Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

Samenvatting
Dia di Rincon is een groot feest, een feest waar iedereen (weliswaar beperkt) zijn eigen stem
aan en inbreng in kan geven. Het feest van het jaar, iedereen kijkt er naar uit en leeft er naar
toe. De zoektocht naar authenticiteit en het belang –alsook de moeilijkheid- van het
verzamelen en overdragen van de ‘juiste’ kennis en informatie komt op en rondom deze dag
in al zijn kleuren tot uiting. Cultuur wordt gereïficeerd, gearticuleerd en tentoongesteld om
zowel zingevende, symbolische alsook pragmatische en instrumentele doeleinden. “Dit ben
jij, dit is jouw geschiedenis en jouw cultuur, dit bindt jou aan dit eiland en aan onze groep
mensen”. Dergelijke vormen van insluiting gaan altijd gepaard met vormen van uitsluiting,
daar bepaald moet worden wie er wel, en wie er niet bijhoren. Zo ontstaat er een groep
toeschouwers, die als het ware niet op het podium staan, maar ervoor. “Dit is onze cultuur,
dit zijn wij”, is de boodschap die zij te horen krijgen. Ik heb in dit verslag beschreven dat er
beperkte ruimte lijkt te zijn voor eenheid in verscheidenheid. Er is niet, zoals in Suriname het
geval is, sprake van één Bonaireaan of een echte overkoepelende eilandidentiteit die
etnische en nationale identificaties overstijgt. Toch blijkt dit mogelijk te zijn, en dat zien we
tijdens de grote Simadan optocht waar Dia di Rincon traditiegetrouw mee afsluit. De optocht
beperkt zich in eerste instantie tot de grote trucks waaruit luide (live)muziek klinkt, gevolgd
door een dansende, zingende stoet mensen gehuld in folkloristische kledij. Al halverwege de
eerste ronde voegt het publiek zich erbij en lopen de verschillende groepen door elkaar
heen. Het feest is nu in alle hevigheid losgebarsten en de bierstandjes draaien overuren. De
dans behorend bij Simadan noemt men ‘wapa’. De wapa wordt in meerdere rijen gedanst en
gaat op en neer. De dansers dansen in een rij naast elkaar en haken hun armen in die van
hun buurman of –vrouw of slaan een arm om elkaars schouders. Iedereen doet nu mee.
Cultuur als entertainment, als bron van plezier, kan zowel als bind- en als oplosmiddel
dienen.
76