Kerk in de buurt - Sept. 2010 - Torenpleinkerk

September 2010 Jaargang 4 nummer 1
Wie ‘Herman van Veen’
zegt, die hóórt hem ook
meteen. Zijn onmiskenbare,
ronde stemgeluid draagt
al vijfenveertig jaar bij aan
de Nederlandse kleinkunst.
Nooit luid, altijd keurig
uitgesproken. Maar het
zou Herman van Veen (65)
tekort doen om hem alleen
maar een liedjesschrijver
en zanger te noemen. Hij
is ook clown, cabaretier,
schrijver, regisseur, musicus,
acteur. En Utrechter.
Alles bij elkaar misschien
wel iets teveel voor één interview.
Mijnheer Van Veen, hoe gaat het
met u?
“Het is zonnig, ik ben gezond,
ik hou van nogal wat mensen
en ik heb werk. Ik geloof, dat ik
niet mag mopperen”.
Zijn er waarden in het leven
waar u vast in gelooft?
“Ik denk dat het antwoord in uw
vraag verborgen ligt, en wel in
het woord ‘waarden’. Ik geloof
dat je er alles aan moet doen om
de dingen ‘waar’ te laten zijn,
waarachtig. En vooral ‘waar’ in
de betekenis van ‘ontjokt’.”
Bent u gelovig?
“Als kind dacht ik dat God net
als de etsen in de Statenbijbel
boven de wolken woonde. Dat
beeld is veranderd net zoals
dat ging met Sinterklaas. Mijn
Sinterklaas droeg op een dag
de sokken van mijn vader. God
woont natuurlijk niet boven
verdampt water. Voor God heb
ik geen woorden. Het is groter
dan ik kan bevatten. Alle respect
voor mensen die dat willen vatten
in drie letters.”
Voelt u de behoefte om een
boodschap aan uw publiek over
te brengen?
“Ik doe mijn uiterste best om
juist geen boodschap te hebben,
om niets anders te doen dan te
Vol van hoop… op een goede start
Wil je als organisatie tegenwoordig een beetje
meetellen, dan dien je een goede slogan te hebben.
Grootgrutter Albert Heijn heeft gekozen voor “Bewust
en betrokken”. Een mooie tekst, maar wat weinig
onderscheidend. Het motto zou net zo goed passen bij
een zorginstelling, een milieu-adviesbureau, of een kerkelijke
gemeente. Ook de landelijke Protestantse Kerk
heeft sinds kort een motto: “Geloof, Hoop en Liefde”.
Weinig verrassend misschien, maar de woorden komen
rechtstreeks uit de bijbel en vormen de kern van het
christelijk geloof. In deze krant stellen we daaruit het
thema Hoop centraal. Een nieuw seizoen staat voor de
deur. Dat geldt voor iedereen met een baan, die vrijwil-
ligerswerk doet, lid is van een vereniging en ook voor
kinderen die weer naar school gaan. Iedereen heeft zijn
of haar verwachtingen. Wat gaat dit nieuwe jaar ons
brengen? Waar hopen we op?
Ook het kerkelijk leven gaat weer van start. Op de achterzijde
van deze krant leest u over de startactiveiten
van de drie wijkgemeenten. U bent van harte welkom
om daar aan mee te doen. Verder in deze krant een aantal
interviews en verhalen over hoop: wat verwachten
mensen? Waar kijken ze naar uit, waarop is hun hoop
gevestigd? Ook stellen we twee nieuwe predikanten
aan u voor. Wij wensen u veel leesplezier.
De redactie van Kerk in de Buurt
Herman van Veen over God, kerken en hoop
“Waar ik op hoop, is altijd
weer vrede”
Herman van Veen.
vermaken. Dat lukt mij maar
ternauwernood. In mijn optiek
dient kunst alleen zichzelf uit te
dragen. Het is aan de luisteraar,
de kijker, het te interpreteren.
Misschien wel het meest fascinerend
vind ik de vraag waarom
mensen dingen doen zoals ze ze
doen. En hoe de natuur haar weg
vindt. Ik kan met open mond naar
die fenomenen kijken. En over
wat ik zie, vertel ik dan: Ik zag
een man…, er was een beek…,
er zat een haas…, de buurman
zei…, mijn moeder vond…, de
vrouw die naast mij ligt, fluistert…,
enzovoort.”
Wat zijn overeenkomsten en verschillen
tussen theater en kerk?
“Ik kom vaak in kerken. Eigenlijk
heb ik in alle steden waar
wij spelen een lijstje met musea,
boekwinkels en kerken. In zo’n
gebedshuis, met zijn koele
stilte, zit ik graag. In gedachten,
waarbij het onvermijdelijk is je
voor te stellen wat er gezocht,
gezongen en gezegd werd. Mede
door de kerken is er fenomenale
kunst ontstaan. Muziek, beeld-
en schilderkunst, architectuur en
passiespelen ter ere van het vermeende
grootste. In het theater
gaat het over gespeelde macht en
onmacht. Er wordt aan de kaak
gesteld, gebagatelliseerd, gedramatiseerd,
gegoocheld, vergrapt,
overdreven en fijngestemd. Alles
voor het hooggeëerd publiek.
In het andere gebouw voor de
hooggeëerde.”
Wat is uw eerste reflex bij de
vraag ‘Waar hoopt u op’?
“Waar ik op hoop, is altijd weer
vrede. Mocht ik wat wensen, dan
was het vrede. Zoals in dat oude
kerstliedje: En in de mensen een
welbehagen. Tegenhanger van
hoop is angst. Bang ben ik voor
apathie, onverschilligheid, voor
de vrees die bij me opkomt als ik
zie hoe ouderdom soms gepaard
gaat met pijn.”
Hoe belangrijk is zelfreflectie
voor u?
“Het is onvermijdelijk dat je op
alle mogelijke manieren je hoofd
stoot. Ook in mijn vak word je
voortdurend op de schouders getikt:
Wat bedoelt u, kunt u dat zo
wel zeggen? Je kunt niet genuanceerd
genoeg zijn. Maar ik vind
het toch bijzonder aangenaam als
mensen mij kritisch benaderen en
ik bij nader inzien kan zeggen:
‘Zo had ik het nog niet gezien,
bedankt.’ Dáár schiet je wat mee
op. Eén van de principes van mijn
vak is dat iets pas leuk wordt als
je in staat bent te laten zien hoe
belachelijk je in wezen bent.”
U schreef ooit: ‘Lieve God, ik
bid u: bewijs dat u niet bestaat,
u bevrijdt ons daarmee van een
geweldige hoop narigheid’.
Welke boodschap wilt u hiermee
overbrengen?
“Eén van de lastigste dingen
vind ik als mensen spreken in
de naam van God. Oordelen,
beschuldigen, straffen, dreigen.
Het is niet God die oorlog voert,
het zijn mensen. Het is niet God
die bedriegt, het zijn mensen.
Het zou goed zijn als dat ooit
begrepen werd. Dat fundamentalisme,
dat spoor is dodelijk. God
is geen wet. God is een tedere
mogelijkheid.”
In één van uw conferences laat
u God anoniem een wandeling
maken. Hij komt in een dorp
en loopt een opvallend gebouw
binnen. Als Hij iemand op het
gebouw aanspreekt, krijgt Hij
als antwoord: ‘Wat dit is? U
schertst, dit is een kerk, vriend.
Dit is het huis van God, vriend.’
God reageert: ‘Als dit het huis
van God is, waarom bloeien
er dan geen bloemen, waarom
stroomt hier dan geen water,
waarom schijnt hier de zon dan
niet?’ De man antwoordt: ‘Dat
weet ik niet.’
“De bedoeling van dat verhaaltje
was om een vervreemding aan
te geven, een verwijdering van
dat wat wezenlijk is. God is hier.
God is thuis. Thuis is liefde, zoals
ik heb mogen leren kennen.
Of zoals mijn kleinzoon zegt:
‘God bestaat, want hij heeft een
naam.’ Wie weet.”
Ron Booij
Martin Harmoen
je baan kwijt en dan...
Rob Mijderwijk
leven met epilepsie
Ds. Idelette Otten
in contact met mensen
2
4
5
7
Bart van Empel
straatpastor in hartje Utrecht
Kerk in de Buurt
Kerk in de Buurt is een
uitgave van de Protestantse
Gemeente Vleuten -
De Meern - Leidsche Rijn-
Oost. De krant verschijnt
drie keer per jaar.
De krant besteedt aandacht
aan wat mensen ervaren die
leven in onze wijken, binnen
en buiten de kerk. Wilt
u reageren, gebruik dan
een van de adressen in het
colofon op de achterpagina.

2 September 2010
Even stilstaan...
Puzzels, ze zijn er in allerlei soorten en
maten. De eerste associatie is waarschijnlijk
die van de klassieke Jigsaw. Het begint
eenvoudig, met een paar stukjes die
samen één plaatje vormen. Al snel wordt
het moeilijker. Het aantal stukjes neemt
toe. De afbeelding wordt ingewikkelder.
De lucht lijkt strakblauw. Maar wie beter
kijkt, ontdekt allerlei kleurschakeringen.
Als je de schakeringen niet onderscheidt,
is het een kwestie van proberen: welke
stukjes lijken te passen, net zo lang tot dat
ene stukje gevonden is. Mensen kunnen
dagen bezig zijn om een grote puzzel met
duizenden stukjes in elkaar te zetten. De
lol van het puzzelen is het puzzelen zelf:
het zoeken, het vinden van een geschikte
methode van aanpak, het uitproberen, de
vreugde als het opschiet… Maar uiteindelijk
gaat het er om dat het afkomt, dat het
totaalplaatje zichtbaar wordt.
Leven
Naast de Jigsaw is er in puzzelland
nog veel meer te vinden: het klassieke
kruiswoordraadsel, het cryptogram, de
doorloper, de in korte tijd populair geworden
sudoku, om maar enkele te noemen.
Maar ook het leven zelf is een puzzel.
Soms gaat het jaren goed. Een prachtig
plaatje komt tevoorschijn. De kleuren en
lijnen vallen duidelijk te onderscheiden
en vormen tezamen een mooi geheel. Het
Vorige herfst raakte Martin
Hamoen zijn baan kwijt. Het
bleek door de economische
crisis lastig een nieuwe betrekking
te vinden. Maar het
tij leek dit voorjaar te keren
toen Martin een nieuwe
werkkring vond. Helaas
bleek het met de nieuwe
werkgever niet goed te matchen
en Martin raakte weer
werkloos. Hoe houd je de
hoop vast in zo’n periode?
“Als dit zeven jaar geleden met
mij, met ons, was gebeurd, dan
was de situatie anders geweest”,
vertelt Martin Hamoen. “Ik denk
dat ik dan minder rust had gehad,
dat ik meer bij de pakken neer
was gaan zitten. Wat er dan nu
anders is? Ik denk dat ik in mijn
geloof ben gegroeid. Ik kan nu
de lasten bij God neerleggen. Ik
vertrouw erop dat als er een deur
dicht gaat, er ergens anders een
deur open gaat. En nee, ik ben
echt niet zo’n heilig boontje hoor.
Ik zit niet de hele dag met mijn
neus in de bijbel. Ik zou graag
meer tijd nemen voor bijbellezen
en bidden, maar zelfs nu lukt me
dat nog niet iedere dag.”
Sparen
Toch is er meer veranderd in het
leven van Martin in de afgelopen
jaren. Samen met zijn vrouw Debora,
hun dochtertje Fréderique
en baby Lucas wonen ze nog niet
zo heel erg lang in de nieuwbouwwijk
De Woerd. Een nieuw
huis, en dan je baan kwijt... Hoe
red je dat allemaal? “Nou weet
je, we zijn er achter gekomen
dat je niet alleen geld apart moet
zetten voor de nieuwe bank die
je graag zou willen kopen, maar
ook voor situaties als deze. We
zitten gelukkig niet direct aan de
kost weinig moeite de stukjes bij elkaar
te vinden. De gedroomde opleiding wordt
met goed gevolg afgesloten. Een leuke
baan vinden kost eigenlijk geen moeite.
Trouwen, een mooi huis, kinderen. Het
gaat bijna als vanzelf. Welbeschouwd is
het niet eens een puzzel. Het is alsof de
stukjes elkaar vinden en vanzelf in elkaar
schuiven. Totdat… Totdat een onverwachte
gebeurtenis het evenwichtige
beeld verstoort. Stukjes vallen uit elkaar.
Een ouder overlijdt. Diefstal zet alles op
zijn kop. Verliefd op een ander. Hoe dan
verder?
Het leek eerst zo overzichtelijk. Alle
Martin Hamoen: “ We zitten gelukkig niet direct aan de grond.”
Je raakt je baan kwijt en dan...
grond. Veel mensen denken niet
aan sparen voor een moment als
dit, maar wij zijn blij dat we het
gedaan hebben.”
“Ik ben nu bezig met het zoeken
naar een nieuwe baan. Ik
werkte als Logistiek Manager in
het bedrijfsleven. De afgelopen
periode heb ik, naast het zoeken
naar werk, het voorrecht gehad
om in mijn privékring een aantal
mensen te begeleiden in het
zoeken naar richting in hun leven.
Dat kwam op mijn pad en ik krijg
daar energie van, merk ik. Het
maakt me blij. Dus eigenlijk ben
ik nu op zoek naar een combinatie:
werk waar ik ervaring in heb
en waarin ik mensen kan coachen
in de zoektocht naar hun bestemming.
En hoewel ik werk in de
commerciële sector, steek ik mijn
manier van leven, het feit dat ik
geloof in God, niet onder stoelen
of banken. Als collega’s mij er
naar vragen of er is een opening
om erover te praten, dan doe ik
dat openhartig.”
Oplossing
Ik geloof dat God met een goede
oplossing komt, misschien niet de
oplossing waar ik direct aan denk,
maar wel een passende oplossing.
Het is een kwestie van overgave.
Net als geschreven staat in de bijbel,
in 1 Petrus 5 vers 7: ‘U mag
uw zorgen op Hem afwentelen,
want u ligt Hem na aan het hart’.
Vorig najaar was ik net begonnen
met het geven van een Youth
Alpha cursus. Een cursus over
het christelijk geloof, speciaal
voor jongeren. Je leeft daardoor
nog dichter bij God dan je op een
’normale‘ dag al doet. Je bent
intensiever bezig met de bijbel
en God. Ik heb vertrouwen in
de toekomst. Ik heb het in Gods
handen gelegd.”
Arina Visser
stukjes die bij elkaar hoorden, lagen bij
elkaar. Nu lijken ineens stukjes te ontbreken.
Hoe je ook zoekt. Onvindbaar. Je
kijkt nog eens in de doos. De puzzel was
toch wel compleet?! Je zoekt onder de
tafel, op plekken waar je nog niet eerder
gekeken hebt. Je probeert nog eens wat,
eigenlijk tegen beter weten in. Het past
niet. Je zoekt verder. Maar vinden?
Met andere ogen
Gelovigen puzzelen met de stukjes van
hun leven. Net als ieder ander. Tegelijk is
er een verschil. Er zijn anderen die over
hun schouder mee kijken. God bijvoor-
Martin Hamoen: “Ik denk dat ik in mijn geloof ben gegroeid.”
beeld. Wij dachten te weten hoe het plaatje
van ons leven er uit zou moeten zien.
Hij kijkt misschien wel heel anders. In
gebed stellen gelovigen de vraag: waarom
zo?! En: hoe dan?! Het helpt hen om met
andere ogen te kijken. Wie actief deel uit
maakt van een kerkelijke gemeente, kan
de zoektocht delen met anderen. Kijk jij
nu ook eens, zie je misschien iets dat ik
niet zie? Ook bijbelse verhalen kunnen
een nieuw licht werpen op het persoonlijk
puzzelbeeld. Abraham bijvoorbeeld
meende in zijn leven te weten waar het
naar toe moest: een kind, nageslacht, een
land om veilig in te wonen. God had het
hem zelf gezegd. Maar dat kind kwam
maar niet. Het land was zo mogelijk nog
verder weg. God vroeg aan Abraham
om te geloven, om te vertrouwen dat het
goed zou komen. Abraham wordt wel de
vader van alle gelovigen genoemd. Een
voorbeeld. Maar zelfs hij kan meer dan
eens het geduld niet opbrengen. Als hij
dan geen kind krijgt, zal hij er zelf voor
zorgen. Toch laat God hem niet los. Hij
houdt vast aan het plaatje dat Hij voor
ogen heeft. Misschien net even anders
dan Abraham voor ogen had. Maar toch.
Puzzelen is meestal een individuele bezigheid.
Tegelijk kan het plezierig zijn als
anderen even meekijken, praten, helpen
zoeken soms. De kerk is er voor. God is
er voor. Aarzel niet.
Ds. Klaas-Willem de Jong
Filmhuis “Het Baken”
Op maandagavond wordt kerkelijk centrum het Baken omgebouwd tot een filmhuis! We gaan samen
naar een film met een boodschap kijken en proberen de boodschap te verstaan! Na een korte inleiding,
zoals Utrechter Louis Hartloper dat ooit deed, draaien we de film (geen pauze). Aansluitend volgt met
een hapje en een sapje een nabespreking van circa 30 minuten.
Films die op de rol staan zijn: Brothers, As it is in Heaven, Je vais bien, ne t’en fais pas, Breaking the
waves en The Piano.
Geef je op als je gaat proberen 6 van de 8 filmavonden mee te maken.
Kosten: 5 euro per keer. (incl. hapje en drankje)
Plaats: Kerkelijk centrum Het Baken, Burchtpoort 7 Vleuterweide
Tijd: 19.45 uur koffie, 20.00 uur start film.
Data: 6/9, 4/10, 1/11, 29/11 2010 en 10/1, 7/2, 7/3 en 4/4 2011.
Meer informatie / aanmelding: Bart van Empel, tel: 296 58 90, bartvanempel@telfort.nl

Jaargang 4 Nummer nummer 1
3
Anny de Bie: “Stop je verdriet en pijn niet weg”
Het leven is een kostbaar
geschenk
Anny de Bie uit de Meern
voelt zich een bevoorrecht
mens. Niet omdat zij geen
verdriet en zorgen heeft
gekend, integendeel.
Maar juist haar ervaring
met ziek-zijn hielp haar de
angst en zorgen los te laten.
“Dan worden de mooie
dingen in het leven beter
zichtbaar.”
Anny de Bie komt uit een gezin
van tien kinderen, een gastvrij
gezin waarin zij al vroeg heeft
leren delen. Henk, haar man,
is zes jaar geleden overleden.
Samen kregen zij vier kinderen
en inmiddels heeft Anny twaalf
kleinkinderen en is er zelfs een
achterkleinkind op komst. “We
zijn een hechte familie; een
heerlijk geschenk.” Anny ontmoette
Henk op het werk. Hij
was haar baas, zij zijn secretaresse…
“Dat kon natuurlijk niet,
dan moest je weg, maar ze hadden
het niet in de gaten”, vertelt
Anny met een paar ondeugende
oogjes. “Toen ik twintig was en
Henk dertig, zijn we getrouwd.”
Anny en haar man waren volop
actief in het vrijwilligerswerk.
“Mijn man was jeugdouderling
en ik leidde de meisjesclub.
Altijd met jeugd en kerk actief,
een gezellige boel. Ons huis aan
de Renesselaan was eigenlijk de
eerste hangplek voor jongeren
in De Meern, zei een van mijn
zoons eens in een toespraak.”
Anny heeft nog veel meer
vrijwilligerswerk gedaan, voor
kerk en samenleving, maar daar
wil zij niet prat op gaan. Voor
haar is het geen verdienste. “Het
was nodig en het was leuk”,
vertelt zij. Eén voorbeeld is
Aktie voor Aktie, de plaatselijke
vereniging voor kleinschalige
hulp aan mensen in nood, die
bijvoorbeeld de jaarlijkse Aktie
Perkplant organiseert. Deze
vereniging heeft zij samen met
twee anderen opgericht.
“Ons huis was de
eerste hangplek
voor jongeren in
De Meern.”
Gebukt door het leven
Inmiddels is Anny al jaren
‘kind aan huis’ in het Utrechtse
Diakonessenhuis. Als vrijwilligster,
wel te verstaan, sinds 35
jaar. Aanvankelijk verzorgde zij
het secretariaat van de Dienst
Geestelijke Verzorging, daarna
volgden nog verschillende
andere functies. “Ik was ook jarenlang
gastvrouw op de Spoedeisende
Hulp. De mensen die
werden binnengebracht moesten
vaak wachten; dan ging ik, desgewenst,
naast die patiënt zitten
en dan kwamen de verhalen los.
Wat heb ik dáár veel geleerd!
Anny de Bie: als vrijwilliger kind aan huis in het Diakonessenhuis
Mensen die onder zware lasten
gebukt door het leven gingen
en dat moeilijk konden loslaten.
Soms dacht ik dan: wat maak
jij het jezelf moeilijk! Maar ook
de andere kant maakte je mee,
mensen die de kunst van het
leven makkelijker verstaan. Ach,
het is allemaal heel dankbaar
werk en heel boeiend.”
Niet bang voor de
dood
Anny is zelf ook erg ziek
geweest; ze heeft meerdere
zware operaties achter de rug
en was een paar keer in kritieke
toestand. “Een zware tijd, voor
allemaal, ik moest me helemaal
overgeven. Met de hulp van
onze vorige predikant Gerrit
Ruitenburg en de pastores van
het ziekenhuis lukte dat. Juist
deze moeilijke momenten en periodes
hebben me geestelijk nog
meer wakker gemaakt: ik ben
niet bang voor de dood, ook niet
geweest. Ik was wel bezorgd,
voor mijn kinderen en kleinkinderen
natuurlijk. Ik wilde niet dat
zij er teveel onder leden. Maar ik
heb heel veel hulp ervaren, midden
in die dalen; hulp die ik hard
nodig had. Hulp van God.”
Cadeautje
Volgens Anny de Bie hebben
veel mensen er moeite mee
om hun leven als een kostbaar
geschenk te zien. “Ik geloof dat
je als mens een cadeautje krijgt
dat ingepakt zit, maar dat we
niet genoeg durven uitpakken.
We zijn op ons hoede, vaak ook
voor God. Maar je hoeft niet
eerst iets te presteren, je komt
zoals je bent. Een oude diacones,
een verpleegster, vertelde
mij eens een verhaaltje. Zij
stond bij een stervende man.
Hij durfde niet dood te gaan. Zij
probeerde hem gerust te stellen
en zei: ‘je hoeft niet bang te
zijn’. Hij bleef bang. Toen hij
eenmaal gestorven was, zei zij:
‘oh, wat zal die opkijken!’
Mijn stelling is: je mag doen
met je cadeautje wat je wilt,
maar pas op dat je niet in een
kramp raakt als het tegenzit in
het leven. Stop het verdriet, je
angst, je pijn, je teleurstelling
niet weg. Ga dat verdriet maar
eens in, klauter niet steeds,
zonder echt te verwerken, die
Oefening van hoop
Ik wil mij steeds weer oefenen in de hoop.
Ik hoop dat ik in mensen het goede kan zien.
Ik hoop dat ik in deze tijd
tekenen van hoop kan zien.
Ik hoop dat ik niet door wanhoop
overspoeld zal worden.
Ik wil mij steeds weer oefenen in de hoop.
Ik hoop dat ik mensen kan aanmoedigen
en verwarmen.
Ik hoop dat ik anderen niet zal afbreken
met mijn woorden.
Ik hoop dat ik mild en terughoudend blijf
in mijn oordeel.
kuil uit, daar word je zó moe
van. Het maakt het alleen maar
erger. Laat het maar gebeuren.
Ieder mens moet geholpen worden
met uitpakken, maar help
zelf wel mee en wacht er, als
het kan, niet mee tot het laatst.
Dan kan je bevrijding ervaren,
de pijn een plaats geven en
verder gaan. Dan worden de
mooie dingen in het leven beter
zichtbaar.”
Nanny Koetsier
Ik wil mij steeds weer oefenen in de hoop.
Ik hoop dat ik open kan blijven staan voor anderen.
Ik hoop dat ik kan luisteren
naar het innerlijk van de mens.
Ik hoop dat er iemand is die mij altijd weer steunt.
Ik wil mij steeds weer oefenen in de hoop.
Ik wil leven uit vertrouwen en liefde.
Ik wil doorgeven wat opbouwend en hoopgevend is.
Ik hoop op mensen die samen met mij leven
vanuit de goede hoop.
Marinus van den Berg
Overgenomen uit het cadeauboekje
‘Hoop’, een uitgave van de landelijke Protestantse Kerk.
Straatinterviews
‘Hoop’
De redactie van Kerk in de
Buurt vroeg het winkelend publiek
in Parkwijk waar ze aan
denken bij het woord ‘hoop’.
Een speciale wens, een bijzonder
verlangen? Voor jezelf of
voor een ander? We schreven
de reacties voor u op:
Lotte Nieuwenhuizen: “Ik wil
graag mijn opleiding Facility
Management goed doorlopen.
Ik stap nu, na net mijn MBOdiploma
gehaald te hebben,
over naar het HBO. Ik wil
graag interim-manager voor
een bedrijfsorganisatie worden,
op facilitair gebied dus. Maar
ik hoop ook dat mijn ouders
en ik gezond blijven. Hoop
betekent voor mij: motivatie.
Je doet er extra je best voor.
Het liefst met veel humor.”
Leonie Hoogendoorn verdient
een centje bij achter de
toonbank in de snackbar. “Ik
wil heel graag kraamverzorgster
worden. Ben al een half
jaar bezig met de opleiding
en ga binnenkort met mijn
eerste stage beginnen, in een
gezin dus, waar net een baby
is geboren. Spannend hoor!
Kort geleden nog deed ik een
opleiding in de groothandel,
maar het viel me tegen. Deze
opleiding is precies in de roos!
Ik kijk er zo naar uit!”
Valda heeft wat haast, maar
staat ons toch vriendelijk te
woord: “Mijn hoop is dat we in
harmonie met elkaar leven. Dat
ouders het doorgeven aan hun
kinderen en die weer aan hun
kinderen. Dat moet wel gaan
lukken, denk ik.”
Michelle den Heeten heeft
al een paar jaar verkering
met Mitchel; samen lopen ze
gezellig te shoppen: “…samen
oud en gelukkig worden, dat
hoop ik. Maar we zijn nu ook
al gelukkig hoor. En ik hoop
dat we gezond blijven.” Doet
Michelle daar wat voor? “Nee,
dat gaat tot nu toe vanzelf bij
mij.”

4 September 2010
Rob Mijderwijk: “Ik moest een heel rouwproces door.”
Leven met epilepsie
Als geen ander weet Rob
Mijderwijk wat het is om te
leven met een beperking.
Door een brommerongeval
op zijn twintigste lijdt
hij al vijfentwintig jaar aan
een ernstige vorm van epilepsie.
In de bloei van zijn
leven kwam hij in de WAO
en moest hij leren leven
met zijn beperking. Toch
laat hij de moed niet zakken.
“Ik blijf een hoopvol mens.”
De woonkamer van Rob Mijderwijk
(60) rondkijkend, lijkt het
geen probleem om hier een paar
regenachtige dagen binnen te
moeten doorbrengen: honderden
boeken, lp’s, videobanden en
cd’s decoreren de lange wanden.
Bovendien staan er maar liefst
twee orgels. “De keuken hebben
we maar boven laten maken,
daar was hier geen plaats meer
voor.” Rob geeft het toe: hij en
Luus, zoals hij zijn Lucia noemt,
zijn echte boekenwurmen en
muziekliefhebbers.
Hersenletsel
Rob is een ‘oude Merenees’,
geboren op de Zandweg. Zijn
vader Jaap was oprichter van
Weekblad De Brug. Na de
MULO ging Rob naar de ambachtsschool,
waar hij het vak
houtbewerking leerde. Op zijn
twintigste werd Rob tijdens één
van zijn ritjes op de brommer in
Utrecht door een auto geschept.
Rob brak zijn sleutelbeen en had
bovendien hersenletsel; hij lag
drie maanden in coma. Nadat hij
uit coma kwam en het revalideren
achter de rug had, leek het
al met al wel mee te vallen met
Rob. Hij kon het ‘normale leven’
weer oppakken en, orgelliefhebber
als hij toen al was, accep-
Sinds enkele jaren woont
het echtpaar Brand in De
Meern. Meneer Brand is
binnen de Marekerk actief
geworden als contactpersoon
voor ouderen. Hij
heeft duidelijke ideeën over
de relatie tussen hoop en
christelijk geloof.
Wat is uw definitie van het begrip
hoop?
“Hoop heeft volgens mij twee
ingangen: een menselijke en een
bijbelse. Hoop met een menselijke
ingang was bijvoorbeeld
de hoop dat het Nederlandse
voetbalelftal de wereldtitel zou
behalen. Twaalf miljoen mensen
hebben gekeken. Ik, als voetballiefhebber,
bewust niet. Voetbal
beheerste bijna de hele samenleving
met afgodische trekjes. De
hoop was hooggespannen maar
bleef onzeker tot het laatste
fluitsignaal. De hoop eindigde
tenslotte in een kater. Als zo’n
hoop wel uitkomt dan is het
vaak niet genoeg. Dan wil je nog
Rob Mijderwijk: “Ik moet heel rustig en regelmatig leven.”
teerde een baan bij een orgelbouwer
in Utrecht. Na een jaar
echter verhuisde de orgelbouwer.
Rob ging niet mee en besloot
het automatiseringsvak in
te gaan. “Dat was wel grappig:
de automatisering stond echt
nog in de kinderschoenen; je
had in die tijd, begin jaren ‘70,
nog de ponskaarten – kaarten
met gaatjes waarop informatie
opgeslagen kon worden. De hele
ontwikkeling naar de pc heb ik
van dichtbij meegemaakt.”
Epilepsie
Ook met zijn gezondheid ging
het aanvankelijk goed. “Jarenlang
had ik nog nergens last
van. Maar er bleek achteraf
toch nog een ‘staartje’ aan het
brommer-ongeluk te zitten, want
langzaam aan begon zich een
ernstige vorm van epilepsie te
ontwikkelen, veroorzaakt door
De hoop van een
70-plusser
meer. Denk maar aan rijkdom.
De bijbelse hoop is anders. Het
is een hopen dat verankerd is in
Gods beloften. Het is hoop met
zekerheid. Menselijk hopen biedt
die zekerheid niet. De bijbelse
achtergrond van hoop is dat wij
mogen hopen op een terugkeer
naar het paradijs.”
Een terugkeer? Bedoelt u, dat
wij van God komen en weer naar
Hem teruggaan?
“Ja, wij zijn allemaal als Adam
en Eva. Wij wilden als God zijn.
We wilden zelfs zonder Hem
zijn. We moesten daarna het
paradijs verlaten. Direct daarop
overviel ons de verlatenheid. In
die verlatenheid kwam en komt
God ons echter tegemoet. Hij
gaf ons hoop. Hoop begon dus
pas buiten het paradijs een rol te
spelen, toen we God loslieten.”
Bedoelt u, wat Paulus schrijft,
dat geloof en hoop voor deze
wereld zijn en de liefde voor de
eeuwigheid?
“Ja. Hoop krijg je van God door
littekenweefsel in mijn hersenen.
En opereren kon niet. De
aanvallen werden erger en erger.
Ik kon steeds minder en op mijn
36 e kwam ik thuis te zitten, in
de WAO. Het werken ging niet
meer. Ik moest een heel rouw-
“Zij houdt van mij
zoals ik ben.”
proces door. Met alles wat daarbij
hoort. Want ik stond toch gedeeltelijk
naast de maatschappij,
voelde me geïsoleerd. Gelukkig
heb ik in die periode Luus leren
kennen, voor haar was het geen
probleem dat ik epilepsie had en
mezelf beperkingen op moest
leggen. Zij houdt van mij zoals
Zijn zoon Jezus Christus. Hij
opent voor ons weer het paradijs;
een nieuw samenzijn met
God. Dit gebeurt niet in eigen
kracht maar uit genade. Hopen
vereist echter ook inspanning
onzerzijds. Het gaat gepaard met
vallen en opstaan. Hopen strandt
soms in hopeloosheid. Maar
God houdt je vast. Hij geeft je
steeds weer nieuwe hoop en
kracht om door te gaan.”
ik ben en is dan ook mijn steun
en toeverlaat.
Epilepsie vergt heel veel energie
van je, vooral bij de soort die
ik heb. Ik ben gevoelig voor
allerlei impulsen, zoals drukte
en gecompliceerde handelingen.
Ik slik zware medicijnen,
autorijden kan en mag ik niet en
fietsen kan ik alleen hier in de
buurt, op bekend terrein. Even
lekker de stad in, dat is er voor
mij niet bij. Het blijft onvoorspelbaar,
ik moet heel rustig en
regelmatig leven. Met vakantie
gaan kunnen we wel, maar niet
langer dan een week. Wel doe
ik het huishouden en lees ik
veel en luister muziek. Ik speel
ook zelf op beide orgels die
hier staan: een trapharmonium
en een groot digitaal gestuurd
orgel. De buurvrouw zet soms
expres haar tuindeuren open, zij
geniet ervan.”
Hoopvol mens
Na een jarenlange zoektocht
zijn eindelijk de meest passende
medicijnen voor Rob gevonden,
waardoor de aanvallen gelukkig
wat afnemen. “Ik krijg nu ook
meer belangstelling voor andere
dingen, omdat ik toch wat meer
kan. En ik leer er beter mee om
te gaan, dat is fijn.
Wat mij op de been heeft gehouden?
Samen met Luus en mijn
geloof red ik het. Daardoor zie
ik de zin van mijn leven. Dwars
door mijn beperkingen heen,
blijf ik een hoopvol mens. Mijn
lievelingslied, dat ik vaak speel,
zegt het: Psalm 23: ‘de Heer is
mijn Herder’. Ik voel me erg
aangetrokken door dat lied, dat
een en al hoop uitspreekt. Het
is het uitzicht op die werkelijkheid
waaraan we ons kunnen
vasthouden. Zo actueel als het
maar kan.”
Nanny Koetsier
Meneer Brand, is dit niet een wat
zware manier van denken? Wij
mogen toch ook genieten?
Hij lacht en zegt: “Als je zo
denkt, dan leef je met een toekomstverwachting.
Je leven gaat
dan met Jezus Christus door de
dood heen. Dat heeft Hij ons op
Pasen met zijn opstanding laten
zien. Genieten krijgt dan een
diepere dimensie. Het doet je innerlijk
in vreugde uitbarsten.”
Hoe bent u op deze gedachten gekomen.
Heeft het met uw leeftijd
te maken?
“Misschien. Maar nog meer doordat
ik geconfronteerd werd met
ouderen in de gemeente en met
randkerkelijken. Toen werd ik
gedwongen voor mijzelf duidelijk
te maken hoe ik zelf denk over
geloof en dus ook over hoop.”
Maar toch terug naar die menselijke
dimensie. Is menselijke hoop
dan verkeerd?
“Nee, het maakt een wezenlijk
onderdeel uit van ons dagelijks
leven. Zonder hoop vaart
niemand wel. Menselijke hoop
wordt echter pas echte hoop als
die geworteld is in bijbelse hoop.
Ik zie die hoop zelfs nog aanwezig
wanneer mensen met een
ongeneeslijke ziekte de woorden
uitspreken: ‘Uw wil geschiede’.”
Ds. M Tüski
‘Hoop’
Arjan Ehlert straalt van top tot
teen en zegt onbevangen:“Ik
hoop op een vredig leven voor
iedereen. Dat we positief in het
leven staan, ook als er tegenslag
is. Bij mij lukt dat goed,
het heeft met je instelling te
maken.”
Kees Diemer: “Ik hoop dat de
wereld nog heel lang mag blijven
bestaan. Maar ik maak me
daar wel eens zorgen over. Ik
heb drie kinderen en een aantal
kleinkinderen, daar denk je toch
aan, hè! Maar aan de andere
kant: dingen waar je blij van
wordt, die geven je hoop. Waar
ik ook blij van word, is als ik
denk aan al die landen waar ik
geweest ben. Ik heb mijn leven
lang bij de Marine gevaren en
ben heel dankbaar dat ik dat
heb mee kunnen maken in mijn
leven. Ik heb alles op mijn gemak
kunnen bekijken. Het volk
van Indonesië staat me erg bij,
daar heb ik goede herinneringen
aan, blije mensen, ik ga er nog
regelmatig naar toe.”
Hans van Dijk zit op een terrasje
met een kop koffie. “Geloof,
hoop en liefde – als je die
drie hebt, dan ben je gelukkig.
Ik ben bezig met een omscholing,
tot drukker op de computer.
Ik hoop dat dat lukt. En ik
hoop ook dat ik een relatie met
iemand kan gaan opbouwen.”
David Coppoolse: “Tja, als
we in alle ellende waar we nu
in leven, geen hoop zouden
hebben, dan zou je het leven
toch op willen geven? Maar
omdat God zich steeds opnieuw
met de mens verzoent, mogen
we hoop hebben. Zeker nadat
God ons 2000 jaar geleden Zijn
zoon heeft gestuurd; dat is een
ultiem gebaar van verzoening.
En ja, we mogen hoop hebben
op de wederkomst van Jezus
Christus.”

Jaargang 4 nummer Nummer 1
5
De Protestantse
Wijkgemeente Vleuten
heeft weer een full-time
predikant: ds. Idelette
Otten, afkomstig uit
Enkhuizen. Sinds juli bewoont
ze met haar man
Henk en hun drie kinderen
de pastorie in Vleuten.
Vleuten is voor ds. Idelette Otten
haar tweede gemeente. Toch
is zij een ervaren predikant.
De eerste zeventien jaar van
haar loopbaan was zij dominee
in Enkhuizen. Als domineesdochter
kreeg Idelette Otten het
kerkelijk leven met de paplepel
ingegoten. “Mijn vader was een
enthousiaste predikant. Hij had
zes kinderen, en drie daarvan
zijn theologie gaan studeren. Ik
ben de enige van hen die ook
dominee is geworden.”
Het inspirerende voorbeeld van
haar vader was voor Idelette Otten
niet de enige motivatie om
theologie te gaan studeren. “Aan
het eind van mijn middelbare
school wist ik twee dingen: ik
wil graag met mensen werken,
en ik wil met talen bezig zijn.
De predikantsopleiding bood
beide: tijdens mijn studie heb ik
mijn hart kunnen ophalen aan
Grieks en met name Hebreeuws.
Nog altijd vind ik het van
grote waarde om de bijbel in de
Even voorstellen:
ds. Idelette Otten
grondtalen te kunnen bestuderen.
En als predikant ben je een
groot deel van je tijd in contact
met mensen. Ja, ik ben vanaf
het begin van mijn opleiding
van plan geweest predikant te
worden. Aan de Universiteit van
Amsterdam, waar ik studeerde,
was ik daarin een grote uitzondering.
Als een van de weinigen
bleef ik iedere zondag gewoon
naar de kerk gaan.”
Pastoraat
Ook nu zij al jaren predikant
is, ervaart Idelette Otten de
zondagse eredienst als een van
de hoogtepunten van de kerkelijke
gemeente. Daarnaast ziet
zij het uitleggen van de bijbel
en het pastoraat als haar kerntaken.
“Net als in Enkhuizen
zal ik in het begin van mijn tijd
in Vleuten veel tijd investeren
in het bezoeken van mensen.
Graag ontmoet ik zoveel
mogelijk mensen die actief zijn
in de gemeente. We zijn in de
kerk weleens geneigd om het
accent te leggen op de zieken,
de mensen met problemen. Dat
Afscheid ds. Johan Plante
Na tien jaar nam ds. Johan Plante
afscheid van de Torenpleinkerk
in Vleuten. Dat gebeurde op 5
september in de zondagochtenddienst,
een dienst waarin ds.
Plante zelf voorging. Na afloop
van de dienst was er gelegenheid
om informeel afscheid te nemen
van ds. Johan Plante en zijn echtgenote
Bea.
Ds. Plante nam in 2009 een
beroep aan naar Maarn-Maarsbergen.
Omdat dit een part-time
aanstelling betrof, was ds. Plante
bereid om in de vacaturetijd voor
twee dagen in de week in Vleuten
te blijven werken. Met de komst
van ds. Otten naar Vleuten komt
hieraan nu een einde.
is ook belangrijk, maar ik vind
het van belang om met iedereen
contact te hebben, ook met de
jongeren. Maar het zal natuurlijk
onmogelijk zijn om op korte
termijn iedereen te bezoeken.
Daarom: als er wat is, wacht niet
tot de dominee langskomt. Neem
gerust zelf initiatief door even te
bellen. Ik ben geen herdershond
die alles ruikt.”
Hoewel Vleuten officieel onderdeel
is van de stad Utrecht,
ervaart ds. Otten Vleuten toch
op de eerste plaats als dorp. “Ik
heb altijd in een stad gewoond,
in mijn jeugd, tijdens mijn
studie, mijn tijd in Enkuizen. Het
dorpse karakter, dat in Vleuten
nog deels behouden is, dat zie ik
als een groot voordeel. De kerk
hier heeft diepe wortels in de
geschiedenis van dorp en omgeving.
Een belangrijke uitdaging
Carillon Vleuten officieel
in gebruik genomen
Burgemeester mr. Aleid
Wolfsen heeft op 21 augustus
het nieuw carillon
van de Torenpleinkerk in
Vleuten in gebruik genomen.
Samen met stadsbeiaardier
Arie Abbenes
speelde hij het eerste officiele
stuk op het nieuwe carillon,
dat bestaat uit maar
liefst 52 klokken.
Dat is meer dan de carillons van
de Dom of de Klaaskerk bezitten,
de twee andere Utrechtse kerken
met een carillon of beiaard. Wel
zijn de klokken van Vleuten
veel kleiner, wat gezien de beperkte
ruimte in de toren van de
Torenpleinkerk ook niet anders
kan.
Het is voor de eerste keer in vijfendertig
jaar dat er in Nederland
weer een compleet carillon is ge-
goten. Dat is gebeurd bij de firma
Petit & Fritsen in Aarle-Rixtel. Het
carillon heeft zo’n 250.000 euro
gekost. Het grootste deel daarvan
is betaald door de eigenaar van de
toren, de gemeente Utrecht, als
bijdrage om de allure van het oude
dorp Vleuten te behouden. Het
restant is bijeengebracht door sponsors
uit het dorp Vleuten, waaronder
leden van de Protestantse
Wijkgemeente Vleuten. Het
voor de komende jaren zal zijn
om dit dorpse te verbinden met
de mensen die in de nieuwbouwwijken
wonen, in het bijzonder
Vleuterweide.”
Spannend
Naast een uitdaging, betekent
de komst naar Vleuten ook het
verbreken van de banden met
Enk huizen. “Vooral voor onze
drie kinderen is het niet makkelijk.
Ze zijn er opgegroeid,
hebben er vrienden gemaakt.
Nu moeten ze naar een nieuwe
school, alles is nieuw. Dat is
spannend voor ons hele gezin.”
Wilt u contact opnemen met ds.
Otten? Dat kan per telefoon (030
265 77 76) of per e-mail: predikant@torenpleinkerk.nl
Ronald Bolwijn
initiatief voor het nieuwe carillon
werd ook genomen door enkele
Vleutenaren, waaronder Arnold de
Heus en organist/beiaardier Dick
van Dijk, beiden betrokken bij de
Torenpleinkerk.
Hoewel de klokken niet het eigendom
zijn van de Protestantse
Wijkgemeente Vleuten, is de wijkgemeente
toch blij met de komst
van het carillon. Het geeft een
meerwaarde aan het kerkgebouw
en mag op hoogtijdagen ook gebruikt
worden voor activiteiten van
de kerk. Zo heeft stadsbeiaardier
Arie Abbenes een welkomstconcert
gegeven op de dag dat de
nieuwe wijkpredikant, ds. Idelette
Otten haar intrede deed. Ook zullen
er bijvoorbeeld in de Kersttijd
kerstliederen te horen zijn vanaf de
Toren van Vleuten.
Het carillon speelt overigens vier
keer per uur, via een geprogrammeerde
speellijst. Stadsbeiaardier
Arie Abbenes speelt daarnaast op
zaterdag en zondag live op het
nieuwe carillon: iedere zaterdag
van 13.00 tot 14.00 uur en zondag
van 16.00 tot 17.00 uur (van april
tot en met oktober).
Ronald Bolwijn
‘Hoop’
Miriam Sessink loopt achter
de wandelwagen met haar
baby erin. “Gezondheid en
geluk, daar put ik hoop uit. Ik
moet zeggen dat ik daarin best
gelukkig ben. Ik heb gelukkig
nog niet veel hoeven hopen op
betere tijden. En ja, natuurlijk
hoop ik dat het met ons kindje
allemaal goed blijft gaan, en
met anderen die me dierbaar
zijn.”
Farhid: “Het leven zelf is al
hoopgevend. En de zoektocht
naar geluk. Ik geef toe, tamelijk
cliché antwoorden op een cliché
vraag.”
Patricia van Stijn Brás en haar
moeder Henriëtte zijn samen
op pad. Patricia: “Ik sta aan
het begin van een nieuwe fase
in mijn leven. Ik heb altijd in
Portugal gewoond, maar nu
ga ik in Maastricht studeren.
Tolk-vertaler Spaans is mijn
studiekeuze. Ik hoop dat ik
mijn studie in vijf jaar af kan
ronden. En daarna wil ik toch
weer graag terug naar Portugal,
waar ik vandaan kom.”
Henriëtte: “Het is best een
zoektocht naar hoe alles
geregeld is. We moeten een
burgerservicenummer aanvragen,
studiefinanciering. We
hebben daar allemaal geen weet
van. En ja, straks voor mij als
moeder wel een empty nest, als
mijn enige kind ver weg gaat
studeren. Maar we komen er
wel door, in de vakanties zullen
we elkaar zeker zien.”
Danique Methorst weet wel
wat ze wil bereiken. Ze rijdt
op haar waveboard, een nieuw
soort skateboard. “Ik zou graag
een keer de ‘half-pipe’ willen
kunnen. Hier in Parkwijk is
hij wat te hoog, maar bij mijn
vriendinnen in Purmerend is hij
lager, daar lukt het me wel. Ik
oefen gewoon goed, misschien
lukt het als ik wat groter ben.”
Danique’s moeder voegt nog
toe: “Je hoopt toch ook ooit een
eigen paard te krijgen?” “O ja,
dat ook, ik rijd al twee keer per
week paard in Haarzuilens.”

6 September 2010
Echt een nieuw gezicht is
hij inmiddels niet meer in
De Meern: Leon Bal, de
nieuwe dominee van de
Marekerk. Zijn verschijning
is in en rond de kerk al aardig
vertrouwd, sinds hij
half april van dit jaar zijn
intrede deed. Met zijn 36
jaar is Leon Bal een betrekkelijk
jonge ‘herder’ voor
zo’n grote en kleurrijke gemeente.
Na ruim zesenhalf
onvergetelijke jaren in het
Betuwse Zoelen was Leon
echter toe aan een grotere
gemeente. “We zijn op het
juiste moment op elkaars
pad gekomen.”
Leon Bal is geboren in Leiderdorp.
Het gezin Bal verhuisde
toen Leon 11 jaar was naar
Woerden. “Ik raakte actief in
het jeugdwerk en maakte daar,
geïnspireerd als ik me voelde,
een enorme geloofsontwikkeling
door. Fantastische jaren, waar ik
nu de vruchten van pluk en heel
dankbaar voor ben. In die tijd is
mij ook duidelijk geworden hoe
belangrijk het is dat jongeren,
doorgaans open voor van alles en
nog wat, goed begeleid worden
in hun geloofs- en levensvragen.
Wat ik toen zelf mocht ontvangen,
wil ik graag doorgeven aan
de jongeren van nu.”
Die jaren in Woerden waren
voor Leon Bal in verschillende
opzichten richtinggevend voor
zijn verdere levensloop. “Tijdens
een reis van de jeugdvereniging
naar Roemenië, waar wij
gingen helpen een schooltje
te bouwen, leerde ik een van
mijn reisgenoten, Mirjam, goed
kennen. Ik werd verliefd op
haar en... zij ook op mij. Zij is
nu al 14 jaar mijn vrouw. In die
tijd had ik ook veel diepgaande
gesprekken met ds. Sam Jansen,
mijn geestelijk vader. Ik wilde
elektrotechniek gaan studeren,
maar hij vroeg mij op een goed
moment: ‘Zou je geen theologie
gaan studeren?’
Dominee Jansen herkende
het in mij en voor mij werd
het duidelijk. Het ‘jawoord’
Een rimpeling van hoop
ds. Leon Bal: “Mensen weer hoop laten ervaren.”
volgde snel. Ik ben in Utrecht
gaan studeren en Mirjam en ik
trouwden. Enkele jaren later
werd onze zoon Liam geboren,
die inmiddels acht jaar is. Na
de voltooiïng van mijn studie
ging ik als docent Godsdienst
en Levensbeschouwing aan een
PABO werken.
Ik was nog niet echt toe aan het
leiden van een gemeente. Het
onderwijs trok me ook; bezig
zijn met jonge mensen, hen inspireren,
nieuwe dingen opzetten,
studenten begeleiden.”
Cadeauboekje “Hoop”
Bij het thema ‘Hoop’ heeft de
landelijke Protestantse Kerk
een prachtig cadeauboekje gemaakt
met foto’s en bijbelteksten,
gedichten en uitspraken
van ‘mensen van naam’. Een
aantal van deze teksten vindt
u in deze krant. Het boekje is
voor € 5,95 verkrijgbaar bij
de Protestantse Kerk (e-mail:
bestellingen@pkn.nl, telefoon:
(030) 880 13 37). Bij het boekje
hoort ook een kaartenset. De
kaarten hebben het gangbare
formaat van 10 bij 15 cm en
kosten per set van zes € 2,95.
Elke keer dat iemand opstaat voor zijn idealen,
of werkt aan het verbeteren van het lot van anderen,
of vecht tegen onrechtvaardigheid,
veroorzaakt hij een rimpeling van hoop.
En wanneer al deze verschillende rimpelingen,
uit miljoenen centra van energie en moed, samenkomen,
zullen zij een stroming vormen die de machtigste
muren van onderdrukking en weerstand zal ondermijnen.
Robert F. Kennedy
Leon Bal, predikant van de Marekerk:
“De kerk moet daar zijn
waar het leven is”
Toch dominee
“Toen kwam het moment dat
ik ging nadenken: ga ik hierin
verder of moet ik toch wat
anders doen met mijn opleiding?
Ik voelde de roeping komen, de
hand die mij leidde, zeg maar. Ik
wilde toch graag dominee worden.
Toen heb ik veel schepen
achter mij verbrand: ons huis
verkocht, afscheid genomen als
docent. Al snel kwam Zoelen
in zicht: een klein en overzichtelijk
dorp. Voor het eerst echt
predikant! Heel verantwoordelijk
April 2011:
reis naar Israël
voelde ik me, maar ook blij
met de ruimte en de kansen om
iets te betekenen voor mensen.
De gemeente had het moeilijk
gehad, maar kwam in die
jaren weer tot bloei, tot leven.
De verbondenheid met elkaar
kwam terug; vreugde en verdriet
werden weer gedeeld. Die
saamhorigheid als basis moet
er eerst zijn, dan kun je aan de
rest werken. En dat gebeurde
ook. In Zoelen werd ook onze
dochter Cecilia, nu één jaar oud,
geboren.”
Altijd al eens een reis naar Israël willen maken? Misschien is dit
dan uw kans! Van vrijdag 1 t/m maandag 11 april 2011 organiseert
de Protestantse Gemeente Vleuten, De Meern en Leidsche
Rijn-Oost een reis naar Israël. Inschrijven kan tot 1 oktober. Meer
informatie kunt u vinden op: http://gemeentereis.kwdejong.com.
Opfriscursus christelijk geloof
Zonder geloven kan je niet. Zonder ontmoeting met God ook
niet. We zien overal hoe mensen ernaar op zoek zijn, ook binnen
de kerk, in eigen ervaringen en in ervaringsverhalen van anderen.
In januari 2011 start in het kerkelijk cenrum Het Baken in
Vleuterweide een cursus waarin de hoofdlijnen van het christelijk
geloof aan de orde komen. We gebruiken daarvoor een boekje
van Peter Hendriks “Ontmoetingen met God”, een basiscursus
geloven gebaseerd op bijbelse verhalen. Dio van Maaren heeft er
een mooi beeldverhaal op DVD bij gemaakt. We lezen hoofdstuk
voor hoofdstuk en we verblijven twee dagdelen in het klooster in
Maarssen. Speciaal voor mensen die ‘hun’ geloof willen herijken!
Wat geloof ik nu eigenlijk?
Wanneer: Op donderdagavonden van 19.30 – 21.30 uur, afgesloten
met informele ontmoeting en borrel. Het gaat om de volgende
data: 13/1, 3/2, 24/2, 17/3, 7/4, 28/4, 18/5
Plaats: Kerkelijk centrum Het Baken, Burchtpoort 7 Vleuterweide
Kosten 20 euro incl. boek en borrel
Informatie / aanmelding: Bart van Empel, tel: 296 58 90,
bartvanempel@telfort.nl.
Dominee en
brandweerman
Naast predikant is Leon Bal
ook lid van de vrijwillige
brandweer in De Meern. “Ik
vind het mooi ook op die
manier er voor de mensen
te zijn. Het is een fijne club.
Ik kreeg een warm welkom
daar. Er is een sterke saamhorigheid
en dat moet ook.
Het is bloedserieus werk,
maar er is ook veel ontspanning
en we lachen veel met
elkaar. Ik zie het als mijn
burgerplicht, gewoon als
mens. Ook hier haal ik veel
voldoening uit.”
Verantwoordelijkheid
In de laatste jaren in Zoelen
kwam ook openheid voor een
nieuwe gemeente. “Wat zocht ik
zelf? Ik wilde ‘uitpakken’, een
grotere gemeente, meer mensen.
Het werd De Meern: ik voelde
mij aangesproken door de vraag
van de mensen hier, die ik door
alles heen hoorde: samen het
hart van de gemeente te gaan
ontdekken, dat wat de gemeente
aan elkaar bindt. Ik denk dat ik
hier de komende jaren iets in
kan betekenen. Er gebeurt hier
veel, het is ontzettend gegroeid:
een grote verantwoordelijkheid.
Maar er is al veel goeds, ik kan
in veel dingen zó instappen.
Voor mij als predikant is de uitdaging
dat de kerk daar is, waar
het leven is. Op de hoogte- en
dieptepunten van het leven van
mensen. Dat God in hun leven
is. God, die Grote Onbekende,
die nog steeds je kracht, je
steun, je bron van liefde is,
Degene die je de weg wijst. Ik
voel uitdaging om de mensen
daarvoor open te krijgen. Niet
iedereen hoeft per sé kerkganger
te worden, maar we moeten
hun laten weten dat zij bij God
horen. Daar gaat het om.
Geloof, hoop en liefde
Mijn rol als predikant is ook
om de mensen de hoop weer te
laten voelen en ervaren. Soms
denk ik: hopen de mensen überhaupt
nog wel ergens op, delen
de mensen dat wel met elkaar?
Maar in en rond de kerk mogen
mensen het juist verwachten,
die hoop.
Wij kunnen dat niet bewerken,
niet organiseren. Geloof,
hoop en liefde, het zijn dingen
die je niet maakt of afdwingt,
maar ontvangt. Wij kunnen een
gemeente zijn met veel enthousiasme
en hoop. Wat ik hoop,
is, dat we hoe dan ook, open gesprekken
hebben over het leven,
rond een open bijbel. Dat bouwt
op. Je kan van alles doen, maar
het samen in gesprek zijn is het
belangrijkste, is de basis om
samen verder te gaan.”
Nanny Koetsier

Jaargang 4 nummer Nummer 1
Hij mocht met de VUT, maar
had nog geen zin om achter
de geraniums te gaan zitten.
Inmiddels is Bart van
Empel uit Vleuterweide al
weer vijf jaar straatpastor in
Utrecht.
Bart van Empel is van oorsprong
psychiatrisch verpleegkundige.
In dat werk kwam hij veel in
aanraking met drugsverslaafden
en dak- en thuislozen. Na
jaren in de psychiatrie te hebben
gewerkt, maakte hij de overstap
naar het onderwijs. Niet dat hij
het werken met psychiatrische
patienten zat was, maar hij was
toe aan iets anders. “Ik had in
mijn vrije tijd een HBO-opleiding
theologie gevolgd en ik
kon bij een ROC aan de slag als
docent levensbeschouwing. Het
was een uitdaging om iets met
mijn nieuw verworven kennis
te doen. En ik was ook toe aan
een ‘gewone werkweek’, met de
avonden en weekenden thuis.”
Vrijwilligerswerk
Vijf jaar geleden mocht Bart
– na een reeks reorganisaties
bij het ROC – het onderwijs
verlaten; hij ging met de VUT.
Hij was echter niet van plan om
op zijn lauweren te gaan rusten.
“Ik wilde mij graag nog nuttig
maken en ging op zoek naar
vrijwilligerswerk. Ik heb me
eerst goed georiënteerd. Toen
las ik een interview met een
straatpastor in Den Bosch. En
toen wist ik het: dat is wat voor
mij. In mijn woonplaats Utrecht
– ik woonde toen nog aan de
Kromme Nieuwe Gracht – bleek
ook een straatpastor te zijn; ik
heb gewoon gevraagd of ze nog
iemand extra konden gebruiken,
als vrijwillliger, en dat was
akkoord. Inmiddels doe ik dat
werk nu al weer vijf jaar.”
Het werk van de straatpastor
richt zich in Utrecht vooral op
de 150 dak- en thuislozen in de
stad. Ze zijn afhankelijk van een
beperkt aantal voorzieningen,
Straatpastor Bart van Empel:
“Geen enkele man of vrouw
mag worden opgegeven.”
Bart van Empel: “Trouw zijn, dat is de essentie van het straatpastoraat.”
die voor een belangrijk deel
steunen op vrijwilligers van
het Leger des Heils en andere
kerkelijke instellingen. Elke
maandagochtend is er in de
Jacobikerk een inloopspreekuur.
Daar kunnen de dak- en thuislozen
voor de rest van de week
slaapbonnen krijgen voor de
verschillende instellingen voor
nachtopvang die er zijn. Voor de
straatpastores is dat het moment
om een praatje aan te knopen, te
vragen hoe het gaat, afspraken
te maken voor de week: meegaan
naar een dokter, sociale
dienst. “Vaak hebben ze moeite
om op een goede manier voor
zichzelf op te komen, daarom is
het handig als er iemand met ze
mee gaat.”
Valkuil
Volgens Bart van Empel is het
eerste doel van het straatpastoraat
om mensen nabij te zijn.
“De grote valkuil is dat je echt
hulp wilt verlenen. Je komt
9 oktober: Met de straatpastor de straat op
Kennismaken met het werk van Bart van Empel als straatpastor? Dat
kan op zaterdag 9 oktober. We gaan een halve dag sjouwen door de
Utrechtse binnenstad en kijken met de ogen van de straatpastor; zien
zoals je Utrecht niet kent: de rafelranden van de Domstad. We lopen
langs vindplaatsen van daklozen en hostels waar de opvang gebeurt
en we horen en zien de verhalen. We komen tot stilte in het Middaggebed
in de Dom en lunchen in het Theehuis, ook in de Dom.
Vertrekpunt: station Vleuten; we gaan met de trein en beginnen op
Hoog Catharijne, waar het allemaal begon.
Tijd: 9 oktober, van 10.15 – 14.00 uur. Meer informatie / aanmelding:
Bart van Empel, tel: 296 58 90, bartvanempel@telfort.nl
Welkom op het Vakantie
Bijbel Feest De Meern
Alle kinderen van 4 t/m 12
jaar zijn in de herfstvakantie
welkom op het Vakantie
Bijbel Feest in De Meern.
Het feest wordt dit jaar georganiseerd
op maandag
18, dinsdag 19 en woensdag
20 oktober.
Het thema is dit jaar: “Stel je
voor…!” Het gaat over kennismaken
met Jezus en Hem beter
leren kennen. In de bijbelverhalen
lezen we hoe Jezus mensen
ontmoet. Er gebeurt altijd iets!
Soms zelfs een wonder. Kan jij
je dat voorstellen?
Hou je van verhalen, knutselen,
samen zingen, spelletjes, kletsen
en lekkers? Kom dan op 18
oktober naar De Klepel, ingang
linksom achter de Marekerk,
aan de Zandweg nr. 126.
Inschrijven is vanaf 9.45 uur.
De toegang is vrij. Het programma
duurt van 10.00 uur
tot 12.00 uur. En op woensdag
sluiten we extra feestelijk af om
13.00 uur.
Dinsdagavond 19 oktober is
er een extra activiteit, speciaal
voor de bovenbouw.
Op woensdag 20 oktober eten
we pannenkoeken met alle
kinderen. Ouders, opa’s, oma’s,
broertjes en zusjes zijn dan
welkom vanaf 12.30 uur om te
luisteren naar de kinderen en te
zien wat zij hebben beleefd op
het feest. Zie ook www.vakantiebijbelfeest.nl.
dan echter in een eindeloos
verhaal terecht van psychiatrische
problemen, verslaving,
schulden. Daar moet je vanaf
blijven. Er gewoon zijn, iemand
die naast hen staat, luistert, niet
weggaat, trouw is. Daar gaat het
om. Ieder mens verdient het dat
iemand het met hem uithoudt,
zijn naam noemt, hem aanraakt.
We zijn geneigd om problemen,
vooral die van anderen, zo snel
mogelijk te tackelen, op te lossen.
Klaar. Dat is begrijpelijk,
maar waar het echt om gaat is
dat mensen gehoord worden, dat
er iemand is die echt naar hen
luistert, die hen de moeite waard
vindt.
Geen enkele man of vrouw mag
worden opgegeven. Dat is ook
de boodschap van het Evangelie,
daar ben ik van overtuigd.”
Scepsis
Als straatpastor is Bart ook
pastor van drie ‘hostels’ van het
Leger des Heils. Dat zijn onderkomens
voor dak- en thuislozen
die proberen in een beschermde
woonvorm terug te keren naar
de maatschappij. “Toen ik daar
voor de eerste keer kwam en mij
voorstelde als hun pastor, was
de reactie kort maar duidelijk:
‘dat is mooi, maar kom je ook
terug?’.” Deze mensen zijn zo
vaak in de steek gelaten – de
scepsis is groot. Ik realiseerde
me door die opmerking dat ik
inderdaad een aantal jaren dit
werk moest blijven doen. Als
je zo’n taak op je neemt, ook
als vrijwilliger, kun je niet na
een paar maanden weer zeggen:
‘ach, het was boeiend, maar nu
stop ik er maar weer mee’. Een
lange adem, trouw zijn, dat is
de essentie.” Om die reden ziet
Bart zich het werk van straatpastor
nog wel een tijdje doen.
“Mijn vrouw is een aantal jaren
jonger dan ik en heeft nog een
betaalde baan. Als zij over een
jaar of drie met pensioen gaat,
dan schudden we de kaarten
opnieuw.”
Ronald Bolwijn
‘Hoop’
Felicity: “Ik hoop dat ik goed
ga presteren bij de paardrijwedstrijden
waar ik aan mee doe. En
ik hoop ook dat ik in de tweede
loting wel ingeloot word voor de
studie Fysiotherapie. In de eerste
loting ben ik uitgeloot, ik heb
nog een tweede kans gelukkig.
En ja, ik heb wel een overbruggingsstudie
op het oog. Ik wil
niet stoppen met studeren.”
Mevrouw Sonja Hoogma: “Ik
hoop op een betere wereld. Dat
komt omdat ik nu niet zoveel
vertrouwen heb in hoe het gaat.
De mentaliteit vind ik niet goed,
het is allemaal ‘ikke, ikke, ikke
en de rest kan stikke’. Ik hoop
echt op een wereld waarin we
meer aandacht hebben voor elkaar,
te beginnen met de mensen
in je directe omgeving. Iedereen
kan als een steen zijn die in een
vijver wordt gegooid en door
de rimpelingen in het water anderen
raakt. Je bent in dit leven
nooit alleen. God is altijd bij je.”
Wilco: “Ik hoop op eerlijkheid
en gerechtigheid. Vier jaar
geleden ben ik gescheiden en
ik heb ervaren dat vrouwen het
toch makkelijker hebben. Er zijn
zoveel subsidies en mogelijkheden
voor vrouwen om een nieuw
leven op te bouwen. En mijn
ex doet moeilijk, ook met de
kinderen enzo. Ik heb gelukkig
wel een goed contact met mijn
kinderen. Ze zijn net drie weken
bij mij en mijn nieuwe partner
geweest voor de vakantie. Maar
mijn ex heeft een rechtszaak
aangespannen tegen mij, over
de financiën. Ik hoop dat de
uitspraak er één zal zijn van
eerlijkheid en gerechtigheid.”
Priscilla van Delft: “Mensen
hebben mensen nodig om mens
te kunnen zijn. Die uitspraak heb
ik van mijn vader en die koester
ik. En ook: de toekomst bepaalt
je leven. De hoop, die leer je uit
jezelf te halen. Je maakt dingen
mee en daar leer je van. En
dan ga je bijvoorbeeld een eind
lopen en dan zie je hoop in de
kleinste dingetjes.”
7

8 September 2010
Zondag 3 oktober, 10.00 uur,
maken we in Kerkboerderij
‘De Hoef’ een swingende start
met een kerkdienst voor jong
en oud. Voor de kinderen is er
verhoudingsgewijs meer aandacht
dan anders, maar tijdens
de preek gaan zij naar een eigen
ruimte. Dan komen anderen,
zoals ouders en ouderen meer
aan hun trekken, maar ook dat
onderdeel heeft een eigentijdse
vorm. Het geheel van de dienst
wordt ondersteund door een
beamer.
Aansluitend: borrel & bite
Of je nu voor het eerst een keer
bij ‘De Hoef’ komt kijken of dat
Jaargang 4 • nummer 1
• September 2010
Berichten Startzondagen Activiteiten Kerkboerderij ‘De Hoef’
Startweekend Kerkboerderij De Hoef, 2/3 oktober
Zaterdag 2 oktober:
startactiviteit voor kinderen
Op zaterdag 2 oktober is de aftrap
van het Startweekend voor het
nieuwe seizoen. ‘De Hoef’ organiseert
een programma speciaal
voor kinderen. (Groot)ouders en
verzorgers zijn natuurlijk ook
welkom, maar de activiteit richt
zich vooral op de kinderen. Alle
kinderen van de basisschool
nodigen we uit voor een gezellige
middag. Deze begint om 16.00
uur. De voorbereidingen zijn op
het moment van schrijven in volle
gang.
In ieder geval komt er een clown
langs en sluiten we de middag
rond 18.00 uur af met een
pannenkoekenfeest. Houd in
september de website in de gaten
voor actuele informatie (www.
kerkenindehoef.nl) en de huisaan-huisbladen.
Zondag 3 oktober:
startzondag met kerkdienst voor jong en oud
je al wat vaker bent geweest, dit
is je kans om (nader) kennis te
maken met andere mensen (van
ongeveer 25-50 jaar) uit Leidsche
Rijn – Oost. We organiseren
ongeveer vier keer per jaar een
borrel als deze. Naast de ontmoeting
met elkaar staat er ook altijd
een bezinningselement op het
programma. We beginnen rond
11.15 uur in kerkboerderij ‘De
Hoef’ (Hogeweide 6) en sluiten
rond 13.00 uur weer af. Er is een
ruimte voor kinderen en een oppas
aanwezig.
Opgeven kan bij Henriette Nieuwenhuis,
henriettenieuwenhuis@
gmail.com.
19 september – Startzondag Torenpleinkerk Vleuten
Op 19 september maakt de Protestantse Wijkgemeente Vleuten een start
met het nieuwe seizoen. Om 10.00 uur beginnen we met een kerkdienst
in de Torenpleinkerk (Schoolstraat 5), geleid door onze nieuwe predikant,
ds Idelette Otten. Aansluitend is er een keuzeprogramma voor jong
en oud rond het thema “Vol van hoop”. Om 12.45 uur is er een gezamenlijke
maaltijd. Om 13.30 uur sluiten we af met het oplaten van balonnen.
Iedereen is van harte welkom, ook als u misschien nieuw bent in de gemeente
en eens wilt komen kennismaken.
11.15 – 12.30 uur: Keuzeprogramma:
1. Liederen van hoop – workshop “Samen zingen” o.l.v. Wim Keijzer.
Voor iedereen, met of zonder zangervaring. Het repertoire: liederen uit
verschillende bronnen.
2. Leven van hoop – gesprek o.l.v. ds. Idelette Otten aan de hand van
fototaal – wat raakt ons en geeft ons hoop?
3. Beelden van hoop – op pad in Vleuten met je eigen camera. Een fotospeurtocht
naar hoopvolle tekens. Voor tieners en (andere) fotoliefhebbers.
4. Kinderspelprogramma voor kinderen van de basisschool.
5. Oppasprogramma voor de allerkleinsten.
12.45 uur: eenvoudige maaltijd met pannenkoeken, fruit etc. Om 13.30
uur laten we helium-ballonnen op, met een groet van hoop.
Wijkgemeente
Vleuten
Info: Ronald Bolwijn,
tel. 238 07 83
Predikant: ds. Idelette Otten
Kerkdiensten: elke zondag
om 10.00 uur
Kerkgebouw:
Schoolstraat 5,
3451 AA Vleuten
info@torenpleinkerk.nl
www.torenpleinkerk.nl
Kerk in de Buurt is een
uitgave van de Protestantse
Gemeente Vleuten – De
Meern – Leidsche Rijn-Oost
in samenwerking met uitgeverij
Narratio.
Kerk in de Buurt verschijnt
drie keer per jaar, kort voor
startzondag, Kerst en Pasen.
Oplage: 2.800 ex.
Redactie-adres
Vragen en opmerkingen
over de inhoud van Kerk in
de Buurt kunt u adresseren
aan:
Redactie Kerk in de Buurt,
Postbus 124, 3454 ZJ
De Meern, of per e-mail:
kerkindebuurt@marekerkdemeern.nl
Startzondag Marekerk -
12 september
Het thema van het nieuwe
kerkelijk seizoen is “Vol van
hoop”. We luiden het nieuwe
seizoen in op zondagmorgen
12 september met een
kerkdienst in de Marekerk
(aanvang 10.00 uur), waarin
iedereen welkom is. Daarna
hoeft u nog niet naar huis,
want aansluitend is er een
fietspuzzeltocht, waarin het
thema aan bod zal komen.
Hoe? Dat is nog een verrassing.Onderweg
is er voor de
deelnemers een picknick. Aan
iedereen die meegaat wordt
gevraagd iets lekkers voor de
picknick te maken. Dat zal
met z’n allen gedeeld worden.
Dubbele vreugd dus. Voor de
mensen die niet kunnen fietsen:
vervoer naar de picknickplek
wordt geregeld.
U kunt zich opgeven voor de
fietspuzzeltocht via het onderstaande
e-mailadres of via een
inschrijfvel dat in de ‘Klepel’
(ruimte achter de kerk) komt
te liggen. Bellen mag natuurlijk
ook.
Wij ‘HOPEN’ op veel belangstelling
voor deze dag, zodat
we een mooie start van een
nieuw kerkelijk seizoen kunnen
maken. Meer informatie:
Carolina Idsingh, tel: 666 72
75, e-mail: carolina.idsingh@
kpnmail.nl
Wijkgemeente
De Meern
Info: Iemke Idsingh,
tel. 666 72 75
Predikant: ds. Leon Bal
Kerkdiensten: elke zondag
om 10.00 uur
Kerkgebouw:
Zandweg 126, 3454 JZ
De Meern
info@marekerkdemeern.nl
www.marekerkdemeern.nl
Samenstelling
en eindredactie
Kerk in de Buurt werd samengesteld
en geredigeerd
door een werkgroep, bestaande
uit vertegenwoordigers
van de drie wijkgemeenten:
Ronald Bolwijn,
Ron Booij, Nico Klasens,
Nanny Koetsier,
(Protestantse Wijkgemeente Leidsche Rijn-Oost)
‘Een verlangen naar meer…’:
geloven in opvoeden
Je wilt je kind christelijk opvoeden,
het nodige meegeven.
Maar wat wil je meegeven? En:
hoe doe je dat? Dit seizoen willen
we vier avonden met elkaar
in gesprek gaan, twee keer in
het najaar, twee keer in het
voorjaar. Benieuwd? Je kunt
hierover meer vinden op de
website van Kerkboerderij ‘De
Hoef’: www.kerkenindehoef.nl.
Gespreksavonden ‘Jezus toen
en nu’
Op dinsdag 14 september,
20.00 uur, start in Kerkboerderij
‘De Hoef’ (Hogeweide
6) de eerste van de gespreksavonden
‘Jezus toen en nu’.
Ds. Gert Mulder leidt deze
avonden aan de hand van het
boek ‘Jezus’ van de Joodse
bijbelgeleerde David Flusser.
Op de eerste avond komen de
eerste twee hoofdstukken aan
de orde. Het boek kan bijvoorbeeld
worden aangeschaft via
www.folkertsmastichting.nl.
Verder zijn er geen kosten aan
de activiteit verbonden. Alle
belangstellenden zijn van harte
welkom! Aanmelden kan bij de
gespreksleider door middel van
een mailtje naar g.mulder789@
upcmail.nl.
Zondag 26 september: Quarterlife
Sinds afgelopen voorjaar komt
maandelijks op zondagavond
een groep Leidsche Rijners bij
elkaar. Op deze avonden worden
ervaringen van zingeving
en geloof gedeeld in relatie tot
een bepaald thema. Tijdens
onze ontmoetingen staan we
Marti Tüski, Johan
Maaswinkel, Jan Verhage,
Arine Visser.
Fotografie
Johan Maaswinkel.
Vormgeving
Narratio, Gorinchem.
Hoop
stil bij onderwerpen die ons bezig
houden. De deelnemers zijn
veelal tussen de 25 en 40 jaar.
Op 26 september komen we
samen bij Machtelt (Westlandsetuin
4C). Het thema is dan:
‘Alles onder controle’: Prediker
3 en Stef Bos over controle,
geluk en tijd. Zet 31 oktober
en 28 november ook alvast in
de agenda. Thema’s voor deze
avonden worden t.z.t. bekend
gemaakt. Kom gerust een keer
bij Quarterlife kijken! Voor
meer informatie kun je contact
opnemen met de kerkelijk werker
van ‘De Hoef’: Henriëtte
Nieuwenhuis (henriettenieuwenhuis@gmail.com,
of (06)
464 06 893).
Woensdag 30 september:
seniorenactiviteit (55+) ‘thee
met een thema’
Op (meestal) de laatste woensdag
van de maand komen senioren
bij elkaar. Het is ieder keer
een mix van gezellig samenzijn
en wat meer te weten komen
over een interessant thema. Op
woensdag 30 september bent
u weer van harte welkom in
Kerkboerderij ‘De Hoef’ (Hogeweide
6). De middag start
om 14.30 uur en is omstreeks
16.30 uur afgelopen. Deze
eerste keer is brandweerman
Cor te gast om een en ander te
vertellen over brandpreventie.
De toegang is gratis. Koffie/
thee met cake kost 1 euro. Aanmelden
is niet nodig. U bent
altijd van harte welkom!
Voor meer activiteiten en
info, kijk op www.kerkenindehoef.nl
Ik geloof dat niets wat mij overkomt zinloos is,
en dat het voor ons allen goed is zoals het is,
ook als dat ingaat tegen onze wensen.
Ik zie in mijn huidige bestaan een taak,
en hoop slechts dat ik die vervul.
Gezien vanuit het grote doel zijn alle ontberingen
en onvervulde wensen onbeduidend.
Dietrich Bonhoeffer
Wijkgemeente
Leidsche Rijn-Oost
Info: Ineke Vink,
tel. 670 55 68
Predikant: ds. Klaas-Willem
de Jong
Kerkdiensten: elke zondag
om 10.00 uur
Kerkgebouw: Hogeweide 6,
3451 BC Utrecht
pr@kerkenindehoef.nl
www.kerkenindehoef.nl
Digitale uitgave
Kerk in de Buurt is ook
in digitale vorm (PDF)
beschikbaar. U kunt
deze downloaden van
de websites van de drie
wijkgemeenten: www.
torenpleinkerk.nl, www.
marekerkdemeern.nl,
www.kerkenindehoef.nl