijn.
Het tracht dit doel te verwezenlijken
door voorlichtende artikelen
in dit blad op te nemen en
door het verstrekken van adviezen,
hetzij schriftelijk of telefonisch,
aan hen, die in twijfel verkeeren
of een bepaalde advertentie
wel of niet mag worden opgenomen.
Laat men er echter wel
aan denken, dat ook het Persgilde,
in casu het lectoraat, niet
op alle gestelde vragen een bevredigend
antwoord kan geven;
dit zal b.v. het geval zijn met annonces,
welke door de Duitsche
6
of de in telexnoot nummer 2339
genoemde instanties beoordeeld
moeten worden. Het zal immers
een ieder duidelijk zijn, dat het
Persgilde niet bekend is met de
maatstaven, welke door deze instanties
bij de beoordeeling van
advertenties worden aangelegd en
derhalve in 9 van de 10 gevallen
niet anders zal kunnen doen, dan
de vragenstellers naar een ander
adres te verwijzen. Voor teksten,
welke door de diverse Rijksbureaux
of den Persdienst van de
Departementen van Handel, Nijverheid
en Scheepvaart en van
Landbouw en Visscherij dienen
te worden vrijgegeven, geldt
uiteraard hetzelfde. Men wende
zich hiervoor tot de in telexnoot
2339 aangegeven adressen.
Eenigszins anders is het gesteld
met advertenties, waarvoor geen
verbodsbepalingen of richtlijnen
bestaan, doch waarvan plaatsing
momenteel in verband met de
zeer beperkte plaatsruimte minder
gewenscht is. Wij doelen
hierbij op bladen, welke, ondanks
hun meer of minder langen
wachttijd, twee avonden achter
elkaar een volkomen gelijkluidend
overlijdensbericht opnemen
of een plaatsruimte van 85 X 45
mm beschikbaar stellen voor het
plaatsen van een annonce met
foto van een verdwenen hond.
Welk een volkomen nuttelooze
verspilling van ruimte; wij willen
hiermede niet zeggen, dat deze
advertenties in het geheel niet
geplaatst hadden moeten worden,
doch wel, dat dit zoo beknopt
mogelijk had moeten gebeuren,
n.1. het overlijdensbericht één­
Rechtsbijstand voor i
in aanmerking komt, verwijst zij
het lid naar den advocaat onder
afgifte van een daartoe strekkend
bewijs.
Ten aanzien van den rechtsbijstand
worden de leden der Kultuurkamer
onderscheiden in twee
categorieën:
1. zij, die een inkomen hebben
van niet meer dan ƒ3500.—
per jaar;
maal en de hondenadvertentie op
een veel bescheidener formaat en
zonder foto! De bespaarde ruimte
had dan gebruikt kunnen worden
voor het plaatsen van meerdere
kleine annonces. En wat te zeggen
van de heele lappen — dikwijls
op het maximum toegestane
formaat — welke, vooral in de
provinciale bladen, worden afgestaan
voor annonces van de z.g.
„Sanitas"-winkels, die hun „wondermiddelen"
nog als vanouds
den goedgeloovigen kunnen blij
ven aanbieden en zoodoende nog
vele afnemers weten te vinden,
die te laat tot de ontdekking komen,
dat zij hun moeilijk verdiende
geld veelal aan nietswaardige
producten hebben uitgegeven.
Daaraan moesten de bladen
toch geen medewerking verkenen.
Als men in sommige bladen
de hoeveelheid van dergelijke
advertenties ziet, trekt men onwillekeurig
de conclusie, dat het
dien bladen onverschillig is, op
welke wijze de advertentie-kolommen
worden gevuld, mits er
maar geld in het laadje komt. Gelukkig
behooren de laatstopgesomde
voorbeelden tot de uitzonderingen
en stellen verreweg de
meeste bladen zich op het standpunt,
dat zij hun lezers tegen
zulke, voor de volksgemeenschap
schadelijke, reclames dienen te
beschermen, door de bedoelde
advertenties te weigeren.
In zekeren zin geldt het voorgaande
ook ten aanzien van advertenties
op geneeskundig gebied.
De in het nummer yan November
1943 gepubliceerde aanwijzing
no. 18 van den Gildeleider
heeft sommigen advertentie-chefs
blijkbaar aanleiding gegeven,
alle advertenties voor geneesmiddelen
of geneeswijzen te
en van het Persgilde
2. a, zij, die een inkomen hebben
van meer dan ƒ 3500.—
per jaar;
b. rechtspersonen, vennootschappen
onder firma e.d.
Aan alle leden wordt kostelooze
rechtskundige hulp verleend
voorzoover het betreft: het verstrekken
van adviezen, en het
redigeeren van contracten, verzoekschriften,
ingebrekestellingen
plaatsen en dan maar af te wachten,
of er van de zijde van het
Persgilde aanmerkingen worden
gemaakt. Deze handelwijze is natuurlijk
niet de juiste. In het
artikel „De geneesmiddelencontróle"
(zie „De Pers" van November
1943) is er reeds de aandacht
op gevestigd, „dat de advertentiechef
uiteindelijk de verantwoordelijke
man is en blijft voor het
advertentie-gedeelte, zoodat hij,
nu hij niet over het advies van
een controle-commissie kan beschikken,
nog scherper dan voorheen
dient op te letten". De advertentie-bureaux
kunnen hem bij
zijn beoordeeling zooveel mogelijk
behulpzaam zijn, door dergelijke
advertentie-opdrachten vergezeld
te doen gaan van een afschrift
van een attest van een
dokter of een tot oordeelen bevoegde
instantie.
Nog een opmerking, betrekking
hebbende op advertenties voor
geneesmiddelen: den laatsten tijd
is het enkele malen voorgekomen,
dat dit soort advertenties aan de
Presse-Abteilung ter goedkeuring
wordt voorgelegd en dat deze instantie
deze annonces ter plaatsing
vrijgeeft. Het spreekt welhaast
vanzelf, dat de door de
PA. gegeven toestemming tot
plaatsing alleen betrekking heeft
op den tekst uit een militair oog- "
punt beschouwd (dus e.v. vermelden
van naam en adres van
den producent) en dus geenszins
wil zeggen, dat tegen het adverteeren
met het aangeboden product
geen bezwaar bestaat. Ware
dit laatste wel het geval, dan zou
de PA. zich met de werkzaamheden
van een commissie van
controle op geneeskundig gebied
belasten en dat is geenszins haar
bedoeling.
en sommaties.
Voorts wordt bij het innen van
geldvorderingen zonder procedure,
op de in de advocatuur gebruikelijke
wijze, van alle leden
een incasso-provisie ten bate van
de Kultuurkamer geheven ten bedrage
van 5 % van het geïncasseerde
bedrag.
Ten aanzien van het voeren van
procedures geldt, dat de onder 1
bedoelde categorie kosteloos (derhalve
op kosten van de Kultuurkamer)
procedeert. De onder 2
Na deze algemeene beschouwingen
nog een kleine opsomming
van meer concrete aan het
Vraag:
Mag in advertenties
brengst van collecten
bekendgemaakt?
de opwbrden
tl. ,
Mogen versterkers te ruil of te
koop worden gevraagd of aangeboden?
Mogen advertenties van industrieele
firma's alleen onder
nummer worden geplaatst?
Is het plaatsen van alle advertenties
van het Instituut Koning
te Haarlem verboden, of alleen
van die, waarin grafologisch onderzoek
van het handschrift
wordt aangeboden?
bedoelde categorie procedeert
echter op eigen kosten; daartegenover
staat natuurlijk, dat het
lid in dat geval de vrijheid behoudt
om zich van een anderen
raadsman te voorzien dan den
advocaat der Kultuurkamer. Tot
procedeeren wordt slechts overgegaan,
indien naar het oordeel
van den advocaat de vordering of
het verweer een behoorlijke kans
van slagen biedt en het belang
van het lid het procedeeren rechtvaardigt.
Persgilde gestelde vragen en de
daarop door het lectoraat gegeven
antwoorden.
Antwoord:
Neen; het noemen van opbrengsten
van collecten, gehouden
door particuliere instellingen
en vereenigingen van liefdadigheid
e.d. organisaties is verboden.
Neen; ingevolge het in telexnoot
nummer 1928 bepaalde is
het opnemen van advertenties betreffende
den aankoop, den verkoop
of het verhuren van radiotoestellen,
luidsprekers, versterkers
en alle onderdeden en voorwerpen,
bestemd voor radio-installaties
verboden. Dit verbod
geldt voor dagbladen en tijdschriften,
echter niet voor de bladen
der betreffende vakgroepen.
In principe mogen deze annonces
inderdaad alleen onder
nummer worden opgenomen. Er
zijn echter tal van uitzonderingen
mogelijk, welke den adverteerders
wat meer vrijheid geven (zie
hiervoor „De industrieele advertenties
onder nummer in „De
Pers" van November 1942). Heeft
het adverteeren zónder vermelding
van naam èn adres absoluut
igeen zin, dan bestaat nog de mogelijkheid,
bij de betreffende aL
Heeling van de Presse-Abteilung
ontheffing van het verbod aan te
vragen. In dat geval dienen de
advertentie-teksten in viervoud
bij deze instantie te worden ingediend.
Onder bedoeld verbod vallen
alle advertenties van genoemd
instituut.
7