You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Akta</strong> Nokturna Complot<br />
voorraadje had ingeslagen.”<br />
Ik probeer er overtuiging<br />
in te leggen. Net<br />
op dat moment komt de<br />
chauffeur binnen en legt<br />
de bon van de kratten<br />
Hertog Jan op tafel.<br />
“Ik ga gauw naar mijn volgende<br />
klus! Geniet ervan!”<br />
zegt hij met een grijns die<br />
zo breed is dat hij me aan<br />
Pacman doet denken. Hij<br />
tikt nog even tegen zijn<br />
pet en een moment later<br />
hoor ik de voordeur dichtslaan<br />
en de vrachtwagen<br />
optrekken. Zou hij het ook<br />
weten? Dat kan toch haast<br />
niet anders als chauffeur<br />
van de Hertog-Janbrouwerij.<br />
“Voor de laatste keer<br />
Henk, wat heeft dit te betekenen?”<br />
Mijn vrouw kijkt<br />
geduldig toe hoe ik mijn<br />
nagels één voor één stukbijt.<br />
Ik zou bijna aan mijn<br />
teennagels beginnen. Aan<br />
zoveel druk kan een man<br />
geen weerstand bieden?<br />
Zij wordt de eerste vrouw<br />
die ingewijd is in het geheim<br />
van Hertog Jan...<br />
De eerste vrouw die weet<br />
van het geheime aphrodisiacum...<br />
Als ze het maar<br />
aan niemand vertelt!<br />
“Ik ben niet boos Koos...<br />
alleen teleurgesteld...”<br />
zegt ze.<br />
Ik ga die avond direct weer<br />
naar De Zinkende Zuypschuyt.<br />
“Doe mij maar<br />
een biertje, Henk!” “Natuurlijk,<br />
wat je wilt.” Hij<br />
schenkt iets voor me in en<br />
zet het glas op de bar. Ik<br />
drink het in één teug op.<br />
Blijkbaar zit er vertraging<br />
in het smaakzintuig want<br />
pas als ik het op heb besef<br />
ik dat het hier om Heineken<br />
gaat. Ik zie Henk<br />
nog net het lege flesje<br />
in de stoffige krat onder<br />
de bar zetten. Dan maar<br />
geen bier meer. Een Bloody<br />
Mary dan maar, daar<br />
ben ik wel aan toe. Gewillig<br />
schenkt Henk het voor<br />
me in, wederom onder de<br />
toonbank. Ik bestudeer<br />
aandachtig het glas en<br />
gelukkig zie ik nog net op<br />
tijd dat er een dun touwtje<br />
uit hangt. Nee, hier bestel<br />
ik niks meer. De andere<br />
cafébezoekers kijken me<br />
dreigend aan en vormen<br />
een halve cirkel rondom<br />
me. Een aantal van hen<br />
dat net aan het biljarten<br />
was, houdt een keu in hun<br />
handen. Hun blikken zijn<br />
zo grimmig dat mijn hart<br />
afwisselend onregelmatig<br />
bonkt en zo nu en dan een<br />
slag mist.<br />
“Je bent een verrader. Een<br />
verrader!” roept één van<br />
hen, die in het midden van<br />
de halve cirkel staat. Ik<br />
weet dat hij bouwvakker<br />
is geweest. Hij is breder<br />
dan hoog, heeft spieren<br />
als staalkabels en goedkope<br />
tatoeages ontsieren<br />
zijn bovenarmen. Hij<br />
lijkt op een stuk Berlijnse<br />
muur dat pootjes heeft gekregen<br />
en is weggelopen.<br />
De helft van zijn tanden is<br />
afgebroken en de andere<br />
helft ontbreekt volledig.<br />
Ik weet dat hij tijdens zijn<br />
werk bakstenen eenvoudig<br />
met de hand doormidden<br />
brak in plaats van ze<br />
met de troffel doormidden<br />
te slaan. Hoewel de rechter<br />
hem niet had durven<br />
veroordelen was hij toch<br />
zijn baan kwijt. De rest<br />
van de tijd leek hij hier in<br />
De Zinkende Zuypschuyt<br />
door te brengen.<br />
“Wat heb ik gedaan?”<br />
vraag ik.<br />
“Alle vrouwen van Nergenshuyzen<br />
praten nog<br />
maar over één ding! En<br />
jij weet zeker niet waarover?”<br />
De ex-bouwvakker<br />
stapt langzaam en dreigend<br />
naar me toe. Bij elke<br />
stap rinkelen de opgestapelde<br />
glazen achter de<br />
bar. De planken onder zijn<br />
laarzen kraken klaaglijk.<br />
“Make-up, Franz Bauer, de<br />
50e verjaardag van Barbie<br />
en de laatste mode?”<br />
vraag ik.<br />
Hij rukt de barkruk onder<br />
me vandaan en breekt<br />
deze in stukken. De dikke<br />
houten bovenkant valt<br />
langzaam maar zeker in<br />
splinters uit zijn polsdikke<br />
vingers. Ik vraag me af<br />
wat Henk van deze schandelijke<br />
daad van zinloos<br />
vandalisme vindt, maar<br />
hij lijkt er niets om te geven.<br />
“Jij hebt het geheim verraden!<br />
Het geheim van<br />
Hertog Jan! Nu is het spel<br />
uit!”<br />
“Waarom denk je dat ik<br />
het heb gedaan?”<br />
16<br />
“Nadat Henk het aan jou<br />
heeft verteld weet ineens<br />
iedereen het. Dit geheim<br />
is tientallen jaren bewaard<br />
gebleven! Totdat Henk zo<br />
stom was om het aan jou<br />
te vertellen!”<br />
“Je hebt gelijk! Het is allemaal<br />
de schuld van die<br />
stomme Henk! Als ik jou<br />
was zou ik ‘m maar eens<br />
mores leren!” probeer ik<br />
de schuld van me af te<br />
schuiven. Jammer voor<br />
Henk...<br />
De bouwvakker grijpt<br />
mijn strottehoofd tussen<br />
duim en wijsvinger en tilt<br />
me overeind. Mijn voeten<br />
hangen enkele centimers<br />
boven de grond.<br />
“Jij zorgt er maar voor dat<br />
dit geheim zich niet verder<br />
verspreidt en dat degenen<br />
die ervan afweten – alle<br />
vrouwen van Nergenshuyzen<br />
dus – hun mond<br />
houden. Zo niet, dan zal<br />
er spoedig weer een gebouw<br />
instorten. misschien<br />
wel jouw huis!” De grijns<br />
op zijn gezicht lijkt uit het<br />
kwaad zelve gehouwen te<br />
zijn.<br />
“Ja, of we douwen de<br />
biertap in zijn reet en zetten<br />
‘m vol open met een<br />
vijftig-literfust!” roept één<br />
van de andere bezoekers.<br />
“Nee, we stoppen er een<br />
paraplu in en doen ‘m dan<br />
open!”<br />
“Een luchtbed!”<br />
“Waarom niet gelijk een<br />
opblaasboot? En dan heel<br />
langzaam oppompen!”<br />
“Een opblaaspop, die hebben<br />
we nu toch nodig!”<br />
“Nee, we binden hem met<br />
z’n armen aan een boom<br />
vast en dan binden we<br />
een touw met een lus aan<br />
zijn benen. En de winnaar<br />
is dan degene die die lus<br />
om de trekhaak van een<br />
voorbijrijdende auto kan<br />
werpen!”<br />
“Het komt allemaal goed.”<br />
grijnst de ex-bouwvakker,<br />
terwijl hij me plagerig enkele<br />
klapjes op mijn wang<br />
geeft. “Dit heerschap regelt<br />
het wel voor ons,<br />
toch?”<br />
“Jaajajaaaajaajaaajaa!”<br />
roep ik.<br />
De krachtpatser pakt me<br />
bij kop en kont en gooit
Change language