Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

eiland is hiervoor het oude ‘pakhuis van de koning’ 11 enige tijd geleden omgebouwd tot een
waar cultuurcentrum: Mangazina di Rei. Hier vind je, naast een overdekt museum, eveneens
botanische tuinen en een openluchtmuseum. Hier staan historische (en traditioneel
gebouwde) huisjes, cactushagen en vindt men folklore in al haar uitingsvormen
(klederdracht, eten en drinken, dans, muziek), waarbij muziek gemaakt wordt met
‘authentieke’ instrumenten zoals de Bari, de Chapi een uitgeholde kalebas of lege schelpen
van schelpdieren. De Bonaireanen zijn trots op hun eigen vindingrijkheid als het gaat om
muziekinstrumenten. Bezoekers en leerlingen leren hier hoe zij een cactushaag moeten
maken, sorghum moeten oogsten en originele fungi (een stevige pap van maïsmeel)
bereiden. Het cultuurcentrum is bedoeld voor toeristen en andere geïnteresseerden, maar
daarbij wordt er nauw samengewerkt met scholen en stelt de organisatie van Mangazina di
Rei zelfs stage- en leerplekken ter beschikking.
Om cultuur zo goed mogelijk te conserveren en er daarbij voor te zorgen dat cultuur
een zingevend en symbolisch alsook een instrumenteel (economisch) doel kan dienen, is er
vanuit het Bestuurscollege besloten dat Bonaire een beleidsplan voor cultuur moet krijgen.
In het voorwoord van de Kadernota Cultuurbeleid schrijft gedeputeerde van Onderwijs,
Sport en Cultuur, Reynolds Oleana, het volgende: “Onze taak is weggelegd om de cultuur van
Bonaire te waarborgen en te koesteren. In het licht van de nieuwe staatkundige
hervormingen is het daarom dringend noodzakelijk om de positionering van de
Bonaireaanse cultuur vast te leggen.” Voor het schrijven van de nota is er veelvuldig
gesproken met betrokkenen op het eiland, een door het Bestuurscollege ingesteld
projectteam en er zijn bijeenkomsten in buurtcentra georganiseerd. De Kadernota
Cultuurbeleid werd op 30 april 2010 gepresenteerd, en de uiteindelijke, officiële nota zal
september dit jaar afgerond zijn en gepresenteerd worden.
‘Cultuuropleving’ nemen we niet alleen waar middels financieringsgebonden
cultuurprojecten of vanuit de door de politiek gestimuleerde beleidsnota’s, maar evengoed
‘op straat’ en in de dagelijkse praktijk van de bevolking. Om waarde te krijgen moet een
culturele identiteit zowel intern beleefd alsook extern geuit worden. Tijdens verschillende
11 Mangazina di Rei (vertaald: pakhuis van de koning) is het op één na oudste gebouw van Bonaire, en werd
vroeger gebruikt door lokale boeren om gewassen en proviand in op te slaan voor de slaven, die iedere
zaterdag langskwamen om hun wekelijkse proviand op te halen. http://www.mangazinadirei.org.
47