juli 2010 - Rijksgebouwendienst

28 monumenten architectuur
rijksmuseum
gebeurd zodat de Sainsbury Wing
beter bereikbaar is. Het plein is er
stukken beter op geworden.
‘Eigenlijk zouden we dat hier ook
moeten doen: ik zie de kant van de
Stadhouderskade als een verlengstuk
van het Museumplein. Als je
daar een goed voorplein maakt en
een verbinding maakt naar het
nieuwe metrostation van de
Noord-Zuidlijn bij de Weteringschans,
gaat het hele gebied er op
vooruit.’ Pijbes bedoelt maar: dan is
de vraag een centrale entree of vier
verschillende minder van belang.
Zijn overweging om niet verder te
sleutelen aan de entree had, zegt hij
nadrukkelijk, niets te maken met
geld. Wel met risico’s. Het risico dat
het museum dan later zou kunnen
opengaan, maar vooral het risico van
de contracten die met de verschillende
aannemers zijn gesloten. ‘Door
het verdelen van de aanbesteding
hebben we te maken met allerhande
partijen, de een is verantwoordelijk
voor de fundering, de ander voor de
vloer die erop ligt, weer een ander
voor de inrichting. Ga zo maar door.
Het proces is al zo complex. Iedereen
werkt op de top van zijn kunnen, de
aannemers zijn enorm belast. Dan
kun je je niet veroorloven het nog
eens complexer te maken door de
plaats van de entrees nog eens ter
discussie te stellen.’ Hij heeft er niet
van wakker gelegen toen hij het
besluit nam. Het was gewoon een
kwestie van het zekere voor het
onzekere nemen. Er is, zegt hij, in het
verleden door verschillende partijen
niet genoeg gerealiseerd hoe
omvangrijk de verbouwing van het
museum zou zijn – en die aanvangsfout
wreekt zich in de loop van het
proces.
LOuvRe
Pijbes maakt een vergelijking met
het Louvre waar begin jaren negentig
de keus is gemaakt voor een centrale
entree in de piramide die de
bezoekers naar een ondergronds
plein leidt. Zoiets had in Amsterdam
ook kunnen gebeuren. Hij tovert op
zijn I-phone beelden van de toegang
te voorschijn. ‘Kijk, een betrekkelijk
smalle roltrap en dan nog eens een
vaste spiraaltrap. That’s all. Dat is
kleiner dan wat wij krijgen, en dan te
bedenken dat het Louvre jaarlijks zes
à acht miljoen bezoekers krijgt en wij
anderhalf met een uitloop naar twee
miljoen bezoekers. Je moet alles wel
in perspectief zien.’
Voor de aanpassing van de entree
was een aparte vergunning nodig,
ook een obstakel, hoewel het
stadsdeel Amsterdam-Zuid ingenomen
zou zijn geweest met een
centrale entree. Die vergunningsaanvraag
kan nu in de map ‘niet
uitgevoerde projecten’. ‘De trein
moet verder. We moeten in 2013 de
deuren openen.’
Neemt niet weg dat Pijbes een
mogelijkheid achter de hand houdt,
iets wat een doekje voor het bloeden
genoemd zou kunnen worden.
‘Stel dat de bezoekersaantallen zo
toenemen dat de vier entrees de
toestroom niet aankunnen. Dan
zouden we alsnog een centrale
entree aan de zijkant in de onderdoorgang
kunnen maken. Die
voorziening hebben we getroffen.
Want laten we eerlijk zijn. Het was
die vondst op grond waarvan het
plan van Cruz en Ortiz indertijd is
gekozen.’ Eerst maar eens zien hoe
de verkeersstromen hun weg vinden
naar de kunst.
Een nieuwe glazen overkapping boven de
binnenhoven van het Rijksmuseum