Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

In 1988 hoorde Hugh Thomas uit de mond van Wolf R. Hess dat zijn vader in de gevangenis indertijd
kennis genomen had van de conclusies in
dat vast te
26
zeker te zijn van zijn verwondingen? Kennelijk speelde hij in die tijd weer de rol van de onnozele met
geheugenverlies of er was sprake van een sta
Hess vertelde mij tijdens een telefonisch onderhoud eind 2009, dat haar schoonvader in de familiekring
bekend stond om zijn aparte gevoel voor humor.
Het einde
Op 17 augustus 1987 kwam er plotseling een eind aan het leven van gevangene nummer 7.
Hij zou toen ongeveer 93 zijn geweest stelt Thomas en hij beschrijft tot in detail de lichamelijke toestand
van de gevangene vlak voor zijn dood. Hij was erg verzwakt en slechts in staat tot een zeer bescheiden
inspanning;; hij had al eens een beroerte gehad en de gezichtsscherpte van vooral zijn linkeroog was
zeer beperkt. Zijn grijpvermogen (van de linkerhand) werd gesteld op 5, dat komt overeen met de
j zijn linkerarm niet meer optillen boven de
horizontaal. Zijn evenwichtsgevoel was beperkt, de linkerknie dreigde tijdens het lopen steeds door te
zakken en zijn wervelkolom was buitengewoon vervormd door een bochel. 27
angene in het tuinhuisje van de gevangenis door de bewaking
aangetroffen, ineengezakt op de vloer, met een stuk elektriciteitssnoer rond zijn nek. Toen de bewaking
hulp had ingeroepen werden er wanhopige pogingen tot reanimatie ondernomen door middel van mond
op mondbeademing en hartmassage. Er ontstonden meteen diverse geruchten: de gevangene was
een knoop te leggen in het snoe
In een ambulance werd hij met loeiende sirenes naar het Britse Militaire Hospitaal gebracht waar het
dienstdoende personeel, na een laatste reanimatiepoging niets anders kon doen dan de gevangene,
om 16.10 uur die dag, dood te verklaren. 28
Na het overlijden werden er twee lijkschouwingen verricht, de laatste in opdracht van de familie die al
snel het vermoeden had dat de doodsoorzaak niet vrijwillig was maar gezocht moest worden in
verwurging. Professor J. M. Cameron, verbonden aan de Universiteit van Londen voerde in opdracht
gevangenisdirecteuren konden via een gesloten televisienetwerk de gebeurtenissen in de snijzaal
volgen. Toen de kleding van de gevangene verwijderd werd vond men in zijn rechter jaszakje een
Intermezzo
Tijdens de eerste lijkschouwing werden de zakken van de gevangene doorzocht en vond men een briefje met de
korte afscheidsgroet, gekrabbeld op de achterkant van een brief. Dit briefje was om twee redenen aanleiding voor
wilde speculaties omdat de timing van de vondst riekte naar manipulatie van de publieke opinie. De familie had
het vermoeden
gevangene al tientallen jaren niet meer had gebruikt!
Het ontklede lichaam werd uitgebreid onderzocht op littekens, met en zonder gebruikmaking van
ultraviolet licht. Cameron merkte een oud litteken op dat zich op de linkerzijde van de borst bevond 126
centimeter van de hiel en 7 centimeter vanuit de middellijn.
46