dec 2006 - HABE - Hogeschool Gent

eha-info
Hamburgers, auto’s, TV’s, zijn eraan onderworpen;
ziekenhuizen, regeringen, theatergezelschappen,
ontsnappen er evenmin aan:
kwaliteitsmetingen. In het onderwijs worden
ze benoemd als ‘examens’ aan studentenzijde
en (zelf )evaluaties aan personeelszijde. Voor
het bindmiddel tussen student en docent -het
departement- ontwikkelde een student een
meetinstrument.
Zoals alle andere dagen stond ik die dag voor de deuren
van de aula mijn vrienden op te wachten om de les bij
te wonen. Zoals alle andere dagen was de topic van die
dag de cursusverkoop. En van de cursusverkoop werd
al gauw naar een ander probleem overgeschakeld. Bij al
dat geweeklaag vroeg ik mij plots af of alleen mijn klas
door de ‘malaise’ getroffen werd? Hoe was het gesteld
bij de andere jaren? Wat zou de gemiddelde student
handelswetenschappen of bestuurskunde denken over
het reilen en zeilen op het departement? Het resultaat
was de tevredenheidsenquête.
383 of bijna één derde van de HABE-studenten
vulden de vragenlijst in. De opdracht was simpel:
geef per vraag een beoordeling, gaande van 1 tot
5, van niet akkoord tot volledig akkoord, van niet
graag tot heel graag. De enquête bestond uit 2
delen; het eerste handelde over “Academische
opleiding” en het over “Departementale omgeving”.
Elk onderdeel werd afgesloten met een
concluderende vraag.
De laatsten zullen de eersten zijn. Daarom beginnen
we met de allerlaatste vraag (deel C): “Hoe
graag ben jij student bij HABE?”. Onze student
is blijkbaar graag HABE-er, want 52,95% antwoordde
4 of 5 en liefst 91,22% minstens 3. Ook
de A en B eindvragen leverden een positief beeld
van het departement op. 68,39% quoteerde met
minstens een 4 voor de “Academische opleiding”
terwijl 52,4% minstens een 4 gaf voor “Departementale
omgeving”.
Maar als het departement zo’n goede cijfers krijgt,
waarom is er dan zoveel kritiek? Om hierop een
antwoord te vinden, bekeken we alle vragen waarop
gemiddeld minder dan 3 gescoord werd. Wat
sprong er uit? 78,52% der geënquêteerden vindt
4 opeenvolgende uren van hetzelfde vak van het
goede teveel. Aan de ‘te weinig’zijde onthouden
jaargang 12
nr. 94 | december 2006 |
beha-info@hogent.be
Departementaal meetinstrument: de tevredenheidsenquête
inhoudstafel
HABE: de tevredenheidsenquête
Het sprekend hoofd
4BK bij korpschefs Vlaamse politie
Mensen met een missie
De Grote Mannen Enquête
Frustratie in de dug-out
Op avontuur
HABE-ers zwermen uit
Het leven in HW met C & A
To be or not to be
Horeca in de Voskenslaan
Puzzel & fotospel
Het fotospel gespeeld (interview)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
12
we: het gebrek aan fietsenstallingen, het plaatsgebrek
in de cafétaria’s, het te beperkte menuaanbod.
Ook het gebrek aan informatie over de
finaliteitkeuzes wordt aangehaald. Ondanks de
vele officiële inspraakorganen meent 53,68 %
van de studenten geen stem te hebben aan het
departement. Ondanks alle bestaande communicatiekanalen,
wordt er blijkbaar onvoldoende
of toch niet via het passende kanaal gecommuniceerd.
Anderzijds kan men de student niet echt
van rechtlijnigheid beschuldigen: enerzijds kaart
hij aan geen medezeggenschap te hebben, maar
anderzijds geeft niet minder dan 87,66% onomwonden
toe niet actief te willen deelnemen aan
het dagelijks bestuur.
Waar knelt het schoentje het meest? Bij de boeken-
en cursusverkoop. Slechts 12,34% van de ondervraagden
ondervond geen problemen; 76,53%
vindt dat er meer boeken besteld moeten worden
lees verder op pagina 2
Citaat
Management is de meest scheppende van alle kunsten. Het is de kunst talenten op de juiste manier in te schakelen.
Robert McNamara, Amerikaans politicus

vervolg van pagina 1
en volgens 67,39% kunnen de openingsuren van
de boekenverkoop beter.
Het plaatsgebrek in de lokalen is specifiek aan één
studierichting verbonden. Bestuurskunde kent dit
probleem niet; dik 50% van de ondervraagden uit
Handelswetenschappen beklaagt zich over het
plaatsgebrek. Hier moeten we wel rekening houden
met het gegeven dat deze opleiding de laatste
jaren enorm populair geworden is en men tovert
nu eenmaal geen nieuwe aula’s uit de hoed.
Wat kan men volgens mij concluderen? Er zijn inderdaad
een paar pijnpunten. Aan sommige kan
gemakkelijk verholpen worden, voor andere ligt
het wat moeilijker. Toch is de student fair genoeg
om hiervoor niet het departement af te schrijven.
Misschien is het aangewezen om deze ergernissen
ernstig te nemen en ervoor te zorgen dat de
student tevreden blijft.
Met dank aan Nicolas Pauwelyn en Neji Milad voor
de hulp bij de verwerking.
Gezocht
Colofon
redactie | Liesbeth Averhals, Klaas Bernaert, Myriam De
Bruyne, Ewout De Saeger, Wouter Lust, Bram Noterman,
Ludo Peferoen, Mia Thienpont, Els Van Braeckel, Barbara
Van Santen, Davy Vercruysse, Carl-Philippe Verfaillie.
lay-out | Marc Popelier, www.cluster-graphics.be
eindredactie | Myriam De Bruyne
verantwoordelijke uitgever | Ludo Peferoen, Departement
HABE, Hogeschool Gent.
contact | beha-info@hogent.be
cedric van acker
2de & 3de bach. HW
Oproep aan jongeren met theaterliefde;
ervaring is niet nodig, enthousiasme volstaat!!!
theatergroep B CoNcEpT
Lennert Bille
1ste Bach. Bestuurskunde & Publiek Management
Lennertbille@hotmail.com
Wist je dat…
Myriam De Bruyne, het ‘opperhoofd van de redactie’,
de aanwezigen op de eerste vergadering
van de participatiecommissie de kleren van het lijf
zaagde om “Wist je datjes”?
2 beha-info december 2006 | nr 94
Het sprekend hoofd
Met de volle inzet van haar kinderlijke lieftalligheid lijkt
het meisje naar ons toe te zweven. Zij wordt bewogen als
door pure energie. Haar ogen stralen. En kijk, wat heeft
zij aan? Een manteltje van lichtende elektriciteit! Met de
groeten van Electrabel. De magische stroom komt wel van
ons, maar hij is van jou. “Het is jouw energie”.
Ik vrees dat hier en daar een ouder nu geduldig aan zoon-
of dochterlief aan het uitleggen is waarom het nachtlampje
echt wel even gelukkig is met City Power, Luminus of
Nuon. Dat het lichtje brandt dank zij het wriemelen van de elektronen die reeds in het metaal van het lampje zitten
en daar ondanks alle wriemelen blijven zitten. Dat Electrabel niets anders kan dan die elektronen in het lampje heen
en weer doen bewegen, zoals de andere energieproducenten dat doen, en er geen andere kan sturen. Dat er behalve
prijs dus geen reden is om van leverancier te veranderen. Ik wens deze ouders veel succes toe.
Wat is het eigenlijk dat Electrabel wil gezegd krijgen met de slogan: “Het is jouw energie”? Toch niet dat Electrabel
een speciale formule heeft om elektronen te doen oscilleren die overeenstemt van de verschillende persoonlijkheid van
de individuele consument? Toch niet dat je met de energie geleverd door Electrabel tal van nieuwe mogelijkheden
hebt voor je persoonlijke plannen? Toch niet dat Electrabel zijn klanten vrij laat om met de geleverde elektriciteit
te doen wat ze willen terwijl de concurrenten allerlei boze beperkingen opleggen en er zelfs niet voor terugdeinzen
de huisvrede te breken om die te controleren?
De slogan “Het is jouw energie” is dus in wezen onzin (vergelijk de vishandelaar die zou adverteren: “Het is jouw
kabeljauw”). Hij lijkt iets te zeggen, maar zegt eigenlijk niets. En hiermee doet Electrabel een kleine eigen bijdrage
tot de groeiende tendens naar zwakzinnigheid die zich in een aantal segmenten van onze cultuur aftekent. In zijn
boek “The meaning of it all” stelt de Nobelprijswinnende wetenschapper Richard Feynman dat het tijd is dat het
denkende deel van de bevolking zich gaat verweren. Dat wij bijvoorbeeld zelf publiciteitspanelen of zendtijd huren
met de boodschap: “Beledigt een advertentie uw intelligentie? Weiger dan het product te kopen”. Ikzelf ben op
lange termijn redelijk optimistisch en geloof dat binnen honderd jaar de collectieve mensheid hartelijk zal lachen
om de onzin waarmee men anno 2006 zaken als elektriciteit aan de man dacht te moeten brengen.
De reclamewereld wordt beheerst door een andere logica dan de academische wereld. In de academische wereld komt
het erop aan om zinnige zaken te zeggen, en om te vermijden dingen te zeggen die iets lijken te zeggen, maar bij
nader toezien niets zeggen. Het is dan ook een bijzonder onvruchtbaar idee om de twee werelden te gaan mengen. In
Zweden, Denemarken, Duitsland, en nu in Nederland, werd bijvoorbeeld een systeem gelanceerd waarbij studenten
gratis cursussen van het internet kunnen downloaden, en waarvan de kosten gedragen worden door adverteerders
in ruil voor publiciteit. Zo verschijnen in een hoofdstuk van een cursus chemie van ongeveer 19 bladzijden zeven
advertenties van bijna een halve pagina. Gelukkig zijn de reacties vanuit het Vlaamse Hoger Onderwijs totnogtoe
afwijzend. Reclame en academia gaan gewoon niet samen.
Maar, zal je zeggen, wat omtrent de commerciële publiciteit die we in de traphallen van onze eigen campus aantreffen
(op dit moment voor Quick Demoniak Burgers: “Laat de DUIVEL in je los!”)? Goed opgemerkt. Die horen
ook niet thuis bij ons.
prof. dr. ludo peferoen
departementshoofd

Vier BK ontmoet korpschefs Vlaamse politie
Flikken(studie)dag in Brussel
Donderdag 19 oktober trokken wij, tweede licers
bestuurskunde, in het kader van de module organisatiemanagement
naar Brussel voor een studiedag
over leiderschap bij de politie. Getooid in onze hippe
HABE T-shirts, legden wij aandachtig onze oortjes te
luister bij de Vlaamse korpschefs. Jammer genoeg
staken zij niet in uniform en daar ging de gehoopte
oestrogeen-boost bij de vrouwelijke studenten.
Het programma “Naar een nieuw profiel voor de
politieleider: Meer manager, minder politieagent?”
was voorzien van vijf gewichtige sprekers, met name
dr. Sofie De Kimpe, Prof. Willy Bruggeman, dr. Dominique
Van Ryckeghem, Prof. Lex Cachet en Prof.
Paul Ponsaers. Zij vertelden wat een ‘discours’ is
en hoe een politieagent zijn discours vormt. Ze zetten
het profiel van de Vlaamse korpschef uiteen en
leerden ons over het verschil tussen een manager en
een leider. Als afsluiter nam een Nederlander met
een sappig accent ons mee in de diepten van de bestuurskundige
visie op leiderschap bij de politie.
Met onze notitieblok en beste balpen in aanslag
zetten wij ons schrap voor een namiddag vol
nieuwe informatie. Alle goede moed ten spijt, liet
ons achterwerk al snel weten dat de zitfaciliteiten
niet optimaal waren voor vier uur luisteren.
Daarenboven werden onze zweetklieren massaal
gestimuleerd door de tropische temperaturen in
de goed bevolkte zaal.
Het debat werd geopend met twee stellingen. De
korpschef zou teveel manager zijn en te weinig
aandacht hebben voor de maatschappij. En welke
leiderschapstijl moet een korpschef hanteren? Deze
items waren de leiddraad doorheen de verschillende
uiteenzettingen.
De eerste die ons vol enthousiasme toesprak was
Sofie De Kimpe, die een doctoraat schreef over de
huidige situatie onder de Vlaamse korpschefs. Zij
schonk veel aandacht aan de term discours, die
wij hebben opgevat als een sociaal construct in het
denken van de mens dat tot stand komt tijdens allerhande
interacties.
Volgende in de rij was Prof. Bruggeman die uiteenzette
hoe de situatie in de toekomst zou moeten
zijn. Hij verblijdde ons met de boodschap dat zijn
tekst op het internet te vinden was. Notitieboekjes
werden dichtgeklapt en we gingen op zoek naar
een comfortabeler zithouding. Tijdens de interessante
toespraak hebben wij onze medeluisteraars,
de korpschefs, geobserveerd en zijn we tot het niet
wetenschappelijk onderbouwd besluit gekomen dat
de job van korpschef zeer stresserend moet zijn, tenminste
als de haardos als barometer kan fungeren.
Eindconclusie: hoe groter het onbegroeide eiland,
des te langer de eigenaar ervan in het vak zit.
En toen kwam de koffiepauze! En nu onze excuses
aan mevrouw Easton. Omdat onze aandacht na de
pauze snel bergaf is gegaan. We hadden moeite om
het taaltje van onze Noorderbuur te begrijpen.
We hebben nog een paar gouden tips in petto voor
medestudenten die een paper moeten presenteren.
In navolging van de Nederlandse professor raden
wij iedereen aan te beginnen met het opsommen
van redenen waarom de uiteenzetting niet erg interessant
zal zijn: “U zult jammer genoeg powerpointplaatjes
moeten missen”. Daarnaast kan je je
op voorhand verontschuldigen voor je betoog want
“de u gestelde vraag is zeer moeilijk te beantwoorden
en dat zeker binnen de voorziene tijd” en “er is
haast geen empirische informatie voorhanden om
uw woorden te onderbouwen”. En wij voegen daar
als rasechtige Vlamingen nog aan toe dat ondertiteling
misschien ook geen slecht idee was.
Onze noorderbuur wist ons ook nog te vertellen dat
korpschefs “multidimensionele circusartiesten”
zijn die dansen op verschillende slappe koorden.
Doe het hen maar eens na! Die koorden stellen
volgens Prof. Cachet -de noorderbuur van dienst-
leiderschap voor.
Moraal van het verhaal
Als laatstejaars bestuurskunde konden we het
gros van de behandelde materie in de juiste context
plaatsen en er zelfs een aardig mondje over
meepraten. Het tegendeel zou wellicht menig
Op de foto met superflik Steven De Smet
Een en al aandacht
docent met verwondering vervullen. Als voorbeeldige
bestuurskundigen hebben wij dan ook een
“kritische” bril opgezet bij de uiteenzettingen, al
durfden wij onder het toeziend oog van de strenge
korpschefmenigte onze mond amper te openen.
Prof. Ponsaers beëindigde de namiddag op een
positieve noot aan ons adres: “Er moet plaats zijn
voor jonge mensen om leiding te geven”. Onze Tshirts
hebben dus hun werk gedaan, waarvoor onze
dank aan het departement! Maar mogen wij van
de gelegenheid misbruik maken om erop te wijzen
dat wij het zeer jammer vonden dat de afzwaaiers
van BK op de aansluitende receptie niet aanwezig
mochten zijn omdat organisator Uitgeverij Vanden
Broele ons liet deelnemen voor 20€ in plaats van
120€, maar dan zonder bijhorend boek en receptie.
En dan maar zeggen dat “netwerken” oh zo
belangrijk is! You are dismissed!
stefanie kerkhof & marijke van obberghen
2de lic BK
december 2006 | nr 94 beha-info 3

SOVO-nieuws
• Welcome to the city, de verwelkomingsfuif van
de HGSR, Sovoreg VZW en BOX voor de studenten
van de Hogeschool Gent werd weer een succes.
Volle zalen op 19 oktober in het ICC, puike muziek,
volop ambiance of zoals een fuifnummer
scandeerde in zijn gsm: ‘waar zitte gij, dat is hier
een tof feestje jong’.
• Op 19 oktober jl. besliste de raad van bestuur van
SOVOREG VZW om in de resto’s en de cafetaria’s
van de Hogeschool Gent een meerprijs aan te rekenen
aan externe gebruikers. Vanaf 1 november
is de prijsdifferentiatie een feit. Voor klanten met
een studenten- of personeelskaart, de gerechtigde
gebruikers, verandert er niets. Welkom op het
weekmenu www.hogent.be/sovoreg.
• De nieuwe prijs voor een fair trade drankje in
resto of cafetaria: voortaan slechts € 0.40.
Philippe Ruysschaert
directeur SOVOREG vzw
Gents stadsbestuur
ronselt actief studenten
De stad Gent heeft beslist om ook dit jaar reclame
te maken voor Gent als studentenstad: deze
maand krijgen 20.000 laatstejaars secundair onderwijs
uit Oost- en West-Vlaanderen en delen
van Antwerpen en Vlaams-Brabant een magazine
toegestuurd waarin de stad zich voorstelt. “Vorig
jaar deden we dat een eerste keer, toen met
een bescheidener magazine”, zegt schepen van
Onderwijs én lid van de Hogent Raad van Bestuur
Rudy Coddens (SP.A). “Als het studentenaantal
in Gent blijft stijgen en de uitstraling van Gent
als studentenstad toeneemt, is dat onder andere
dankzij dit soort initiatieven.”
4 beha-info december 2006 | nr 94
Mensen met een missie:
de jaarverantwoordelijken
De kerstperiode zit er aan te komen... Het is een
feit dat na dat het feestgewoel de examens voor
de deur staan. Binnenkort zit er een examenrooster
in de bus. Voor de één zal het meevallen,
voor de ander niet. Wist je dat je bij je jaarverantwoordelijke
-je weet wel, hij of zij die zich bij het
begin van het academiejaar opofferde om je klas
te vertegenwoordigen in het participatiecomité-
kan aankloppen als je opmerkingen hebt over het
rooster? Trek je nu ogen? Oké, toegegeven het is
alweer een nieuwigheid.
Eerst wat backgroundinfo. Je moet ook de pittige
details kennen die eraan vooraf gaan, anders is
het verhaal niet compleet. Begin dit academiejaar
werd er dus naar jaarverantwoordelijken gezocht.
Deze hier stak haar vinger in de lucht en had prijs.
Naast het zorgen voor ieders comfort, pleegt de
jaarverantwoordelijke overleg met de docenten,
bvb. als er eens extra les is; binnenkort hoort daar
misschien ook bij eens gaan zagen bij Geert om een
examen te verleggen, met de vuist op tafel slaan
als er ons iets niet aanstaat,… Met andere woorden
zoals ze bij ons zeggen ‘ast er iet is, moede
uwe mond open trekken’.
Wist je dat…
En om het nog leuker te maken mochten wij op
de pizza. 26 oktober was het zover: blind date der
jaarverantwoordelijken onder het toeziend oog van
bovenaf. Zo’n 30 bestuurskundigen, handelswetenschappers,
jaarverantwoordelijke docenten,...
maakten er een gezellige bedoening van en vele
problemen werden aangekaart tussen aperitief
en thee. Kan de wachttijd voor cursussen worden
ingekort, kan er wat meer variatie in het eten komen?
Waarom niet meer fuiven, of meer refters?
Er werd gediscussieerd, geroddeld, ervaringen
uitgewisseld en het zag er goed uit. Net zoals mijn
pizza! En het participatiecomité was opgericht. Bij
de eerste echte vergadering werd alles nog eens
goed uit de doeken gedaan. Dus beste student, wij
willen een aanspreekpunt zijn voor jou. Ideeën,
klachten, gewone babbels, name it, we zijn thuis!
Binnenkort zal je meer van ons horen.
By the way, als je een leuke naam hebt voor ons
participatiecomité -pc klinkt maar uhm saai (en
zo is het verre van)- mag je altijd iets laten weten
via BEHA-Info. En als je een zetel wil,... we zijn
nog op zoek naar strijdlustige soldaten.
barbara van santen
3 en 4 HW
de veertiende Gentse massacantus op 20 december doorgaat in het ICC en de bibberduik op 14 januari
in de Blaarmeersen? Volgens de sportdienst van de stad Gent ‘een must om je stomend studeerhoofd
gratis af te koelen’ www.gent.be/sport

De Grote Mannen Enquête - Deel 1: het uiterlijk
Na een maandenlange zoektocht doorheen alle
Vlaamse provincies, omringd door hopen testosteron,
stel ik jullie de eerste resultaten van
de Grote Mannen Enquête voor!
Liefst 79 exemplaren, waaronder 36 nog steeds (?)
vrijgezel(lig), offerden een (half )uurtje van hun
kostbare tijd op voor dit onthullend onderzoek. De
gemiddelde leeftijd van de geënquêteerden is 21,57
jaar. Zelfs een getrouwde 28-jarige uitschieter kon
aan dit getal niet veel veranderen.
Valt de hedendaagse man op blond haar, blauwe
ogen en een mannequinfiguurtje?
Of is hij zich bewust van het feit dat niet iedere
vrouw de ‘ideale’ maten kan hebben? Mijn vermoedens
worden gedeeltelijk bevestigd: pech voor
Paris Hilton. Twijfelend tussen blonde en bruine
lokken, halen die laatste het nipt: bruin: 36 stemmen,
blond: 33 liefhebbers; zwart: 10.
Er wordt helemaal niet van ons meiden verwacht
dat we graatmager onze ‘levenscatwalk’ bewandelen!
Integendeel … 41 mannen kiezen resoluut
voor een lekker kneedbare vrouw. Hier en daar een
vetheuveltje is mooi meegenomen, vinden ze. No
body’s perfect! Maar venten zouden geen venten
zijn als er ook geen 26 voor ‘slank zoals in de boekjes’
opteren. Precies alsof zij zo perfect zijn met hun
beginnende bierbuikjes, ontluikende eilandjes en
overdadig borsthaar dat richting rug groeit. Menig
mens wordt gebrainwasht door de mode-industrie!
Hebben mannen dan geen complexen? Tuurlijk
wel! 36 stuks dromen van een gespierd wasbordje
en strak sexy kontje. Wie zou hen durven ongelijk
geven? Op naar die fitnesszaal …
Meiden, scheer nooit jullie hoofdje kaal. Mijn
beperkte groep testosteron vindt zo’n blinkende
bol niet bepaald aantrekkelijk. De combinatie van
lange, door de wind in je mond waaiende bruine
lokken met –oh voorspelbaarheid- blauwe ogen,
doet mannen duizelen. Groene en bruine kijkers
liggen ook wel in de markt maar blauw overstijgt
de stoutste dromen! Verschillende mannen gaven
wel de interessante opmerking dat vooral sprekende
ogen hen aanspreken. Of de spiegels van de
ziel ook nog een vleugje verliefdheid, ondeugendheid,
stoutheid of droefenis moeten uitstralen laat
ik helemaal open. Aan jou om te beslissen meid
met welke extra verleidelijke toets je jouw kijkers
richting prooi dirigeert. En maak er je werk van,
want niet minder dan 57 mannen kijken eerst
naar het gezicht van een vrouw, tenzij ze met haar
ongetwijfeld sexy kont naar hem gericht staat natuurlijk.
Toch laat hij zich niet misleiden door een
leuk ‘sexyback’ tafereeltje … en checkt eerst haar
gezicht want dit vindt hij naast het allereerste waar
hij naar kijkt ook het allermooiste aan een vrouw.
Zelfs borsten, billen, benen en buik kunnen de man
niet afleiden van haar snoetje.
Bij vele vrouwen wordt de façade opgevrolijkt of geplamuurd,
al naar gelang, met de nodige make-up.
Ook hier heerst wat onenigheid omtrent de resultaten.
Eén derde van de mannen vindt wat mascara
en lipgloss onder de term ‘naturel geschminkt’
aantrekkelijk. Het komt erop neer je troeven te
accentueren, vindt menige kerel. Je jukbeenderen
in de verf zetten met overdadige blos is daar geen
onderdeel van; felle kleuren, zwarte dikke lijnen en
blauwe mascara nog minder. 27 mannen kiezen
zelfs voor een onaangetast, make-upvrij gezichtje.
Zij willen ons waarschijnlijk behoeden voor de afgang
van uitgelopen mascara na een onverwachte
regenbui. Wat lief van hen.
Mijn eigen droombeeld werd aan diggelen geslagen
bij de vraag wanneer mannen een vrouw het mooist
vinden. Ooit zei een vriend me dat hij een vrouw
het mooist vindt wanneer ze naast hem ontwaakt.
Het warrige haar, de slaperige oogjes, het uitrekken
van het lichaam (en de onfrisse adem) vindt
hij zàlig. Slecht 16 onder de mannen kruisten mijn
droomantwoord aan en de rest … tja die vielen als
een blok voor het cliché ‘als ze er gewoon bijloopt,
zoals ze altijd is’. Vrouwlief, je hoeft geen moeite te
doen. Trek gewoon een rok of jeans met kleurrijk
bovenste aan en klaar is kees. 63 mannen vinden
dit een dodelijke combinatie om de gewone dagen
te doorkruisen. Blote billen, té diepe decolleté -alles
in mini dus- blijken niet aan te slaan.
Ook nog… 20 van de 79 testers vinden de vrouw
op en top als ze uitgaat! Misschien maar best,
aangezien 70% van onze kleerkast uit partytopjes
bestaat en we uren voor de spiegel doorbrengen
alvorens de dansvloer te betreden.
Welke vrouwen het meest in het oog springen?
Zuiderse, temperamentvolle specimen genieten de
voorkeur… tot als mijn mannen moeten kiezen tussen
Angelia Jolie, Jennifer Lopez, Penelope Cruz en Marlin
Monroe. Miss Brad Pitt –miljoenen vrouwen én ik willen
zo haar plaats innemen– krijgt de kroon op het
hoofd. Mister Pirates of The Caribbean, Johny Depp, mag
het erepodium betreden als knapste man. Zijn sexy,
ruige en toch ietwat speelse uiterlijk laat blijkbaar
een diepe indruk achter bij mijn slachtoffers. Ik geef
hen geen ongelijk. Let Johny be my number two –na
Brad natuurlijk. Op de tweede stek –maar op ruime
achterstand– strandt Orlando Bloom.
Jo De Poortere valt helemaal uit de boot. Slecht 3
mannen genoten zijn voorkeur. Wil dat iets zeggen
over de Jo of over hen? Don’t know.
Wat zoekt een man nog meer in een vrouw? Hier
volgen enkele ‘shot facts’:
· Zware, bombastisch parfums verdwijnen richting
vuilbak. Vanaf nu haal jij enkel nog een zwoel geurtje
in huis dat mannen doet denken aan hete zomernachten
in Salou. Ook met een lekkere bloemige
oase van geuren kan je mijn mannen bekoren.
· Tatoeages en piercings zijn uit den boze. Meer
dan de helft gaat onvermurwbaar voor NEEN!
· Een string, tanga, shortje of shortstring… het
doet er niet toe! Mannen vinden alle ondergoed
sexy. Vooral zwarte lingerie blijkt een topper. Nu
nog een vent vinden die je complimenteert met
je speciaal voor hem uitgekozen setje.
Openingszinnen van de maand:
· Zwak maar hilarisch: How you doin’?
· Het proberen waard: Heb jij het ook zo warm?
· Succes verzekerd: Wist je dat je ten noorden van
mij staat? (kompas in je gsm boven halen).
Tot volgende maand!
liesbeth averhals
SV-er 3 & 4 HW
december 2006 | nr 94 beha-info 5

HABE schrijft
Lokale bedrijfsbelastingen
De lokale bedrijfsbelastingen halen de laatste
maanden voortdurend de pers. Vooral vanuit de
bedrijfswereld, maar ook vanuit de politieke wereld
wordt er gepleit voor een debat ten gronde
rond deze heffingen. Vaak wordt een hervorming
verantwoord vanuit de administratieve lasten die
deze heffingen veroorzaken of op basis van hun concurrentieverstorende
effecten. Ook de fiscale druk
vormt een belangrijk aspect van de discussie.
In opdracht van de Vlaamse overheid voerde het
Gentse fiscaal spoor van het Steunpunt voor Bestuurlijke
Organisatie Vlaanderen (SBOV), met
name Carine Smolders, Stijn Goeminne en Loes
Bloemen een onderzoek naar de zin, de wenselijkheid
en de vormen van de lokale bedrijfsfiscaliteit.
De voornaamste inzichten van dit onderzoek
–waaraan ontvangers en schepenen van meer dan
200 gemeenten participeerden– worden voorgesteld.
Ook de ontwikkelingen inzake het Fiscaal
Pact en de lokale bedrijfsfiscaliteit in Wallonië
worden toegelicht.
De lokale bedrijfsfiscaliteit doorgelicht is een
losbladige uitgave in de reeks Gemeentefinanciën
(subreeks Inkomsten) van uitgeverij Vanden
Broele, ISBN: 90 858 43065
Wist je dat…
Thomas Van Langenhove, jaarcoördinator 2 en
3 BK&PM, verklaarde dat hij eigenaar is van een
Pittaradio?
6 beha-info december 2006 | nr 94
Frustratie in de dug-out
Woensdag 25 oktober. Dag van de gladiatoren van
de groene mat. Het Hogent-voetbaltornooi belooft
een helse dag te worden vol doodschoppen, gemene
tackles, spuwende tegenstanders en ander
supportergespuis. In deze jungle van sportief exhibitionisme
voelt ons team onder de welluidende
naam Bestuurskundica, zich helemaal thuis. De
veters worden geknoopt, de gouden scheenlappen
opgeblonken, de noppen geslepen én het trotse
schild op ons shirt gekust.
Om de tegenstander angst in te boezemen worden
postertjes “Bestuurskundica, dodelijk efficiënt”
opgehangen. Hotdogs worden opgewarmd in
waterkokers, ‘jump-for-joy’muziek uit de vroege
jaren ’90 weergalmt door de luidsprekers en de
onderhoudsman wordt omgekocht om zich niet
langer te storen aan onze fout geparkeerde promowagen.
U snapt het al, dit tornooi is voor ons
niet zomaar een sporthappening, het is een ware
postpuberale obsessie.
Als de eerste tegenstander – van pure angst- gokken
we, niet komt opdagen moeten we al meteen
winnen om door te stoten naar de volgende ronde.
Met puur Milan-voetbal -verzorgde passings, technische
frivoliteiten en fysiek meesterschap- wordt
de eerste tegenstander zonder pardon naar de
In Flanders Fields
douches verwezen. Hetzelfde lot is de tweede opponent
beschoren. In de 1/8ste finale ontbinden de
technisch briljante “Cercle-boys” -in de Overpoort
beter gekend als margis pur sang- al hun duivels,
maar onze ietwat gehavende centrale nummer 4
zorgt door goed jaagwerk voor een klinkende 3-1
overwinning. De gevolgen laten zich raden: onze
driekoppige supportersaanhang is door het dolle
heen. Even wordt zelfs gevreesd voor relletjes.
In de kwartfinale wordt gestreden voor een ticket
in de halve finales en voor de evenzeer gegeerde
gratis consumpties in de uitermate sfeervolle cafetaria.
Hoewel de tegenstander imposant oogt laat
de bestuurskunde guerrilla zich niet onbetuigd: na
45 minuten staat een 0-1 voorsprong op de bordjes.
Tijdens de pauze stijgt de tegenpartij ongetwijfeld
naar hogere sferen en roept er andere godfathers
aan. Resultaat: een zuivere penalty wordt ons niet
toegekend en als tegenprestatie legt de scheids de
bal op de stip voor de tegenpartij. Na overvloedig
protest én een tegengoal, is de moraal ver te zoeken
bij onze troepen. Het vervolg van de partij wordt
afgewerkt in Zidane-Materazzi stijl. Uiteindelijk
belandt de bal zonder schroom nog eens op de
stip. Met opgeheven hoofd verlaten we bij een 3-
1 stand het veld.
In onze ergste nachtmerrie zagen we de beker aan
ons voorbijgaan door een superieure tegenstander,
maar nooit door een partijdige scheidsrechter. Op
deze hoogmis van competitiviteit en fair play werd
zwaar gezondigd. Jammer! Ontmoedigd ging onze
spelerskern dan maar een ander gevecht aan: dat
van de alcohol en de kater. Ooit worden we meesters
in masters, maar nu nog niet.
korneel warlop
3de bach. BK&PM
Op 31 oktober trokken de IMP-studenten met de
schoolbus richting Ieper waar ze afspraak hadden
met de eerste wereldoorlog. In de voormiddag was
er het bezoek aan ‘In Flanders Fields’, het belangrijkste
centrum van onderzoek en publiekswerking
m.b.t. WOI, onder de deskundige begeleiding van
HABE-er Luc Declerck en in de namiddag werden
enkele kerkhoven bezocht met Piet Chielens, directeur
van het museum, die al even bevlogen
de verschillen tussen Franse, Duitse en Engelse
kerkhoven toelichtte. De naam van het museum ‘In Flanders Fields’ is de titel van een gedicht van de
Canadese geneesheer-officier John McCrae.

Op avontuur in de Dominicaanse Republiek
‘Ik wou altijd al de wereld zien en veranderen, maar
na een verblijf van tien jaar op een crimineel corrupt
eilandje begin ik dat wel af te leren. In mijn studententijd
heeft een vrouwelijke prof. -ik geloof dat het
Kristien Hemmerechts was– me ooit gezegd: “ Manneke,
jij kan niks veranderen... verander eerst jezelf...
En ze had verdomme nog gelijk ook”.
Aan het woord is Wim Goessens, in de prehistorie
(Brussel, 1987) gediplomeerd als bestuurskundige.
Of ik een goed student was op de Administratieve
Economische Hogeschool (1)? Ik denk het niet. Ik
snap nog steeds niet hoe ik ‘er door geraakt ben’.
Waarschijnlijk was ik een van die ventjes die de
proffen liever kwijt dan rijk waren: een ongeïnteresseerde
bullebak wiens gedachten altijd ergens,
behalve bij de les, waren: uitgaan, reizen, vrouwtjes
versieren,...: daarin was ik een krak. Achteraf bekeken
was het een mooie tijd. En uiteindelijk heeft
het leven me toch gebracht waar ik wou zijn: in
Punta Cana op de Dominicaanse Republiek.
Ik ben touroperator en leid mijn eigen excursiebedrijf.
Toegegeven: mij opleiding heeft me geholpen
bij wat ik doe. En nog steeds beuk ik tegen
de wind in en schop ik tegen schenen; ik zal het
nooit afleren. Ik heb altijd al een hekel gehad aan
gezag en uitbuiting. En uiteindelijk is dat ook mijn
succes geworden.
Mijn ‘volwassen’ leven in een notendop.
Na mijn studies ging ik het eens zeggen. Oh, wat
voelde ik me intelligent: ‘licentiaat in de Bestuurswetenschappen’.
Dat klonk. Uiteindelijk was ik niet
Creatief met ambtenaren
meer dan een verwend kereltje dat alles beter wist.
Mijn eerste job bij de Post in Brussel 8 en Brussel
7: een rottijd. Ik werkte er met de stomste lullen.
En die bureaucratie! Een formulier voor dit, een
richtlijn voor dat. Het kon verdomme allemaal
zoveel simpeler. Na een examen werd ik als ‘host’
van de commerciële directie naar het Muntcentrum
gestuurd. In die tijd een paradijs voor wie niet wou
werken. Maar ik heb er toch met behulp van een
boekje en cassettes Spaans geleerd. Alles wat ik
aan de Hogeschool geleerd had kon ik vergeten.
En toen kwam de ommekeer in mijn gevulde lege
leventje van uitgaan, zuipen en met een Honda
Boll D’ Or 900 cc de straten onveilig maken in
het weekend en werken in de week. Als ik er nu
op terugkijk: wat een SAAI leven in Belgenland!
Ik was ook zo’ n machine van: “en nu dit en nu
dat”. Elke dag hetzelfde gezeik. En ach ja, af en
toe een weekendje er op uit om de ellende te vergeten.
God wat heb ik nu een vrijdom: ik werk als
ik wil, doe wat ik wil want de wetten worden hier
nog steeds niet toegepast. Het is net de Far West,
de middeleeuwen. Geld is heel belangrijk, maar
nog belangrijker is wie je kent. Dankzij mijn druk
liefdesleven heb ik de juiste relaties opgebouwd,
zowel in de maffiawereld als bij de overheid. Ach,
in werkelijkheid zijn ze met mekaar verweven.
En ook ik loop met mijn Cesar, mijn chauffeur en
bodygard van het goede type -maar zeker niet te
onderschatten- permanent aan mijn zijde. Voor de
hetere zaken is er een jonge gespierde neger die
we “mama” noemen en die van niets of niemand
bang is. Een Dominicaanse heeft me ooit gezegd:
“Elke gringo moet een Tigre aan zijn zijde hebben
die hem overal beschermt” en gelijk heeft ze. De
mama is mijn Tigre en staat 24 uren per dag ter
beschikking. Hier is een mensenleven niets waard.
Ook ik loop met een 9 mm pistool in mijn zak en
een 25 mm in mijn kous. En ik heb al een paar
aanslagen overleefd waarvan eentje me toch voor
de rest van mijn leven getekend heeft. Of ik nog
naar België kom?
Tot volgende maand!
(1) De Brusselse voorganger van HABE
wim goessens
oud-student bestuurswetenschappen
Rudy Aernoudt, sedert 1 september secretaris-generaal van Economie, Wetenschap en Innovatie,
heeft al wat stof doen opwaaien bij zijn 65 rechtstreekse medewerkers.
Creatief vinden ze hem alleszins. Aernoudt heeft hen onomwonden verteld dat hij alleen nog met voldoende
gemotiveerd volk wil werken. Alle medewerkers moeten zich daarom afvragen of ze niet beter
iets anders doen. Jobrotatie werkt volgens de big chief helend en inspirerend. Daarbij geeft hij zichzelf
als voorbeeld. Daarom moeten de ambtenaren een topdrie doorgeven van functies die ze zichzelf zien
uitoefenen. En de secretaris-generaal belooft dat hij er zoveel mogelijk rekening zal mee houden bij
het invullen van het nieuwe organogram.
En zelf voegt hij bij manier van spreken onmiddellijk de daad bij het woord… want een paar weken
later lezen we: ‘Op 26 oktober leest u in Trends de eerste bijdrage van onze nieuwe columnist, Rudy
Aernoudt.’ ‘Zijn pientere kijk op de actualiteit leest u tweewekelijks’.
december 2006 | nr 94 beha-info 7

Moeder Lies
We zijn alweer eind november en kunnen met trots
terugblikken op een mooi aantal studentikoze activiteiten.
De sportieve geest van Moeder Lies is
nog nooit zo sterk geweest met knappe prestaties
op de veldloop, het touwtrekken, het vrouwen- en
mannenvoetbal! Ook hebben we al ons aandeel
‘sauce’ gehad om het met de woorden van mijn
voorganger te zeggen. Menige pint, cocktail en
zelfs non-alcoholische drank zijn door ons keelgat
gepasseerd. Vriendschappen zijn ontstaan,
idem relaties en… katers. Gelukkig is de echte
student niet weg te houden van een welgekomen
ontspanningsmoment, daarom hebben we onze
kalender met extra activiteiten aangevuld! Op
18 december bijvoorbeeld organiseren we een
kerstcadeau-avond in The Zone: koop een prul
van 2€ en krijg andermans prul van 2€ met gratis
jenever erbovenop!
Voor de studentjes die snikkend aan hun lessenaar
zitten omdat ze onze doop hebben gemist:
onze activiteiten gaan gepaard met promoties bij
aankoop van een lidkaart. Wie “administratief”
in orde is, kan zich laten nadopen op 4 december
om 15h in “The Zone”. Je mooiste outfit aantrekken
is ten zeerste afgeraden. Reacties op de doop
zijn welkom op ons forum www.moederlies.tk.
Bekijk misschien ook eens de foto’s eens van onze
activiteiten op www.moederlies.be!
Studentikoze groeten
ewout de saeger
preses
8 beha-info december 2006 | nr 94
HABE-ers zwermen uit
Erasmus… het zorgeloze bestaan!
Nieuwsgierig naar hoe Erasmus zou zijn, maar ook
o zo bang voor wat komen zou -eenzaamheid? gemis?-
ben ik twee maanden geleden naar Poitiers
vertrokken. Het ideale moment om luidkeels je
medereizigers te trakteren op een originele -lees
valse- versie van ‘Champs-Elysées’ : “Je m’baladais
sur l’avenue; Le cœur ouvert à l’inconnu; J’avais
envie de dire bonjour; A n’importe qui ; Aux
Champs-Elysées…”
Als er nu spontaan een smile op je gezicht verschijnt,
dan denken wij perfect hetzelfde: vakantie,
terrasje, Frans wijntje, leuk feestje, uitslapen,…
Genieten met een grote G! In één klap moet ik de
thuisblijvende 3de bachelors ontgoochelen; want
dat vakantiegevoel, die wijn, die feestjes,… dat is
nu net Erasmus!
Hier in Poitiers city zitten studenten van over de
hele wereld: Canada, Mexico, Zuid-Afrika, Australië,
China, Spanje,… En allemaal hebben ze één
iets gemeen: ze zijn hier om zich te amuseren!
Niet verwonderlijk dus dat je hier elke avond wel
een verplichting hebt waar je onmogelijk onderuit
kan (humhum). Zo hadden we gisteren een verjaardagsfeestje
met als thema ‘hoeren en pooiers’.
Draagtassen
Hogeschool Gent heeft twee splinternieuwe draagtassen.
Wij vonden twee modellen bereid om de
testexemplaren te showen. De goede sint liet tien
stuks achter op ons redactiesecretariaat.
Mail als de bliksem naar beha-info@hogent.be
dat jij er eentje wil. En nee… de modellen worden
niet meegeleverd!
Op weg ernaar toe hebben we halt gehouden bij
het politiebureau, de perfecte biotoop voor het
maken van foto’s met als thema ‘hoer’. Terwijl
we aan het poseren waren, kwamen drie politiemannen
naar buiten. In plaats van ons te beboeten
-we zaten tenslotte op hun auto- stelden ze voor
om samen te poseren! Het mag duidelijk wezen:
ook de Fransen zijn okay! Alleen: ze zijn klein,
erg vermoeiend met hun twee kussen bij ‘hallo’
en ‘salut’ (mannen, er valt niet aan te ontsnappen;
jullie dus ook aan elkaar!!), verschrikkelijke
charmeurs en hun favoriete bezigheid is Belgenmoppen
tappen. Zo vroeg Manu me laatst of ik
wist waarom een Belg voor hij slapen gaat twee
glazen naast zijn bed zet waarvan één gevuld met
water en één leeg?! Omdat hij nog niet weet of hij
dorst zal hebben of niet. Of hoe het komt dat een
Belg een skelet in zijn kast heeft?! Omdat bij het
verstoppertje spelen de te zoeken persoon nooit
gevonden is. En nog ééntje om het af te leren:
waarom een Belg brood meeneemt als hij naar het
toilet gaat?? Om het wc-eendje te eten te geven.
Woehaha, lig jij ook plat van het lachen?? Voor
de blonde medemens: ze vinden ons dom! Als je
er dan een opmerking over maakt, zeggen ze dat
het enkel over de Walen gaat...
Eerlijkheidshalve moet ik vertellen dat Erasmus
ook enkele nadelen heeft. Zo begon ik gisteren
spontaan te huilen toen ik besefte dat ik dit jaar het
examen van Meneer Verhoeye moet missen! Even
serieus nu: 2de bachelor niet twijfelen! Erasmus is
een unieke ervaring die je tevens veel over jezelf
leert. En voor de rest: succes met de examens en
tot volgend semester!
sofie dekindt
3de bach. HW

Het leven in HW met Cyriel en André
Ondertussen zijn we november en alweer maakten
we vele spannende Gentse avonturen mee! We ontdekten
via een tipgever die liever anoniem wenst te
blijven, dat de Philippe Carette uit de wiskundeles
en de Philippe Carette uit het practicumgebouw
toch niet dezelfde zijn. Want… zijn mama is het
ons komen zeggen! Ze vertelde dat ze iedere avond
Philippe zijn zwarte schoenen met beige streepjes
klaarzet, zodat haar zoon iedere ochtend zonder
problemen naar zijn werk kan vertrekken. Aangezien
de Philippe Carette uit het practicum altijd
zwarte schoenen met oranje streepjes aanheeft,
wisten we dat onze verbeelding op hol was geslagen
en dat er, tot onze grote spijt, maar één échte
Philippe Carette bestaat.
Met tranen in de ogen keerden we terug naar onze
peda waar we dachten een beetje te bekomen van
de shock. Niets was minder waar…! Toen we nog
maar enkele straten van school verwijderd waren,
zagen we plots de blonde lokken van… (tromgeroffel)
Werner! En nee-ee, niet Werner uit Thuis,
maar de enige echte, vurige adonis Werner De
Smedt! Net toen hij in zijn rode sportwagen wou
stappen, kreeg hij ons in de gaten en deed ons
stoppen. Onze harten begonnen sneller te slaan
en toen hij ons wou kussen, begon het te regenen
Open campusdagen
en liep hij vlug naar zijn auto. Hij racete ervandoor
en sloeg zo ook onze droom aan diggelen. Voor de
tweede keer die dag werden onze harten gebroken
en nu besloten we vlug naar huis te fietsen.
Daar aangekomen vonden we op de valven een
afscheidsbrief van ons Elisabeth… alweer een
klap in ons gezicht! Zij ging ervandoor en stuurde
Johan Noldus op ons af.
De volgende dag al kregen onze eerste les van
hem. Net voor het einde van het gegeerde academisch
kwartiertje daagde hij op. En toen we
ons geïnstalleerd hadden op de laatste rij, bleek
direct uit zijn bordschema’s én uit zijn taalgebruik
dat hij veel te slim was voor ons. In 2 uur kregen
we een waterval van dialecten over ons heen. En
steeds meer groeide de vraag “Is Dhr. Noldus nu
Eind november organiseerde het departement
HABE samen met SOAG, BINF en INWE open
campusdagen. Op 22 november was het de beurt
aan HABE om 15 geïnteresseerde leerlingen uit de
Avelgemse en Zottegemse contreien te ontvangen
voor een rondleiding -en survivaloefeningen langs
de bouwwerf- op de campus, gevolgd door een
workshop over lokale besturen. De workshop werd
gepresenteerd door Stefaan Tubex, die de leerlingen
animeerde en informeerde via een quiz, het
oplossen van probleemsituaties en het opstellen
van een cultuurbeleidsplan. Ter afsluiting kozen de groepjes een bepaald partijproject en verdedigden
dit binnen een gemeenteraad. Aangezien de deelnemers een positieve respons gaven zal de workshop
volgend jaar meerdere keren ingericht worden.
Wist je dat…
davy vercruysse
toen niemand neigingen vertoonde om zijn vraag te beantwoorden, de docent Filosofisch Recht, tevens
ook departementshoofd, aan de studenten 1 BK&PM vroeg: “Eeeuh, u voelt zich beledigd door
de simpelheid van mijn vraag?”
West-Vlaming, Antwerpenaar, Limburger of Hollander?”.
Ook de oefeningen liepen niet van een
leien dakje. De hulplijn stond roodgloeiend en toen
ze helemaal opgebruikt was, werd Cyriel door de
master himself verplicht zich voor verdere uitleg
tot André te wenden. De verontwaardiging was
groot en ze werd nog groter toen we klokslag half
vier alleen achtergelaten werden door Johan(nes
de Doper). Ondanks deze voorvallen had hij ons
toch gefascineerd en werd hij ons nieuwe idool. Dit
gevoel werd de volgende les alleen maar versterkt,
zeker toen hij zei dat “hij niet onze Fifi was”. Wij
zijn alleszins hartstikke benieuwd of hij hem de
volgende keer wel zal willen zijn…
Na de overweldigende wiskundeles kregen we
oefeningen economie van de assistent van Jos
Meir, den Bart en we kunnen het niet ontkennen,
hij was onmiddellijk on De Floor! Leuk om de dag
mee af te sluiten…
Bij leven en welzijn tot het volgende festijn!
Wist je dat…
cyriel & andré van 1 hw
ons departementshoofd veelal in een duister
kantoor terug te vinden is omdat hij niet zo goed
kan denken bij artificieel licht? Studenten die lid
zijn van de Oezbeekse anti-TL-lampclub zijn verheugd
om een dergelijk ‘verlicht’ hoofd.
Wist je dat…
Jimmy, van het komisch duo “Geert en Jimmy”, alle
inkomende moeilijke vragen doorspeelt aan Geert?
Wist je dat…
de redactie overweegt om, in navolging van de
succesvolle strips over FC De Kampioenen en De
Pfaffs, een nieuwe reeks “De olijke avonturen van
Geert en Jimmy” op de markt te gooien?
Wist je dat…
er toch iets aan die broodjes van SOVOREG scheelt?
Opeens woedt er een ware babyboom onder het
HABE-personeel… Zolang het maar niet op de
studenten overslaat...
december 2006 | nr 94 beha-info 9

Dagboek
van een schoolverlater
Zou ik mij douchen en de interimkantoren afschuimen?
Of zou ik met een sigaret in mijn bakkes de herhaling van
het nieuws bekijken? Wat een carrièrekeuze…
Heeft Easton vorig jaar ooit de term ‘on hold’
uitgelegd? In het Nederlands wil dat zeggen: niet
kunnen beginnen wanneer je zogezegd moest beginnen
om de simpele reden dat de boel keislecht
georganiseerd is…
Inderdaad, ik heb het weer aan mijne rekker. Zowel
mijn drie nieuwe collega’s als ik moeten maandag
niet beginnen. ‘On hold’ gezet tot naderhand, beslissing
van bovenaf. Denken die flintstones dan
echt dat we gaan zitten wachten tot we in hun
doe-het-zelf-handeltje mogen beginnen? Het is
letterlijk doe-het-zelf, want zij slagen er niet in
het deftig te doen.
Ik vind het kut natuurlijk, ik heb deze week geleefd
alsof het Gentse Feesten was, zowel qua
omzet in harde euro’s als in vloeibaar materiaal.
Achteraf gezien had ik daar toch beter mee gewacht.
Maar het mag gezegd: ik heb mij beestig
goed geamuseerd.
Dus ga ik maandag maar weer solliciteren. Ik
dacht dat het weer snel vooruit ging, maar niets
daarvan. Even een idee hoe leuk het zijn kan; één
van m’n would be nieuwe collega’s heeft zijn vorig
werk opgezegd, moet die pissed zijn.
Misschien starten we er volgende week toch of
misschien ook weer niet…
We komen het wel te weten!!! ’t Is een beetje zoals
een lief, soms verander je beter pas als je een
nieuwe hebt of beter nog, soms verander je beter
als je een nieuwe hebt én je eerste prestatie erop
zit… of is dat bedriegen?
Beter dan die onnozele ‘on hold’.
Laat ze dat maar eens zeggen!
pieter van de sijpe
Kinepolis mag reclame
maken in UGent
Kinepolis mag reclame maken in de studentenrestaurants
van de Universiteit Gent. De bioscoopketen
zal er affiches hangen met info over films
en evenementen; ook zullen films aangekondigd
worden op de placemats. Met een kassaticket van
een studentenrestaurant wordt een bioscoopticket
in Kinepolis Gent goedkoper: 5 euro in plaats van
7 of 8 euro. Op de vraag of Hogent ook in de boot
stapt, kon SOVOREG nog geen uitsluitsel geven.
10 beha-info december 2006 | nr 94
To be there or not to be
Iedere maand nemen twee ervaren rotten je mee naar
de mekka’s van de Gentse studentenstad. Cafés,
bars, restaurantjes,… kortom plaatsen waar elke
rechtgeaarde student in zijn studentenleven moet
geweest zijn .
Voor ons worden het (hopelijk) de laatste maanden
als student aan hét departement. Met gemengde
gevoelens blikken we al even kort terug op ons verblijf
in de Arteveldestad. We zijn opnieuw op zoek
gegaan naar drie culinaire places-to-be; ‘culinair’
in de zin van lekker én tegelijk betaalbaar voor de
doorsnee student. Plamuur dus het culinair gat in
je Gentse cultuur en voeg als de bliksem volgende
pareltjes aan je ‘to-do-lijstje’ toe.
Ken je ook dat donderdaggevoel? Je kijkt in de
frigo op zoek naar een lekker mals hapje maar
helaas blijken mama’s potjes al allemaal verorberd
te zijn. Je maag begint al te knorren en in een
hongerwoede trek je de kast open, maar helaas…
enkel nog een lichtgroen stukje brood ergens ver
weggeduwd in een hoekje. OK, denk je nu bij jezelf:
“geen paniek, geen paniek, ik ben volwassen, ik
sta op mijn eigen benen! Ik ga naar de winkel…
ai 19u45 winkel gesloten. En nu…??? De gsm begint
je smilend aan te kijken… en hij fluistert: “
Bel naar mama, zij weet raad, bel naar mama.”
Dat hongergevoel werkt hallucinerend en je pept
jezelf op: “Hop verman je en zoek een alternatief”.
Zo komt een speurende student op zijn hongerpad
plots bij De Kastaar terecht.
In deze pastazaak, die gelegen is in de binnenstad,
kun je genieten van de ongelofelijk lekkere
‘spaghetti Kastaar’. Er is voor elk wat wils: een
small, een medium, en als je reuzenhonger hebt,
probeer dan eens de large. We verzekeren het:
je zal drie dagen geen eten meer kunnen zien.
En voor de heren onder ons: wat ons bijzonder
opviel bij dit diepgaand onderzoek, was dat veel
oogverblindende dames de revue passeerden.
Jammie jammie…
Wie niet zo’n pastaliefhebber is, maar wel de Italiaanse
keuken kan appreciëren, moet zeker eens
langsgaan bij Pizzeria Prima Donna. En prima is
Herinnering:
wel het juiste woord om de overheerlijke pizza’s
te omschrijven. En alles is in een handomdraai
klaar in dit fantastisch verzorgd kader. En alsof
het ruime assortiment nog niet voldoende is, kun
je hier ook experimenteren door je eigen pizza samen
te stellen. Mamma Mia!
Maar de aanrader van de maand, of beter gezegd
van het jaar is toch wel snackbar Bluesette. Dit
café is de ruwe diamant van studentikoos Gent.
Deze eerder bruine kroeg slaagt erin om gezelligheid,
vakmanschap, fantastische bereidingen
en vriendelijke bediening te combineren met de
studentenportemonnee en zelfs ook nog met het
donderdagavondbudget. De menukaart biedt voor
elk wat wils, van een kleine vegetarische spaghetti
over een Zuiderse calamares fritti tot een pittaschotel.
De bediening is uiterst snel, dus met de
examens in de aantocht is dit een absolute aanrader.
In de Bluesette kan je op een doordeweekse
dag ook rustig een pintje drinken, de krant lezen
of je slaat er een babbeltje aan de toog met de
immer sympathieke barman. En jawel hoor hier
worden er nog pintjes getapt beneden de schandalige
prijs van anderhalve euro. Kortom als dit
geen vroegtijdig nieuwjaarsgeschenkje van ons
is, dan snappen wij het ook niet meer.
Tot slot wensen wij je nog veel culinaire hoog- en
eindejaarsdagen toe. A la prossima volta en maak
er maar een goed feestje van.
wouter lust en klaas bernaert
De Kastaar - Onderbergen 42
Prima Donna - Overpoortstraat 46
Bluesette - Sint-Kwintensberg 85
2de lic. HW
Alumni Tout Court & Moeder Lies | Presenteren trots de 5de infoavond
‘Afgestudeerd: wat nu?’
OF: Wat kunnen mutualiteiten en vakbonden voor jou betekenen eens je in het werkveld staat?
De infoavond start om 18u30, gevolgd door een receptie.
Place 2 be: Polyvalente zaal | Date: donderdag 7 december 2006

Horeca in de Voskenslaan: de naakte waarheid
In elke BEHA-INFO wordt een horecazaak in
de Voskenslaan onder de kritische mond, neus
en oor van een al even kritische, niet-bevoegde
inspecteur geplaatst. Wat is een broodje smos
of spaghetti er waard en kan het etablissement
in kwestie tegemoet komen aan de noden van
een altijd hongerige en immer in geldnood verkerende
student?
Onlangs was de meedogenloze inspecteur, zoals
dat in Amerikaanse basketbaltermen uitgedrukt
wordt, in ‘The Zone’. Daarmee wordt niet bedoeld
dat hij 7 driepunters scoorde, maar dat hij er een
broodje smos ging nuttigen. Naast het verorberen
van de voedingsstoffen beoordeelde hij natuurlijk
ook het interieur en de sfeer.
The Zone bezit, behalve het voordeel van vlakbij
het CTL-gebouw gevestigd te zijn, ook nog de troef
om frieten en toebehoren te verkopen. Hoewel de
inspecteurs smaakpapillen en geurorgaan danig
op de proef werden gesteld, bleef hij toch bij het
bescheiden broodje smos. Het broodje was gematigd
knapperig en de ingrediënten wekten zeker
en vast de indruk vers te zijn. Prijs-kwalitatief zit
‘The Zone’ wel snor. Vanuit de frituur kan je ook
Welcome to the City
Wist je dat…
Met dank aan Box
rechtstreeks doorwandelen naar het aanpalende
café en terras. Al deze troeven maken dat ‘The
Zone’ alles in huis heeft om lucratief te zijn. Naast
laserschieten kan je ook allerhande caféspelen en
arcade videospelletjes spelen. Ja, stilistisch gezien
staat er iets te veel ‘spelen’ en ‘spel’ in de vorige
zin. In het café vind je tevens een groot scherm
met allerhande vallende wintersportbeoefenaars,
afgewisseld met een keurige, glimlachende bende
jonge dames die in bikini door het water klieven.
Zeker en vast een kijkje waard. Wel maar één kijkje,
het gaat namelijk vlug vervelen. De muziekkeuze
liet, wat de inspecteur betreft, wat te wensen over.
Hij drinkt zijn iets te dure koffie liever niet met het
Een jaar nadat de studenten van de Hogeschool
Gent welkom waren in the jungle waren ze ‘Welcome
to the city’. Een jungle, nietwaar? Zij die niet
al te laat afzakten naar het Citadelpark voelden
zich inderdaad welkom; diegenen die later kwamen
mochten blijk geven van een gezonde dosis
geduld. Eenmaal binnen was het fantastisch.
Twee zalen en de inkomhal stonden ten dienste
van duizenden feestvierders. De bijzonder sfeervol
ingerichte ruimtes zorgden voor een prima atmosfeer.
Vrijwilligers verzetten bergen werk met een
eeuwige glimlach en respect voor de medemens.
Ook bij deze editie was er een goede line-up van
DJ’s: Starsky & Tonic, TLP, en vele andere die ter
nauwer dood aan de opsomming ontsnapt zijn. Wil
je zien of jouw familieonterende foto van die avond
online staat, surf dan naar box.hogent.be.
Jan Verhoeye het lot van een falende bedrijfsrevisor wel ziet zitten? “Clochard.
Dat zou mij nog afgaan… dan lig ik daar onder de brug met mijn fles wijn”
dagdroomde hij.
jan dorie
Wist je dat…
gevoel dat het feest van de avond tevoren stilaan
op zijn einde loopt. Wat hij daarmee bedoelde
blijft voor menigeen een raadsel, toch stond hij
erop dat het vermeld zou worden.
Vergeet niet eerst naar links te kijken, dan naar
rechts om dan nogmaals naar links te kijken vooraleer
je de straat oversteekt. Volgende keer een
blitsbezoek aan New York.
Alstublieft…dankuwel
Het leven na HABE
bram noterman
SV-er 3 & 4 HW, SM
Alhoewel HABE het leeuwendeel van de tijd van de
leergierige student en de plichtsbewuste docent in
beslag neemt, is er toch nog een leven na HABE.
Wie zijn ze, wat doen ze?
In haar vrije tijd is Anja Van Gijsegem (departementssecretariaat)
de zorgzame babysit van het
dochtertje van haar vroegere collega Aysun.
Jan Verhoeye het beroep van accountant-fiscalist als volgt omschrijft: ‘Wij zien
hopen geld, waarvan we er een beetje krijgen. Wij zijn pastoors als het ware.”
december 2006 | nr 94 beha-info 11

Opgave puzzel 94
Aangezien velen er om smeekten en omdat we tientallen correcte inzendingen
van het goede te veel vonden, hebben we voor de laatste Beha-Info
van 2006 een iets moeilijker opgave verzonnen. Zet de hersenspinsels aan
het werk en wie weet lukt het je om de geschenkbon t.w.v. 15 euro weg te
kapen. Mail het antwoord – dat onlangs onze collectieve woede heeft opgerakeld–
naar beha-info@hogent.be.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
1 cocktail: “i saw the sinur”
2 politicus: “klanbedeen “
3 wintersport: “ginnah cns press”
4 bekende popgroep: “forest af arres”
5 koning uit de oudheid: “baneur kadenz”
6 zangeres: “ikmou nor ansau”
7 dansstijl: “loop abdes”
8 tv programma: “star aka gendils”
9 HABE-docent van: “smeds ydort”
10 hoofdpersonage uit horrorklassieker: “hecate faler”
11 Profvoetballer: “hoznaf gilipipi”
12 bekende dopingsporter: “bono enn hsj”
Oplossing puzzel 93
Halloween brengt Julie Van Den Broeck (1 HW) een geschenkbon.
Af te halen bij Myriam De Bruyne.
1 M A C H I A V E L L I
2 J A L A L T A L A B A N I
3 B E R T E L D E G R O O T E
4 H E L E N A G O O S S E N S
5 B L A C K B O O K
6 W E S L E Y S N I P E S
7 H U G O C O V E L I E R S
8 B R U C E D I C K E N S O N
9 A N N A K O U N I V O K A
Opgave fotospel 94
12 beha-info december 2006 | nr 94
De blonde dreumes van toen stapt tegenwoordig
gebrild en met een iets minder
weelderige haardos door het leven. Zijn
naam naar beha-info@hogent.be mailen
kan je twee filmtickets opleveren.
Het fotospel:
gespeeld & oplossing
Omdat Frederik Tanghe (4 HW) Marc Kruithof herkende in de glimlachende
baby mag hij twee filmtickets afhalen bij Myriam De Bruyne.
Een kort interview met de man die altijd gelijk heeft volgens
Bart Peeters.
Goeiemiddag. Stel jezelf voor…
Mijn naam is Marc Kruithof en ik ben geboren in 1960. Ik woon samen
met vrouw Kathleen en dochters Hannah (13) en Elisabeth (2)
in Boechout, tussen Lier en Mortsel.
Waarom heb je er voor gekozen om les te geven?
Toen ik afstudeerde vroeg een van mijn professoren aan de Rechtsfaculteit
van de UGent of ik assistent wilde worden. In die tijd weigerde je
geen jobaanbiedingen; er was zoveel werkloosheid dat we die luxe niet
kenden. Vanuit die functie ben ik via ADECHO, de voorganger van HABE
in Brussel, uiteindelijk terug in Gent terechtgekomen. Ik vind lesgeven
best een aangename en zinvolle activiteit, en academisch werk biedt de
mogelijkheid zaken in de diepte en breedte uit te spitten, een luxe die een
praktijkjurist zelden of nooit heeft want geen klant die dat wil betalen.
Beri-Beri: Jan Leyers, Hugo Matthysen, Bart Peeters… Marc Kruithof. Verklaar.
Ach, men hoeft er niets meer achter te zoeken dan dat wij vrienden zijn van
toen we nog in de middelbare school zaten, lang voordat men die namen een
“lijstje” zou hebben genoemd. We vormden een muziekgroepje dat allerlei
namen heeft gehad waarvan Beri Beri de laatste was. We hadden behoorlijk
wat succes als fuifgroep. Toen ik op mijn 25ste naar het buitenland ben
gaan studeren was het ermee gedaan. We zijn nog altijd goede vrienden
en om de twee jaar spelen we een benefietconcert voor de ouderraad van
het lagere schooltje waar onze kindertjes naartoe gaan.
Zijn er nog andere verborgen hobby’s of talenten?
Ik kan goed gras maaien; het resultaat is netjes en esthetisch verantwoord.
Ik kan blind typen met tien vingers. Dat heb ik geleerd tijdens mijn legerdienst,
want ik werd aangesteld als “dactylo” van de kolonel in mijn bataljon.
Je kan dus iets nuttigs overhouden aan de legerdienst. Dat doet me er
meteen aan denken dat ik een gevierd schutter ben op kermissen: ik breng
regelmatig heel grote (pluchen) beren voor mijn dochters mee naar huis en
dat vinden ze leuk. In lang vervlogen tijden was ik ook een verdienstelijke
voetbalkeeper, maar ik denk dat ik me nu fataal zou verwonden bij de eerste
duiksprong; het doet al pijn als ik er nog maar aan denk.
Waarmee kan men jou een plezier doen? Wat ergert je of maakt je woedend?
Mijn vrouw heeft me net het boek Critical Mass – How One Thing Leads to Another
van Philip Ball cadeau gedaan. Het deed me plezier dat ze kan inschatten
dat dat iets voor mij is; ik hou van boeken over wetenschap die ook voor mij
-een leek dus- toegankelijk zijn. Wat mij ergert is het stijve, kunstmatige
taalgebruik in de Vlaamsche juridische wereld. Het lijkt misschien intelligent
en geleerd, maar het is eigenlijk niets meer dan het slecht Nederlands
dat vroeger door de notaris en de advocaat -die Franskiljon waren en dus
geen Nederlands kenden- werd gebruikt.
En tot slot: hoe ziet je “oude dag” eruit?
Ik zou wel bezig willen blijven met wat ik nu doe: pogingen tot academisch
werk. Anderzijds kan ik misschien proberen burgemeester te worden of zo,
want dat lijkt in Vlaanderen de enige politieke functie die men nog mag uitoefenen
als oude knar. Maar wie weet, wijken we wel uit naar Key Biscayne
(Miami), vanwaar mijn vrouw afkomstig is.
els van braeckel
2de lic. hw