Profiel van wereldtopper Emma Snowsill - Kliek Publishing

v.u. Johan Druwé - Diestsesteenweg 49 – 3010 Kessel-Lo
driemaandelijks tijdschrift van de Vlaamse Triatlon en Duatlon Liga vzw
11de jaargang nr.1 - maart/april/mei 2011 - Erkenningsnummer P309624
België-Belgique
P.B.
9099 GENT X
BC 30233
stop&go
Profiel van
wereldtopper
Emma Snowsill
Club in de kijker
Gendoping, fictie of niet?
De vrouw achter Bart Aernouts

2
JE WINT
350.000€
VERTREK JE NAAR
LANZAROTE OM
TE TRAINEN?
GEEF JE DROMEN MEER KANSEN

Inhoud
10
16
4 | Voorwoord
5 | Kort & BONDig
9 | Vraag & antwoord
10 | Enduroman
Geen grenzen voor Rudi Van Aelst
16 | Club Focus
Kempisch Triatlon Team
20 | Competitie
Flanders Cup 2011
22 | Topsport
Profiel van wereldtopper Emma Snowsill
26 | Essay
Gendoping, fictie of niet?
30 | Close-up
32 | Coulissen
Sarah Van Dievel
De vrouw achter Bart Aernouts
37 | Review
Loopschoenen en blessureleed
43 | Jeugd
Van turnster tot triatlete: Sofie Rubbrecht
32 37 43
Colofon
11de jaargang nr. 1 - maart/april/mei 2011. Periodiek tijdschrift van de Vlaamse Triatlon en Duatlon Liga. Niets uit deze uitgave
mag gepubliceerd worden zonder toestemming van de redactie. Vaste redactieleden: Sofie Dely, Stefaan Depaepe, Stijn
Demeulemeester, Reinout Van Schuylenbergh en Bart Vlaeminck Coverfoto: Emma Snowsill wint de Hy-vee Elite Cup Triathlon in
het Amerikaanse Des Moines, juni 2010 (foto Delly Carr) Fotografie: Sofie Dely, Stefaan Depaepe, Jim de Sitter, Eddy Senecaut
Redactieadres: VTDL - Diestsesteenweg 49 - 3010 Kessel-Lo - T (016)47 49 32 - E info@triathlon.be - http://vtdl.triathlon.be
Lay-out en druk: Kliek Creatieve Communicatie Abonnementprijs 2011: 20 euro Verantwoordelijke uitgever: Johan Druwé
3

verzeker-je-online.be
laagste prijs garantie
Voorwoord
4
Gehoorzame oortjes
Een week voor de eerste wedstrijd het voorjaar van de koers inluidde, woedde er
een strijd tussen de wielrenners met hun teammanagers en de internationale wielerunie
UCI. Inzet van de strijd was macht, het middel: oortjes. Tot voor de Omloop
Het Nieuwsblad in Gent van start ging, werd gedreigd met dovemansoren en zouden
de renners toch starten met oortjes ondanks het verbod. De UCI dacht dat zonder
oortjes rijden de koers attractiever zou maken, de renners hadden het argument van
de veiligheid: vluchtheuvel of lekke band, verwittiging, alweer een renner gered … Zelf
moest ik even lachen toen de tactieken & teamstrategieën omhuld werden met dit
argument. Wel had ik meer begrip voor de situatie waarbij het volk (de renners) en
zelfs buitenstaanders zich probeerden te verzetten tegen de houding van de grote
internationale sportbonzen. Toch werd in Gent gestart zonder oortjes, de reporter
noemde het “de overwinning van de geldzucht en het principe ieder voor zich …”
Omdat er nu eenmaal minder geld gemoeid is met tri- en duatlon in vergelijking met
andere sporten zoals wielrennen of voetbal, zijn de machtsverhoudingen minder uitgesproken
en lijkt de inzet minder hoog. Binnen onze sport is er ook geen sprake van
een machtsdictatuur, wel worden beslissingen van bovenhand (bijv. de Internationale
Triatlon Unie, ITU) soms genomen, niet in het groter belang van de sporter, maar wel
onder druk van andere spelers op de markt zoals de World Triathlon Corporation
(WTC, eigenaar van het merk Ironman).
Heel veel atleten zijn ook niet op de hoogte van de strijd die woedt tussen de
internationale sportbond ITU en het commerciële orgaan WTC. Om een voorbeeld
te geven, Ironman richtte zich vooral op de volledige en halve afstand maar zal vanaf
heden tevens investeren in een nieuw 5150 circuit (dit cijfer verwijst naar het totaal
aantal meters die je bij een kwart triatlon aflegt) dat de strijd moet aangaan met de
Olympische kwartafstand. De 2 organen hebben ook hun aparte regels en dit maakt
de situatie er zeker niet gemakkelijker op. Het positieve aan de zaak is dat deze concurrentie
meer promotie brengt voor de sport, maar af en toe zouden de commerciële
of concurrentiebelangen ondergeschikt mogen zijn aan het belang van de atleet,
zowel topper als recreant. Tijd dus aan de sportinstanties om gehoorzame oortjes op
te zetten en te luisteren naar hun atleten.
Sofie Dely
Sporttechnisch Coördinator VTDL

Kort & BONDig
TOPSPOrT
ITU publiceert nieuwe
reglementen
De ITU heeft in februari 2011 nieuwe reglementen
gepubliceerd. Atleten die dus deelnemen aan
wedstrijden binnen de Europese (ETU) en internationale
(ITU) kalender, worden aangeraden de
nieuwe reglementen grondig na te lezen. U kan ze
terugvinden op de ITU website www.triathlon.org,
onder de rubriek ‘downloads’ (rules). Door de
wijzigingen op internationaal vlak zijn dus ook de
nationale Sportreglementen aangepast.
De nieuwe Nederlandstalige versie wordt gepubliceerd
op de VTDL-website (downloads).
Vernieuwde selectieprocedure
voor topsportschool
Nieuw dit jaar is dat kandidaten voor de topsportschool
triatlon verplicht zijn om een selectiestage af
te werken. Tijdens deze stage zal een doorgedreven
test- en trainingsprogramma worden afgewerkt.
De stage zal doorgaan van 19 tot 21 april 2011 te
Leuven. Inschrijven kan enkel via de topsport-
coördinator Reinout Van Schuylenbergh.
De volledige selectieprocedure is terug te vinden via
de VTDL-website (topsportschool).
Voor kandidaten van de topsportschool triatlon
is er vanaf heden een nieuwe selectieprocedure
met een verplicht stageonderdeel
5

Nieuwe trainersacademie
binnen VTDL
“De VTDL-trainer beter opleiden” is de missie van de
kersverse trainersvereniging van de VTDL, de Triatlon
Academie. De Triatlon Academie organiseert
opleidingen en creëert een kennis- en discussieplatform
voor tri- en duatlontrainers die actief zijn
binnen een VTDL-club.
Op de VTDL-website is een pagina gereserveerd
voor geregistreerde tri- en duatlontrainers die
beantwoorden aan onderstaande lidmaatschapsvoorwaarden:
- VTS diploma triatlon of duatlon van minimaal
niveau “initiator” (of hiermee gelijkgesteld)
- In het bezit van een VTDL licentie (wedstrijdlicentie
of trainingslidkaart)
- Actief als trainer binnen een VTDL-club
- Tenminste 1 door de Triatlon Academie erkende bijscholing
gevolgd hebben (voorwaarde vanaf 2012)
- Lidmaatschap is gratis
- Lidmaatschap is persoonlijk en kan dus niet aan
derden worden overgedragen
Vraag uw log-in en paswoord aan via mail naar
reinout.van.schuylenbergh@triathlon.be
6
Trainers kunnen ervaringen delen en nieuwe kennis opdoen
via de nieuwe VTDL Triatlon Academie
JEUGD
Talentdetectie tests 2011
Vanaf dit jaar krijgen de talentdetectie tests een
nieuwe naam: “Triatlon: Ook voor U!”. Hiermee
willen we niet alleen op zoek gaan naar talentvolle
jongeren maar vooral iedereen de kans geven
om bij een jeugdclub te testen of triatlon ook iets
voor hem/haar is. Dus wil je jezelf eens testen,
je tijden met vorig jaar vergelijken of je plaats op
de Vlaamse Talentdag verzekeren …, surf dan vlug
naar onze VTDL-website, check de data en schrijf
je in! Familie, vrienden en andere sportfanaten
zijn ook altijd welkom om deel te nemen. Iedere
deelnemer ontvangt een (vernieuwde) T-shirt,
diploma en gratis advies.
Nieuwe data voor de talentdetectiedagen
vind je via de VTDL-website

VTDL sportkampen
voor de jeugd
De VTDL organiseert in 2011 twee sportkampen tri- en
duatlon voor jongeren die geboren zijn tussen 1994 en
1999. Alle sportievelingen die probleemloos 100 meter
kunnen zwemmen, met of zonder triatlonervaring zijn
welkom. Zijn er vriendjes of vriendinnetjes die ook
voldoen aan het voorafgaande, aarzel dan niet om
ook hen te laten onderdompelen in de rijke wereld
van tri- en duatlon want deze stage is er ook voor
niet-leden van de VTDL. Het eerste sportkamp gaat
door in Oudenaarde van 11 t.e.m. 15 juli, het tweede
gaat door te Herentals vanaf 22 t.e.m. 26 augustus.
Meer info via de VTDL-website.
Vlaams Triatlon & Duatlon
Cycling Team
In stop&go 2010/3 werd de samenwerking
aangekondigd tussen de VTDL en Wielerbond
Vlaanderen.
We zijn ondertussen wat verder en de oprichting
van het Vlaams Triatlon & Duatlon Cycling Team
(stamnummer 12011003) is een feit.
De promotie wordt op gang gezet maar reeds bij
de start van dit nieuwe team maakten meer dan
10 leden reeds gebruik van deze optie.
De atleten zullen in de pelotons herkenbaar
zijn in de nieuwe wieleruitrusting die hiervoor
ontworpen werd.
Meer info via de VTDL-website (link atleten).
7

VArIA
8
BTDF website
De nationale website van de Belgische Triatlon
& Duatlon Federatie werd sinds 2011 hernieuwd
op initiatief van de VTDL en zal informatie
verspreiden over de Belgische kampioenschappen
en internationale wedstrijden. De nationale
clubranking zal hier ook gepubliceerd worden.
Meer info via triathlon.be
Flanders Cup 2011
Het Vlaamse sterrencircuit is sinds dit jaar veranderd
van naam en heet vanaf nu de ‘Flanders Cup’. Net
zoals vorig jaar blijven de 6 verschillende rankings
behouden (triatlon drafting, triatlon non drafting,
duatlon, jeugdtriatlon/-duatlon/-zwemlopen). Een
atleet met een wedstrijdlicentie is opgenomen vanaf
deelname aan 4 wedstrijden binnen 1 ranking en
een jeugdatleet (met kids- of jeugdlicentie) vanaf 3
wedstrijden binnen 1 ranking. Belangrijke wijziging is
dat een jeugdatleet op gelijk welk niveau (A, B of C)
evenveel punten kan verdienen.
Meer uitleg staat op de VTDL-website (link ‘atleten’)
en meer info over de Flanders Cup 2011 kan je terugvinden
vanaf pagina 20 .
Afhaalpunten
merchandising VTDL
Om de financiële investeringen in de stock te
beperken, zullen de aangeboden goederen van
de VTDL-shop vanaf 2011 enkel nog in Avelgem in
voorraad zijn. Leden die in de toekomst producten
(inclusief wetsuitverhuur) wensen af te halen in
Leuven zullen vooraf overleg moeten plegen met
onze merchandising verantwoordelijke, Hilde Douven.
Contactinfo via de VTDL-website
Over de Streep 2011
Het derde seizoen van het recreantenproject
‘Over de Streep’ (ODS) is terug van start. De nieuwe
kandidaten zijn gekend, hebben reeds 2 reünies
achter de rug en worden door Stijn Demeulemeester
begeleid op weg naar hun sportieve doelen voor 2011.
De persoonlijke avonturen kan je reeds nalezen via
hun blog op de VTDL-website en bij een volgende
stop&go-editie maken we uitvoeriger kennis met
deze nieuwe ODS-kandidaten.
De 4 nieuwe kandidaten van ‘Over de Streep 2011’:
(vlnr) Steven, Odile, Nancy en Griet

Vraag & antwoord
Vraag
“In de vorige editie van stop&go kwam in deze
rubriek een antwoord omtrent de voordelen van
mountainbike via onder andere fartlek training.
Deze term wordt regelmatig herhaald binnen
bepaalde trainingslectuur. Wat wordt hiermee
precies bedoeld en hoe past men dit toe?”
Antwoord
Reinout Van Schuylenbergh,
topsportcoördinator VTDL & cycling coach:
Fartlek training is een trainingsvorm die in elk gerespecteerd
trainingshandboek is opgenomen. Meestal
wordt met veel mist over deze trainingsvorm geschreven
maar wat wordt er juist mee bedoeld?
We citeren even uit de VTS-cursus trainer B
specifieke triatlontraining.
“Fartlek training is een duur-trainingsvorm aan
wisselende tempo’s of intensiteiten. Het doel van
de fartlek training is om de aerobe uithouding te
verbeteren. Dit is de uithoudingsvorm waarbij de
energie (om de inspanning vol te houden) geleverd
wordt door tussenkomst van zuurstof (dit in tegenstelling
tot anaerobe uithouding). Aerobe uithouding
dient in hoofdzaak voor inspanningen van relatief
lage intensiteit en relatief lange duur (dus ook tri- &
duatlon).
Hoe zo’n training is opgebouwd, hangt af van de
doelstelling die men wil realiseren. Blijft men binnen
de extensieve duurgrens trainen (m.a.w. indien de
versnellingen geen verhoging van de lactaatconcentratie
teweegbrengen) dan oefent men vooral de
basis aerobe uithouding. Dit is een geschikte vorm
in de algemene voorbereidingsperiode. Men kan
ook intensievere versnellingen inlassen, tot tegen
de anaerobe drempel (omslagpunt). Ook dan oefent
men de aerobe uithouding, maar dan spreken we
over tempo-duurtraining omwille van de hogere
intensiteit. Deze trainingsvorm is geschikt in de
onmiddellijke voorbereiding op de wedstrijden; in
de specifieke voorbereidingsperiode dus.”
De tempowisselingen worden doorgaans niet
nauwkeurig omschreven, maar men maakt eerder
gebruik van het parcours om de tempowissels aan
te brengen. Een fartlek training wordt daarom ook
“vaartspel” genoemd en bij voorkeur in het bos of in
de natuur uitgevoerd.
Wie met vragen zit omtrent tri- of duatlon en graag
het advies inschakelt van een expert, kan zich altijd
richten tot de redactie via info@triathlon.be onder
de titel ‘vraag & antwoord’. Een panel van experts
staat hiervoor ter beschikking.
9

Enduroman
Een volledige triatlon is voor het gros van het
triatletenvolkje de ultieme uitdaging. Een gewone
sterveling krijgt rillingen bij het idee
alleen al. Triatleten leven er vaak jaren naar toe.
In die mate zelfs dat ook de plek waar de prestatie
wordt geleverd belangrijk wordt. Hawaï is een
magisch woord, maar Lanzarote wordt, omwille
van de helse wind en een erg pittig parcours,
beschouwd als de allerzwaarste Ironman. Toch is
dit voor sommige atleten nog niet voldoende.
REDACTIE ¬ BART VLAEMINCK
10
Geen grenzen voor
Rudi Van Aelst
Rudi Van Aelst begon pas op zijn 40ste aan triatlon en deed
6 jaar later een dubbele Ironman
Begin februari verschenen op datzelfde Lanzarote
26 atleten aan de start van de Enduroman. Een
wedstrijd waarbij ze 5,6 km zwemmen in de oceaan,
360 km fietsen en 82 km lopen voorgeschoteld
kregen. Wie snel rekent, weet dat we hier over een
dubbele triatlon spreken. Eén van hen was Rudi Van
Aelst (46). Hij werd er bij zijn kennismaking met het
ultratriatlon circuit meteen tweede in een eindtijd
van 25u19m42s. Daarmee moest hij enkel de Brit Paul
Thompson, de regerende wereldkampioen ultratriatlon,
voor zich dulden.
We spreken Van Aelst twee weken na zijn exploot.
De man ligt op de bank en geniet van het wielrennen.
Hij klinkt helder en beheerst. Moet je niet een
beetje gek zijn om hier aan te beginnen, is een vraag
die spontaan bij ons opwelt.
,,Nee”, klinkt het lachend. Ultratriatleten zijn volgens
Van Aelst mensen waarbij er geen grens meer is. ,,Ze
willen steeds meer, steeds langer. Als je de negentien
deelnemers die daar de finish haalden bezig
hoort, dan zijn ze al bezig met drievoudige triatlons
en dromen ze zelfs van een decatriatlon, een wedstrijd
over de tienvoudige afstand.”
,,Ik heb mijn vrouw moeten beloven dat ik dat niet
zou doen. Dat een dubbele de absolute grens was”,
volgt al snel als reactie op ons bezorgd kijken.
Laatbloeier
Van Aelst kan gerust een laatbloeier genoemd
worden. De bouwvakker begon met triatlon op zijn
veertigste, het moment waarop het gros van de

atleten aan afbouwen denkt. ,,Ik had toen wat meer
tijd en wou iets doen. Ik was wel al als wielertoerist
bezig en trok af en toe met mijn vrouw op fietsreis,
maar ik wou toch een grotere uitdaging.”
Zoals zo vaak volgde de kennismaking met triatlon
na verhalen van vrienden en bekenden over hun
triatlonavonturen. ,,In mijn eerste jaar deed ik een
achtste, een kwart én de halve triatlon van Brasschaat
mee.” Elke sportarts en elke trainer zouden
het een mens oprecht afraden om meteen aan een
dergelijk tempo van start te gaan, maar Van Aelst
werd mateloos geboeid. In het tweede jaar van zijn
triatlonloopbaan volgde daarom een debuut op de
lange afstand. ,,Ik schreef me in voor Nice, Florida en
kwalificeerde me meteen voor Hawaï.”
Doel bereikt, zouden wij dan denken. Bij Rudi Van
Aelst groeide enkel de zin naar meer. In de jaren die
volgden op dit schitterende debuut, zwom, fietste
en liep de atleet uit Herentals een aantal overwinningen
op de Ironman-afstand bij elkaar, maar
gaandeweg doofde het vuur. ,,Ik had zowel mentaal
als fysiek een nieuwe uitdaging nodig”, klinkt het.
¬ Ik heb mijn vrouw moeten
beloven dat ik niet méér zou
doen dan een dubbele triatlon ¬
Van Aelst had al wel eens van de dubbele triatlon
gehoord, maar zag die eigenlijk niet zitten. ,,Bij de
meeste van die wedstrijden wordt het zwemonderdeel
in een zwembad gehouden en dat zag ik echt
niet zitten. Zoveel keer heen en weer zwemmen en
al die keerpunten. Brr.” Daar kwam verandering in
toen de Enduroman werd voorgesteld. In tegenstelling
tot andere ultrawedstrijden stond daar een
zwemonderdeel in de oceaan op het programma.
,,De wedstrijd is een opeenvolging van kleine rondes:
acht zwemrondes, acht fietsrondes en tweeëndertig
looprondes. Dat zag ik wel zitten.”
Ultratriatlons hebben het grote voordeel dat ze, in
tegenstelling tot het reguliere circuit binnen Ironman,
niet binnen luttele seconden zijn uitverkocht.
Van Aelst had dus nog tijd voor de voorbereiding.
Vraag is alleen: hoe bereid je je in godsnaam voor
op een dergelijk exploot. Een boekje kopen en een
schemaatje volgen, lijkt ons niet meteen valabel.
Na enkele overwinningen op de Ironman-afstand
had Rudi een nieuwe uitdaging nodig, dit werd de Enduroman.
Tijdens de fietsrit van 360km in Lanzarote:
“Je rijdt er tussen de lavavelden, gelukkig met verlichting
want om 17u was het al stikdonker”
11

12
¬ Volgens de bloedtests had ik
wat last van overtraining ¬
‘Rudi is een trainingsbeest. Voor de Enduroman deed hij als
voorbereiding 9 trainingen per week, de Transalpine Run, de
Traversa La Bocaina, Ironman Mexico, de Hel van Kasterlee,...
(foto triatlon Geel, mei 2010)
Een megavoorbereiding voor
een ultrawedstrijd
,,Ik weet niet of er een methode bestaat om je hier
op voor te bereiden, maar ik heb gewoon aan een
aantal wedstrijden deelgenomen”, klinkt het. Dat
“gewoon” neemt u echter best met een korreltje
zout. Of weet je wat? Doe er de rest van de zak ook
maar meteen bij. U gaat er maar beter even voor
zitten. Klaar? Daar gaan we. Laten we gemakshalve
even vergeten dat Van Aelst in mei van vorig jaar
deelnam aan de Ironman van Lanzarote, waar hij
72ste werd. Laten we ook buiten beschouwing dat
de man een behoorlijk trainingsbeest is en wekelijks
drie zwemtrainingen, twee fietstrainingen en vier
looptrainingen afwerkt. Dan tellen volgende zaken
wel als voorbereiding: in september legde de atleet
van club HETRIC de Transalpine Run af. Een acht
dagen durende off-road loopwedstrijd over een
afstand van 310 kilometer met een totaal van 14.000
hoogtemeters. In oktober volgde wat zwemtraining
met de Traversa La Bocaina, een zwemwedstrijd
waarbij de deelnemers 15 kilometer tussen het eiland
Fuerteventura en Lanzarote in open oceaanwater
dienen te overbruggen.
Daarna trok van Aelst naar Mexico waar hij in november
52ste werd in de plaatselijke Ironman en zich
zo verzekerd zag van een startslot voor Hawaï 2011.
Een mens moet denken aan de toekomst, denken
wij dan. ,,Tijdens de Ironman Mexico had ik voor het
eerst terug een tevreden gevoel bij een triatlon. Dat
was ik wat kwijt geraakt”, klinkt het.
Omdat een goede voorbereiding toch wat variatie
vergt, stond in december als afsluiter de Hel van
Kasterlee op het programma. Van Aelst, eigenlijk niet
echt een mountainbiker, werd er verdienstelijk elfde.
,,Daarna nam ik rust”, klinkt het. Terecht, denken
wij dan. Wij zijn immers al moe van de opsomming
alleen.
Om zeker te zijn dat de inspanning haalbaar was,
trok Van Aelst drie weken voor zijn Enduroman
naar een dokter voor een medische check up. De
bloedcontrole en de lactaattest leverden een weinig
bemoedigend resultaat op. ,,Ik heb wel een hartslagmeter,
maar ik gebruik die eigenlijk als horloge.
Omdat ik er soms wat te zwaar tegen aan ga, heb ik
af en toe toch last van overtraining. De testen waren
echt niet goed.”

Wij zouden ons op zo’n moment stil terugtrekken en
ergens in een hoekje zitten mokken, boos op alles
en iedereen in het algemeen en om zoveel onrecht
in het bijzonder. Van Aelst knipte de pc aan en vulde
gezwind zijn registratie voor de Enduroman in. Eigenlijk
zou hier nu ten behoeve van de jeugd en de rest
van de samenleving de waarschuwing moeten staan:
don’t try this at home. Maar ja. Niet dus.
Klaar voor de grote start
Samen met Anne-Marie, zijn echtgenote, trok Rudi
Van Aelst eind januari naar Lanzarote. Klaar voor de
grote start. Bij een Enduroman dien je je echter toch
iets anders voor te stellen dan bij een Ironman, zo
blijkt. Al was het maar omdat de supporters er een
actievere rol krijgen dan gewoonlijk.
,,Bij een ultratriatlon moet je overal zelf voor
zorgen”, vertelt Van Aelst. ,,Je staat zelf in voor je
bevoorrading. Bij het zwemmen passeer je na elke
ronde een bootje. Je roept er je nummer en er mag
iemand van je begeleiding in het bootje zitten om je
te bevoorraden terwijl je er naast blijft zwemmen.
Bij het fietsen is het zo dat je op het parcours per
ronde wel twee keer water kunt krijgen, maar de
bevoorrading gebeurt ook hier weer door iemand
van je begeleiding in de wisselzone. En bij het lopen
is het ook zo.”
Omdat een begeleidingsgroep bestaande uit één
iemand, zelfs al is dat dan een liefhebbende echtgenote,
toch wel wat schamel uitvalt, werd versterking
gezocht. Die werd gevonden in de gedaante van
Leonardo, een ober uit het hotel waar het gezin Van
Aelst verbleef. De brave ziel werd dermate geboeid
door het extreme exploot waaraan Van Aelst zich
14
bloot wou stellen, dat hij er met plezier een dag
vakantie voor opofferde.
¬ Ik had zo met mijn krachten
gewoekerd dat ik 15 km voor
het einde Thompson moest
laten gaan ¬
Op 5 februari stond Rudi Van Aelst samen met 25
anderen om 8 uur ‘s ochtends aan de start van het
zwemonderdeel. Hij ging er, net als de zee op dat
moment, stevig tegenaan en kwam na 2u29m28s als
vijfde uit het water, klaar voor de eerste van acht
fietsronden.
Die acht ronden werden slechts twee keer onderbroken.
Rond de klok van vijf werd, geheel in
overeenstemming met het wedstrijdreglement de
fietsverlichting aangeknipt. ,,Je rijdt er tussen de
lavavelden en om vijf uur ‘s avonds is het daar echt
stikdonker”. Bij een tweede onderbreking stond een
pastamaaltijd, die Anne-Marie in een plaatselijk
restaurant had opgepikt op het menu. 24 uur op gelletjes,
sportdrank en repen sportvoeding, we zouden
het werkelijk niemand aanraden.
Met een volle maag ging Van Aelst door en zag
zich rond de klok van elf uur, na 12u57m51s fietsen,
verzekerd van de vierde plaats in de wedstrijd. Het
afsluitend loopnummer kon beginnen.
,,Ik voelde me op dat moment zo goed dat ik veel
te hard van start ben gegaan” vertelt Rudi Van Aelst.
Na 40 kilometer lopen, liep de man uit Herentals
samen met de regerende wereldkampioen Paul
Thompson aan de leiding. Beiden wisselden elkaar
beurtelings aan de kop af. Op dertig kilometer van
de meet vond Thompson dat hij deze rookie lang
genoeg naast zich had geduld en trok hij resoluut in
de aanval. Rudi Van Aelst gaf zich echter zomaar niet
gewonnen en in de tien daarop volgende kilometers
vochten beiden een waar duel uit.
In de wisselzone doken verschillende andere atleten
inmiddels voor korte of langere tijd onder de lakens.
,,Tijdens een Enduroman is er in de wisselzone een
medische post met dokter én een tent met bedden
voorzien. Wie niet meer kan, mag even gaan rusten.
De enige voorwaarde is dat je dat aan de organisatoren
meldt voor je onder de wol kruipt.”

Rudi clasht met de beste
ter wereld
Paul Thompson en Rudi Van Aelst hadden echter
geen oog en vooral geen tijd voor wat nachtrust.
Hun duel deed de wedstrijd twintig kilometer van
de meet in een beslissende plooi vallen. ,,Thompson
had mij volledig gekraakt en ging er op dat moment
alleen vandoor”, klinkt het. Van Aelst had zo met zijn
krachten gewoekerd dat hij een mentale en fysieke
dreun van jewelste te verwerken kreeg.
,,In de laatste 15 kilometer van de wedstrijd liep
Thompson nog een uur op me uit”, klinkt het wat
bedrukt. De laatste tien kilometer kon de atleet uit
Herentals zichzelf weer oppeppen om min of meer
een loopritme uit de hoge hoed te toveren, maar erg
lekker liep het nooit meer. De HETRIC-atleet finishte
als tweede in een eindtijd van 25u19m42s. Voorwaar
geen slecht debuut.
Wie denkt dat de man sindsdien als een halve zombie
door het leven struint, heeft het mis. ,,Daags na
de wedstrijd was ik een stuk frisser dan ik ooit had
durven hopen”, klinkt het. Echtgenote Anne-Marie,
die de bui al zag hangen, bezwoer Rudi Van Aelst
nooit nog wat gekkers uit te halen. Het blijft dan
ook bij die ene keer. Het moet dan ook niet altijd
een beetje meer zijn, moet ze gedacht hebben. ,,Ik
heb haar beloofd dat dit het meest extreme was wat
ik wou doen. Het was voor haar ten slotte ook een
lange dag”, besluit Van Aelst.
Zelf eens proeven?
Wie zelf ook eens van extreme afstanden wil proeven,
kan dit jaar nog terecht in het Britse Hampshire,
waar een heus Enduroman festival is gepland. Zo kan
je er van 3 tot 12 juni de deca-Enduroman (tien keer
de Ironman-afstand na elkaar in een tijdsbestek van
tien dagen) afleggen. Is dat toch wat van het goede
teveel, dan resten er nog de quintupel-Enduroman
(vijf keer een volledige afstand in evenveel dagen)
van 8 tot 12 juni, de Triple-Enduroman op 10 juni en
de Dubbele-Enduroman op 11 juni. Maar ook aan de
liefhebbers van de reguliere lange afstand is gedacht,
want het feest besluit op 12 juni met een gewone
Enduroman over de Ironman-afstand.
Komt dat alles wat te snel op je af, dan kan je op 6 en
7 augustus in het Britse Staffordshire je kans wagen
tijdens een Enduroman en een Dubbele Enduroman.
Omdat het niet en nooit genoeg is, kunnen waaghalzen
uitkijken naar september of oktober. Dan
plant de Enduroman gemeenschap zijn meest
extreme event ooit: de Arc to Arc Enduroman.
De deelnemers kijken dan aan tegen een gebeuren
dat hen van de Marble Arc in Londen naar de Arc de
Triomphe in Parijs moet brengen. Op het programma
staan een 140 kilometer lange loopproef van Londen
naar Dover, een zwemtocht over het Kanaal en
een afsluitende fietsrit van 291 kilometer tot Parijs.
Kortom, u weet weer waarvoor te trainen. Hou ons
op de hoogte.
Stijn Lankers en ober Leonardo, die op het laatste nippertje
werd ingezet als logistieke helper in Rudi’s
verzorgingsteam te Lanzarote
Rudi en zijn vrouw Anne-Marie na de aankomst van
de Enduroman, na 25u19m42s... “daags na de wedstrijd
was ik frisser dan ik ooit had durven hopen”
15

Club Focus
16
Kempisch
Triatlon Team
Ieder jaar maakt de VTDL een overzicht van de
subsidies die clubs in ontvangst mogen nemen
na een jaar hard werken. Hoe meer punten men
scoort op de criteria, hoe meer subsidies men
kan krijgen. Wat zijn de criteria of hoe kan men
punten scoren? Door leden te werven, ze te
laten deelnemen aan de VTDL-rankings, door
organisaties op poten te zetten en ten slotte,
door actief te participeren aan het beleid van de
VTDL. In 2011 worden aan deze criteria nog meer
kwaliteitsvolle parameters toegevoegd zoals
gediplomeerde trainers, doelgroepenbeleid, e.a.
Hoe dan ook, in 2010 nam het Kempisch Triatlon
Team (KTT) de fakkel over van No Limit Team als
best scorende club. Wij vonden het dus tijd om de
Kempische inzet onder de loep te nemen.
REDACTIE ¬ SOFIE DELy
Rudy Meuris naast “bink” Marino Vanhoenacker voor de start
van de Ironman in Klagenfurt (Oostenrijk) 2009
Sportteut
Volgens Van Dale is een ‘teut’ een treuzelaar, een
lanterfanter maar in de 17e eeuwse Kempen waren
de teuten rondreizende handelaars die vanuit hun
thuisbasis met hun koopwaar op de rug rondtrokken
in naburige contreien. Deze ‘buitengangers’ had je
in verschillende soorten; haarteuten, koperteuten,
snijders … Kenmerkend voor de teutenhandel was
dat het dikwijls goed georganiseerd was en dus
lucratief, het droeg bij tot de plaatselijke economie
en vaak werd het geld besteed aan goede werken.
Spijtig echter dat de huidige betekenis zo anders is
als vroeger, anders konden we gerust spreken over
een interview met ware sportteuten …
¬ Koen Wauters krijgt met
Dakar in 1 week meer pers dan
triatlon op een volledig jaar,
daar heb ik moeite mee ¬
KTT is ondertussen al 22 jaar bezig met hun clubwerking,
hebben na jaren nog altijd dezelfde sponsors
en ieder jaar komen er nog vragen tot clubaansluiting
bij. Ze doen het dus goed en werken in stilte
voort, vanuit een soort ‘underdog’ positie. Zo vindt
althans Rudy Meuris (51), bestuurder en één van de
sturende krachten achter het team. “Onlangs las ik in
de stop&go een artikel over Code Roth, waarbij Luc
Van Lierde enkele mensen traint voor de volledige
triatlon. Wij hebben vorig jaar iets soortgelijk gedaan
in Zurich met 17 atleten, het kreeg echter niet
dezelfde aandacht van de pers …”

Het ontstaan en de groei
van KTT
Jan ’s Jongers, stichter en momenteel nog altijd de
rechterhand van Rudy, startte destijds in Nijlen een
initiatief voor triatlon en duatlon op. Dit was 22 jaar
geleden en de club had toen ongeveer een 30-tal
leden. Zo’n 5 jaar later kwam vanuit de atletiek Rudy
erbij en hij zou zich vooral focussen op het duatlon-
gebeuren. 14 jaar geleden kende de club een dieptepunt
en kwam men tot de cruciale vraag of men nog
moest verder doen of stoppen … Er kwam oorspronkelijk
geen reactie op de vraag en dus besloot Rudy
om de teugels in handen te nemen. “De eerste nood
op dat moment was leden aanwerven, daarna sponsors
vinden en extra zwemuren krijgen. Ook vond ik
het noodzakelijk om het eerste jaar beslissingsrecht
te hebben en autoritair keuzes te maken om vlug en
efficiënt veranderingen te kunnen doorvoeren.”
¬ Binnen de club heerst een
gemoedelijke sfeer
en geen prestatiedruk:
elke atleet is een atleet ¬
“Na 1 jaar gingen we van 18 naar 50 leden, na 2 jaar
hadden we 80 leden en momenteel hebben we 170
leden waarvan 31 dames en 56 jeugdatleten. Daarnaast
vond ik sponsors die tot op heden nog altijd op onze
kledij staan. Momenteel hebben we een bestuur
van 11 leden en deel ik gelukkig niet meer de lakens
uit; vaak komen anderen met goede ideeën die ik
oorspronkelijk niet zag zitten maar naderhand toch
succesvol bleken. De lat ligt soms hoog en nu besef ik
dat niet iedereen altijd kan volgen …”
1+1=3
Rudy werkt als teamleader in de Côte D’or fabriek te
Herentals en werkt er 2 dagen in het weekend terwijl
de andere dagen grotendeels gevuld worden met
KTT. Terwijl iedere koffie die hij serveert, vergezeld
wordt van een smakelijke mignonette, doet Rudy uit
de doeken hoe de clublogica van KTT in elkaar zit
en hoe iedereen een enorme steen bijdraagt tot het
geheel. “Als ik de pluspunten van KTT zou moeten
benoemen, dan zou het voornamelijk de gemoedelijke
sfeer zijn binnen de club en een gebrek aan
prestatiedruk. Elke atleet, wat zijn of haar prestaties
ook zijn, wordt gezien en gerespecteerd als een
atleet. Niemand is meer of minder en iedereen helpt
mee. Als iemand lid wordt bij ons, betaalt hij/zij € 150
per jaar, inclusief zwemkaart waarbij je elke dag gratis
kan zwemmen. Als ze (of familie van) jaarlijks 10 uren
komen helpen op een wedstrijd, dan krijgen ze bij een
volgend lidmaatschap € 100 korting, dus betalen ze
dan maar € 50. Dit is een heel efficiënt systeem want
op die manier geraken we zonder problemen aan 200
medewerkers voor de wedstrijden en moet de atleet
niet zoveel betalen voor het lidmaatschap. Wij zijn
veruit één van de goedkoopste clubs in Vlaanderen”,
zegt Rudy trots.
De atleet geeft en krijgt terug
De gunstige prijzen hangen natuurlijk vast aan een systeem
dat zichzelf onderhoudt. “Iedereen mag weten
dat ik winst overhoudt aan mijn wedstrijden, maar dit
geld vloeit volledig terug naar de atleten”, aldus Rudy.
Rudy, zelf afkomstig uit de atletiek, kwam 17 jaar geleden
binnen KTT terecht en is vandaag nog steeds
één van de sturende krachten
17

18
Net zoals bij veel clubs heeft KTT te kampen met te weinig
zwemwater. “Het is moeilijk om als nieuwe sport op te boksen
tegen oudere sporten zoals het zwemmen”, aldus Rudy Meuris.
“De kostprijs van onze zwemuren worden volledig
betaald door onze clubsponsors, de kost van onze 10
trainers worden o.a. gedragen door de ledenbijdrage
en de winst van de organisaties vloeit terug naar de
atleten via bijvoorbeeld de clubcompetitie, genaamd
de combiné. Dit is een lijst van 12 wedstrijden en
indien men deelneemt aan 5, dan krijgt men een
prijs. Dit jaar was dit een waardebon van € 50. Of we
starten een magazijn met materiaal dat we kunnen
gebruiken voor de atleten of onze organisaties.”
¬ Alles wat binnen komt via de
club of eigen organisaties,
gaat terug naar de atleten ¬
Ledenstop
Allemaal goed en wel, ware het niet dat de club
momenteel een ledenstop heeft doorgevoerd. Net
zoals vele andere clubs kampen zij momenteel met
het probleem dat er niet voldoende zwemwater is
om alle atleten de gewenste zwemuren aan te bieden.
“Zwemmen is er al van oudsher en aangezien triatlon
nog maar een recente sport is, is het niet evident om
op te boksen tegen de talrijke zwemclubs om uren
van hen af te snoepen.
Wij kunnen momenteel echter niet klagen en hebben
een goede samenwerking opgebouwd met de lokale
zwemclubs. Toch blijft het moeilijk en moet ik mensen
die willen aansluiten op een wachtlijst plaatsen. Aan
inwoners van Groot-Nijlen wordt voorrang gegeven
want ook de lokale sport-politiek speelt hier een
belangrijke rol”.
“De jeugd heeft het voordeel dat ze de correcte techniek
kunnen aanleren op jonge leeftijd,
dat draag je voor het leven mee”
De jeugd als toekomst
Een van de sterkste punten van KTT betreft vooral
hun jeugdwerking. Vorig jaar had KTT 41 jeugdleden
en hun clubbestuur tracht zoveel mogelijk tegemoet
te komen aan de noden van elk kind. “Een hoog
percentage van de jeugd stopt rond 18 jaar maar
koestert dan wel de ervaringen en techniek die ze
meegekregen hebben tijdens al die jaren. Zelf kwam
ik uit de atletiek en zal dus nooit op mijn late leeftijd
nog een correcte zwemtechniek aanleren, de jeugd
die nu bij ons traint wel”, weet Rudy. “Toch moet ik
toegeven dat onze jeugdwerking, sinds 6 jaar geleden
opgestart, niet altijd vlekkeloos verliep. Het was een
parcours van vallen en opstaan, vooral omwille van
de kostprijs. De jeugd is vaak verlieslatend, je moet
meer trainers inzetten en meer accommodatie afhuren.
Maar het is toch gelukt en momenteel behoort
KTT tot één van de clubs met de meest veelzijdige
omkadering voor jeugd. “De kern blijft het plezier die
ze beleven, en als ze willen meedoen aan wedstrijden,
dan moet de vraag van hen zelf komen.” In een vorig
leven was Rudy voetbaltrainer en ook daar primeerde
deelname boven winst: “Iedereen speelde minstens
1 helft mee tijdens de match, zelfs al verloren we de
match, iedereen zou een deel zijn van het geheel …”
KTT projects
Er is geen prestatiedruk binnen de club maar toch zijn
er leden die hun persoonlijke doelstellingen elk jaar
iets hoger willen leggen en daarom startte de club
met ‘KTT projects’. Ieder jaar wordt een doel gefixeerd
en samen werkt men daar naartoe. In 2010 werden
17 KTT-atleten begeleid naar de Ironman van Zurich,
onder (gratis) begeleiding van trainers en gasttrainers,

zoals Ronald Gaastra. In 2011 wordt het doel de halve
triatlon te Neerpelt voor mensen die nog nooit aan
een kwart triatlon hebben deelgenomen. De inschrijvingen
zitten terug vol en 16 mensen zullen hopelijk
dat doel halen.
Als we vragen of Rudy zelf nog sportieve doelstellingen
heeft? “Sowieso heb ik al enkele keren net naast
een ticket voor Hawaï gegrepen, dat was frustrerend,
en trainingsweken van meer dan 30 uren worden steeds
moeilijker. Dus neem ik mezelf voor om enkele kwarts
te doen maar sowieso wil ik ze dan wel winnen …”
We wensen Rudy en KTT alvast veel succes voor 2011.
“Een jeugdafdeling opstarten verliep met vallen en opstaan,
maar het loont zeker de moeite, zowel voor de jeugd als de
ouders die betrokken worden”, aldus Rudy Meuris van KTT
De jeugdafdeling van KTT, begeleid door jeugdtrainers en een
commissie om het beleid beter af te stemmen op de noden.
KTT club-id
Naam Kempisch Triatlon Team
Contactadres Rudy Meuris
ktt@skynet.be – 015/25.16.04
Website www.ktt.be – www.ktt-jeugd.be
www.ktt-projects.be
Hoe herkennen Clubkledij is wit-blauw met zwarte
broek
Doelgroepen Vanaf 6 jaar tot en met …
(oudste lid is Alfred Kerckhofs,
71 jaar, actief master) dus jeugd,
senioren, masters en vrouwen!
Trainers 10 gediplomeerde trainers
Trainingsuren
onder
begeleiding
Jeugd:
8 zwemuren, 5 fietsuren, 2 loopuren
Volwassenen:
7 zwemuren, 6 fietsuren, 1 loopuur
Meer info via website, link ‘algemeen’
Stages Momenteel reizen de volwassen atleten
ieder jaar voor een 5-daagse af
naar Duitsland en voor de jeugd is er
tevens een aparte stage in eigen land
Organisaties
KTT
Lokale
erkenning
Natuurloop van Berlaar (27/5)
Triatlon & duatlonweekend
te Viersel (27 & 28/8)
Zwemloop in Nijlen (18/9)
Winterduatlon te Grobbendonk (11/11)
Voor 2010 kreeg KTT 2 van de 3 lokale
sporttitels toegekend, met name
sportfiguur van het jaar (Alfred
Kerckhofs) en sportclub van het jaar.
19

Competitie
20
Flanders Cup
2011
Vlaamse Triatlon & duatlon Liga
Triatlon drafting
Zwevegem 1/8e 29/mei C
Brasschaat 1/4e 29/mei A
Kortrijk 1/4e 3/jul A
Vilvoorde 1/4e 10/jul B
Izegem (BK Olympic Distance) 1/4e 15/aug A
Mechelen 1/8e 18/sep B
Mechelen 1/4e 18/sep B
duatlon
Geluwe SD 27/maa C
Wevelgem SD 10/apr A
Ruddervoorde sprint 8/mei C
Kortrijk (BK) SD 2/jul A
Aywailles (BK) sprint 10/jul A
Geel (BK) LD 7/aug A
Halle SD 19/aug C
Viersel sprint 27/aug C
Waardamme sprint 28/aug C
Tielt sprint 18/sep C
Ranking Volwassenen
Bij volwassenen (wedstrijdlicentie) opname ranking vanaf 4 Flanders Cup wedstrijden.
Men kan aan meerdere Flanders Cup wedstrijden deelnemen maar enkel
de 4 beste resultaten komen in aanmerking voor de eindscore.
Bij ex aequo is het resultaat op het Belgisch Kampioenschap (BK) die de doorslag geeft.
Meer info via de VTdL-website
Triatlon Non drafting
Geel 1/4e 8/mei B
Leuven 1/2e 15/mei A
Zwijndrecht 1/4e 12/jun C
Eeklo 1/4e 26/jun C
St-Laureins 1/4e 2/jul C
Kapelle-op-den-Bos 1/4e 21/jul C
Eupen (BK Long Distance) 1/2e 7/aug A
Lommel 1/4e 14/aug B
Wommelgem 1/4e 21/aug C
Viersel 1/8e 27/aug C
Viersel 1/4e 28/aug B
Ieper 1/4e 18/sep A
C-series = punten vanaf 500
B-series = punten vanaf 750
A-series = punten vanaf 1000

Jeugdtriatlon
Seneffe 22/mei A
Zwevegem 29/mei A
Vilvoorde 3/jul C
Izegem (BK) 15/aug A
Viersel 27/aug C
Jeugdduatlon
Wevelgem (BK) 10/apr A
Ruddervoorde 8/mei B
Geel 7/aug A
Waardamme 28/aug B
Tielt 18/sep B
Jeugdzwemlopen
Tongeren 20/mrt A
Grimbergen 3/apr A
Temse 16/apr A
Oostkamp 15/mei A
Scherpenheuvel 22/mei A
Bilzen 5/jun A
Maldegem 17/jul A
Zwevegem 21/aug A
Geel 10/sep A
Nijlen 18/sep A
Wilrijk (Vlaams Kamp.) 25/sep A
Ranking Jeugdatleten
Bij jeugdatleten (kids- of jeugdlicentie) opname ranking vanaf 3 Flanders Cup wedstrijden.
Men kan aan meerdere Flanders Cup wedstrijden deelnemen maar enkel
de 3 beste resultaten komen in aanmerking voor de eindscore.
Bij ex aequo is het resultaat op het BK (of VK) die de doorslag geeft.
C-series = punten vanaf 1000
B-series = punten vanaf 1000
A-series = punten vanaf 1000
21

Topsport
In een vorige bijdrage van stop&go hebben we
Alistair Brownlee doorgelicht, een van de topfavorieten
voor het Olympisch goud in Londen
2012. Bij de dames hoort de Australische Emma
Snowsill tot de topfavorieten voor Olympisch
eremetaal. Net als bij Brownlee sommen we even
op waarom zij precies kans maakt om volgend
jaar als beste atlete over de meet te komen in
Londen.
REDACTIE ¬ REINOUT VAN SCHUyLENBERGH
FOTOGRAAF ¬ THIERRy DEKETELAERE - TRIATHLèTE MAGAZINE
Hoe het begon
Emma Snowsill (29) kende een bijzonder sportieve
jeugd. Ze zwom, deed aan ballet, speelde tennis,
basketbal en ging regelmatig skiën. Op haar 16e
proefde ze voor het eerst van triatlon en ze maakte
snel progressie. In 2000, op 19-jarige leeftijd, won
ze het WK junioren. In 2001 boekte ze winst in de
Sydney youth Olympic Festival Triathlon. Omwille
van haar uitzonderlijke prestaties ontving ze een
beurs om in het gerenommeerde Australian Institute
of Sports (AIS) te gaan trainen (zie kader). Ze werd
in dat jaar ook verkozen tot “Triatlete van het jaar”.
Emma combineerde haar topsport met universitaire
studies in de gezondheidswetenschappen.
22
Profiel van World
class triatlete
Emma Snowsill
Op de Olympische Spelen in Beijing 2008
nam Snowsill (l) goud, haar landgenote Emma Moffatt (r)
behaalde de bronzen medaille

Het Australian Institute of
Sports (AIS)
Het AIS is een door de Australische overheid
geïnstalleerde topsportinstelling en het wordt
wereldwijd aanzien als toonaangevend. Het
AIS verenigt zowel topsporters als topcoaches
en verricht wetenschappelijk onderzoek. Dit
onderzoek staat ten dienste van de topatleten
en topcoaches en biedt worldclass trainingsfaciliteiten
aan. Het AIS heeft zich ondertussen in tal
van sporttakken (zoals triatlon, baanwielrennen,
zwemmen) bewezen als een
bijzonder performante instelling.
Het AIS biedt 34 programma’s aan in 26 sporttakken.
Het hoofdkwartier is in Canberra gelegen en
heeft centra in Adelaide, Brisbane, Gold Coast,
Melbourne, Perth en Sydney.
AIS-atleten trainen tevens in Europa op trainings-
kampen in Spanje, Italië en het Verenigd Koninkrijk.
Meer info via www.ausport.gov.au/ais/
Succesverhaal
Emma reeg de triatlonsuccessen aan elkaar. In 2003
werd ze voor het eerst bij de elite ITU Wereldkampioen
in Queenstown, Nieuw-Zeeland. In 2004 won
ze de ITU World Cup en stond ze op de eerste plaats
in de ITU ranking. Echter door een stressfractuur werd
ze niet weerhouden voor het Australische Olympische
team en mistte hierdoor haar eerste Spelen.
Het jaar na de Spelen van Athene won Emma haar
tweede wereldtitel in Gamagori, Japan en dit in zeer
extreme weersomstandigheden. Hiermee nam ze
sportief revanche voor haar niet selectie voor de
Olympische Spelen in Athene.
Ook in 2006 en 2007 bleef ze de overwinningen en
ereplaatsen opstapelen in het ITU World Cup-circuit
en op het Wereldkampioenschap. Emma Snowsill
werd in 2006 de eerste triatlete die voor de derde
keer ITU Wereldkampioen werd, door de Portugese
Snowsill is een van de pupillen van het gerenommeerde AIS,
dè topsportinstelling van Australië
Vanessa Fernandes te verslaan. Op het WK te
Hamburg, in 2007, kreeg ze evenwel een koekje van
eigen deeg en versloeg de Portugese Vanessa Fernandes
haar met ruim 1 minuut verschil.
In het Olympisch jaar ging het Emma voor de wind.
Ze won de seizoensopener in Mooloolaba (Australië)
waarbij ze haar sportieve rivale Vanessa Fernandes
versloeg. Emma Snowsill liet het WK in Vancouver
links liggen om voluit voor de Spelen te kunnen gaan.
In de Olympische race volgde ze de kopgroep in het
zwemmen, fietsen en sloeg traditiegetrouw de kloof
in de finale run. Ze won voor Vanessa Fernandes en
de landgenote Emma Moffatt.
23

Niet altijd rozengeur…
Op 26 januari 2009 werd Snowsill onderscheiden
met de prestigieuze ‘Medal of the Order of Australia’.
Toch werd 2009 een moeilijk jaar, geplaagd door
ziekte en kwetsuren. Ook in 2010 verliep het niet
steeds op wieltjes. Ze mistte de eerste seizoenshelft
door kwetsuren. Pas in de tweede seizoenshelft trad
ze opnieuw in competitie. Op de ITU Grand Final in
Boedapest leverde ze nog eens haar visitekaartje af
en liep ze autoritair naar winst.
2011 en 2012 staan volledig in het teken van de
Olympische Spelen waar ze haar Olympische titel
wil verdedigen. In Londen treft ze trouwens een
parcours dat haar op het lijf is geschreven, en waar
haar looppotentieel volop kan renderen.
2010 verliep voor Snowsill niet zo vlot wegens kwetsuren,
maar op het einde herpakte ze zich en behaalde nog winst
op de ITU Grand Final te Budapest
24
Sportief profiel en
trainingsprogramma
Emma Snowsill is het prototype van de moderne
triatlete over de Olympische afstand: degelijk in het
zwemmen, een uitstekend “incasseringsvermogen”
tijdens het fietsen en een vlijmscherpe run.
Over haar trainingsprogramma is niet zoveel
informatie bekend. Onder leiding van topcoaches
Bratt Sutton en Craig Walton werkte ze hard aan
haar ‘zwakke’ punten. Zwemmen krijgt steeds een
belangrijke focus: veel pulling werk met paddles en
pull buoy, tempowerk in het zog van een snellere
zwemster en uiteraard ook de technische bijsturing
en actief herstelzwemmen. Ze schuwt ook de
omvangrijke trainingssets niet. Trainingsoefeningen
zoals [40x100m] aan het hoogst mogelijke gemiddelde
met 10 seconden rust is wekelijkse kost!
¬ Emma is de moderne
Olympische triatlete: degelijke
zwemster, een uitstekend
incasseringsvermogen voor
het fietsen en
een vlijmscherpe run ¬
Palmares Emma Snowsill
2010 1e plaats op het ITU World
Championship (Grand Final) te
Budapest (elite)
2008 Gouden medaille op de
Olympische Spelen in Beijing
2007 2e plaats op het ITU World
Championship te Hamburg (elite)
2006 1e plaats op het ITU World
Championship te Lausanne (elite)
1e plaats op de Melbourne Commonwealth
Games Triathlon
2005 1e plaats op het ITU World
Championship te Gamagori (elite)
2003 1e plaats op het ITU World
Championship te Queenstown
(elite)
2001-2010 19x podium op ITU World & Elite
Cup wedstrijden (waarvan 10 gouden
medailles)
Bron: www.triathlon.org

Om het fietsonderdeel voor te bereiden zoekt ze de
heuvels op en last regelmatig een temposet in van
[4x10min]. Deze winter trok ze naar Zuid-Afrika en
werkte ze de fietstraining af met de mountainbike.
Tot slot neemt het lopen een belangrijke plaats in
in haar voorbereidingsprogramma. Wekelijks staat er
een LSD run (Long Slow Distance) van 2 uur op het
programma. Daarnaast ook snelle runs en uiteraard
korte herstelloopjes. Voor het snelle werk neemt ze
regelmatig haar toevlucht op de loopband. In het
trainingsprogramma zit nauwelijks weerstandstraining
maar des te meer uithoudingstrainingen waarbij
alle aerobe zones worden geprikkeld.
id Emma Snowsill
Geboortedatum 15 juni 1981
Gestalte 161 cm
Gewicht 49 kg
Geboorteplaats Gold Coast, Australië
Coach Craig Walton (AIS-coach)
Sterkste onderdeel Lopen
Sportverleden zwemmen, ballet, surfing,
basketball, jet/snow/
water-skiing
Sporthelden Roger Federer (tennis)
Sponsors Asics, Felt bikes, The natural
confectionary, Triumph,
2XU, Oakley, Eyeline, Zipp,
SRam, Timex, Skoda, Sidi,
3T, USM Events
Volg Emma Snowsill
op Twitter
http://twitter.com/
emmasnowsill
Lessen voor de VTDL
Emma Snowsill is een uitzonderlijk talent met
haast het ideale profiel voor de moderne Olympic
Distance triatlon. Voor de VTDL, als topsportfederatie
in ontwikkeling, is het bijzonder leerrijk om
een beeld te hebben van dit talent, haar ervaringen
en haar ontwikkeling van beloftevolle atlete tot
wereldtopper.
Het sterkste onderdeel van Snowsill is haar lopen, toch een
zeer belangrijke troef binnen Olympic Distance triatlon
Snowsill kende een brede sportieve jeugd met ballet,
basketbal, skiën, ... Pas op haar 16e begon ze met triatlon
en 11 jaar later wint ze in Beijing haar eerste
Olympische gouden medaille
25

Essay
26
Gendoping,
fictie of niet?
Triatlon is een Olympische sport. Dit is een goede
zaak voor de promotie van de sport maar er is
ook een donkere zijde aan dit grootste sport-
evenement ter wereld, dat winnen vaak belangrijker
is dan wat dan ook. Sommige atleten
zouden er zelfs letterlijk ‘alles’ voor opgeven,
inclusief de eigen gezondheid. Stefaan Depaepe,
secretaris-generaal van de VTDL en ex-jeugdcoördinator,
schetst een scherp essay over de nieuwe
gevaren van doping en de toekomst van de sport.
REDACTIE ¬ STEFAAN DEPAEPE
In afwachting van de fictiereeks ‘De Ronde’ zat ik na
Sportweekend wat te zappen. Toevallig strandde ik op
de intro van Panorama, waarin William Van Laeken naar
aanleiding van het nieuwe wielerseizoen, de dopingproblematiek
aansneed. Een onderwerp dat door de
bloeddoping van renner Riccardo Ricco en de ‘bevuilde’
biefstuk van Alberto Contador weer helemaal hot is.
¬ Met de opkomst van de
genetische manipulatie staan
we aan de vooravond van een
nieuw dopingtijdperk ¬
Wat we in de daaropvolgende 45 minuten te zien
kregen, was hallucinant en onrustwekkend. Het tijdperk
van de verboden middelen loopt op zijn laatste
benen. De internationale antidoping instanties hebben
prachtig werk geleverd, maar dreigen opnieuw
Bio-ethicus Andy Miah: “Vroeger werden al meerdere inno-
verende technieken aangewend om de grenzen te verleggen.
Waarom zou men nu geen gebruik mogen maken
van evolutie in de genetica?”

achter de feiten aan te lopen. Met de opkomst van
de genetische manipulatie staan we aan de vooravond
van een nieuw dopingtijdperk.
Wordt gendoping de doodsteek voor topsport?
28
¬ Nu al staan de standpunten
van verschillende
wetenschappers recht
tegenover elkaar, juist dat is
heel onheilspellend ¬
Zal de sportwereld ethisch verantwoord kunnen
omspringen met deze nieuwe technologie? Moeten
wij ons nog verder focussen op topsport, of wordt
het een wereld voor maffiosi? Dit zijn misschien
vergaande hypotheses maar vermoedelijk is er wel
meer dan wat het oog kan zien …
Ook de fictiereeks ‘De Ronde’ kon niet beletten dat
ik moeilijk de slaap kon vatten. Gendoping spookte
voortdurend door mijn gedachten. Heeft het nog
zin dat wij, als kleine garnalen, vanuit de federatie
met hart en ziel energie steken in topsport?
De geschiedenis heeft ons geleerd dat de mens
moeilijk kan weerstaan aan roem, macht en geld.
Maffiose praktijken schrikken de mens niet af. Nu
al staan de standpunten van verschillende wetenschappers,
binnen dit domein, recht tegenover
elkaar. Juist dat is heel onheilspellend.
Bio-ethicus Andy Miah uit Liverpool steekt het
niet onder stoelen of banken dat hij voorstander
is voor de toepassing van deze technologie binnen
topsport. Het overstijgen van menselijke limieten
is juist de essentie van topsport, klinkt het. In het
verleden werden al meerdere innoverende technologieën
aangewend om de grenzen te verleggen.
Waarom zou men nu geen gebruik mogen maken van
de evolutie in de genetica?
Net zoals veel andere wetenschappers staat geneticus
Theodore Friedmann, werkzaam voor WADA,
heel sceptisch tegenover de visie van onder andere
Andy Miah. Hij vreest dat de nieuwe generatie Olympische
kampioenen genetische mutanten worden.
De creatie van de übermensch is dichter dan ooit.
De Amerikaanse wetenschapper Stephen Roth heeft
nu al meer dan 200 genen (bijv. epo , myostatine en
IGF1) geïdentificeerd die een grote impact kunnen
hebben op het verbeteren van sportprestaties. Testen
op muizen hebben aangetoond dat gendoping het
uithoudingsvermogen fenomenaal kan doen stijgen.
Helaas met een kortere levensduur als compensatie.
Diezelfde genetica ontkrachtte ondertussen de black
ghetto-theorie en toonde aan dat de verschillen tussen
het blanke en zwarte ras in de genen zitten.
¬ De creatie van de übermensch
is dichter dan ooit ¬
Inderdaad, je voelt het zo aan, de gentherapie wordt
het middel bij uitstek voor valsspelers. Ondanks het
dure kostenplaatje, de ingewikkelde technologie en
de gevaren zal deze wetenschap misbruikt worden.
Atleten hebben alles over voor succes, zelfs in geval
van levensgevaar.
Op het einde van de reportage was het even slikken.
Zullen wij, als kleine triatlonnatie, nog ooit kunnen
dromen van een EK, WK en Olympische successen?
Is onze topsportmissie niet ten dode opgeschreven?
In eerste instantie werd ik overvallen door een

gevoel van machteloosheid. De goesting om de wapens
neer te leggen was groot. Nu, een paar dagen
later, heeft het bezinkingsproces mijn visie bijgestuurd.
We mogen ons ideaal ‘cleane’ topsport niet
zomaar prijs geven. We moeten meer dan ooit onze
krachten bundelen in de strijd tegen doping.
¬ Sportbeoefenaars
sensibiliseren en voortdurend
confronteren met de
sportethiek wordt een must ¬
Hiertoe moeten de ethische sportwaarden een
prioritaire plaats krijgen in het beleid van alle
sportfederaties. Sportbeoefenaars sensibiliseren en
voortdurend confronteren met de sportethiek wordt
een must. Ook de overheid is zich bewust van deze
noodzaak. Alle erkende sportfederaties werden verplicht
om ethisch verantwoord sporten vanaf 2011
een plaats te geven in hun beleid (de VTDL heeft uit
de zes aangeboden thema’s gekozen voor rechten
van het kind in de sport). Antidoping kan hierin één
van die vele waarden zijn.
“Als gendoping evolueert, zullen wij dan, als kleine
triatlonnatie, nog kunnen dromen van successen
op EK’s, WK’s en Olympische Spelen?”
Dat sensibiliseren niet zal volstaan, is evident. De
hele sportwereld zal moeten investeren in antidoping
research. Alle internationale sportorganen
zoals het IOC, UCI, FIFA, … moeten de krachten
bundelen en versnippering vermijden. We moeten
samen investeren in wetenschappelijk onderzoek.
Een snelle ontwikkeling van efficiënte detectietechnieken
is noodzakelijk. De antidoping organen
mogen niet langer jaren achter de feiten hollen.
Iedereen zal hier zijn verantwoordelijkheid moeten
nemen en financieel bijdragen. Als we dit niet doen,
verliezen we de strijd en zullen onze investeringen
niet het gewenste resultaat opleveren.
Bron essay: Panoramareportage over gendoping,
20 februari 2011
29

Close-up
Bij iedere editie gaat de redactie op zoek naar een opvallende tri- of duatlonfoto. Deze foto werd genomen
door topfotograaf Delly Carr tijdens de start van de triatlon in het Japanse yokohama, als onderdeel van de
ITU World Championschip Series 2009. Wie zelf beschikt over een prachtige foto of leuke ideeën, mag dit
altijd mailen naar info@triathlon.be met vermelding ‘stop&go_in de kijker’
30

Over Coulissen de streep
32
Sarah Van dievel
de vrouw achter
Bart Aernouts
Atleten presteren. Deze prestaties zijn dan ook
vaak het resultaat van doorgedreven training,
discipline, rust en een mengeling van omgevingsfactoren
waaronder voeding, mentaal & fysiek
welzijn, materiaal, … maar ook omkadering.
Toppers kunnen hierin ver gaan en zich volledig
laten omringen door experts die elk detail secuur
in kaart brengen om ieder toeval uit te sluiten. En
dan zijn er natuurlijk de niet-wetenschappelijke
experts die als een soort pluche om de atleet
heen hangen en hen meestal met zachte (of
harde) hand soigneren. Een omkadering die meer
invloed heeft dan men soms denkt.
In dit artikel gingen we op zoek naar de vrouw
achter Bart Aernouts, Sarah Van Dievel.
REDACTIE ¬ SOFIE DELy
FOTOGRAFIE ¬ UPLACE, SARAH VAN DIEVEL
Vanaf 2011 start Bart bij elke wedstrijd als lid
van het beruchte Uplace Pro Triathlon Team
Misschien werden mijn verwachtingen beïnvloed
door de topprestaties die Bart nog vorig jaar had
gedemonstreerd (o.a. 1e plaats op WK duatlon in
Edinburgh), maar ergens vermoedde ik dat een rijzig
figuur de deur zou opendoen van het appartement
te Merksem. Sarah was iets kleiner en frêler dan
gedacht, maar desalniettemin niet minder groots, zo
blijkt uit het interview.

Hoe het begon
Bart (26) en Sarah (26) leerden elkaar zo’n 10 jaar geleden
kennen in de atletiekclub Olse Merksem. Toen
was er nog niet direct sprake van een vonk maar er
was wel enig contact.“Bij oefeningen gebeurde het
dikwijls dat Bart mij dubbelde of dat we samen na
de oefening nog wat uitliepen”, verklaart Sarah. “Bart
was een goede atleet met veel talent maar beleefde
ook plezier aan zijn sport. Hij heeft dit heel lang
voor de fun gedaan, hij bleef ook na op trainingen,
maakte plezier, ging frietjes eten, …
en was in feite door iedereen geliefd.” De vonk
sloeg pas over een 5-tal jaar geleden. “We gingen
steeds meer dingen samen doen, ik had toen ook
een vriend maar uiteindelijk wou ik steeds meer bij
Bart vertoeven, dan wist ik dat ik een andere keuze
moest maken …”
Triatlon & duatlon
Sarah kent Bart dus al lang genoeg om zijn eerste
stappen in de triatlonwereld mee te maken. Dit
was in 2004, toen Bart zijn eerste triatlon afwerkte
en het zwemmen als een “ramp” werd ervaren. Dus
besloot Bart om met duatlon te beginnen en een
jaar later startte Bart zijn eerste wedstrijden binnen
de competitie. Sindsdien ging het alsmaar beter; Bart
haalde verschillende podiaplaatsen op belangrijke
wedstrijden en begon zich in 2009 terug te manifesteren
binnen de triatlonwereld (zie kader).
Vorig jaar nog behaalde hij successen op de lange
afstand (winst in de Ironman 70.3 van Antwerpen)
en op de Olympische discipline (winst op de ITU
European Cup in Alanya). Blijkbaar kan Bart fietsen
en lopen als een beest en behaalt hij de wereldtop;
dus hoe moet het nu verder?
There’s more in U Bart
In 2011 zal Bart aan de start komen van wedstrijden
als lid van het beruchte Uplace Pro Triathlon Team.
Uplace is een bedrijf dat sinds enkele jaren geïnteresseerd
is in de sport maar die vanaf dit jaar de
volle investering tegemoet gaat. Het doel van het
team is om de Belgische toppers (met o.a. Sofie
Goos, Rutger Beke, Bert Jammaer, …) een plaats te geven
binnen de wereldtop, via extra middelen en met
als einddoel een topprestatie in Hawaï. Hiernaast
wil Bart ook mikken op een topprestatie op het WK
IM 70.3 in Las Vegas (11/9) maar ook scoren op het
EK Olympic Distance triatlon in Pontevedra (26/6).
Sarah en Bart leerden elkaar kennen een 10-tal jaar geleden in
de atletiekclub van Merksem, 5 jaar later waren ze een koppel
Vooral dit laatste is interessant omdat een goed
resultaat daar belangrijke gevolgen kan hebben voor
een selectie voor de Olympische Spelen in Londen
volgend jaar. Als we spreken met de topsport-
afdeling van de VTDL kan Pontevedra nog een
verschil maken, maar dan moet er dit jaar nog extra
geïnvesteerd worden in Bart zijn zwemcapaciteiten.
Down Under
Met als gevolg dat Bart, in samenspraak met zijn
team Uplace en de VTDL, ervoor heeft gekozen om
zich de komende 3 maanden intensief te laten begeleiden
door topzwemcoach Darren Smith (o.a. coach
van Lisa Norden, Barbara Riveros, Daniela Ryf, …), in
Australië. Nu, Bart was wel vaker weg van huis als
hij stage moest doen. Sarah wist dit: “3 weken was
dan voor mij een periode die net iets te lang was,
tot opeens Bart met het voorstel kwam om 3 maand
te vertrekken …” En net zoals vroeger, wil Sarah ook
33

nu Bart volledig steunen in zijn professionele keuze.
“Voor Bart is dit een unieke kans en om eerlijk te zijn
weegt de triestigheid van zijn afwezigheid niet op
tegen het feit dat ik hem dit ergens zou verbieden.
De Olympische Spelen zijn een enorme uitdaging,
nog groter dan de halve afstand, en Australië is in
feite het laatste middel op weg naar dit doel. Als
dit mislukt, weet ik alvast dat ik niks in de weg heb
gelegd.” Maar er is hoop voor Australië, veel hoop.
Toeverlaat
Als we polsen naar de datum wanneer Bart terugkomt,
is duidelijk dat Sarah die met frisse tegenzin
bekend maakt. De avonden zijn eenzaam, “Bart babbelt
ook ongelooflijk graag dus is het nu wel stil hier
… ik mis hem wel”. Maar dan herpakt ze zich: “Maar
wie heeft er het moeilijkst? Ik heb hier vrienden en
familie die me kunnen opvangen maar Bart zit er
alleen in een totaal nieuwe omgeving. Het was voor
hem even zoeken in het begin. Nu moet hij ook zelf
koken en wassen. Niet dat hij dit niet kan, maar ik
doe het liever voor hem” (lacht).
¬ Als vrouw van een topsporter
wil ik Bart bijstaan.
Moest mijn man een
recreant zijn, zou ik dit
misschien niet kunnen,
voor zo’n vrouwen heb ik
veel respect ¬
Sarah weet heel goed waarmee ze bezig is. “Als je
5 dagen op een week gaat werken, dan kan het wel
eens gebeuren dat je faalt of iets fout doet. Dan
ga je de volgende dag naar je werk en je probeert
je fout recht te zetten, iets minder presteren is
dus niet zo erg. Bij Bart als topsporter is dit anders.
Je hebt maar 4 of 5 keer per jaar de kans om te
presteren en dan moet het succesvol zijn. Dus de
druk is veel hoger en er mag niks fout gaan. Daarom
ga ik mee in die voorbereiding en probeer ik om zo
weinig mogelijk dingen in de weg te leggen. En dat
kan ik wel als vrouw van een topsporter. Moest Bart
recreant zijn, zou ik dit misschien niet kunnen. Ik heb
dus enorm veel respect voor sommige vrouwen van
recreanten.”
34
Superfan
Voor de wedstrijd zal je in de nabijheid van Bart
meestal wel zijn familie en vooral Sarah zien, als
logistieke ondersteuner van haar topatleet. Ze
draagt de rugzak, geeft het materiaal aan voor de
wisselzone, staat paraat aan het water, roept tijden
af “alhoewel ik dat systeem met die vuisten voor de
tijdsaanduiding niet zo goed onder controle heb”, …
Sarah is in de ban van triatlon. Ze heeft het ooit zelf
eens geprobeerd in 2007 in Oostmalle en vond het
heel leuk, maar tijd om te trainen voor de 3 sporten
vindt ze momenteel niet.
¬ Ik heb mijn roeping gevonden
om mensen bij te staan die
willen presteren ¬
“Ik heb in het sporten nooit super gepresteerd of
podia behaald maar ik maak dat hoog niveau nu mee
met Bart en dus ga ik daar keihard in mee. Hier heb
ik dan ook mijn roeping gevonden, om mensen bij te
staan die willen presteren. Het is ook een voordeel
als je zelf aan sport hebt gedaan, je weet wat het
is. Maar misschien ben ik er iets te hevig mee bezig.
Voor de wedstrijd kan ik zenuwachtiger zijn dan Bart,
hoewel ik dit tracht te verbergen. Bij verlies ben ik
oprecht triest en denk: hoe kan dit nu … vaak is het
dan Bart die zegt: trek het je niet zo aan.”
Korreltje zout
Bart zijn leven draait rond topsport maar sport is
ook niet alles, dat is een eigenschap die Sarah ook
apprecieert. Hij hecht heel veel belang aan vriendschap
en loyaliteit. “Als geen ander weet Bart waar
hij vandaan komt en wat de mensen hebben gedaan
voor hem, dit zal hij nooit vergeten.” Een mooi sportief
gebaar was er ook vorig jaar toen Rob Woestenborghs
en Bart samen de eindmeet naderden van het
WK te Edinburgh. “Mensen dachten dat Rob Bart liet
winnen maar wisten niet wat er vooraf gebeurd was
toen Bart heeft gewacht om samen met Rob naar de
eindmeet te lopen. Bart is van oordeel dat je enkel
moet winnen als je dit verdient en hij was die dag de
sterkste. Rob en Bart zijn dan ook goede vrienden
die hun vriendschap niet willen verspillen voor een
titel, ze zijn ook van mening dat de sterkste moet
winnen.

Toekomst
Bart komt terug op 19 april en dan wordt het uitkijken
naar de eerste wedstrijdprestaties. Mocht Bart
zijn succes groter worden en verder gaan, eventueel
in het buitenland, gaat Sarah dan mee? “Mmmh,
dat weet ik niet. Ik ben een familiemens dus ik weet
niet hoe lang ik die kan missen. Afwachten denk ik,
en zien hoe belangrijk het is binnen de context.”
Die context zal binnenkort ook wijzigen, zo blijkt.
Plannen worden gemaakt, zowel binnen als buiten
de sport. We wensen hen beiden alvast veel succes
hiermee.
Meer info over Bart zijn nieuwe team via
www.uplacetriathlon.eu
Bart start op 27 maart in de ITU Continental Cup in
Mooloolaba, meer info via www.triathlon.org
Palmares Bart Aernouts
2010 1 e plaats op de IM 70.3
in Antwerpen
1 e plaats op het WK Duatlon
in Edinburgh (elite)
1 e plaats op ITU Premium European
Cup in Alanya (elite)
2009 1 e plaats op ITU European Cup
in Brno (elite)
1 e plaats op kwart triatlons
te Geel, Brugge en Knokke
2008 2 e plaats op het WK Duatlon LD
in Geel (elite)
3 e plaats op het WK Duatlon
in Rimini (elite)
2007 1 e plaats op EK Duatlon
in Edinburgh (U23)
2006 2 e plaats op het WK Duatlon
in Corner Brook (U23)
3e plaats op het EK Duatlon
in Rimini (U23)
Meer info via www.triathlon.org
“Bart is een doorzetter, altijd goedgezind en toont veel
interesse in dingen”, aldus Sarah Van Dievel
Met Uplace wil Bart in 2011 vooral mikken op de Olympische
afstand in Pontevedra (26/6), de halve afstand in
Las Vegas (11/9) en de Ironman in Hawaï (8/10)
35

eview
Loopschoenen
en blessureleed,
een onafscheidelijk
duo?
In het januarinummer van het wetenschappelijk
tijdschrift Eos kopte men de titel: “Weg met de
loopschoen, blootsvoets is gezonder.” Geïntrigeerd
door dit artikel gingen we op zoek naar de argumenten
om de Asics en de Brooks van deze tijd de
deur uit te gooien. Iedere hardloopbijbel verkondigt
toch dat je niet méér nodig hebt dan een paar
goede schoenen om te joggen? Is deze stelling nu
achterhaald en heb je niets meer nodig? Beladen
met sceptische experten gingen we het artikel
blootsvoets te lijf.
REDACTIE ¬ SOFIE DELy
FOTOGRAFIE ¬ 3ATHLON.BE
Van nature uit zijn we geen geboren hardlopers. Om
dit te staven haalt Eos de vergelijking aan tussen Usain
Bolt (momenteel één van de snelste mensen op aarde)
die in 2009 op het WK een topsnelheid haalde van
12,4 m/sec (of 44,5 km/u) terwijl dit bij een horde
wilde zwijnen 15 tot 20 m/sec (54 tot 72 km/u) is. Dit
bleek dan ook de reden waarom looponderzoek lang
uitbleef: “Iets waar we slecht in zijn, kon niet door
natuurlijke selectie geregeld zijn en was bijgevolg biologisch
gezien niet interessant”. Pas in de jaren ’80 bleek
echter dat we misschien wel traag zijn, maar als het om
afstandslopen gaat, doen weinig zoogdieren ons dit na.
37

Persistence hunts
In 2004 werden door biologen Dennis Bramble en
Daniel Lieberman een 30-tal menselijke kenmerken
beschreven die gunstig zijn om hard te lopen. Voorbeelden
zijn het vermogen om uitgebreid te zweten
en een uitstekende doorbloeding van de huid om
het hoofd letterlijk koel te houden. Korte tenen
helpen bij een krachtige afzet en lange achillespezen
werken als een elastiek dat energie absorbeert
en weer vrijgeeft. Twee miljoen jaar geleden doken
deze kenmerken op bij de mens, vandaag worden
deze voordelen nog duidelijk gedemonstreerd bij
Bosjesmannen die hun prooi uren achterna hollen
tot deze er letterlijk bij neer valt.
Het voor/nadeel van
loopschoenen
We blijken dus meester-duurlopers maar toch
hebben talrijke hardlopers blessures (zie kader).
Ergens is dat niet logisch, vindt Lieberman. “Als onze
voorouders even gevoelig waren voor chronische
overbelastingsblessures als wij nu, dan was de mens
38
“We lopen al miljoenen jaren op blote voeten of flinterdun
schoeisel. Pas sinds de jaren ‘70, met de introductie
van de loopschoen, begonnen de blessures”,
aldus bioloog Daniel Lieberman
vermoedelijk uitgestorven. Vlees zou onbereikbaar
zijn gebleven als belangrijke voedselbron. Dus de
oorzaak ligt bij externe factoren. We lopen al miljoenen
jaren op blote voeten of flinterdun schoeisel.
Pas sinds de jaren ’70 met de introductie van de
loopschoen, ging het mis.”
Blessures bij risicovolle sporten
Hardlopen hoort momenteel bij de beulen
der sporten, enkel squash en zaalvoetbal
maken nog meer slachtoffers
Hardlopen Gemiddeld 5,6 blessures
per 1.000 sporturen
Squash Gemiddeld 7,1 blessures
per 1.000 sporturen
Zaalvoetbal Gemiddeld 9,7 blessures
per 1.000 sporturen
Bron: Eos, januari 2011
Bij het lopen krijgt men een impact op de hiel die met
een kracht van 2 tot 3 keer het lichaamsgewicht kan
inslaan. Loopschoenen hebben een dikke dempende
zool onder de hiel en beperken dus deze impact, hoe
kan dit dan slecht zijn?
Onderzoek had aangetoond dat het menselijk
lichaam een dempend mechanisme bevat dat nog
sterker is dan de beste loopschoen. Alleen heeft de
loopschoen dat mechanisme bij geschoeide lopers
volledig uitgeschakeld. Lieberman had aangetoond
dat geboren blootsvoetslopers, in tegenstelling tot
geschoeide lopers, landen op hun voorvoet, waardoor
de impact grondig vermindert en er dus minder
blessures voorkomen (zie figuur hiernaast). Geef deze
blootsvoetslopers schoenen en door de dikte van de
zool verschuift hun landing van voorvoet naar hiel,
wat minder gunstig is.
In die zin kan voetondersteuning een averechts effect
hebben op andere bewegingen, stelt fysiotherapeut
Hartmann. “Vergelijk het met architectuur. De voetholte
wordt van alle kanten ondersteund door een
uiterst rekbaar netwerk van 26 beenderen, 33 gewrichten,
12 taaie pezen en 18 spieren, die zich allemaal
uitrekken en buigen als een aardbevingsbestendig
gewelf. Zoals elk gewelf wordt het onder druk sterker.
Hoe harder je naar beneden drukt, hoe dichter de
elementen bij elkaar komen te liggen en hoe sterker
het gewelf wordt.

Maar als je er van onderen tegenaan drukt – wat
ondersteunende loopschoenen doen - verzwak je de
volledige structuur.”
Schoenen = gips
Hartmann stelt dan ook dat voeten in schoenen
‘opsluiten’ gelijk staat aan het gipsen ervan. “Van een
gegipst been weten we dat de spieren binnen de
zes weken 40 tot 60% afsterven. Schoenen hebben
een vergelijkbaar effect op onze voetspieren. Als de
schoenen al het werk overnemen, verschrompelen de
spieren en verstijven de pezen.”
Bij hiellanding (zonder schoenen) krijgt de hiel
een krachtimpact van 2x het lichaamsgewicht.
Bij hiellanding (met schoenen) krijgt de hiel ongeveer dezelfde
krachtimpact, misschien iets minder door de schoenen
maar toch met dezelfde magnitude.
Bij voorvoetlanding is er een significante vermindering
van impact op het onderbeen.
Bron: Eos, januari 2011, studie Daniel Lieberman
Weg met de schoen?
Volgens de onderzoekers is er blijkbaar geen wetenschappelijk
bewijs dat loopschoenen blessures
verminderen. Maar er is ook heel weinig pro-literatuur
te vinden over blootsvoets lopen. Het argument dat
geschoeide lopers zouden moeten terug gaan naar
hun natuurlijke manier van lopen heeft zijn beperkingen.
Levenslang geschoeid lopen heeft de voetspieren,
-pezen en –gewrichten ernstig verzwakt en het
zou maandenlange fysieke voorbereiding vragen om
dit aan te kunnen. Daarbij zijn er ook zoveel verschillende
type lopers (in alle maten en gewichten) waardoor
veralgemening van het natuurlijk looppatroon
gevaarlijk is.
En de loopschoen fabrikanten, hoe gaan zijn hiermee
om? Zij springen alvast mee op de kar waardoor de
‘minimalistische’ schoen is ontstaan om het blootsvoets
lopen te imiteren en zo beenspieren terug te
versterken.
Nike Free
Vibram Five Fingers
Enkele voorbeelden van ‘mini-
malistische’ of actieve schoenen
MTB-schoen
39

VTDL-recensie
We gingen met het artikel te rade bij Robbie Billen,
looptrainer van onze topatleten binnen de VTDLtopsportstructuur
(topsportschool, beloften en
Long Distance-atleten).
id Robbie Billen
Geboortedatum
Robbie plaatste alvast een eerste kanttekening bij
de stelling dat voornamelijk loopschoenen een bron
zijn van hardlopersleed. “Loopschoenen zijn niet
noodzakelijk de voornaamste bron maar één van de
mogelijke bronnen. Wat van groter belang is bij
blessures , is onder meer:
- De biomechanische factoren, meer bepaald een
tekort aan stabiliteit in heup- en bekkenregio
- Zwakte van bepaalde spieren (bijv. Gluteus
Medius) kan leiden tot ongecontroleerd bewegen
(bijv. ongecontroleerde mediale rotatie van
bovenbeen en vaak daarmee samenhangend
ongecontroleerde pronatie).
40
29 mei 1977, Hasselt
Studies Licentiaat in de Motorische Revalidatie
en Kinesitherapie (KUL)
GGS Manuele Therapie (KUL)
Trainer A (specifiek halve fond lopers)
Werk Eigen praktijk (Bertem) + begeleiding
van toppers Vlaamse Atletiekliga &
Vlaamse Triatlon & Duatlon Liga
Kern-
activiteiten
Wervelzuilproblematiek, sport-
blessures, biomechanische screening,
loopanalyse en coaching
Contact Website: www.robbiebillen.be
Email: info@robbiebillen.be
Onderpronatie of supinatie
Overpronatie
- Belasting - belastbaarheid: men moet het lichaam
de kans geven om adaptatieprocessen te laten
plaatsvinden.
Variatie is dus belangrijk, met andere woorden meerdere
sporten combineren om belasting te verdelen
is zeker geen slecht idee. Triatlon komt hier dus
handig van pas.”
Voorvoet, middenvoet, hiel
Billen: “Atleten die op hun voorvoet landen tijdens
het lopen, hebben het voordeel dat ze optimaal
gebruik maken van de elastische eigenschappen
van voet/onderbeen. Het voetgewelf is zodanig
gebouwd dat het een soort van ‘natuurlijke veer’ is,
zoals het artikel stelt. Kuitspieren (indien voldoende
ontwikkeld) kunnen tijdens de landing energie opslaan
en terug afgeven bij het afzetten.
Bij hiellanding daarentegen werkt het systeem veel
minder efficiënt en dus meer belastend.” Moeten we
dan gewoon allemaal op de voorvoet gaan lopen?
“Daar zit juist het probleem”, stelt Robbie. “Je moet
al over een zeer goede belastbaarheid beschikken en
mechanisch perfect functioneren om met voorvoetlanding
te kunnen lopen. In het artikel vergelijkt men
ook Bosjesmannen die gewend zijn om te bewegen
op blote voeten en de meer sedentaire Westerse
mens die dit absoluut niet gewoon is, het is als het
ware een vergelijking tussen appels en peren. De
meeste recreatieve lopers kunnen voorvoetlopen
gewoonweg niet aan, waardoor het lichaam automatisch
naar een alternatief (hiellanding) gaat grijpen.
De oplossing zou kunnen zijn om een tussenweg te
zoeken: middenvoetlanding. Op die manier heeft
men de voordelen van het ene en zo weinig mogelijk
nadelen van het andere. Hierbij probeert men bij
het eerste contact van de voet op de grond zo dicht
mogelijk onder het lichaamszwaartepunt te landen
(onder bekken).”
Nog een voorstander van de middenvoetlanding
is Chris Jones, de internationale triatlon topcoach
die sinds vorig jaar ook de Vlaamse toppers bijstaat
binnen de VTDL-topsportwerking. Ook hij beveelt
hiellanding niet aan, “middenvoet ondersteuning
met een goede afzettijd is hetgeen men zou moeten
nastreven.”

Echter stellen zoals Lieberman dat die andere manier
van hardlopen (van voorvoet naar hiellanding) verantwoordelijk
is voor het merendeel van de moderne
blessures, daar kan Billen echter niet mee akkoord
gaan. “Het is vooral het gebrek aan stabiliteit en fysieke
ontwikkeling van het spiersysteem (en hierdoor
een verminderde belastbaarheid) die de oorzaken zijn
van veel blessures. Hiellanding is een automatisch
compensatiemechanisme om deze tekorten op te
vangen. Helaas is dit compensatiemechanisme verre
van ideaal (zie loopefficiëntie en hogere mechanische
belasting). Een aangepaste loopschoen kan één
van de hulpmiddelen zijn om dit tekort aan stabiliteit
op te vangen, maar is zeker geen wondermiddel.”
“Het klopt wel dat er zeer weinig wetenschappelijk
bewijs bestaat dat loopschoenen blessurepreventief
werken. Dit wordt echter wel gesuggereerd door
verschillende merken van loopschoenen, in het kader
van hun marketing. Maar aan de andere kant wil dit
ook niet zeggen dat we allemaal opeens blootsvoets
moeten gaan lopen. De blessuregraad zou effectief
exponentieel stijgen omdat ons lichaam hier gewoon
niet (meer) voor gemaakt is!”
Passieve of actieve loopschoen
Billen: “Indien je een atleet bent met een goede
stabiliteit, loopstijl en belastbaarheid, dan kan je bij
wijze van afwisseling af en toe opteren voor actieve
schoenen met als doel de stabiliteit en belastbaarheid
(en loopefficiëntie) te verhogen. Belangrijke
voorwaarde is wel dat je lichaam hier klaar voor
moet zijn en belastbaar genoeg!
Beschik je over een beperkte stabiliteit, dan kan je
hieraan werken en intussen kiezen voor schoenen die
helpen om dit gebrek aan stabiliteit op te vangen.
42
“Er is momenteel weinig bewijs dat loopschoenen blessures
voorkomen. Maar dit wil ook niet zeggen dat we die moeten
weggooien, de blessuregraad zou stijgen want niet iedere
loper is hier klaar voor”, aldus loopcoach Robbie Billen
Bijvoorbeeld: lichte antipronatie schoen of neutrale
schoen met lichte steunzool om pronatie op te vangen.
Kies nooit voor een te rigide schoen, een schoen
met zeer veel correctie of een te rigide steunzool.
Hierdoor gaat men de voet opsluiten en krijgt men
niet de kans om te profiteren van de mechanische
eigenschappen die men gratis gekregen heeft van
moeder natuur (bijv. veermechanisme in de voetboog).
Bovendien gaat men hier nog meer de neiging
hebben om te landen op de hiel.”
Conclusie
Billen: “Voor de betere atleten (qua niveau,
stabiliteit/belastbaarheid) kunnen actieve schoenen
een meerwaarde betekenen. Stabiliteit, looptechniek
en efficiëntie kunnen hierdoor verbeterd worden.
Maar ook hier is voorlopig nog geen degelijk wetenschappelijk
onderzoek over gepubliceerd. Alleszins
dient men er voorzichtig mee te beginnen om het lichaam
de kans te geven zich aan te passen aan deze
nieuwe schoenen. Het kan een aanvulling zijn, maar
geen vervanging van de klassieke loopschoen.
Echter voor de meeste ‘gewone’, recreatieve lopers
of triatleten is lopen met een actieve schoen te
hoog gegrepen. Hun lichaam is hier vaak (nog) niet
klaar voor. Stabiliteit in de onderste ledematen is
hier meestal te beperkt waardoor je meer pro-
blemen gaat creëren in plaats van ze op te lossen.”
Lopen met actieve schoenen doet men het best op
advies of onder begeleiding van een sportarts of
deskundige.
Bron artikel “Weg met de loopschoen”
(Eos, januari 2011). Meer info over de studie van
Lieberman via http://www.runbare.com/389.
Tip: check ‘natural running’ via youtube.

Jeugd
Van Turnster
tot Triatlete
Sofie Rubbrecht
In editie 2010/3 van stop&go werd uitvoerig uit
de doeken gedaan waarom tri- of duatlon een
perfecte sportcombinatie is voor het kind maar
er werd ook verwittigd voor de gevaren die om
de hoek sluimeren. Elk kind is uniek en heeft een
verschillend groeipatroon waardoor een speelse,
maar aangepaste en attente begeleiding nodig is.
Er is tijd om te groeien en een kind verliest nooit
tijd, waarschijnlijk nog het minst als het aan het
spelen is. Maar wat als een kind goed kan spelen,
wat als talent blijkt, hoe kunnen we deze kinderen
begeleiden? De redactie ging op zoek naar een
beloftevolle jeugdtriatlete die de topsportwereld
toch al een tijdje kent. We gingen een gesprek aan
met Sofie Rubbrecht …
REDACTIE ¬ STIJN DEMEULEMEESTER
FOTOGRAFIE ¬ VTDL
Een sportieve familie
Hoewel Chris Rubbrecht, de papa van Sofie, een
pionier was binnen de triatlonsport en samen met
zijn vrouw een volleybalverleden heeft, laten ze hun
kinderen vrij in de keuze wat te doen in hun vrije tijd.
De 3 jongere zussen van Sofie hebben zo hun eigen
interesses. De ene zus tennist, een andere doet aan
judo en pikt af en toe een tri- of duatlon mee, puur
voor de fun. Een derde zus noemt Sofie “niet zo sportief”.
De mama beoefent nog steeds de volleybalsport
en slaat af en toe een balletje op het tennisterrein.
Papa Rubbrecht zit eigenlijk al heel lang in onze sport.
“Al van in mijn studententijd deed ik af en toe aan
Sofie Rubbrecht nam vorig jaar de titel in haar categorie
B-jeugd tijdens het BK jeugdtriatlon te Zwevegem
(foto Stijn Audooren)
43

triatlon, ik heb nog aan de start gestaan met legendes
als Fons Hamblok en Karel Blondeel. Velen weten
het niet maar ik doe al jaren triatlon, louter voor het
plezier. Ik droomde er ook al jaren van om eens een
volledige triatlon tot een goed einde te brengen en
vorig jaar ben ik daar dan ook in geslaagd toen ik moe
en voldaan de finishlijn van Limburg226 bereikte. Sofie
heeft me ook op een andere manier doen genieten
van de tri- & duatlonsport. Met haar kom ik nu op veel
plaatsen in Vlaanderen en daar ze voor de wedstrijd
vooral rust wil, wou ik mezelf nuttig maken en ben ik
me beginnen engageren als scheidsrechter. Iets wat ik
met hart en ziel doe.”
Topsportschool turnen
Toen Sofie bijna 4 jaar geleden lid werd van de
Lommelse Triatleten, had ze al een ganse topsportcarrière
achter de rug. Ze was spelenderwijze in contact
gekomen met het turnen en sloot zich als klein
meisje aan bij Turnclub De Eik in Lommel. Nu moet
je weten dat turnen kinderen reeds op zeer jonge
leeftijd kan confronteren met topsport aangezien de
belangrijkste eigenschappen (lenigheid, coördinatie, …)
het best trainbaar zijn op deze jonge leeftijd. Deze
vroegspecialisatie is dus op vele vlakken het tegenovergestelde
van triatlon en duatlon.
“In de topsportschool turnen werd veel meer getraind
op explosiviteit”, verklaart Sofie. “Na iedere korte
inspanning of sprong werden vrij lange rustpauzes
ingelast. Ook in het krachthok gebruikten we veel
meer gewichten dan nu en werd er veel meer op buik-
44
id Sofie Rubbrecht
Geboortedatum 27 juni 1995
Geboorteplaats Lommel
Gewicht 50 kg
Gestalte 163 cm
Club LT (Lommelse Triatleten)
Favoriete
triatleet/triatlete
Emma Moffat (AUS)
Sportief doel Meedoen aan het EK triatlon
voor 2011
voor junioren (Pontevedra,
26/6)
Palmares 2de plaats BK triatlon 2009
1ste plaats BK duatlon 2010
1ste plaats BK triatlon 2010
Vooral de langetermijnvisie van de trainers
en de omkadering binnen de topsportschool triatlon
overtuigden de ouders van Sofie
en beenspieren getraind.” Toen ze negen was, nam ze
voor het eerst deel aan turnwedstrijden waar je in de
vele disciplines een vaste oefening moet doen. Pas bij
de miniemen (10, 11 jaar) mag je op de verschillende
verplichte toestellen een eigen inbreng introduceren.
Toen werd ook duidelijk dat de balk Sofie haar
troef was. Verschillende titels als Limburgs kampioen
en ereplaatsen op Vlaamse en Belgische kampioenschappen
brachten haar naar Gent waar de topsportschool
turnen gehuisvest is. Echter na 1 jaar besliste
ze zelf om er terug uit te stappen. “Ik had er geen zin
meer in omdat ik door onze trainers veel te hard onder
druk werd gezet terwijl het gevoel heerste dat het
er toch telkens net niet inzat. Wekelijks trainden we
zo’n 30 uren. Ook qua voeding ondervond ik dat we
een veel te streng regime ondergingen. Velen werden
ook op non-actief gezet omdat ze van de ene blessure
in de andere sukkelden. Na de 3-weekse zomer-
vakantie probeerde ik het nog even maar 14 dagen
later gooide ik definitief de handdoek in de ring.”
Door toeval naar triatlon
Gek genoeg bracht de topsportschool turnen, waar
wekelijks ook ballet op het programma stond, Sofie in

de richting van onze sport. “Tijdens de zomer kregen
we 3 weken rust met de opdracht om elke dag een half
uurtje te kiezen uit 3 sporten: zwemmen, fietsen of lopen.
We moesten dit doen voor onze algemene conditie.
En daar ik ook iedere zomer vol bewondering naar
de triatlon in Lommel keek, deed ik die zomer eens
voor de fun mee aan een zwemloop. Dat was echter
geen succes en viel eerlijk gezegd redelijk tegen.”
¬ Door haar turnverleden
had Sofie een beter gevoel
voor coördinatie, stabiliteit en
evenwicht dan haar oudere
zwemgenoten ¬
Zoals u reeds kon lezen probeerde Sofie na die zomervakantie
nog even het regime van de topsportschool
turnen te handhaven voor ze definitief een andere
weg insloeg. Toch stond ze nog niet onmiddellijk aan
de deur van de Lommelse Triatleten, waar haar vader
ondertussen al jaren lid was. Hoewel ze reeds aan een
zwemloop had deelgenomen, dacht ze nog helemaal
niet aan triatlon. In september van dat jaar sloot ze
zich aan bij een plaatselijke zwem- en atletiekclub.
“Ik wilde vooral sporten om niet stil te zitten en om
me niet te vervelen”, verklaart Sofie. “In de zwemclub
werkten ze met niveaugroepen en daar ik nauwelijks
ervaring had, kwam ik in een groep terecht waar de
gemiddelde leeftijd iets jonger was dan de mijne.
Ik moest bij hen trainen om eerst de slag te leren.”
Echter door haar turnverleden had Sofie een beter
gevoel voor coördinatie, stabiliteit en evenwicht dan
haar baangenootjes … “Ik kon me telkens heel goed inbeelden
wat de trainer zei en daar iedere niveaugroep
in een aparte baan oefende, mocht ik geleidelijk aan
baan per baan opschuiven. Ik zwom 3 keer per week
en ging daarnaast nog eens 2 maal naar de atletiekclub
waar ik kennis maakte met alle onderdelen vooraleer
ik mijn liefde voor het lopen definitief ontdekte.
Pas een half jaar later deed ik opnieuw een zwemloopje
mee. Toen is de vonk pas echt overgeslagen en
heb ik me aangesloten bij de Lommelse Triatleten.”
Topsportschool triatlon
Pas het jaar erna, in 2009, deed ze haar eerste tri- en
duatlons binnen de categorie jeugd B. “Echt supervlot
verliep dat niet want ik fietste niet of nauwelijks en
verloor telkens enorm veel tijd in de wisselzone.”
Pas op het einde van het seizoen kreeg ze dit toch al
iets beter onder de knie en boekte ze haar allereerste
winst in een jeugdwedstrijd. Tijdens een ‘Triatlon:
Ook voor U’-testmoment (vroegere talentdetectie)
kwam Sofie bovendrijven en kreeg ze opnieuw de kans
om in de topsportschool te stappen. Gezien haar ervaring
in het turnen zal het een weloverwogen keuze
geweest zijn. Het waren vooral de langetermijnvisie
van de trainers en omkadering die Sofie en haar ouders
overtuigd hebben. “Het gaat er hier minder hard
aan toe dan in het turnen en we trainen hier ook niet
dezelfde immense trainingsvolumes. De 3 verschillende
sporten zorgen ook voor de nodige afwisseling.”
Als tweedejaars in de categorie jeugd B stapte ze dus
in de topsportschool. Daar leerde ze ook de specifieke
kneepjes van het vak waardoor ze in 2010 zowel in
tri- als duatlon de Belgische titel mee naar huis mocht
nemen. Sofie is naast haar triatlonclub ook nog steeds
lid van de zwem- en atletiekclub. “Ik kom er maar
zelden meer. Af en toe in de vakanties en weekends pik
ik eens een training mee. Maar het geeft me vooral ook
de mogelijkheid om in de winter eens voor het plezier
deel te nemen aan een zwemwedstrijd of veldloop.”
The parents speech
Als we de ouders van Sofie ondervragen naar de
nieuwe sportcarrière van hun dochter, is duidelijk dat
er opluchting heerst. “Sofie is eigenlijk iemand die heel
graag aan sport doet.
“Natuurlijk droom ik er van om ooit deel te nemen aan de
Olympische Spelen, maar momenteel zou ik al heel blij zijn
met een EK-deelname voor junioren”, Sofie stapt vanaf 2011
in de internationale juniorenreeks
45

Na haar keuze om uit de topsportschool turnen te
stappen was het niet zo eenvoudig om af te kicken
van 30 uren sport per week. Eerst probeerde ze judo
maar dat was niet helemaal haar ding en door het
zwemmen te combineren met atletiek kwam ze nog
niet eens in de buurt van de helft van wat ze het
jaar ervoor gewoon was. Toch was dit heel moeilijk
te combineren met het reguliere onderwijssysteem.
Daarom kwamen we met het voorstel van thuis-
onderwijs, dat een mogelijkheid zou zijn om haar meer
tijd te geven. Via het topsport jeugdproject binnen de
verschillende regio’s kwamen we ook meer te weten
over de topsportschool triatlon zelf. We merkten dat
dit helemaal niet hetzelfde was als in het turnen waar
je eigenlijk je kind volledig moet afstaan.
We zagen Sofie toen nauwelijks 1 dag in de week en
ook tijdens de schoolvakanties moest ze gaan trainen
in Gent. Daar hadden wij het als ouders heel moeilijk
mee. We zagen de jeugd van Sofie afbrokkelen maar
het was haar eigen keuze net zoals ook zij met de
vraag kwam om te mogen deelnemen aan de testen
voor toelating in de topsportschool.
Daarmee hadden we geen enkel probleem want we
waren op de hoogte van de rustige basisopbouw met
het oog op de toekomst. We zijn zelfs van mening
dat ze nu een veel betere jeugd heeft dan wanneer
ze niet op de topsportschool zou zitten. Na het mid-
46
Een week topsportschool door de ogen van Sofie rubbrecht
Maandag Opstaan om 7u, eten en dan om half negen begint de looptraining. Rond half tien begint de
krachttraining. Om 11u15 moeten we op de schoolbanken zitten tot 15u25 en om 16u begint de
zwemtraining tot 18u.
Dinsdag Om 6u15 opstaan, de training (zwemmen) begint om 7u tot ten allerlaatste 9u want onze lessen
starten om 9u20 tot 15u25. Om 16u start de looptechniektraining.
Woensdag Om 7u opstaan, om half negen naar school tot 12u55 en om 13u45 begint de stabilisatietraining.
Daarna (om 15u ongeveer) hebben we fietstraining.
Donderdag Idem als dinsdag maar we hebben om 14u35 al met school gedaan en dan hebben we om 15u
looptraining met daarna krachttraining.
Vrijdag Idem als maandag, en na de zwemtraining gaan we dan naar huis.
¬ Na haar keuze om uit de
topsportschool turnen te
stappen was het niet zo
eenvoudig om af te kicken van
30 uren sport per week ¬
delbaar heeft ze dan ook nog alle kansen om verder te
studeren en dit al dan niet met sport te combineren.
Wij zijn heel blij voor haar want kinderen mag je niet
dwingen en moet je zelf keuzes laten maken, binnen
bepaalde grenzen natuurlijk. Bovendien hebben we nu
ook helemaal niet het gevoel dat we ons kind missen
of niet zien opgroeien.”
Toekomst
Sowieso krijgt Sofie als 15-jarige jonge triatlete alle
kansen binnen de topsportschool om rustig te groeien
en te luisteren naar haar lichaam. Haar trainer Marc
Geerts kan dan ook een karrenvracht aan specialisten
raadplegen om haar nog steeds op een kindvriendelijke
manier klaar te stomen voor de toekomst,
wie weet de Olympische Spelen. Wanneer we Sofie
polsen naar de reden van haar keuze en hoe ze zelf
haar toekomst ziet, vertelt ze het volgende: “Ik vind
triatlon en duatlon enorm leuke sporten want er zit
veel afwisseling in. Je moet je niet altijd focussen op
dezelfde sport. Bovendien vind ik het ook een eerlijke
sport, de beste zal altijd winnen. Ik heb ook niet echt
het gevoel dat ik veel moet opgeven voor mijn sport.
Ik vind het allemaal enorm fijn en zeker de moeite
waard. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik mijn vriendinnen
van thuis niet zo veel zie, maar we spreken
veel af in het weekend. Na de topsportschool ga ik
zeker nog verder studeren. Wat precies weet ik nog
niet maar dat zijn zorgen voor later. In de triatlonsport
droom ik er natuurlijk van om ooit deel te nemen aan
de Olympische Spelen. Ook WK’s en EK’s staan op het
verlanglijstje. Maar voorlopig zou ik heel blij zijn als ik
in de nabije toekomst eens mee mag naar het EK voor
junioren. Ik zie het wel en zal er heel hard mijn best
voor doen.”

www.verzeker-je-online.be
de premiekampioen!
VERZEKERINGEN KAN JE OVERAL AFSLUITEN, MAAR ENKEL BIJ CALLANT AAN DE LAAGSTE PRIJS!
Op www.verzeker-je-online.be kan je snel en eenvoudig de goedkoopste polissen afsluiten, 24 uur op 24, 7 dagen op 7.
Callant Verzekeringen is de nummer 1 makelaar in jouw regio en kan als grootste makelaar de beste tarieven bekomen.
Callant consulteert alle verzekeraars om jou de laagste premie te kunnen aanbieden.
Dankzij de selfservice op www.verzeker-je-online.be waar jij zelf je polis afsluit, besparen wij op personeel en kunnen
wij de laagste premie garanderen! Heb je elders toch een voordeligere polis aangeboden gekregen? Dan betaalt Callant
Verzekeringen jou het verschil terug!
WERKEN BIJ CALLANT? SURF NAAR WWW.CALLANT.BE/JOBS
Callant
Verzekeringen
garandeert
de laagste prijs!
Callant Verzekeringen is één van de initiatiefnemers van het project Code Roth.
Negen amateur-sporters proberen onder begeleiding van Luc Van Lierde
om in tien maanden tijd de eindstreep te halen van een triatlon.
Meer weten over dit project? Surf dan snel naar www.coderoth.be!
© photonews
www.kliek.be