juli 2010 - Rijksgebouwendienst

kunst
56
afgietsels, fragmenten van menselijke
lichamen die verspreid door het
hele gebouw zijn opgesteld. In de
grote entreehal staat een (basis)
opstelling van grotere fragmenten:
vijf gemutileerde torso’s, van twee
vrouwen en drie mannen, op
betonnen sokkels die in een rechte
lijn naast elkaar staan. Het is een
klassieke presentatie die de opstelling
van de Elgin Marbles in het
British Museum rechtstreeks citeert.
Kleinere fragmenten van de
installatie zijn als een versteende
echo over de vier verdiepingen van
het gebouw verspreid. Opgehangen
in grote nissen van gekleurd mdf-
plaat ogen ze door het doffe
bronsoppervlak als uit de grond
opgediepte archeologische vondsten.
De nissen met ingebouwd licht
vormen de ideale museale omlijsting
van het fragment als fenomeen -
overigens een toevallige samenloop
van omstandigheden. De nissen
maakten onderdeel uit van het
nieuwe interieurontwerp van Helga
Snel van Jeanne Dekkers Architectuur
en bleken wonderwel te passen
bij Bergers concept. Het interieur is
gebaseerd op een kleurconcept
- elke verdieping heeft zijn eigen
kleur - waarin ook de nissen zijn
opgenomen. Ook dit aspect versterkt
de museale presentatie van Bergers
werk. Kleur is immers (weer) bon ton
in de tentoonstellingszalen van
kunsthistorische musea.
De (flex)werknemers ter plekke lijken
de nissen overigens vooral vanuit
praktisch oogpunt te bekijken. Her
en der liggen onder de bronzen frag -
menten stapels van de bekende
blauwe enveloppen of staan lijvige
naslagwerken over het belastingrecht.
bReukLijnen
In de nissen bevindt zich soms een
combinatie van, bij elkaar horende,
fragmenten; een arm in stukken, een
half onderbeen met een losse voet.
Vaker zijn het enkele fragmenten,
een hand, een schouderpartij, een
gehavend gezicht. Een enkele keer
zijn de breukvlakken grillig genoeg
om de bronzen brokstukken