juli 2010 - Rijksgebouwendienst

een potlood op papier zette, voerde
ze daarom vele gesprekken en zwierf
door de oude kantoorpanden. Een
aantal dingen viel haar daarbij op.
‘De Belastingdienst is geen gemiddeld
bedrijf. De sfeer is er sober,
doelmatig, rustig en degelijk. Het
werk is vaak gecompliceerd en wordt
serieus en consciëntieus uitgevoerd.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld een
creatief bedrijf heb ik hier daarom
gekozen voor een rustige basis.
Tegelijkertijd is voor een medewerker
van de belastingdienst oog voor
detail heel belangrijk. Dat komt in
mijn ontwerp tot uiting in de mooie
afwerking die tot in de puntjes zijn
verzorgd.’
kOffieMachine
Ze maakte een concept waarin ze
mensen meetrekt in een nieuwe
sfeer. Nieuw elan was nodig, vond
Helga Snel, en dat komt onder
andere tot uiting in het kleurgebruik.
Op iedere etage overheerst één
kleur, die in verschillende tinten en
nuances steeds weer terugkomt.
Aan een roze gekleurde tafel, vlak
naast de koffiemachine, legt ze uit
hoe ze te werk is gegaan. ‘Organisatiegericht
huisvesten is een innovatief
kantoorconcept, mensen
uitnodigt bewuster na te denken
over hun werk. Het idee is dat zodra
ze binnenkomen, ze eerst bedenken
wat ze die dag gaat doen. Staat er
eerst een informeel overleg met een
paar collega’s op het programma,
dan kunnen ze met een kop koffie
rond de tafel gaan zitten. Werken ze
daarna een paar uur aan een dossier,
dan gaan ze in een van de grote
loungestoelen in het midden zitten.
Die zijn in hoogte en diepte
verstelbaar en hebben allemaal een
aansluiting voor de laptop. Daardoor
zijn ze geschikt om langere tijd op
door te brengen. Moet iemand echt
even geconcentreerd doorwerken, of
ligt er een gevoelig dossier dat niet
voor ieders ogen bestemd is, dan is
een tijdelijke werkplek in een van de
glazen kantoren een goed idee.
De medewerkers hier zitten lang niet
altijd op kantoor. Ze bezoeken
klanten, werken parttime of
vergaderen elders. Daarom kan de
afdeling toe met minder bureaus en
vooral ook: meer variaties in
werkplekken. Naast de afsluitbare
werkruimtes met glazen wanden,
waar plaats is voor twee tot vier
bureaus, zijn er ook loungeplekken
en een keukentafel als deze, waar je
even informeel met elkaar kunt
praten. Een gesprek dat bij de
koffieautomaat begonnen is, kun je
hier op je gemak even voortzetten.’
De grote tafel is ook prima geschikt
om bijvoorbeeld bij elkaar te komen
om een verjaardag te vieren en
samen gebak te eten. ‘Dat gebeurt
nog vaak op de kamer van de
secretaresse, of in een hoekje vlakbij
de liften. Dat is niet gezellig en
nodigt al helemaal niet uit tot verder
praten’, zegt Helga Snel. ‘Hier kan
dat wel.’
De lange brede etages zijn licht en
open, Een blok met donkergrijze
lockers vormt een natuurlijke
afscheiding. Snel heeft er een
vlekkenlandschap van gemaakt,
waarin de functies geclusterd zijn. Zo
staan alle naslagwerken nu bij elkaar
op een vaste plek. Daar ontstaat nu
als vanzelf een ontmoetingsplek.
Die ‘vlekken’ zijn visueel van elkaar
gescheiden door bijvoorbeeld zo’n
blok met lockers, een uitspringende
muur, of andere visuele trucjes. Ook
daarin heeft ze rekening gehouden
met het karakter van de organisatie.
‘Bij de Belastingdienst wordt
consciëntieus, doelmatig en
zorgvuldig gedaan. Daarvoor is een
rustige en degelijke omgeving nodig.
Dat zie je hier terug in de kloeke
volumes. Kijk bijvoorbeeld naar de
wanden waarin bijna onzichtbaar
prikborden zijn verwerkt, de vorm
van de lockers die een stevig blok
vormen midden in de open ruimte
en aan de verlichting in de kastjes.
Daarnaast heb ik ook aandacht
besteed aan de details. De gaatjes in
de muren absorberen het geluid,
waardoor een wat gedempte sfeer
ontstaat. Je kunt rustig een praatje
maken zonder dat iedereen
meeluistert. We spelen ook met
kleuren, die met de etages mee
verlopen van paarsblauw via rood
naar een geel en groen.’
De openheid en de glazen wanden
zijn voor sommigen nog even
wennen. Terwijl we rondlopen laat
een van de leden van de klankbordgroep
haar duim zien die in een spalk
zit en wijst op een blauwe plek bij
haar neus. Tegen een glazen wand
aan gelopen. ‘Er moeten echt prints
op al die ramen komen, Helga. Ik
ben niet de eerste die dit gebeurt en
het zal zeker vaker voorkomen.’
Maar de architect wil er voorlopig
nog niet aan. ‘Ik wil transparantie
een kans geven. Ik zou het echt
zonde vinden want het zal het open
karakter van deze ruimte aantasten.’
Toch heeft ze al een ontwerp
klaarliggen. ‘Als er dan toch iets
komt, wil ik wel dat het bij deze
het
onzichtbare
TeksT: Linda huijSManS
FoTograFie: RObeRt OeRLeManS
ruimte past. Glimlachend wijst ze
naar een raam dat volgeplakt is met
geeltjes en zegt: ‘Alles beter dan dat.’