juli 2010 - Rijksgebouwendienst

H et geplande expositiegebouw
komt er nooit. Het tijdelijke park
blijft en biedt prachtig uitzicht op het
depot. Hoge ramen maken de
orkaskeletten, walvisschedels en
hertengeraamtes die in de vides
hangen voor passanten in het park
zichtbaar. Vooral ’s nachts is het een
luguber gezicht.
Pas in 1998 komt er een definitief
tentoonstellingspand gereed op een
heel andere plek in de stad. Dit is
Naturalis, de opvolger van het
Museum van Natuurlijke Historie.
Met de komst van Naturalis had het
depot aan de Raamsteeg zijn functie
moeten verliezen. Deels gebeurt dat
ook. Maar, stelt Nora van Klingeren
van het natuurmuseum, de depottoren
van Naturalis is op de
tekentafel al niet groot genoeg om
de hele collectie te huisvesten. ‘We
wisten dat de toren te klein zou zijn,
maar er was geen geld voor een
hogere toren. Een deel van onze
collectie is dus altijd in de Raamsteeg
achtergebleven.’ Gigantische
giraffen, noeste neushoorns,
spookachtige skeletten van zeezoogdieren
en een Ganges gaviaal van vijf
meter lang blijven in de vides hangen
en staan. Een morbide optocht van
skeletten op weg naar een denkbeeldige
ark van Noach.
zOektOcht
Het grotendeels lege complex in de
Raamsteeg betekent voor de
Rijksgebouwendienst een probleem.
Het bijzondere karakter, een
overmaatse schoenendoos om
spullen in te bewaren, maakt het
onbruikbaar voor andere huurders.
Architect bij de Rijksgebouwendienst
Frank van der Vecht noemt het een
stug gebouw: ‘In een depot kun je
spullen in opslaan. Punt.’ Maar, zegt
collega en projectmanager Dirk
Lukasse: ‘Dit is wel een bijzonder
monument dat je niet zomaar kunt
afstoten.’
Een zoektocht naar nieuwe huurders
raakt in een stroomversnelling als
Naturalis aan de bel trekt. ‘Er waren
enkele schimmeluitbraken geweest
in het depot’, vertelt Van Klingeren.
‘De collectie stond niet veilig meer.
Voor de bescherming ervan was
renovatie noodzakelijk.’ Na dit
noodsignaal knoopt de Rijksgebouwendienst
gesprekken aan met twee
andere musea in Leiden. Het
Rijksmuseum van Oudheden en
Museum Boerhaave hebben hun
depots buiten de stad; logistiek
onhandig en kostbaar. Voor hen zou
het depot van Jacobus van Lokhorst
een aantrekkelijk alternatief kunnen
zijn. Voor het pand ook; de magazijnen
zouden namelijk weer volledig
als opslag in gebruik genomen
kunnen worden.
De partijen bereiken een overeenkomst.
Lukasse en Van der Vecht: ‘De
musea benutten de volledige
depotruimte en een groot deel van
het kantoor. Boerhaave krijgt enkele
werkruimten en een deel van het
kantoorgebouw wordt ook ingericht
als magazijn. Het deel waarin geen
gebruiker komt, wordt qua onderhoud
op eigen kosten opgeknapt.
Ook komen hier enkele stijlkamers.
Zo kan een nieuwe gebruiker er
49