Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk Nos dushi Boneiru, Karin Koolen - Ban Boneiru Bèk

banboneirubek.com
from banboneirubek.com More from this publisher
27.09.2013 Views

het eiland betrof, ging het steeds om zeer kleine aantallen mensen van verschillende herkomst. Zo noemt Klomp ‘enkele Colombianen’ en stelt dat er nog niet veel Venezolanen op het eiland wonen, maar dat hun aantal gestaag toeneemt. De praktijk van vandaag de dag heeft uitgewezen dat deze voorspelling juist was. Over de Europese Nederlanders op Bonaire schreef Klomp dat zij een nogal gemêleerd gezelschap vormden. In die tijd, uitgaande van de beschrijvingen die Klomp geeft, kozen de meesten van hen voor hun sociale contacten mensen uit de eigen ‘sectie’ van de eigen etnische groep. Daarnaast waren er contacten van bijvoorbeeld Nederlandse zakenlui met Amerikanen eveneens uit het zakenleven. “Veel Europese Nederlanders wonen in de nieuwe villawijken buiten Kralendijk, waar ook de Amerikanen en andere buitenlanders dikwijls te vinden zijn. Hoewel er zeker stereotype opvattingen bestaan bij de Bonaireanen over Nederlanders (en omgekeerd), opvattingen die zeker niet altijd een gunstige beoordeling inhouden, geeft de aanwezigheid van de laatste toch geen problemen. Nederlanders treden slechts in een aantal gevallen op als concurrenten van de Bonaireanen; meestal vervullen ze rollen waarvoor geen Bonaireanen te vinden zijn. In zo’n situatie wordt vaak de voorkeur gegeven aan Europese Nederlanders boven bijvoorbeeld Surinamers of Curaçaoënaars (Klomp 1983: 46-47).” Glenn Thodé, de gezaghebber (burgermeester) van Bonaire, ondersteunt met zijn (onderstaande) uitspraak een snelle bevolkingsgroei en instroom van mensen met een buitenlandse oorsprong. Tevens maakt hij de stap naar de beleving van deze veranderingen. Niet alleen de aard en de schaal van de demografische verschuivingen is door de jaren heen veranderd, maar ook de beleving van en hiermee de omgang met het verschijnsel. “Van de tijd dat ik hier voor het eerst had gewoond tot nu, is de gemeenschap zo’n beetje verdubbeld. Een verdubbeling van de gemeenschap, en ik praat dan over een periode van dertig jaar. En door die verdubbeling is de samenstelling veranderd. Daar waar je vroeger minder vaak grotere groepen van mensen met een buitenlandse oorsprong hier tegenkwam –eerste generatie dan, want de meesten Bonaireanen hebben een buitenlandse oorsprong, maar die zaten hier vaak al generaties-. Je had telkens dat er maar mondjesmaat nieuwelingen kwamen, en die vermengden zich en voor je het wist 30

hadden die ook weer tweede en derde generaties geproduceerd. Die waren gewoon geïntegreerd in de wijze waarop men het hier met het leven deed. (…) Binnen een paar jaar hebben we bijna een kwart van de mensen erbij gekregen, dan heb je plotseling een schok door de gemeenschap en die mensen die dan nieuw komen, die nieuwe kwart van de bevolking die is dan vreemd, die komt met een eigen, een andere cultuur. En die gaat dingen anders aanpakken dan de manier waarop men in Bonaire gewend is om de dingen aan te pakken. En dan krijg je dat de Bonaireanen gaan zeggen: ho ho ho, wacht is even, zo gaan we niet met elkaar om, zo gaan we niet met de omgeving om, zo gedragen we ons niet.” Schrijft Ank Klomp in 1983 nog dat de aanwezigheid van de Europese Nederlanders geen problemen geeft en dat Europese Nederlanders zelfs de voorkeur genieten boven Curaçaoënaars, anno 2010 lijkt de zaak gecompliceerder. Het is mijns inziens belangrijk om te beseffen dat Bonaire, ondanks het feit dat zij een van oudsher gemêleerde samenleving is, lange tijd relatief stabiel en rustig is geweest met betrekking tot demografische ontwikkelingen en nu ineens snelle en grote veranderingen doormaakt. Zoals Glenn Thodé aangeeft, heeft er zich in dertig jaar tijd een verdubbeling van de gemeenschap doen ontstaan en bovendien kenmerkt Bonaire zich vandaag de dag door een toenemende heterogeniteit. Niet alleen op staatkundig niveau verandert Bonaire, maar door de demografische ontwikkelingen verandert het (straat)beeld van Bonaire in rap tempo. Er komen meer Nederlanders (en niet-Nederlanders) naar het eiland voor werk of stage, pensionados kiezen ervoor om hun oude dagen in een warm klimaat te slijten en steeds meer mensen zijn op zoek naar avontuur en beleven hun dromen op het eiland. (Jonge) Bonairianen zelf trekken veelal naar het buitenland en keren vaak niet meer terug. Een levenswijze onder druk In de gesprekken die ik voor mijn onderzoek voerde werd ik vaak geconfronteerd met verhalen van mensen die zich aangetast voelden in hun vrijheid, of een angst koesterden dat deze vrijheid in de nabije toekomst beperkt zou gaan worden. Het betreft hier de vrijheid om te kunnen doen en laten wat men wil, kunnen gaan en staan waar men wil, zonder daarbij gehinderd te worden door nieuwe wet- en regelgeving, of door de aanwezigheid van machtige en invloedrijke nieuwkomers. Om deze ervaringen van mijn informanten te 31

het eiland betrof, ging het steeds om zeer kleine aantallen mensen van verschillende<br />

herkomst. Zo noemt Klomp ‘enkele Colombianen’ en stelt dat er nog niet veel Venezolanen<br />

op het eiland wonen, maar dat hun aantal gestaag toeneemt. De praktijk van vandaag de<br />

dag heeft uitgewezen dat deze voorspelling juist was. Over de Europese Nederlanders op<br />

Bonaire schreef Klomp dat zij een nogal gemêleerd gezelschap vormden. In die tijd,<br />

uitgaande van de beschrijvingen die Klomp geeft, kozen de meesten van hen voor hun<br />

sociale contacten mensen uit de eigen ‘sectie’ van de eigen etnische groep. Daarnaast waren<br />

er contacten van bijvoorbeeld Nederlandse zakenlui met Amerikanen eveneens uit het<br />

zakenleven.<br />

“Veel Europese Nederlanders wonen in de nieuwe villawijken buiten Kralendijk, waar<br />

ook de Amerikanen en andere buitenlanders dikwijls te vinden zijn. Hoewel er zeker<br />

stereotype opvattingen bestaan bij de Bonaireanen over Nederlanders (en<br />

omgekeerd), opvattingen die zeker niet altijd een gunstige beoordeling inhouden,<br />

geeft de aanwezigheid van de laatste toch geen problemen. Nederlanders treden<br />

slechts in een aantal gevallen op als concurrenten van de Bonaireanen; meestal<br />

vervullen ze rollen waarvoor geen Bonaireanen te vinden zijn. In zo’n situatie wordt<br />

vaak de voorkeur gegeven aan Europese Nederlanders boven bijvoorbeeld<br />

Surinamers of Curaçaoënaars (Klomp 1983: 46-47).”<br />

Glenn Thodé, de gezaghebber (burgermeester) van Bonaire, ondersteunt met zijn<br />

(onderstaande) uitspraak een snelle bevolkingsgroei en instroom van mensen met een<br />

buitenlandse oorsprong. Tevens maakt hij de stap naar de beleving van deze veranderingen.<br />

Niet alleen de aard en de schaal van de demografische verschuivingen is door de jaren heen<br />

veranderd, maar ook de beleving van en hiermee de omgang met het verschijnsel.<br />

“Van de tijd dat ik hier voor het eerst had gewoond tot nu, is de gemeenschap zo’n beetje verdubbeld.<br />

Een verdubbeling van de gemeenschap, en ik praat dan over een periode van dertig jaar. En door die<br />

verdubbeling is de samenstelling veranderd. Daar waar je vroeger minder vaak grotere groepen van<br />

mensen met een buitenlandse oorsprong hier tegenkwam –eerste generatie dan, want de meesten<br />

Bonaireanen hebben een buitenlandse oorsprong, maar die zaten hier vaak al generaties-. Je had<br />

telkens dat er maar mondjesmaat nieuwelingen kwamen, en die vermengden zich en voor je het wist<br />

30

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!