juli 2010 - Rijksgebouwendienst

12
stedenbouw monumenten architectuur architectuurbeleid
kunst column onderwerp
wauw
gebouw
TeksT: nicOLaaS MatSieR
FoTograFie: wiM RuigROk
trompenburg,
voor al uw
(intieme) party’s
De oorspronkelijke naam was Syllisburg, omdat
admiraal Cornelis Tromp herinneringen wilde
bewaren aan een Deens landgoed, maar zijn
opvolgers doopte het buiten in ’s-Graveland om in
Trompenburg. Een voorbeeldig gerestaureerd
interieur en een park dat om herstel vraagt. Nicolaas
Matsier fietste ernaartoe.
Er zijn vele Trompenburgs, zichtbaar
en onzichtbaar. Er is de Trompenburg
van de bofkont die de huidige
bewoner mag zijn van dit monument.
Nu ja, de gedeeltelijke bewoner,
maar toch. Zijn deel wordt sinds de
restauratie vakkundig onttrokken
aan het oog van de bezoeker. Voorop
staat natuurlijk de nu min of meer
lege Trompenburg van de man die
het ‘speelhuis’ gebouwd heeft.
‘Speelhuis’: zo noemden de
machtige mannen van de gouden
eeuw hun tweede huis aan de
Amstel, de Vecht of de ‘s-Gravelandse
Vaart. Hoe zelfbewust en
vanzelfsprekend de naam Trompenburg
ons tegenwoordig ook in de
oren mag klinken, toch was de man
die dit zomerverblijf bouwde niet
degene die er de huidige benaming
aan gaf.
Hetgeen niet wil zeggen dat het
Cornelis Tromp aan zelfbewustzijn
ontbrak. Zijn zelfbewustzijn
ontleende hij zowel aan zijn vader,
admiraal Maarten Harpertszoon
Tromp, als aan zichzelf. Beide
Trompen waren zeehelden. Tromp
senior had de overwinning ter zee
tegen de laatste Spaanse armada op
zijn naam. De slag bij Duins, voor de
Engelse kust, luidde het einde van de
Tachtigjarige Oorlog in.
De bondgenoten tegen Spanje
werden vijanden. Maarten Tromp
sneuvelde in de eerste van drie
Engelse Oorlogen, voor de Hollandse
kust, bij Ter Heijde. Met nog niet
eerder vertoonde pomp en praal
werd hij begraven in de Oude Kerk te
Delft. Zijn zoon Cornelis, even
dapper, maar roekelozer en eigenmachtiger,
hoopte zijn opvolger te
worden. Hij werd gepasseerd ten
gunste van de meer ervaren Michiel
de Ruyter, die onder Tromps vader
had gediend. Met hem kreeg
Cornelis het zo aan de stok dat hij
ontslagen werd.
In dienst van de koning van Denemarken
streed Cornelis Tromp
vervolgens tot grote tevredenheid
tegen Zweden. Hij leek zodoende
wel een beetje op bepaalde