Download deel 2 - Textualscholarship.nl

135
Wel lijkt een aantal woordgroepen, vooral de laatste, in ritmisch/metrisch
opzicht als een versregel ontworpen te zijn. De laatste regel rijmt op onvoldaan.
Maar of deze rijmen als `buitenste' of `binnenste' rijmpaar van
de strofe moesten gaan functioneren is mij niet duidelijk. Is aan in r.(5)
een aan het begin van de regel geprojecteerd voorzetsel of bijwoord of is
het neergeschreven als rijmklank (op onvoldaan en voortaan)? Of is aan
een prefix bij dringen? (Eerst schreef Leopold dringen, daarna maakte hij
er aandringen van; aan kon echter niet voor dringen geschreven worden
omdat daar het in de eerste fase ontstane Over al stond.) Verder is niet
geheel duidelijk of, en zo ja, in hoeverre de eerste twee fasen interfereren.
Ook de analyse en interpretatie van de tweede fase kan slechts met
veel slagen om de arm geschieden.
van overbrengen en eventueel ook van wat meegegeven (is dit een hele
regel, met andere woorden: moeten beide woordgroepen achter elkaar gelezen
worden of zijn het een soort alternatieven?) zouden kunnen aansluiten
bij het spreken in de vorige strofe: "spreken [...] van overbrengen",
ook eventueel "spreken van wat [ = dat, wat] meegegeven [is?]".
Beide woordgroepen zouden ook kunnen afhangen van zwaar in de vorige
strofe: "zwaar van teederheid, [...] zwaar van spreken tegen derden,
zwaar van overbrengen, zwaar van wat [ = dat, wat] meegegeven [is]" . In
het eerste geval wordt de inhoud van de boodschap meegedeeld - die
zelf ook weer `communicatie'-noties bevat. In het tweede geval wordt het
communiceren of de neiging tot communiceren van de rozen (lippen,
bladen) nog eens aangegeven. Een belangrijke notie - en dit is wel met
zekerheid te zeggen - is de `overdracht', de `communicatie, die duidelijk
aanwezig is in overbrengen en wat minder expliciet in meegegeven.
In de eerste opvatting omtrent de aansluiting van het complex in kwestie
met de vorige strofe wordt iets meegedeeld over het meedelen, over datgene
wat "meegegeven" is, over een gedeelte of het geheel van het meegedeelde.
De boodschap van de rozen is inhoudloos; zij gaat slechts over
het overbrengen van de boodschap zelf.
Is dringen een alternatief voor brengen, zodat gelezen moet worden:
overdringen?; of vormt het samen met aan een alternatief voor overbrengen,
zodat de lezing ontstaat: "van aandringen [plus eventueel] van wat
meegegeven"? Ik kom hier niet uit en laat het bij deze vragen (er zijn
meer mogelijke oplossingen, die ik ongenoemd laat).
onvoldaan kan ik moeilijk met een ander element verbinden. Slaat het
op de (inhoud van de) boodschap, op het geven van de boodschap, op
de toestand waarin de rozen (lippen, bladen) verkeren na het geven van
de boodschap? Er wordt door onvoldaan een nieuwe notie ingebracht,
n.l. `onbevredigd'.
De laatste regel (indien we van een regel mogen spreken) "en dan van
een vertoonend zijn voortaan" is ook niet zonder problemen te relateren
aan andere elementen. en vooronderstelt een geheel waaraan de regel
coördinerend verbonden is (net als r.(7) "en een aanbiddelijke toedracht").
Wat is het geheel en hoe moet die verbinding geïnterpreteerd
worden: gelijkschakelend, logisch, consecutief? In het laatste geval vormt