Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

Historisch perspectief van de manuele therapie
n genees ik aan de lopende band.
Mayta Sickesz
Er bestaan diverse stromingen die klachten van de wervelkolom elk op een andere
manier behandelen. De osteopathie wordt daarvan gezien als de meest oorspronkelijke richting. Osteon
betekent bot, en pathos staat voor lijden. De osteopathie diagnosticeert mechanische ontsporingen van
de wervelkolom en behandelt deze indien nodig, samen met de gewrichten van armen en benen.
De chiropraxie doet hetzelfde: middels palpatie diagnosticeren aan de wervelkolom en die vervolgens
behandelen. Cheir betekent hand, en prattein betekent handelen. De nadruk wordt bij de chiropractoren
gelegd op de subluxatie van gewrichten in de wervelkolom. Hiermee wordt bedoeld dat een
wervelkolomsegment in een uiterste stand zou staan, nog ietsje verder en er ontstaat een luxatie met
dramatische gevolgen. Geen wonder dus dat men trachtte de betrokken botten weer terug te duwen in
de juiste stand. Luxaties van de wervelkolom komen in de praktijk niet voor weet men tegenwoordig. Uit
onderzoek van kadavermateriaal blijkt dat ondeskundig uitgevoerde manipulaties eerder fracturen in de
desbetreffende segmenten tot gevolg hebben dan luxaties. Beschadiging van bloedvaten en
zenuwbanen kwam door de behandeling echter wél veelvuldig voor;; daarom hebben vooral de
chiropractoren - beducht voor rechtzaken - hun behandeltechniek aangepast. Zowel osteopaten als
chiropractoren zijn van mening dat afwijkingen in de stand van de wervelkolom verantwoordelijk kunnen
zijn voor allerlei ziekten van inwendige organen. Ingrijpen in de stand van de wervelkolom heeft een
positieve prikkel tot gevolg in of rondom een ziek orgaan, zo is de theorie.
In Nederland kennen we de manueel therapeuten die tegenwoordig zijn verenigd in de Nederlandse
Vereniging voor Manuele Therapie (N.V.M.T.) onder de koepel van het Koninklijk Nederlands
Genootschap Fysiotherapie. De N.V.M.T. is een overkoepelend orgaan voor twee opleidingsinstituten,
het ene van oudsher gevestigd in Eindhoven, het andere tot voor kort in Utrecht. Sinds de tijd dat beide
opleidingen hun vetes hebben bijgelegd en opgegaan zijn in één vereniging worden zij door de overheid
erkend en wordt het handelen van de therapeuten niet langer gezien als alternatieve bezigheid.
Uit Utrecht kennen we de manueel therapeuten die zijn opgeleid volgens de ideeën van de heer G. van
der Bijl senior. Hij was osteopaat maar had toch ook veel kritiek op die methode. Daarom ontwikkelde
hij een nieuw en revolutionair denkmodel waarbij het mogelijk was een individueel specifieke diagnose
te stellen. Ook de behandeling van de patiënt was anders dan tot dan toe gebruikelijk, wat hem als
vanzelf in conflict bracht met critici die het denkmodel probeerden onderuit te halen. De manuele
therapie heeft tegenwoordig een vaste en gerespecteerde plaats in het Nederlandse Zorgstelsel.
Verder kennen we nog de orthomanuele geneeskunde, Systeem Sickesz, genoemd naar een
Nederlandse arts die ook een eigen manier van diagnostiek bedrijven en behandelen ontwikkelde.
Alleen artsen en medisch specialisten komen in aanmerking voor de opleiding tot orthomanueel
geneeskundige. Het systeem staat ter discussie vooral omdat de beoefenaren menen behalve de
wervelkolom ook tal van inwendige aandoeningen met succes te kunnen behandelen. De critici
gaat er van uit
dat het bewegingsapparaat in aanleg absoluut symmetrisch is van bouw, en dat scheefstand dus per
definitie aangemerkt dient te worden als afwijking. Een ieder die wel eens skeletmateriaal aandachtig
heeft bekeken moet beamen dat het hier om een achterhaalde stellingname gaat omdat alle wervels
asymmetrisch zijn vormgegeven. Geen gewrichtsvlak is even groot of staat exact in hetzelfde vlak.
168