Teelthandleiding wintertarwe - Inleiding en inhoudsopgave

hele perceel geïnfecteerd raken. In dergelijke gevallen zijn opbrengstdervingen van meer dan
30 % mogelijk.
Normaliter zijn er na oktober door de lage temperaturen geen vluchten van bladluizen meer.
Tarwe die in november opkomt ontloopt daardoor een besmetting met het
gerstevergelingsvirus. Vooral vroeggezaaide percelen worden aangetast, zeker wanneer
bladluizen lang blijven vliegen door hoge temperaturen in de herfst. De infectie in de herfst
kan en hoeft niet te worden tegengegaan; de verspreiding vindt immers vooral in het voorjaar
plaats. De virusziekte zelf kan niet worden bestreden. De bestrijding is gericht op het
voorkomen van de verspreiding van de bladluizen.
Bladluizen kunnen in het voorjaar het virus alleen verspreiden als zij de winter overleven.
Bladluizen zijn erg gevoelig voor vorst, maar zachte winters kunnen zij vaak goed doorstaan.
Temperaturen tot -5 °C worden goed verdragen. Bij lagere temperaturen hangt de overleving
ook af van vochtigheid en wind. Temperaturen van -5 tot -10 °C kunnen bij mooi vorstig weer
(droog en weinig wind) goed worden doorstaan; bij vochtig en winderig weer is deze matige
vorst al gauw fataal. Strenge vorst (< -10 °C) kan slechts korte tijd worden verdragen.
Heeft in de herfst een besmetting plaatsgevonden en hebben de bladluizen de winter
doorstaan, dan kan in het voorjaar een bestrijding worden uitgevoerd. Om verspreiding tegen
te gaan zal deze kort na de winter moeten worden uitgevoerd.
6. Aaltjesziekten
Op wintertarwe kunnen meerdere aaltjessoorten of nematoden worden aangetroffen, maar de
schade die aan de tarwe wordt aangericht is van geen betekenis. Wintertarwe fungeert dan wel
als waardplant en houdt het aaltje binnen het bouwplan in stand. Wintertarwe wordt niet
aangetast door stengelaaltjes (Ditylenchus-soorten) en cystenaaltjes (Globodera- en
Heteroderasoorten), m.u.v. het havercysteaaltje (Heterodera avenae). Van de
wortellesieaaltjes (Pratylenchus-soorten), de vrijlevende wortelaaltjes (o.a. Paratrichodorussoorten)
en de wortelknobbelaaltjes (Meloidogyne-soorten) wordt een aantal in stand
gehouden of vermeerderd. Dit geldt onder meer voor Paratrichodorus teres, het
graswortelknobbelaaltje (Meloidogyne naasi) en het maiswortelknobbelaaltje (Meloidogyne
chitwoodi).
. Afrijping
Tijdens de korrelvulling loopt het vochtgehalte in de korrel door de aanvoer van assimilaten
geleidelijk op. Als aan het einde van de deegrijpe fase (GS 90) dit vochtgehalte is gezakt tot
35 à 40 %, stopt de korrelvulling en vindt verdere indroging van de korrel plaats. Normaliter
duurt het nog 1 à 1½ week, alvorens het gewas met de maaidorser kan worden geoogst. Onder
gunstige omstandigheden kan het vochtgehalte tot minder dan 15 % dalen, maar vaak zal de
oogst bij een hoger vochtgehalte plaatshebben. Om korrelverliezen en problemen met schot te
voorkomen zal tijdig met het oogsten moeten worden begonnen. Vaststelling van het
vochtgehalte in de korrel kan vrij nauwkeurig plaatshebben met een speciale
vochtbepalingsmeter, die voor de praktijk beschikbaar is.