Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

jeugdcompetitie georganiseerd en een ‘echte’ competitie voor de volwassenen. Hoewel
iedereen van mening is dat eigenlijk alleen het ‘volwassen’ lied er toe doet, is het volgens
mijn informanten belangrijk om jonge kinderen ook al intensief te betrekken bij de
(organisatie van de) festiviteiten en/van Dia di Rincon, en hiermee de folklore van Bonaire
met de paplepel in te gieten. Deze verkiezingen zijn altijd feestelijk en een paar dagen voor
de grote dag werd er een kleinere uitvoering van Dia di Rincon georganiseerd, in de vorm
van een dorpsfeest, waarbij gegeten, gedronken, gedanst en gefeest werd.
De reden dat ik vandaag in Rincon ben is mijn interview met Bubuchi. Bubuchi is sinds
zeven jaar president van Dia di Rincon, een functie die hij na het overlijden van zijn vader
met trots heeft overgenomen. Wanneer we elkaar treffen verontschuldigt Bubuchi zich voor
het feit dat hij niet helemaal in topvorm is. Hij is verkouden en moe, maar de arbeid
(Bubuchio werkt bij de olieopslag- en overslaghaven) gaat gewoon door. Het presidentschap
van Dia di Rincon is intensief, maar evengoed vrijwillig. “Het is zo druk geweest de afgelopen
weken, maanden eigenlijk, ik moet helemaal bijkomen!”, zegt hij. “Dia di Rincon is zo groot
geworden, dat ik bang word. Zo vier a vijf uur [in de middag] word ik bang, er zijn teveel
mensen in de straat! En met het aantal politie dat we hier hebben…! (lacht)”.
Het is op dit punt wellicht interessant om even terug te blikken naar 30 april. Het is deze dag
een drukte van belang. En het is, daar Rincon door de specifieke ligging praktisch windstil is,
snikheet. Het straatbeeld van Rincon wordt bepaald door een bijna ononderbroken rij van
eet- en drinkstandjes. Van overal klinkt muziek. Stompt het geluid van het ene podium af,
zijn de klanken van de volgende muziekformatie alweer te horen. Er wordt gebruik gemaakt
van de traditionele instrumenten die we eveneens bij Mangazina di Rei tegenkwamen, maar
dit alles wordt wel gecombineerd met enorme geluidsversterkers en speakers. Mensen staan
te praten, vrienden en oude bekenden ontmoeten elkaar, er wordt gelachen, gepraat en
overal groet men elkaar. Je ziet mensen elkaar omhelzen, terwijl de macho’s onder de
aanwezigen elkaar amicaal op de schouders slaan of ‘boksen’ ter begroeting. Er wordt
gestruind, gedanst en gezongen. Hier en daar doet een feestganger een siësta in de
schaduw, omdat hij of zij iets teveel gedronken heeft. De oudere mensen zitten op
klapstoeltjes in de schaduw, vaak in een tent waar zij door het personeel van het
verzorgingstehuis voorzien worden van eten en drinken. Kleine kinderen, maar ook
68