Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

het, al dan niet gesimuleerde, geheugenverlies met veel overtuigingskracht uit te dragen. Dat zou leiden
tot merkwaardige verhoren, vertwijfelde ondervragers en verdrietige familieleden.
Jeugd
8 augustus 1953
verliet de
ondernemende jongeling zijn familie en ging op reis naar het Zwitserse Livorno. Daarna trok hij naar
Triëst om in dienst te gaan bij de koopman Johannes Bühler. In 1862 trouwde hij met Margarete, een
van de dochters van de koopman, en richtte i
. De in- en
exportfirma was gevestigd in Alexandrië (Egypte) en werd later voortgezet door zijn zonen Fritz en
Adolf.
riante villa met een fraaie tuin die ze bewoonden in Ibrahimieh, vlak aan de Egyptische kust. Rudolf
werd daar op 26 april 1894 geboren. Hij had nog een jongere broer Alfred (1897) en een veertien jaar
jongere zus Margarete.
Enkele auteurs zitten hier op het verkeerde spoor wanneer zij spreken over vier kinderen, twee jongens
en twee meisjes.*
Het gezin ging regelmatig op vakantie naar Duitsland waar ze sinds 1900 een landgoed bezaten in
Reicholdgrun, gelegen in het Fichtelgebergte 10 kilometer verwijderd van het plaatsje Wunschiedel
waar de familieleden later bijgezet zouden worden in hun familiegraf.
een beklemmende invloed kon hebben op zijn omgeving;; de maaltijden verliepen in stilte en de kinderen
Rudolf. Va
Op 6 jarige leeftijd werd Rudolf korte tijd naar een kleine Duits-Evangelische school gestuurd, maar zijn
ouders regelden al gauw privéonderwijs
de firma om zo zijn opvolging veilig te stellen. Rudolf zag het leven als koopman echter niet zo zitten,
lezen we steeds in de biografieën.
In 1908 reist de familie per boot naar Duitsland. Daarover schrijft de veroordeelde in Spandau later
uitvoerig en gedetailleerd aan zijn moeder:**
vuurtoren en wat palmen als laatste objecten zichtbaar waren, verdwenen langzaam achter
8
*De psychiater J. R. Rees in The case of Rudolf Hess en de journalist J. Bernard Hutton in Hess: The man and his mission.
**Deze gedetailleerde beschrijvingen doen geen recht aan de stelling van Hugh Thomas dat de gevangene slechts
oppervlakkige brieven schreef aan het thuisfront, en dat hij pas dieper op bepaalde onderwerpen inging als hij eerst de
benodigde informatie van de familie zelf had gekregen.
42