Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

anderzijds een hernieuwde bewustwording van cultuur en identiteit. De antropologie leert
ons dat dit feitelijk twee kanten van dezelfde medaille zijn en dat processen van
mondialisering en vermeende grensvervagingen, lokale identiteitsbronnen eerder
aanwakkeren dan doen verdwijnen, Zoals Boi stelt, heerst er angst bij de bevolking voor het
verlies van taal en cultuur door het feit dat Bonaire een integraal onderdeel gaat worden van
een politieke eenheid met een andere (vreemde) cultuur. Men is bang dat zij in hun
dagelijkse doen en laten een deel van hun vrijheid zullen gaan verliezen. Bovendien ziet de
bevolking zich nu al overspoeld worden door ‘anderen’ met vaak maar weinig respect voor
de lokale normen en waarden. Veel culturele initiatieven op het eiland zijn van recente aard.
Het wordt ineens een logische zaak om datgene dat je wilt beschermen en conserveren,
expliciet te benoemen.
Op het eiland zijn een aantal initiatieven waar te nemen waaruit blijkt dat cultuur
‘opleeft’. Scholen, zowel lagere scholen als de middelbare scholengemeenschap (SGB) en de
naschoolse opvang Jong Bonaire, besteden sinds enkele jaren (en in toenemende mate)
aandacht aan de geschiedenis en de cultuur van het eiland. Waar jongeren hiervoor nog
voornamelijk les kregen over de Nederlandse geschiedenis en samenleving, wordt de
aandacht geleidelijk (en deels) verplaatst naar het Bonaire van rondom en na de
slavenperiode. Vooral Simadan krijgt hierin een belangrijke rol 10 . Boi vertelde mij dat veel
docenten bij hem langs komen om boeken te lenen, vragen te stellen of op andere wijze
informatie verzamelt. Volgens Boi is de interesse er wel, maar blijkt het in de praktijk
moeilijk om, in dit geval voor docenten, aan informatie te komen. Hij constateert echter een
groeiende interesse en beschouwt het als zijn plezierige taak om de behoefte aan cultuur te
faciliteren. De jeugd krijgt les over de Bonaireaanse flora en fauna, de eilandgeschiedenis en
leert hierbij hoe men vroeger geleefd heeft op het eiland. Deze theorie wordt aangevuld met
praktijklessen, waarbij de jeugd oude ambachten daadwerkelijk uit gaat voeren. Op het
10 Gaandeweg dit hoofdstuk zal duidelijk worden dat ‘cultuur’ op het eiland vaak in één adem genoemd wordt
met ‘verleden’ en ‘geschiedenis’. Simadan (het oogstfeest) neemt vandaag de dag een belangrijke rol in, omdat
het sociale leven op het Bonaire van vroeger voor een groot deel gestructureerd was rondom de oogst en de
oogstfeesten.
46