Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

Lichaamskenmerken
Lichaamskenmerken zijn individuele, unieke kenmerken die teruggevoerd kunnen worden tot een
enkele persoon. Een verklaring van hun voorkomen is de oneindige natuurlijke variatie die terugkomt in
de stelling van Quételet dat de natuur zichzelf nooit herhaalt. Of een kenmerk inderdaad kan worden
opgevat als individueel, kan niet beantwoord worden omdat we niet alle variabelen kennen binnen een
open populatie. 1
Wat betreft het onderzoek naar dubbelgangers geldt dit in veel mindere mate, want de populatie beperkt
zich in dit onderzoek steeds tot twee personen. Indien een kenmerk aangetroffen wordt bij de ene
persoon en bij de andere niet dan kan er van een dubbelganger in principe geen sprake zijn. Toch is het
niet zo dat één verschillend lichaamskenmerk in alle gevallen voldoende is voor het trekken van
vergaande conclusies. Dat hangt in hoge mate van het lichaamskenmerk in kwestie af, want niet alle
kenmerken hebben een even hoog onderscheidend vermogen. Daarom is het in eerste instantie beter
een kenmerk op te vatten als typerend voor een individu dan als specifiek. 2
Volgens de uniciteitsassumptie van Quételet is elk kenmerk naar de letter specifiek voor één bepaalde
persoon, maar in de praktijk is de uniciteit niet altijd gemakkelijk aantoonbaar. Dat geldt ook voor de
lichaamskenmerken die in dit onderzoek de revue passeren. We baseren ons daarbij op de gelijkenis, of
ook wel de kwalitatieve identiteit, van lichaamskenmerken en bewegingsvoorkeuren.
zijn dubbelganger, is een voorbeeld van sterke gelijkenis. Deze rimpels zijn typerend voor beide
personen maar het is niet zo dat het voor ons in de dagelijkse praktijk gaat om een uniek kenmerk,
omdat veel meer personen rimpels tussen de ogen hebben met een vergelijkbaar verloop. De uniciteit
van deze rimpels zou dan niet alleen betrekking hebben op de exacte lengte, richting en diepte, met
andere woorden de driedimensionale presentatie, maar ook op het tijdstip van ontstaan en de mogelijke
veranderingen in de ti
In het Systeem Van der Bijl wordt - onder andere - de eindstand van bewegingsvoorkeuren vastgelegd.
Het proces
blijkt dat ongeveer de helft van de proefpersonen de beweging beëindigt met de linkerduim
achter/boven. De registratie van de bewegingsvoorkeuren lijkt op gespannen voet te staan met de
stelling van Quételet, maar nadere bestudering leert dat niemand de voorkeursbewegingen op precies
dezelfde mani
dat bepaald niet. Bij het zoeken naar (lichaams)kenmerken:
constant, dat wil zeggen invariant en stabiel moeten zijn. Immers kenmerken die in
de tijd veranderen zijn niet bijzonder bruikbaar. Anders gezegd, een object dat een
definiërend kenmerk verliest, houdt op lid te zijn van de klasse waartoe het behoort
en kan daaraan ook niet meer worden t 3
Niet alle lichaamskenmerken zijn dus even bruikbaar bij de zoektocht naar de identiteit van
dubbelgangers. Een krasje op de huid of een vetbultje mogen voor een korte periode typerend zijn voor
een bepaalde persoon maar op de lange duur hebben we daar niets aan. Daarom zocht ik steeds naar
lichaamspresentaties die een duurzaam karakter hebben tijdens een relevante periode.
Bewegingsvoorkeuren, rimpels, littekens en intelligentie hebben een duurzaam karakter maar kunnen
niet helemaal voldoen aa
voldaan kan worden aan de (mogelijke) wens naar absolute, categorische uitspraken over de identiteit
van een individu.
Met één kenmerk kan meestal geen uitspraak worden gedaan, maar met een combinatie daarvan zijn
57