Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

geïrriteerd omdat het hun dag is en hun muziek gedraaid dient te worden. “Als je een huis
hebt, wil je niet dat iemand daar binnen komt en doet wat zij willen. Je wilt dat ze doen wat
jij doet. Dat is het probleem. Maar het is een dag om te genieten, niet?”.
Over Aruba wordt wel gezegd dat zij zelf ‘geen cultuur meer hebben’, daar zij alle
authenticiteit verloren zijn in hun focus op het toerisme. Ook hieruit blijkt weer dat
authenticiteit en cultuur in één adem genoemd worden. Naast saamhorigheid en
inkomstenbronnen dient Dia di Rincon ook als podium om de cultuur te articuleren, dus niet
alleen voor de cultuurdragers zelf, maar ook met de bedoeling dat de ‘ander’ deze kan
aanschouwen. Middels diverse presentaties (cactus heggen aanleggen, stands bouwen, eten
bereiden, muziekinstrumenten demonstreren) worden deze folkloristische cultuuruitingen
vertoond. Alvorens deze punten verder te beschouwen, is het nuttig om allereerst de rol van
Rincon binnen het proces van cultuur te bekijken.
Rincon
In de Hollandse periode was Rincon de woonplaats van Afrikaanse slaven. De mannen
werkten door de week in de zoutpannen, de vrouwen en kinderen zwoegden op de
overheidsplantages. Vaak hadden ze in de buurt van Rincon ook nog een veldje om zelf iets
te verbouwen. Nog steeds zijn in de vallei kleine gebiedjes voor extensieve landbouw en
veeteelt te vinden. Na de afschaffing van de slavernij zetten de ex-slaven hun geïsoleerde
bestaan in Rincon voort. Het grootste deel van de huidige inwoners stamt rechtstreeks af
van deze slavengemeenschap.
“Rinconero’s zijn tweehonderd procent Bonaireaan. Rincon is tweehonderd procent
Bonaire!”
Bovenstaande uitspraak werd gedaan door de geboren en getogen Rinconese Angelina. Mijn
Rinconese informanten waren allen van mening dat zij ‘Bonaireaanser’ waren dan de
inwoners te Kralendijk en meer van de authentieke cultuur in huis hebben. Dit idee wordt in
het algemeen onderschreven door de rest van de bevolking. Rincon wordt op het eiland en
72