Download het gratis complete e-book 'Dubbelgangersontmaskerd'.

Clifton James was in de film 60 jaar. Toen hij in 1944 ingezet werd als dubbelganger was hij 46 jaar;;
Montgomery was in die tijd 57 jaar. Zoals in het voorgaande duidelijk werd gemaakt speelt de leeftijd
geen rol voor zover het de voorkeursbewegingen betreft, die blijven immers onder normale
omstandigheden levenslang onveranderd. Voor de rimpels in het gezicht geldt dat die wel veranderen,
in de zin dat er - met het vorderen van de leeftijd - rimpels bijkomen, terwijl andere dieper worden en
zich daarmee nadrukkelijker presenteren.
Op de dvd zocht ik bij Clifton James aanvankelijk naar de bekende voorkeursbewegingen uit het
systeem Van der Bijl.
ziet men dat bij onze hoofdpersoon niet terug. De enige voorkeurshouding was die van het vastpakken
van de handen achter de rug (een eindstand van een voorkeursbeweging die in het systeem Van der
Bijl als meting niet voorkomt). In de film zien we Clifton James dat dikwijls doen;; telkens pakt hij met zijn
linkerhand de rechter vast, nooit andersom. Montgomery zelf staat ook voortdurend met de handen op
de rug;; op een enkele afbeelding is te zien dat - ook hij - daarbij met zijn linkerhand de rechter vastpakt.
Daarmee drong geleidelijk tot me door dat er een probleem ontstond, want ik was niet toevallig, zoals bij
Ganz, tegen een voorkeurshouding aangelopen die bij beide personen verschillend wordt uitgevoerd.
In de gezichten van beide mannen valt ook niet direct op waar de verschillen zitten. De lijntjes tussen de
ogen, die zo typerend waren voor Hess, zijn bij Clifton James veel langer dan bij Montgomery, maar de
eerste is ten tijde van de film veel ouder en daarom presenteren ze zich wellicht meer geprononceerd.
Verder viel me op dat op meerdere afbeeldingen te zien is dat het rechteroor van Montgomery verder
van zijn schedel afstaat dan zijn linker;; bij Clifton James is dat ook het geval, alleen in mindere mate.
daarom werd de stand
van de gebitselementen van beide mannen in het onderzoek betrokken. De voortanden van Clifton
James staan minder perfect naast elkaar dan die van Monty (93, 94, 95). Op een frame van de dvd How
the war was won is het bovengebit van Montgomery - ten dele - te zien bij een motivatierede tijdens de
Tweede Wereldoorlog, gehouden voor de thuisblijvers. Opvallend is het smalle spleetje tussen zijn
snijtanden (96), een spatie die we bij Clifton James niet tegenkomen Op een latere afbeelding van
Montgomery (94) waarop hij een kunstgebit draagt is de krommingsgraad van de boog van het
bovengebit duidelijk kleiner dan op afbeelding 96. Op de afbeeldingen 93 en 95 is goed te zien dat het
gebit van James onregelmatiger is aangelegd dan dat van Montgomery.
Al met al hebben we hier te maken met drie verschillend vormgegeven gebitten bij twee verschillende
personen, waarbij zeker is dat Clifton James in 1958 nog de beschikking over zijn eigen tanden had. Bij
Montgomery kunnen we niet met diezelfde zekerheid vaststellen of hij op afbeelding 96 zijn natuurlijke
tanden had, daarvoor zijn de beelden niet scherp genoeg. Het spleetje tussen de tanden doet wel
denken aan een natuurlijk gebit maar de onnatuurlijke egale witte kleur ervan doet anders vermoeden.
Geheel en al tevreden was ik met de opbrengst van mijn zoe
I
en How the war was won, naar herkenbare tekenen van de verwondingen van
James en Montgomery uit de Eerste Wereldoorlog.
Het zoeken naar meer lichaamskenmerken kon meteen gestaakt worden toen, op enkele momenten op
de dvd van de dubbelganger, duidelijk in beeld kwam dat Clifton James de middelvinger mist van zijn
rechterhand (97). Die hand is daardoor wat smaller geworden dan de linker, omdat er ook (een deel
van) een middenhandsbotje ontbreekt. Dat is goed te zien als hij met de linkerhand de rechter vastpakt
achter zijn rug (99, 100). Tevens zijn er bewegingsbeperkingen zichtbaar in de vingergewrichten van de
vierde en vijfde vinger;; dat is de reden dat de wijsvinger veel langer oogt dan gebruikelijk.
Vlak voordat James overgevlogen werd naar Gibraltar moest er inderhaast een prothesevinger voor
hem vervaardigd worden. Hij schrijft daarover:
147