Teelthandleiding wintertarwe - Inleiding en inhoudsopgave

odem en weersomstandigheden zijn voorwaarde voor een goed bestrijdingsresultaat. In de
herfst is dit meestal niet het geval en kan dientengevolge vaak geen mechanische bestrijding
worden uitgevoerd; meestal kan pas in maart/april worden geëgd.
Mechanische onkruidbestrijding is gebaat bij laat zaaien van de tarwe; een (chemische)
bestrijding in de herfst kan dan achterwege blijven. Bovendien zijn de onkruiden in het
voorjaar minder ver ontwikkeld. Door eggen worden alleen kleine onkruiden effectief
bestreden door ze uit te trekken of onder te dekken. Met eggen zal zo vroeg mogelijk in het
voorjaar moeten worden begonnen. Onkruidgrootte noch onkruidbezetting zijn criteria voor
de uitvoering van een bestrijding; door tijdig en herhaald eggen (met tussenpozen van 10 à 14
dagen) worden onkruiden in een kwetsbaar stadium getroffen. Met eggen moet niet worden
gewacht totdat de onkruidbezetting daartoe aanleiding geeft. Gunstige weers- en
bodemomstandigheden moeten worden benut om de mogelijkheden van eggen te
optimaliseren.
Het bestrijdingseffect wordt in sterke mate bepaald door weersomstandigheden. Langere
perioden met nat weer beletten het eggen en resulteren vaak in een teleurstellende bestrijding.
Een nabespuiting met een herbicide is dan vaak onontbeerlijk.
Uit onderzoek is echter gebleken, dat herhaald eggen geen wezenlijke schade toebrengt aan
het tarwegewas. Door herhaald eggen worden echter nooit alle onkruiden bestreden, ook niet
als de omstandigheden gunstig zijn. De overblijvende onkruiden veroorzaken weliswaar geen
schade aan de korrelopbrengst maar kunnen in volggewassen door zaadproductie nog wel
problemen geven.
3. Bestrijding van ziekten
Wintertarwe kan door een groot aantal schimmelziekten worden aangetast. De schade daarvan
uit zich in lagere korrelopbrengsten, welke afhankelijk van de ziektedruk meer dan 50 % kan
bedragen. Preventieve maatregelen, zoals gezond zaaizaad en 'resistente' rassen, kunnen de
aantasting door ziekten beperken, maar in de praktijk zal een aanvullende ziektebestrijding
meestal nodig zijn om hoge opbrengsten te bereiken. Infectie van schimmelziekten kan
plaatshebben vanuit het zaaizaad, vanuit de grond of door sporen vanuit de lucht.
Schimmelziekten worden dan ook onderscheiden in kiemschimmels, voetziekten en blad- en
aarziekten.
3.1. Kiemschimmels
Tot de kiemschimmels behoren o.a. stuifbrand (Ustilago nuda), steenbrand (Tilletia caries) en
enige fusarium-soorten (o.a. sneeuwschimmel). Deze schimmels infecteren de groeiende
korrels tijdens de korrelvulling en gaan met het zaad over. Tijdens de kieming sterft de kiem
van de aangetaste zaden vaak af, wat resulteert in een slechte opkomst. Door het zaaizaad te
ontsmetten kunnen de kiemschimmels vrijwel volledig worden bestreden. Ontsmet zaaizaad
geeft een goede opkomst met krachtige kiemplanten en vormt als zodanig de basis voor een
goed plantenbestand.