Teelthandleiding wintertarwe - Inleiding en inhoudsopgave

3. Fosfaatbemesting
De fosfaatbemesting is gebaseerd op de behoefte van het gewas en op de bemestingstoestand
van de grond. Bij een korrelopbrengst van 10 ton/ha wordt in de korrel ongeveer 80, in
stro+kaf ongeveer 25 kg fosfaat (P2O5) per hectare aangetroffen. Dit komt neer op ruim 10 kg
P2O5 per ton korrel. Afhankelijk van de korrelopbrengst vraagt het gewas 80 tot meer dan 100
kg P2O5 per hectare. Bij hogere opbrengsten neemt de fosfaatbehoefte toe en zal dus zwaarder
bemest moeten worden. Deze behoefte zal, naast de bemestingstoestand van de grond,
bepalend zijn voor de hoogte van de fosfaatgift.
Omdat fosfaat nauwelijks uitspoelt, is het mogelijk een bouwplanbemesting uit te voeren.
Toediening van fosfaat heeft dan ook vaak plaats voorafgaande aan aardappelen en
suikerbieten. De fosfaattoestand in de grond wordt als Pw-getal vermeld. Bij een bemesting in
bouwplanverband zal aan tarwe alleen fosfaat worden toegediend, als het Pw-getal beneden
de streefwaarde voor een optimale fosfaattoestand zakt. Op alle gronden geldt als richtlijn
voor de fosfaatbemesting van wintertarwe:
fosfaatgift (in kg P2O5/ha) = 140 - 4 x Pw-getal
Bij een Pw-getal van 35 of hoger behoeft in een bouwplan met hakvruchten geen fosfaat te
worden toegediend. Na de hakvruchten blijft er voor de granen normaliter voldoende fosfaat
in de bodem achter.
In een graanrijk bouwplan, zoals op de zware klei in Groningen, zal aan de granen wel een
bemesting met fosfaat moeten plaatshebben. Gezien de behoefte kan vaak met een bemesting
van 80 à 100 kg P2O5 per hectare worden volstaan. In een bouwplan met hakvruchten wordt
vaak fosfaat vaak als mengmeststof of als (tripel)superfosfaat gegeven. In een graanbouwplan
wordt zo mogelijk voor het zaaien (tripel)superfosfaat gestrooid. De laatste jaren wordt een
toenemend deel van de fosfaat verstrekt door middel van dierlijke mest.
Fosfaatgebrek komt bij granen weinig voor en alleen op gronden met een lage fosfaattoestand
of met fosfaatfixatie. Fosfaatgebrek wordt zichtbaar door een donkere, dofgroene verkleuring
van bladeren en stengels. De bovenste bladeren kunnen later paarsrood verkleuren. De oudere
bladeren verdrogen vanaf de top en sterven vervroegd af. Fosfaatgebrek kan door een juiste
bemesting worden voorkomen.
(Om praktische redenen wordt hier fosfaat (P2O5) aangehouden: 1 kg P is gelijkwaardig aan
2,29 kg P2O5.)
4. Kalibemesting
Tijdens de groeiperiode neemt het tarwegewas grote hoeveelheden kali op. Bij de bloei kan de
behoefte aan kali gesteld worden op zo'n 300 kg K2O/ha. Bij de oogst bevindt het overgrote
deel van kali zich in de stengel; amper 20 % wordt met de korrel afgevoerd.
De hoogte van de kalibemesting wordt in belangrijke mate bepaald door de kalitoestand van
de grond, die wordt aangegeven als K- of kaligetal. Het optimale kaligetal is afhankelijk van
grondsoort en het percentage slib. Evenals fosfaat wordt kali vaak als bouwplanbemesting