Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

* 6
Thomas stelt dat het medisch gezien niet mogelijk is dat de stem tijdens het ouder worden lager wordt,
tenzij er sprake is van een ziekte van de stembanden. Hier heeft hij inderdaad een punt dat perfect past
in de door hem geponeerde dubbelgangertheorie die later uitvoerig aan de orde zal komen.
Een vrolijk weerzien was het uiteindelijk dus niet geweest, daarvoor zat de pijn bij de familie te diep.
Wat resteerde was het besef dat er een historische verandering had plaatsgevonden in de houding van
rlinge band en die mogelijk aanknopingspunten kon
bieden voor het opzetten van een nieuwe strategie, die uiteindelijk moest leiden tot vrijlating.
Ondertussen ondernam zoon Wolff talloze pogingen om de leefomstandigheden van zijn vader in de
gevangenis te verbeteren. Verder diende hij gratieverzoeken in, mobiliseerde de publieke opinie en
-
aad van Kerken, aan de
Verenigde Naties en aan de vier toezichthoudende machten van Spandau.
Zelfs nadat alle pogingen tot vervroegde vrijlating waren mislukt en zijn vader tenslotte onder verdachte
omstandigheden in het tuinhuisje van de gevangenis dood was aangetroffen, liet hij niets na om de
mogelijke moord op zijn vader aan de kaak te stellen.
Wolf Rüdiger had zichzelf met al die activiteiten als het ware levenslang gegeven. Tot zijn eigen
overlijden in oktober 2001, bleef hij volhardend strijden voor zijn vaders eerherstel. In de laatste fase
van zijn leven schreef hij vanaf zijn ziekbed zelfs nog een brief ter ondersteuning van de jaarlijkse mars
Hess was na 30 september 1966 de enig overgebleven gevangene in Spandau. Albert Speer en Baldur
von Schirach hadden op die dag hun straf van twintig jaar erop zitten en mochten hun spullen pakken,
de vrijheid tegemoet. De andere vier veroordeelden waren óf vervroegd vrijgelaten óf hadden de straf
opgelegd door het Tribunaal van Neurenberg uitgezeten. Konstantin von Neurath was de eerste die -
om gezondheidsredenen - werd vrijgelaten;; daarna volgden in 1955, 1956, en 1957 Erich Raeder, Karl
Dönitz en Walter Funk.
In het naargeestige gevangeniscomplex moest de nu eenzaamste en tevens duurste gevangene ter
wereld zijn levenslange straf verder uitzitten. Zijn cel mat ongeveer twee bij drie meter, met een hoog
venster waardoor hij niet naar buiten kijken kon. De ruimte was voorzien van een toiletpot, een tafel met
stoel, en een bed. Op een plankje aan de muur kon hij zijn toiletspulletjes kwijt. Hier werd de gevangene
geacht zijn dagen te slijten in ledigheid.
Na de ziekenhuisopname in 1969 kreeg hij een ruimere cel en hij mocht zelfs zijn ziekenhuisbed
meenem
waterkoker en een Dual draaitafel.
*Thomas put uit het ooggetuigenverslag van luitenant kolonel Eugene K. Bird. Die was van 1964 tot 1972 directeur van de
Spandau-gevangenis. Bird bouwde in de loop van de jaren een - verboden - relatie op met Rudolf Hess en deed daarvan
verslag in zijn boek Rudolf Hess, de eenzaamste gevangene ter wereld. Hij werd daarop ontslagen als directeur en plaatste
later grote vraagtekens bij de zogenaamde zelfmoord van de gevangene omdat die voor zelfmoord te fragiel zou zijn
geweest en daarom fysiek niet in staat zichzelf door ophanging van het leven te beroven.
40