Jaap van Zuylen - Museum Volkenkunde

5. Aangepast gedrag
JAAP VAN ZUYLEN, EEN NEDERLANDER IN OOST-GROENLAND © CUNERA BUIJS & PETER VAN ZUYLEN
Digitale publicaties van het Rijksmuseum voor Volkenkunde
Van Zuylen burgert snel in en past zich gemakkelijk aan het leven in de Deense kolonie aan en maakt
snel Groenlandse vrienden. Hij leert niet alleen Deens en tolkt veelal voor de overige expeditieleden,
maar leert ook Oost-Groenlands spreken. Hij besluit na het vertrek van de overige expeditieleden in
1933 een jaar langer te blijven, met de bedoeling zijn onderzoek naar het noorderlicht en het
aardmagnetisch veld voort te zetten. Jaap neemt na het vertrek van de Nederlanders een
Groenlander, Matthias Bianco, aan als zijn assistent en leert hem weermetingen te verrichten. Zijn
contacten met de Groenlandse bevolking zijn een tweede goede reden om in Oost-Groenland te
blijven.
Salo en Maala Boassen met Jaap van Zuylen in hun huis in Tasiilaq, 1934.
Salo en Maala Boassen nemen Jaap van Zuylen na het vertrek van de Nederlandse expeditieleden
gastvrij in huis. Na twee maanden bij hen gewoond te hebben schrijft hij in oktober 1933:
“Misschien kom ik wel thuis helemaal als Eskimo, ofschoon ik tot nu toe in alles wat des Eskimo’s is,
nog maar erg onhandig ben. Ik kan nog niet eens een hondenzweep met fatsoen hanteren. Schieten,
dat kan ik, maar het wild zien, daar ben ik ook geen held in.”( Brieven Van Zuylen, oktober 1933.)
Jaap met zeehond. Tasiilaq, 1934.
(Foto : Jaap van Zuylen, AF126)
12