Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

onderzoek te betrekken, want hoe meer overeenkomsten of verschillen tussen de pertinent echte Hess en de gevangene,
hoe zekerder de conclusies kunnen luiden.
Van een aantal parameters was van te voren al duidelijk dat ze geen informatie zouden kunnen geven. Wat te denken van
Systeem Van der Bijl
toen nog niet bestond. Bovendien kan foto- of filmmateriaal hier geen uitsluitsel over geven. Wat betreft de
voorkeursbewegingen kan nog opgemerkt worden dat personen die bij voorkeur op een bepaalde manier uitvoeren,
waarmee niet gezegd is dat men de bewegingen af en toe niet op een andere manier uitvoert. Mijn observaties bij
honderden patiënten leerde echter dat dit zelden voorkomt. Soms moet de patiënt wel even zoeken twee mogelijkheden
vergelijken, waarna men (meestal) stellig de bewegingsvoorkeur kan aangeven.
Enkele van de achttien extra parameters:
1. De gezichtsscoliose: de hoek wordt bepaald die de gehele neus maakt ten opzichte van het voorhoofd. De neus staat naar links of rechts.
2. De intranasale hoek: de hoek wordt bepaald tussen het benige neusbeen en het kraakbenige deel van de neus.
3. Handen klappen: wordt de linker- of de rechterhand onder gehouden bij klappen?
4. Armenstrengelen: voor de romp worden de armen in elkaar gestrengeld. Welke arm wordt voor gehouden of ligt boven?
5. Kleermakerszit: welk onderbeen ligt voor bij het maken van een kleermakerszit?
6. Vegen of spitten: welke hand wordt onder gehouden bij het vegen van de vloer of bij het spitten?
De gedetailleerde totaalanalyse is dus gebaseerd op zesentwintig parameters, waarmee inzicht wordt
gekregen in de optimale ligging van de draaiingsassen van de gewrichten van de betreffende patiënt.
draaiingsassen krijgen opgedrongen door ze ritmisch, binnen de gewrichtsgrenzen, te bewegen in de
juist geachte - drie dimensionale - bewegingsrichtingen. De manuele therapie volgens het Systeem Van
der Bijl behandelt daarmee functiestoornissen in gewrichten en bewegingsketens, maar geen
structuurdiagnoses zoals een tenniselleboog, ischias en heupslijtage.
Samenvatting
Van der Bijl ontwikkelde - uit onvrede met de vigerende manuele technieken in zijn tijd - een systeem
grondslag: ieder mens beweegt anders en dat moet in de behandeling tot uiting komen.
De zwaartekracht probeert het lichaam te vervormen en de spieren moeten daaraan weerstand bieden.
Om de ligging van de zwaartepunten te berekenen wordt gebruik gemaakt van een aantal
voorkeursbewegingen en voorkeurshoudingen. Het gaat hierbij om kwalitatieve bepalingen van de
zwaartepuntliggingen: waar ligt het zwaartepunt in een denkbeeldig horizontaal opgesteld assenstelsel?
Over exacte plaats van de deelzwaartepunten in het assenstelsel worden, en kunnen, geen uitspraken
gedaan.
Naast de in het Systeem Van der Bijl gebruikte voorkeurbewegingen bestaan er nog talloze bewegingen
die (samen) typerend zijn voor het individu. Hoe trekt iemand bijvoorbeeld een broek aan: eerst met zijn
linkerbeen in een pijp en daarna het rechter of andersom? Aan welke kant loopt men het liefst met de
fiets in de hand? Met welk been start men bij voorkeur na het opstaan uit een stoel? Deze bewegingen
worden levenslang (indien er geen sprake is van optredende relevante pathologie) op dezelfde manier
Tevens wordt - met de voorkeursbewegingen - voldaan aan het minimum principle want er wordt
bewogen met een minimum verbruik van energie.
Kenmerkend voor voorkeursbewegingen is dat ze zich meestal onttrekken aan de bewuste waarneming
tenzij er de aandacht op wordt gevestigd.
Lichaamskenmerken zoals pigmentvlekken, bewegingsvoorkeuren en voorkeursstanden kunnen in
meer of mindere mate bepalend zijn voor de uniciteit van een persoon. Bij een corresponderend DNAprofiel
of vingerafdruk is aanvullend bewijs meestal niet nodig om de identiteit van personen aan te
28